Haqqinda.az

Novbeti hefteleri her xirda detali ise tesvir etmek istemirem, gunler-aylar kecir, ozu ile boyuk bir deyishiklik getirmirdi. Eldarla munasibetimiz daha da yaxshilashmishdi, arada bir meni konsertlere, muzikllere aparar, ya ortaq, ya da ki onun dostlari ile harasa gederdik. Sentyabr ayinda valideynlerim meni gormeye geldiklerinde onunla tanish olmushdular. Mamam mene hec ne demese de, ondan xoshu geldiyi melum idi. Umumiyyetle, Eldarin her cur insanla dil tapmaq xususiyyeti vardi, bu sebebden insanlar onu severdi.
Oktyabr ayinda Ceffrinin novbeti foto-sergisi kecirilecekdi, bu sebebden son bir nece ayda heddinden artiq meshgul idi, neinki menle, hec bashqa dostlari ile vaxt kecirmeye vaxti yoxdu. Nikin ise bashi universitete qarishdighindan, onunla da cox nadir hallarda gorushurdum. Eldar ise fursetden yaxshi istifade edib, bu boshlughu doldururdu. Onun menden xoshu geldiyini bilirdim, bunu aciq-aydin demese de, her hereketi ile hiss eletdirirdi, bunu gormemek ucun kor olmaq lazimdi. Men onu sevirdim mi? Xeyr. Hormet edirdim, onunla vaxt kecirmek mene xoshdu, hetta deye bilerem ki, ondan xoshum bele gelirdi. Sadece sevmirdim, ozu de bunu yaxshi bilirdi. Mence, ele bunu bildiyinden, etiraf etmeye telesmirdi.
Ceffri sergisini Manhattinin qalereyalarinin birinde edecekdi, 3 gun davam edecek serginin acilishina Eldari da devet etmish, sergide mene surpriz olacaghini demishdi. Eldar meni evden aparmagha geldikde, ondan:
- Bilmirsen, Ceffrinin mene surprizi nedir?- deye sorushduqda, gulumseyib "yox" cavab verse de, bildiyinden emindim. Ne qeder tekid etsem de, mene hec ne demirdi. Eldarin bu tersliyine nifret edirdim.
Biz qalereyaya catdiqda , artiq qonaqlar yigishmishdi. Ceffri professional fotoqraf idi, esasen yerli jurnallar ucun ishleyer, nadir hallarda shexsi sifarishler qebul ederdi. Rufatla hele evli iken "fotoaparat fanati" oldughumda Ceffri professional fotoaparat secmeyimde, onun bezi funksiyalarindan istifade etmeyimde cox komek olmushdu. Indi ise sergisinin kecirilmesine ozunden daha cox sevinirdim.
Biz Eldarla iceri girdikde uzaqdan Leylagili gorduk. Leyla meni gorer-gormez:
- Nikki, gel bura. Gor burda ne var,-deyib qishqirirdi. Leylanin bu entuziazmi menim de maraghima sebeb olmushdu. Eldar meni darta-darta qalereyanin bir kuncune apardiqda divarda oz shekillerimi gordum, daha dogrusu, Ceffrinin meni cekdiyi shekilleri. Indi de agziaciq dayanib bu 3 ag-qara shekle baxirdim. Ceffri elinde fotoaparat tez-tez etrafda gorduklerinin, o cumleden menim sheklimi ceker, biz ise buna oyreshdiyimizden hec ne demezdik. O vaxt bilmezdim ki, bu shekiller sonradan sergide gosterilecek.
Onlari divarda gorduyumde etrafdaki insanlar menim ucun yox olmushdular, sehrlenmish kimi sadece onlara baxirdim. Demeye sozum yoxdu, mukemmel alinmishdilar, Ceffri hemin vaxt kecirdiyim emosiyalari cox yaxshi tuta bilmishdi.
Her birinin cekilme vaxtini ve yerini yaxshi xatirlayirdim.
Ilk shekil fevral ayinda Tennesiden yeni qayitdighimda Merkezi Parkda qacdiqdan sonra cekilmishdi. Skamyalarin birinde oturmush, harasa uzagha baxir, uzumden agladighim hiss olunurdu. Neye agladighim yadimda idi, uzaqdan men yashlarinda bir qiz elinde ushaq kolyaskasi ile jog edirdi, bu menzere mene Mikayili xatirlatmish, ozumu saxlaya bilmemishdim. Ikinci ve ucuncu shekil ise nisbeten daha sonralara aid idi. Ikinci shekilde Ceffrinin balkonunda oturmush, gozumu yumub uzumu guneshe sari tutmushdum, aprel ayinin ilk isti havalarindan zovq alirdim. Ucuncu ise, biabirciliq idi. Ceffrini, Bobu, Leylagili evime xingal qonaqlighina devet etmish, ustum-bashim un icinde, butun diqqetim qarshimdaki xemire toplanmish veziyyetde idim; hemin gun xingal evezine kasha alinmish, daha sonra pizza sifarish etmeye mecbur olmushduq. Ceffri hemin vaxt uzumdeki o elacsizligi cox yaxshi tesvir etmishdi.
Indi ise axmaq kimi bu shekillere baxir, gozlerimin doldughunu hiss edirdim. Birden arxamdan:
- Necedir? Xoshuna geldi?- deye Ceffrinin sesini eshitdim. Hec ne demeyib sadece onu qucaqladim, aglamaghim danishmaghima mane olurdu. Ceffri gulmeli uz ifadesi edib:
- Bu reaksiyani xoshuna gelmek menasinda qebul edirem,- dedi.
Bu soze men qarishiq hami gulmushdu.
- Ceffri, bu shekilleri sergiden sonra men alacam,- dediyimde, Ceffri:
- Teessuf ki, hele sergiden qabaq bir centlmena satiliblar,- deyib Eldara goz vurdu.
Shekillerin her 3-nu Eldar almishdi.
Daha sonra Leylagille qalereyani gezirdik, shekiller arasinda Aylinin, Sofiyanin da shekilleri vardi. Her biri haqqinda danishib-gulerken, arxamdan tanish bir sesin:
- Salam,-dediyini eshitdim. Bu sesi hec ne ile qarishiq sala bilmezdim.
Arxaya baxdighimda bu o idi: Rufat. Gelenden beri bashim qarishdighindan onu burda gormemishdim. Indi qarshimda birden-bire bele gorduyumde cox teeccublenmishdim, heyecanlanmishdim.
- Shekillerini gordum, cox yaxshi aliniblar.
- Cox sagh ol,- bashqa nese demeye soz tapmamishdim.
- Necesen? Her shey qaydasindadir? Yaxshi gorunursen.
- Aha, her shey yaxshidi.
Yene nese deyecekdi ki, Monika yanimizda peyda oldu, onu gormek, danishmaq istemirdim, onu her defe gorende hemin yanvar axshami yadima dushurdu. Indi de mene gulumsunub:
- Shekilleriniz cox yaxshi alinib. Burda olacaghindan xeberiniz vardi, yeqin,- sorushdu. Ozumu mecbur edib:
- Yox, Ceffri mene surpriz edib,- dedim. Bu vaxt Eldar mene yaxiblashib:
- Nikki, gel gor seni kimle tanish edirem,- deyib oradan araladi. Menim ucun agrili olan bu sohbete son qoydughu ucun ona minnetdardim.
Leylanin yanimda uzunu turshudub "uzsuzler" demeyini eshitsem de, hec ne demedim, sozu uzatmadim. Rufati ve Monikani gormeyim ehvalima tesir etse de, verdiyim reaksiyaya teeccublenmishdim. Men, duzu, oxshar bir halda daha pis reaksiya vereceyimi, daha emosional olacaghimi fikirleshmishdimse de, nisbeten daha sakit idim. Belke, artiq yavash-yavash men de sagalirdim?!
Seherisi gun shekillerden birini- ustum unlu olan shekli mene hediyye kimi gondermish, "Belke, bu shekil seni tez-tez guldurer” deyilen kart yazmishidi. O biri shekiller haqqinda ise "Isteyirem, onlar mende qalsin, cox xoshuma gelirsen o 2 shekilde” deyib ozunde saxlamishdi. Basha dushurdum ki, sohbeti uzatsam, menim ucun xosh olmayan bir veziyyet yarana biler, istemeden, aradaki perdeni goturmush olardim, ona gore de bu sohbetin ustunden kecmish, onun bu kommentine hec ne dememishdim.
Noyabr ayinda ad gunum yaxinlashmish, Eldar ad gunum haqqinda hec ne demese de, nese eleyeceyini bilirdim. Cunki bir defe onun evinde yighildiqda Leylanin "Nikki, ad gunune planlarin nedir? Gelin yeni acilmish o italyan restoranina gedek” dediyinde Eldar "Icaze verin, hemin gunu men planlashdirim” deye cavab vermishdi. Bu da, elbette ki, Leylanin mene baxib goz suzdurmeyine, menim ise qizarmaghima sebeb olmushdu. Ne qeder "Zehmet cekme, ad gunlerimi boyuk tedbir kimi qeyd etmeyi sevmirem” desem de, Eldarin cavabi "Sene kim deyir ki, boyuk tedbir edecem? Menim daha bashqa planlarim var” cumlesinden ibaret olmushdu.
Ad gunume bir hefte qalmish onun surprizinin ne oldughu melum oldu. Ad gunum olan hefte ucun 5 gunluk Mexikaya bilet almishdi. Seyahet etmeyi cox sevdiyimi bilirdi. Bu putevkani gorende shokdaydim. Ne qeder "Nahaq eziyyet cekdin, men seninle tetile cixan deyilem” desem de, bu behaneleri qebul etmirdi. Ele "Niye? Besdir de, bu sheherden kenara cixmamaghin, esl heyati zovqle yashayan yashindi” deyib meni fikrimden dondermeye chalishirdi.
- Sen menim fikirlerime hormet etmirsen, men sene tetile getmek istemediyimi deyirem, sen de ancaq meseleye oz prizmandan yanashirsan.
- Yaxshi, nece isteyirsen. Istemirsense, seni mecbur etmeyecem. Bagishla, bu qeder ustune getdim,-deyib menim evimden cixmishdi. Incidiyi melum idi. Amma onunla bir yerde seyahet etmeyi, dogurdan da, istemirdim, otel otaglarimiz ayri olsa da, birge tetil fikri mene duzgun gelmirdi. Eldar ise meselenin bu terefini basha dushmek istemirdi.
Xetrine deydiyimden bir nece gun erzinde menle elaqe saxlamamishdi. Duzu, boynuma aliram ki, bu muddet erzinde onuncun darixmishdim. Her defe yanimda oldughuna oyreshdiyimden, bir nece gun ondan bir xeberin olmamasi meni narahat edirdi. Lakin movqeyimin duz oldughunu bildiyimden, ozum de ilk addim atmirdim, bu meselede yalnish olan teref men deyildim.
Seherisi gun ad gunum idi ve hele de ondan bir xeber yoxdu. Mene qarshi cox gostermese de, inadkar oldugunu bilirdim, o da bunu qurur edecek, yeqin ki, ad gunumu tebrik etmeyecekdi. Rufat de bele ederdi. Her defe istemeden bele olsa, Eldari Rufatla muqayise ederdim, muxtelif situasiyalarda "Bes Rufat, goresen, ne ederdi?”, "Ya Eldar ne ederdi?” fikirleri aglimdan kecerdi.
Amma Eldar haqqinda sehv etmishdim. Hec de gozlediyim hereketi etmemishdi. Ad gunum olan gecesi evime gul gondermish, kartda "Bagishla, eslinde seni basha dushurem, deyesen, telesirem bir az” sozleri yazilmishdi. Eldarin mene gonderdiyi gul bukletleri ve kartlarla roman yaza bilerdim. Seherisi gun ise ishden sonra meni sham yemeyine devet etmish (yeri gelmishken, hemin yeni acilmish italyan restoranina getmishdik) ve hediyye de, sizce, ne almishdi? Qizil kolye.
- Sene demishdim ki hediyye secmek zovqum yoxdur. Hem de ozun o vaxt dmeishidn ki, en "besproiqrishniy” (duzgun, uygun) variant qizildir.
Onun bu sozlerine cox gulmushdum. Hemin axsham da,
- O defe duz etmediyimi bilirem, seni istemediyin hec neye mecbur etmek istemirem. Onsuz da bilirsen, sene olan munasibetim nedir. Sadece arada her sheyin tez olmaghini isteyirem, telesirem. Hem de hemin seyahetin ureyince olacaghini fikirleshmishdim.
- Bilirem, cox sag ol. Yaxshi hediyye idi, bashqa sherait olsa, memnuniyyetle qebul ederdim. Amma mene de bir az vaxt ver. Hele ki, bele bir sheye hazir deyilem.
O da sadece "OK, gozlemeye haziram” demishdi.
Kash Eldara layiq oldughu munasibeti gostere bileydim, o menden daha yaxshi birine layiqdi.