Haqqinda.az

Menim oturdughum masa Rufatgilden maksimal uzaqliqda olsa da, heyet balaca, qonaqlarin sayi ise cox olmadighindan onu da, Monikani da aydin gorurdum. Ne qeder onlara baxmamagha calishsam da, arada bir Monikaya, Rufatin heqiqeten sevdiyi qadina baxirdim. Monika Rufat ile yashid 30 yashlarinda olsa da, daha cavan gorunurdu.
Qisa sari saclari, cox canli gozleri, xarakterli oldughunu subut eden uz qurulushu vardi. Men 1.67 sm boyumla ozumu kifayet qeder hundurboylu hesab etsem de, o menden bir nece sm daha hundurdu. Burda teeccublenesi bir shey yoxdu: Rufatin qizlarda hundur boy xoshladighini bilirdim.
Mene maraqli gelen, onlarin niye hele indiye qeder burda olmasi idi? Menim ne hala dushduyumu goren Rufatdan tez bir zamanda meclisi terk etmesini gozleyerdim. Belke, ilk olaraq menim getmeyimi gozleyir? Lap yaxshi, onsuz da halsiz idim. Gece yarisina qeder burda oturasi deyildim, bir behane ile tez bir zamanda cixacaqdim.
Bayaqki kobudlughumdan sonra Eldar menle danishmasa da, gozunun mende oldughunu hiss edirdim. Sanki mene baxmaqla, aglimdan neler kecdiyini basha dushmek isteyirdi. En qorxulusu da mende bele bir hiss vardi ki, o butun bunlari - yeni aglimdan kecenleri basha dushur. Onun bu diqqetcil baxishlari altinda ozumu narahat hiss edirdim. Bu sebebden Aylin yene albomunu getirib menim yanimda oturduqda, etiraz etmedim. Aylin menim ona at resmi cekmeyimi oyretmeyi istemishdi, bu meshguliyyet menim etrafdakilarla sohbetime mane oldughundan, memnuniuyetle qebul etmishdim. Leyla ne qeder:
- Aylin, Nikkiye mane olma, qizi rahat burax,-dese de, razi olmamishdim. Birden bashimi qaldiranda qarshi terefde Rufatin qucaghinda Sofiya ile oynadighini gordum. Evvelki xoshbext vaxtlarim yadima dushdu, Sofiya mene Mikayili da xatirlatmishdi. Ushaga hec ne olmasa idi, bu iyul ayinda doghacaqdim. Istemeden gozlerim dolmushdu yene, nanosaniye erzinde Rufatla goz-goze geldik, men tez bashimi ashagi salib Ayline atin bashini cekmekde komek eledim.
Ceffri dostlari ile beraber San-Fransiskoda oldughundan, bu gun bura gele bilmemishdi, heyf, gelse, burda olmaq mene daha asan olardi. Leyladan bashqa meclisda hec kesle unsiyyet qura bilmirdim, bezilerini iqnor edir, bezilerini ise soyuq gulumsemelerle yola verirdim.
Birden Aylin cekdiyi resmden bashini qaldirib, kifayet qeder yuksek sesle,
- Mom, why Nicky and Rufat are sitting separately? Don't they love each other any more? (Mama, niye Nikki ile Rufat ayri oturublar? Onlar bir-birlerini daha sevmirler?)- sorushduqda, ortaya sessizlik cokdu. Ushaq ki, ushaq. Sualinin hamiya nece tesir edeceyini fikirleshmemishdi. Leyla key kimi Ayline baxib ne deyeceyini bilmirdi. Men ozumu yigishdirib,
- Aylin, you mind me sitting with you? (Senin yaninda oturmaghima etiraz edirsen?)- deyib gulumsedim, onun fikrini resm ile qatdim. Elinden karandashi alib ona nece cekmeyi gostermek istesem de, ellerim esirdi.
Bu reaksiyam hamini, xususen de Leylani rahatlatmishdi, onun nece rahat nefes aldighini gordum.
Yemekler yeyib qurtarandan sonra her kes qruplara dagilishmish, here bir kenarda dayanib sohbet edirdiler. Hes kesin suallarina cavab vermeye hevesim olmadigimdan, men de Sofiya ile oynayir, onun bashini qatirdim. Leylaya ushaqlardan fasile verdiyim ucun mene cox minnetdardi.
Sofiya bagcada qacir, men de onun arxasinda nezaret edirdim ki, ayaghi ilishib yixilmasin. Hele gezmeyi, qacmaghi yeni oyrendiyinden yaxshi gezmirdi, tez-tez nahamarliqda ayaghi burxulub yixilirdi.
Aylin de bir terefden mende el cekmir, arxamca dushub suallar verirdi. Aylinin yashini enzere alaraq, sual vermeye cox hevesli idi, Leyla heren zarafat edib "Aylin, bir de "niye” ile bashlayan sual versen, ozum-ozume cavabdeh deyilem” deyirdi. Indi de Aylin meni "niye” suallari ile ateshe tutmush, suallara ara verdikde ise, mektebde ekciriline resm musabiqesinden danishirdi. Onun hevesini nezere alaraq, gelecekde boyuk bir ressam olacaghina shubhem yoxdur.
Bashim Aylinin kommentlerine qarishdighindan Sofiyani gozden qacirmishdim. Bir de bashimi qaldirdiqda Sofiya hovuz etrafinda gezishirdi. Leylanin en boyuk qorxusu Sofiyanin hovuza dushmesi idi. Onun arxasinca qacib Sofiyani uzaqlashdirmaq istedikde kimlese toqqushdum, onun elindeki sherab ustume dagildi. Bu kimse, elbette ki, Eldar idi. Hirsimden soz dyee bilmirdim. Rufat da Eldarin yaninda idi, sakitce:
- Déjà vu. O vaxt nishanda da ustune sherab dagilmsihdi,-dedi.
Rufatin dediyini yaxshi eshitmishdim, hemin gun de her xirda detali ile gozumun qabaghindaydi. Sadece, ozumu eshitmezliye vurdum, butun gunun hirsini tokmeye ise adam axtarirdim. Eldardahn yaxshi obyektim olmazdi.
- Olmaz ki, ayaginizin altina baxasiniz. Platyam mehv oldu,- hirsimden bir aglamaghim qalmishdi.
- Baghishlayin, gormeyerek oldu. Amma ele bilin ki, evezleshdik. Siz meni ustume kola dagitdiniz, men de sherab. Mence, yaxshi odeshdik.
- Sadece "bagishla” deseydiniz, daha az vaxtiniz gederdi.
Sirtiq.. Hele bir uzu de var danishmagha. Bele sirtiq adamlar da gelib ancaq meni tapar.
Platyamin mehv olmasi eve getmeyim ucun yaxshi behanedi. Leyla ne qeder "menimkilerden birini geyin, qal da axsham burda” dese de razi olmamishdim. Platya behanesine inanmadigini gorub, "seher Nike soz vermishem, onunla kinoya gedirik” demekle, yaxshi sebeb tapdim. Bunu dedikde istemeden Rufata baxdim, o da teeccuble shekilde mene baxirdi. Tez gozumu cekdim, ozumu daha artiq incitmek istemirdim.. Bu da menim ucun ikinci déjà vu: yeniden Nikin xeberi olmadan onun adindan istifade etmishdim, oz oyunuma yeniden alet etmishdim. Onlar Nikin burda olmadigini bilmirdiler. hem Ceffrini, hem de Bonu tanidiqlarindna onlarin adindna istifade ede bilmezdim. Her kesle sagollashib mashinima getdikde, bu elediyimin yeniden peshmanciligni cekirdim.
Her sheyin yoluna qoyuldughunu fikirleshmekle sehv etdiyimi basha dushdum. Rufati Son defe mart ayinda gormushdum, ona gore de 4 aydan sonra onu gorduyumde daha sakit reaksiya vereceyimi fikirleshirdim, amma sehv etmishem. Dunenin tesiri, agrisi evvelkilerden hec de az deyildi.
Boshanmish qadinlar haqqinda cox melumatim yoxdu: anam, nenelerim, xalalarim, bibim, refiqelerim- hamisi kifayet qeder xoshbext aileye sahib idiler; elbette, evin, ailenin sirrini bilmek olmur, herenin shkafinda oz skeletleri var, amma her halda uzde xoshbext kimi gorunurduler. Etrafimda canli boshanmish qadin numunesi yox idi. Buna gore de mulahizelerimi ondan-bundan eshitdiklerime, jurnallarda, kitablarda oxuduqlarima esasen qururdum. Ve bu kitablar, jurnallar hamisi bir shey deyirdi: vaxt her sheye caredir, yaralar zamanla unudulacaq. Bes artiq 7 ay kecib olanlardan. Men niye unutmuram?! Belke, qaydalara istisna idim?!
Bazar gunu seher gozlediyimden daha sakit oyandim. Baxmayaraq ki, gece mashinda, sonra ise evde yungul isterika kecirdim, amma seherisi kut aghridan bashqa bir shey hiss etmirdim, beynim de son derece aydin idi.
Pijamalarimi deyishmemish, her seherki yoga rutinimi etmemish, yemek yememish ilk ishim shkafimdan boyuk qutunu getirmek idi. Qutunun ichi menim Rufatla shekillerimle dolu idi. Ne ecebse, papam evimi yerbeyer edende bu qutuya fikir vermemishdi; icinde nelerin oldughunu bilse, eminem, coxdan atardi.
Vaxtile shekil cekmeyi, elece de cekdirmeyi cox severdim; hec bir aile yigincaghimiz menim fotoaparatimsiz otushmezdi. Rufatla aile quranda da bu adetime sadiq idim. Herden zarafatca Rufat "Niqulya, besdir, at o aparati bir qiragha" deyirdi. Bu sebebden 8 ayliq davam eden aile heyatim boyu yuzlerle birge shekillerimiz vardi: nishanimiz, toyumuz, Floridada bal ayimizdan, men ilk defe Rufat ucun yemek bishirerken, Rufatin mene aldighi gul buketi, ilk defe yogha ile meshgul olmagha calisharken, Rufat qucaginda laptop cox meshgul iken, budur, bezi shekiller Leylagilden idi: Rufat menle, Rufat Sofiya ile, Rufat Turalla futbol izlerken, Rufat barbekyu ederken... Rufat..Rufat..Rufat her yerde.
Shekillere baxdiqca bir de hemin gunlerin geri gelmeyeceyine teessuflenirdim. Qerara gelmishdim. Bu gun butun bunlara son qoymaliydim. Gedib metbexden qaychi getirdim, her shekile diqqetle baxir, harada ve hansi sheraitde cekdirdiyimizi her xirda detali ile xatirlayir, sonra ise shekli kesib-dograyirdim.
Buna hansisa bir dini ritual tek ciddi yanashmish, nahara qeder vaxtimi buna serf etmishdim. Butun bu kagiz parcalarini bir pakete yigaraq atmishdim. Qorxurdum: dozmeyib peshman olub bezi shekilleri yeniden yapishdirmaqdan qorxurdum.
Nahardan sonra Leyla mene qonaq geldi. Onu gorende teeccublenmishdim. Adeten bazar gunu onun dayesinin istirahet gunu idi, bu sebebden harasa getmeyi cox mumkun olmazdi. Sual dolu baxishlarimi gorub,
- Tural ushaqlari gezmeye aparib, bu gunu ozume istirahet élan etmishem. Sen de mene istirahetimle komek edeceksen. Dur hazirlash shoppinge cixiriq.
Ne qeder "yox, istemirem, kefim yoxdur" desem de, Leylaya bu sozler tesir etmirdi.
- Nikle kinonu dunen yalan dediyini bilirem. Ona gore de behane getirme.
Lenet sheytana, dunen Nikle kino baresinde uydurdughum yalan yadimdan cixmishdi; artiq o behaneden istifade ede bilmezdim.
Leyla kimi delisov bir adamla shopping etmek maraqli maceradir. Istenilen bir maghazaya girer, beyendiyi paltarlara gozucu baxar, hec geyinmemish alardi.
- Menim neyise gozum tutdusa, o mutleq eynime olacaq. Geyinib- olcmek kimi meselelere vaxt serf ede bilmerem.
Hemin gun ozume zumrud rengli Escadadan platye aldim. Qisa, atlasdan ve tulden ibaret olan bu platyeni niye aldighimi bilmirem, sadece ilk baxishdan vurulmushdum ona. Geyinib guzgunun qabaghina kecdikde Leyla:
- Nikki, sen bunu ozune almasan, men indiden sene Yeni il hediyyesi kimi alacam,-deyib platyani almaghima mecbur etmishdi. Hara geyineceyimi bilmesem de, men de basha dushurdum ki, bele platyeni elden vermek agilsizliq olar.
Axshama yaxin Aptaunda kafelerin birinde oturub serin mojito icdiyimizde, Leyla:
- Eslinde dunenden sonra ozunu nece hiss etdiyini oyrenmek ucun gelmishdim,-dedi.
- Hiss etmishdim,- gulumsemeye chalishirdim.
- Rufatin geleceyini bilmirdim. Inanirsan mene?
Bashimi "aha" menasinda yelledim.
- Tural da, o da senin hele de Bakida oldughunu bilibler. Menle Tural arasinda miskommunikasiya yaranib, hazirliqlarin elinden ikimiz de bashimizi itirmishdik. Rufat da Monika ile yazin sonundan bir yerdediler. Bilmirem, bir yerde qalirlar, yoxsa yox. Amma cox yerde onlari birge gorurler. Bize de Monikanin ozu gelmek isteyib, Rufatin dostlari ile tanish olacaqmish,- Monikani teqlid edirmish kimi, onun kimi danishirdi.
Yeqin ki, uzumden kecirdiyim agrini hiss etmishdi ki:
- Bilirem, bunlari eshitmek sene xosh deyil, amma butun bunlari deyirem ki, Rufatin nece biri oldughunu goresen, Rufat gozumden cox dushdu. Onunla baghli hansisa umidin varsa, istemirem yalnish umidlere qapilasan
- Leyla, menim onunla baghli yanvar ayindan beri hec bir umidim yoxdur. Boshanmishiq, heremiz oz yolumuzla gedeceyik.
- Bunu eshitdiyime sevindim.
Her ikimiz susmushduq; butun bunlarin ne vaxtsa bash vereceyini ehtimal etsem de, bu xeber meni sarsitmishdi. Rufatdan bele tez yeni munasibete girmeyi gozlemirdim.
Amma fikirleshende niye de yox ki?! Meni sevmirdi, bu bir. Boshanmishdiq, bu iki. Resmi baximdan da serbest insandi. Sevdiyi qadin da yaninda, bu uc. Niye de munasibetleri bashlamasin?! O da menim kimi 7 ay boyunca ozume, daghilmish aileme, ushagima, mehv olmush heyatima yas saxlayasi deyil ki?!
Kash men de Rufat kimi yanashardim her sheye, ozum-ozumu ichden incitmek evezine, her sheyi arxada qoyub irelileyerdim.