Haqqinda.az

(Real)
Nigarla ilk tanishligim toyum erefesinde bash verdi. Bahadurun ata terefden yaxin qohumlarindan biridir, eyni zamanda onun yoldashi Bahadurla eyni universitetde MBA derecesi almishdilar. Amma Nigarla yoldashinin tanishliginda Bahadurun hec bir rolu yoxdur, sadece tesaduf neticesinde bele alinmishdi. Nigari ilk defe toya az qalmish Medea xanimgil bize gelende gormushdum, nishan, xinayaxdi ve s. etmediyimizden onunla daha evvel tanish olmaq imkanim olmamishdi. Menden 2 yash boyuk olmasina baxmayaraq, goren kimi, xoshuma gelmishdi, qeseng qizdi, hem de xasiyyetce de mehriban birine benzeyirdi. Meni onda celb eden ilk shey uzundeki kederdi. Ele tip insanlar var ki, ne qeder danishib-gulseler de, uzlerinde, daha dogrusu, gozlerinde daim bir keder olur. Nigar da o tip insanlardan idi.
Bizdeki qonaqliq zamani danishmaga xususi vaxt olmamishdi, hem de toyun stressinden hec kimlese tanish olmaga, danishmaga da, duzu, hevesim yoxdu. Onsuz da butun gunum anamla mubahiselerle, Medea xanimin toyla bagli notasiyalarina qulaq asmaqla, sonda ise hirsimi Bahadura tokmekle kecirdi. Yaziq Bahadur mene nece dozurdu, hele de basha dushe bilmirem. Toydan sonra derhal Barselonaya, sonra ise Moskvaya getdiyimizden xeyli muddet ucun Nigarla gorushmemishdik, onun varligi da yadimdan cixmishdi. Bir defe Bahadurla sohbet zamani Nigarin adini cekmish, onun heyati haqqinda mene danishmishdi. Danishdighi maraghima sebeb olmushdu. Yayda yoldashinin ishine gore Nigargil bir heftelik Moskvaya gelmishdiler, eslinde yoldashi tek gelmeli idi, amma Bahaduru cox istediyinden, eyni zamanda Amerikada ishinde mezuniyyet goturduyunden o da yoldashina qoshulmushdu. Onda onunla yaxinlashmishdiq, demezdim ki, yaxin refiqe olmushduq (heyatima yeni insanlari buraxmaq menim ucun cetindi), amma aramiz xeyli yaxshiydi. Daha sonra ise bu il mart ayinda Bakiya geldiklerinde daha da yaxinlashmishdiq. Bax bu defe artiq munasibetlerimiz daha da yaxshilashmishdi, onlarla birge xeyli vaxt kecirmishdik, bir heftesonu Qebeleye getmish, yerde qalan vaxtlarda ise, axshamlar cox vaxt bizle harasa cixirdiq. Belelikle, Bahadurla men Italiyaya gedene qeder Nigargille xeyli vaxt kecirmishdik, dostlashmishdiq onunla. Bir defe axsham Nigargil yene bizde idiler, Bahadurla onun yoldashi hansisa futbol oyununa baxirdilar (Bahadur futbolu tennis qeder sevmese de, arada bir maraqlanirdi, xususen de boyuk oyunlari hec vaxt qacirmazdi), Nigarla men ise metbexde sohbet edirdik. Men Bahadurgile salat hazirlayirdim, Nigar ise yanimda mene komek edirdi.
- Bahaduru hec vaxt bele gormemishdim. Cox deyishib.
- Ne menada?- dediyi kommenti basha dushmemishdim, fikirleshirdim ki, yeqin yaxshi baxmiram ona, ona gore de ariqlayib. Nenem tez-tez deyirdi ki, gerek sene vaxtinda ev ishleri oyrederdik, Bahadura yaxshi baxmirsan. Medea xanim hec ne demese de, tez-tez bize yemek gondermeyinden, ev komekcimi de ozu secmeyinden onun da menim evdarliq qabiliyyetimden o qeder de razi olmadigi hiss olunurdu.
- Onu hec vaxt heyatindan bele razi, xoshbext gormemishdim. Evvelki qaraqabaqligindan, her sheyi tenqid etmek xasiyyetinden eser-elamet qalmayib. Hiss olunur ki, cox sevir seni.
Onun sozlerinden sonra ise, elbette ki, gozlerim ishildayirdi, gulumsemeyim de, yeqin ki, qulaqlarima qeder catmishdi.
- Bilirem. Amma men de onu cox sevirem.
- Sene baxanda, gorunur ele. Bahadur cox yaxshi insandi. Onu bele gormek meni sevindirir.
Bunlari danisha-danisha sohbet menimle Bahadurun tanish olmagindan, evliliyinden dushmushdu, ona evvel Bahadurla Emile aciq vermek ucun evlendiyimi, sonralar ise ona munasibetimin tamamile deyishdiyini danishirdim. Bunlari danishdiqca Nigar gulumseyirdi.
- Ele bilirdim, qeribe heyat ancaq mendedi.
Son 2 ilde Leylanin her shey ile maraqlanmaq xususiyyeti artiqlamasi ile mene kecdiyinden, dozmeyib:
- Niye ki? Danish gorum sende neler bash verib. Maraqlidir axi.- sorushdum. Bahadur mene ucundan-qulagindna danishsa da, detallarini xeber vermemishid. Bahadur, umumiyyetle, cox danishan biri deyil, xususen de bashqasinin heyati haqqinda. Ona gore de her sheyi Nigarin dilinden eshitmek isteyirdim.
Belelikle, Nigar da mene oz bashina gelenleri danishmishdi, sonra novbeti gunler erzinde her defe onla gorushende yene bu movzuya qayidir, muxtelif suallar verirdim. O da meni bashindan elemirdi, evveller danishmadigi meqamlari danishir, suallarimi cavablandirirdi. Duzu, onun heyati meni tesirlendirmishdi, bir xeyli muddet ucun daima aglimda idi, "men onun yerine olsam, ne ederdim, goresen?” deye tez-tez fikirleshirdim.
Italiyadan qayitdiqdan sonra da onla elaqe saxlayiriq, onunla danishmaga artiq daha cox movzu var, ve Leyla qeder yaxin olmasa da, artiq yaxin refiqeqelerimden biridir. Nigargil yoldashi ile Nyu-Yorkda qaldigindan, ola bilsin gelen il onlara gedek, her halda, Bahadur getmeyimize soz verib. Bu qeder tanishliqdan sonra artiq esas meseleye kece bilerem. Onu da deyim ki, hekaye NIgarin dilinden olacaq, ondan nece eshitmishemse, ele de yazmaga calishacam.

Bu gun heyatimin en xususi gunudur- toyumdu. Hem de ki, illerdir sevdiyim insanla. Illerdir deyende ki, hal-hazirda 21 yashim var ve men aglim kesenden beri Rufati sevirem. Elbette, deyeceksiniz ki, ushaq yashlarinda ne sevgi? Raziyam sizinle. Amma yadima dushenden beri, her zaman Rufati xususi ferqlendirmishem, onun yaninda daima qizarirdim, dilim soz tutmurdu. Hami meni cox shen, ozune inami heddinden artiq cox olan, keskin biri kimi taniyir, ushaqliqdan beri ele serbest olmusham. Amma Rufati gorende hemishe veziyyetim deyishirdi, reng alib reng verirdim, o da bu sebebden hemishe meni utancaq biri bilirdi.
Men ailemin tek qiziyam. Ushaqliqdan valideynlerimden ayri yashasam da, onlari cox sevirem. Valideynlerimin her ikisi hekimdir, men hele ushaq olanda atam Moskvadan ish teklifi almish, bu sebebden de ora getmishdiler. Hem anam, hem de atam orda merkezi xestexanalarin birinde ishleyirdiler. Daha sonra ise, Almaniyada daha yaxshi bir ish furseti oldugundan, hem de atam daima Avropada yashamaga can atdigindan ora kocduler. Valideynlerimin her ikisi cox karyeristdir, amma yene de onlari cox sevirem. Hele onlar Bakida yashayarken, menim gunumun ekser hissesi nenemgilde kecerdi. Nenemgilin evi emim ve bibim ushaqlari ile hayli-kuylu oldugundan, burda olmagi cox severdim. Anamgil Moskvaya gedende meni de aparmaq isteseler, men getmemishdim, hem de nenem onlarla qalmagima, ozunun sozuyle desem, "qoca yashlarinda onlara hayan olmagima” israr etdiyinden, anamgil cetinlikle de olsa, meni Bakida saxlamaga icaze vermishdiler. Baxmayaraq ki, valideynlerimle cox az-az gorushurdum (ilde 2-3 defe onlar bura, 1-2 defe tetillerde de men Moskavaya, daha sonra ise Frankfurta gedirdim), lakin onlarin meni cox sevdiklerini bilirem, men de onlari cox sevirem. Anamla az-az gorushmeyime baxmayaraq, aramiz cox yaxsidir, istenilen problemimi onla her zaman rahat bolushmushem. Hem de bu qeder ishlemeklerinin de mene gore oldugunu bilirdim. Ne valideynlerim, ne de nenemgil hec bir zaman menim ne maddi, ne de menevi hansisa cetinlik cekmelerime icaze vermeyibler. Valideynlerimden uzaq boyumek de menim xasiyyetimi mohkemlendirib, indi cox deyer verdiyim serbestliyi oyredib mene.
Bayaq dediyim kimi, Rufati hele ushaqliqdan taniyiram. Analarimiz cox yaxin refiqe idiler, aile qurmamishdan evvel eyni kucede yashayiblar, eyni zamanda da Merdekanda bagda hasar qonshumuzdular. Rufat menden 8 yash boyukdur. Mektebi Bakida bitirmish, ailesi onu tehsil ucun Nyu-Yorka gondermishdiler. O zamanlar dovletin teqaud programi yoxdu, orda hansisa bir universite qebul olmaq cox cetin, eyni zamanda cox bahali idi. Lakin Rufat cox agilli idi, bu sebebden rahatliqla orda computer science (kompyuter elmleri) fakultesi uzre universitet daxil olmush, scholarship (stipendiya) almishdi. Belelikle, ailesine de maddi baximdan cox yuk dushmemishdi. Esya xalanin (Rufatin anasi; adi Esmira olsa da, biz daima qisaldilmish shekilde onu Esya deye cagirardiq) sevinci yere-goye sigmirdi, her defe oglu haqqinda ele qururla danishanda men de onla beraber sevinir, qururlanirdim, sanki, butun bu xosh sozler mene aid idi. Rufat Nyu-Yorka getdiyinde menim 9 yashim vardi, ele o zamandan ona qibte ile yanashirdim, men de ne vaxtsa onun kimi olacaq, aglimla her sheye nail olacaqdim. Ac insan yemek gozleyen kimi, men de daima Rufat haqqinda xeberler gozleyirdim. 90-ci illerin sonu, 2000-ci illerin evvellerinin nece oldugu yadinizdadir, yeqin. Internet cox az yayilmishdi, indiki kimi skype, videocall-lar ve s. ise hec yoxdu. Ona gore de menim umidim ancaq Esya xalanin sohbetlerine qalirdi. Mekteb zamani Bakida yashadigimizda her defe bir behane ile nenem, ya da anam Bakida oldugunda Esya xalagile getdiklerinde men de onlara qoshulur, sohbet zamani Rufatin adi gelende ise, sebirsizcesine onlara qulaq asirdim. Onun haqqinda eshitdiyim her bir xeberi ise gunlerle bashimda dolashdirir, onu fikirleshirdim. Dediyim ki, ushaqliqda qibte ve xususi hormetle bashlanan bu hiss sonralar ushaq sevgisine cevrilmishdi. Duzu, 15-16 yashlarinda da ona olan hisslerimin sevgi olduguna inanmirdim, cunki, hemishe fikirleshmishem ki, o yashda ne sevgi? Sevgi insanin agli bashinda oldugunda, yetkin yashina catdiginda yashadigi bir hissdir. Amma artiq o vaxtlardan ona olan bagliligim meni incidirdi.