Haqqinda.az

Sehra efsanelerinden birinde deyilir ki: Bir kisi var imis, hansı ki, qonsu saheye (oazise) kocmek isteyib. Buna gore de o baslayıb devesini yuklemye. Bele ki, xalcalarla, metbex levazimatlarıyla, geyimler toplanmıs sandıqlarla yuklenmis deve de butun bunlara dozurdu. Deveni o qeder yuklemiwdi ki gorenler maat qalmiwdi goren niye deve cokmur! Onlar yola cıxacaqları vaxt kisinin yadına atasının ona verdiyi mavi pero dusur. (Pero geyimidr ve cox yungul bir weydir). O bu peronu da goturur ve qoyur devenin kureyine. O bunu elediyi vaxt, heyvan agırlıqdan yere cırpılır ve olur. Kisi hemin an dusundu: Menim devem nece oldu ki o qeder yuku saxladi amma bir dene peronu bele saxlaya bilmedi.? Odur ki ey muselmanlar: Bezen biz de basqaları kimi dusunuruk. Balaca bir zarafatımız ezab badesini dawdıracaq bir damcı ola bileceyini anlamadan. Adi bir sozumuz hansisa insanin xetrine ele deye biler ki halbu ki ona min soz desen belke bele pis olmazdi. Odur ki caliwaq hemiwe etdiklerimize, dedyimiz sozlere, insanlarla munasibetde reftarlarimiza fikir verek! Oxudugunuz ucun Allah Razi Olsun!