İki cür insan şeytanın toruna asanlıqla düşür: Allahın mərhəmətindən ümidini kəsmiş və cənnətin açarını cibində bilən, yəni ümidsizlər və artıq arxayınlaşmışlar. Şeytan belələrini asanlıqla ovlayır. Əgər bir insan ümidini kəsirsə, demək, Allah-Təalanın Qurani-Kərimdə bildirdiyi “Həblül-Mətin”dən, yəni o qopmaz, qırılmaz ipdən, doğru yoldan, insanı Allahın mərhəmətinə qovuşduracaq həyatdan uzaq düşür. Beləsi sürüdən azıb qalmış və qurd-quşa yem olan qoyuna bənzəyir.
Artıq arxayınlaşmış və hər gün nəfsini hesaba çəkməyən insan da şeytanın asan ovudur. Mənəm-mənəmlik xəstəliyi, özünü bəyənmişlik, xudbinlik elə bir xəstəlikdir ki, insanı asanlıqla şeytanın ovuna çevirə bilər. Ona görə də dünya görmüş, haqqı batildən ayıra bilən insanlar tərif eşidən kimi “Əstəğfirüllah” deyirlər. Çünki nəfs nəzarətdən çıxarsa, insanı bir andaca yerlə bir edə bilər. Ümumiyyətlə, bir fikri vurğulamaq istəyirik ki, “yaxşı olmaq” yoxdur, “yaxşı olmağa çalışmaq” var, hər gün yenidən doğulmuş kimi qalxmaq, hər gün yaxşı olmağa çalışmaq, hər axşam ölürmüş kimi yatağa girmək.
Tarix: 04.06.2013 / 20:34 Müəllif: *_*M_O_N_I_K_A*_* Baxılıb: 88 Bölmə: Maraqlı melumatlar