Haqqinda.az

Sen ki dünyada bir ağac altında kölgeleyib sonra yoluna davam eden bir qonaq kimi idin. Cennet seferine bir addım bele ata bilmeyen bizler, nece deye bilerik ki, senin yolunun davamçısıyıq. Bize qadağan etdiyin şeyleri qanuni gören, bizlere buraxdığın emanetleri unudan bir topluluq olaraq nece deye bilerik ki, ümmetindenik
. Haqlarını güdmeyizi istediklerinin yerine, yalnız öz haqqımızı güderken nece şefaet dileyek sonsuz rehmetinden. Rehman ve Rehim olan Allahın adıyla başlar idi sultanlara gönderdiyin mektubların, Efendim. Biz de Senin kimi Allahın adıyla başlayırıq setirlerimize Ey Sultanlar
Sultanı. Ey günahkarların ümidi! Efvine sığınaraq, çirklenmiş ruhlarımızla, günahkar dillerimizle seslenirik Sene.?İnsan
sevdiyiyle beraberdir" deyerdin Efendim. Bizler bu setirleri yazarken Seninle birlikde ola bilmemenin hüznünü yaşayırıq Ey Sevgililer Sevgilisi. Her nefes aldığında ümmetin ağlına gelerdi Efendim. Mübarek heyatında könlünden heç eskik etmediyin biz günahkar qullarının ise her nefes aldıqlarında könülleri sıxılar Efendim. Ellerimiz titreyer adını yazarken.
Üreyimiz yerinden çıxacaqmış kimi olar. Seni nece anlatacağımızı bilmerik, çünki Seni anlatmaq üçün
evvelce günahsız olmaq lazım. Günahkar üreklerimizle, qırılası ellerimizle seni nece anlada bilerik ki. Seni izah etmekden acizken Rebbimiz ağlımıza geler: "Şanım haqqı üçün, size özünüzden ele (izzetli) bir Peyğember geldi ki, çetinliye düşmeniz ONA ağır geler; O size çoxdüşkündür.
Möminlere qarşı çox şefqetlidir, merhemetlidir." (Tövbe: 9/128) Biz de sonsuz şefqetine, merhemetine sığınaraq başlayarıq setirlerimize. Eynurunun xatirine kainat yaradılan Sevgili! Sen her işinde alemlerin Rebbinden kömek isteyerdin. Biz ise hemişe başqalarından medet umuruq. Vesiyyetini daşıya bilmedik
zamanımıza. Nesihetlerini tebliğ ede bilmedik. Bir eline dünyanı diger eline güneşi verseler bele imtina etmediyindavana sahib çıxa bilmedik. Ve sözünü yaxşı dinleye bilmedik, yaxşı menimseye bilmedik Efendim."Allahım! Bilmirdiler, bilseydiler etmezdiler" sözünü xatırladıqca utanıram özümden.
Bilerek etmiş olduqlarım ağlıma geldikce üzüm qızarır, üreyim sızlayır Efendim. Sen getdiyinde gündüzlerimizgece oldu Efendim. İnanmaq istemediyoxluğuna ellerimiz. En uzun gecelerde işığımız sen idin Ey Nur! Sonra "Allahım onlara merhemet et, çünki onlar cahil bir qövm." duan ağlıma gelir, ümidlenirem. Ümidimizi
qırma Efendim. Ümidimizi qırdırma Allahım.