Haqqinda.az

Bulvarda gezdikce, az da olsa, ozume gelmishdim, bayaqki heyecanim azalmishdi. Bele baxanda, sadece uzumdeki dondurmani silmishdi, bashqa artiq hereket etmemishdi ki, Rufat. Sadece axmaqligim ucbatindan bunu bele ciddi qebul etmishdim. Ozumu aldatmaga ehtiyac yoxdu, Rufat mene qarshi hec ne hiss etmirdi, onun her hereketini de sevgiye yozmagima ehtiyac yoxdu.
Biz gezdikce kulek guclenirdi.
- Darixmisham bu xezri ucun.
- Seni bilmirem, amma men nifret edirem bu kuleye. Iyul ayinda da bele kulek olar?
- Ushuyursen? Isteyirsen, qayidaq?
Biz baghdan cixanda kulek az oldugundan nazik geyinmishdim, indi yay sarafanimda heqiqeten de ushuyurdum.
- Aha, geldek.
Yol boyu Rufat bashina gelen hadiseleri danishdiqca, men gulurdum. Onun etrafinda olmaq nece de rahat idi, omrum boyu bele qalmaga, onla birge yol getmeye hazirdim.
Seherisi gun meni daha boyuk surpriz gozleyirdi. Ish gununun sonuna yaxin telefonuma tanimadigim nomreden zeng geldi. Danishan Rufatdi.
- Nigar, necesen? Ishden gec cixacaqsan?
- Aha, elimde bir az ish var, niye ki?
- Hec, OK, sonra danishariq.
- De axi ne olub.
- Hec, Bakida idim, deyirdim yemeye gedek, bir yerde de qayidariq bagha.
- Menim daha yaxshi bir planim var. Axshama Nino Katamadzenin konsertine 2 biletim var. Qoshulmaq istemirsen?
Yaxin refiqem Sabina ile bu konserte getmeyi coxdan planlayirdiq. Son anda Sabinanin ailevi ishleri cixmish, getmeyi alinmamishdi. Men de anama teklif etsem de, o da refiqesigile qonaq gedeceyinden menle gele bilmirdi. Duzu, aglimdan Rufatu devet etmek kecse de, utanmishdim, etiraz etmeyinden qorxurdum. Indi bir halda ki, o ozu meni devet edir,mence risk edib konsert meselesini ona deye bilerdim.
- Ela olar, haradadir konsert?
- Yashil teatrda.
- OK, onda gorushub bir yerde gederik.
Konsert bashlanana qeder heyecandan yerimde otura bilmirdim, ofis boyu o bosh- bu basha gelir, elimdeki ishi tamamlamaga bele cetinlik cekirdim. Ureyimde coxlu "kash”lar ve "eger”ler olsa da, ozumu bu fikre cox qapdirmaq istemirdim, sonra umidlerimin puc olmagindan qorxurdum.
Axsham konsert cox yaxshi kecmishdi. Ninonun esrarengiz sesi, Rufatin yanimda olmasi.. Bundan artiq daha ne isteye bilerdim? Konsertden sonra cixishda tesadufen Ismayil emi ile yoldashi Medea xanimi da gormushduk. Medea xanim teeccuble yanimdaki Rufata baxir, yeqin ki, aramizda nese olub-olmadigini sorushmaq isteyirdi. Men de utanib ne deyeceyimi bilmirdim. Sohbeti deyishmek, onlarin fikrini yayindirmaq isteyib:
- Ismayil emi, baba o defe deyirdi ki, coxdandir bize gelmirsiz. Hacan geleceksiz? Medea xanimi da getirin bir heftesonu,- men heyecananlananda nefes almadan danishar, kimese soz demeye imkan vermezdim. Indi de hemin situasiyalardan biri idi. Ismayil emi babamin balaca ve eyni zamanda en sevimli qardashi idi. Yoldashi Medea xanim gurcu idi, Tbiliside tanish olub evlenmish, Bakiya kocmushduler, 4 ushaqlari vardi ve heyatimda gorduyum en xoshbext cutluklerden idiler. Yashlarina baxmayaraq el-ele tutmaqlari (indi de el-eleydiler), bir-birlerine baxishlari hele de bir-birlerini nece sevdiklerini gosterirdi.
- Bashimiz bir az bu ishlerden acilsin, gelerik. Salam de evde hamiya.
Onlardan aralandiqdan sonra rahat nefes almishdim, Yox ki, qiybetcil insanlardi. Hec de ele deyildiler. Sadece melum sebeblerden meni Rufatla ele yanashi gormekleri meni utandirmishdi. Qorxurdum ki, onlar da menim gozlerimden Rufati nece sevdiyimi basha dusheler. Niye Rufatdan bashqa bunu hami gorurdu?
- Emingil cox xoshuma geldi. Gordun, yoldahsina nece baxir?
- Aha, Ismayil emi ile Medea xanimin sevgisi dillerde gezib.
- Hiss olunur. Bakida bele cutluk, xususen o yashda, gormek qeribedir. Deyesen, men gormeyeli, Bakida da ehval-ruhiyye deyishib, insanlar hisslerini gostermeye daha meyllidirler.
- Hemishe bele olub, sadece sen fikri vermemisen, yeqin.
- Ne bilim, senin kimi emin olmazdim bundan. Yaxshi, de gorum senin yoldashinla munasibetin nece olacaq? Sen de hisslerini ele gostermeye utanmayacaqsan?- Rufat gulumseyirdi ve sesinden zarafat etdiyi melumdu. Amma yene de qipqirmizi qizarmishdim.
- Sohbet menden niye gedir ki? Bu haradan cixdi?- bashqa ne deyeceyimi bilmirdim.
- Maraqlidir, sorushuram. Duzdur, senin evlenmene hele nece iller var. Seni, umumiyyetle, evli hec tesevvur etmirem.
- Niye? O qeder hopeless-em (umidsiz)? O qeder eybecerem ki, hec kes mene baxmaz?- Rufatin dedikleri xetriem deymishdi, evvel yashimi uzume vurmasi, indi de hopeless olmagimi demesi.
Rufatla mashin dayanacagina dogru gedirdik. Onun bu sozlerinden sonra yolun ortasinda dayanmishdim, yene aglayacagimi hiss edirdim. Axmaq Rufat.. Her defe xetrime deyecek, meni incidecek nese tapmagi bacarir. Evvelki guleruz, shen Nigardan eser-elamet qalmayib, nolub mene?!
- Eksine, hesab edirem ki, cox qesengsen. Agillisan. Mehribansan. Ona gore de sene layiq birini tesevvur etmirem.
Bunu deyib eyilib meni opdu. Bilmirem, yolun ortasinda dayanmagimiz, yoxsa umumiyyetle onun meni opmeyi mene daha cox tesir etmishdi?! Amma heyatimin en key anlarini yashayirdim o an. Hec ne fikirleshmeyib onu qucaqlamishdim. BIr nece saniye sonra (hansi ki, mene deqiqeler kimi geldi) Rufatin sesi:
- Senin layiq oldugun birini tapmagin qeyri-mumkun hesab etsem de, belke, men cehd edim? Nece baxirsan?
Yene aglayirdim, amma bu defe sevincden. Daima ozumu Rufatla birge tesevvur etsem de, her sheyin bu qeder romantic, emosional baximdan bu qeder heyecanli olacagini fikirleshmirdim bele.
- Yaxshi, indi niye aglayirsan? Yene xetrine deydim?- Rufat gulumseyib gozumun yashini silirdi.
- Yox, sadece cox xoshbextem.
- Gorursen, bayaq duz demishdim, Baki hele hisslerin bele aciq-aydin numayishine hazir deyil, yoldan kecenler bize teeccuble baxirlar. Gel gedek.
Rufat elimden tutub meni dayanacagha aparir, yol boyu nese danishir, men ise hec ne eshitmirdim. Ureyimde Allaha defelerle shukur edir, "cox sag ol, axir ki, istediyim oldu, Rufat menimdir” deyirdim. Hemin vaxt inaniram ki, yer uzunde menden daha xoshbext biri olmazdi.
Hemin gunden etibaren ozumu yuxuda hesab edirdim. Rufatin boyfriendim olacaghi, ona aid olmaghim- hemishe bunlari arzulamisham, cox vaxt umidsiz olsam da, daxilimde her zaman "bir ses bir gun bunlar reallashacaq” deyirdi. Heqiqeten de, gercekleshmishdi. Axshamlar Rufat meni ishden sonra qarshilayar, birlikde harasa geder, birge vaxt kecirderdik. Duzu, bu gorushler zamani en esas danishan teref men olurdum. Rufat cox vaxt meni dinleyer, arada bir zarafatlar etse de, munasibetimizin esas "quvvesi” mendim, bunu aydin hiss edirdim. Amma dogrusu, o qeder de bu fikri ozume yaxin buraxmirdim. Neticede, Rufat onsuz da coxdanishan biri deyildi, mene baxanda daha yetishkin, agli bashinda idi, ve yashindan, yetishkenliyinden ireli gelen sakit xasiyyeti vardi. Bu sebebden de onun munasibetimizde konservativliyini o qeder de ciddi qebul etmirdim.
Munasibetimiz haqqinda aileme danishmishdiq, Rufat bunu istemishdi. Menden olsa, bir az daha gozleyerdik, daha da emin olduqda onlara xeber ederdik. Amma Rufat evvelceden onlari xeberdar etmeyi ustun tutmushdu, Esya xala bunu eshitdikde heddinden artiq sevinse de (amma duzu gozume ele de teeccublenmish gorunmurdu, yeqin ki, xeberi vardi. Belke Rufata ele bu ideyani veren o idi? Hemin vaxt bu fikir aglimdan kecse de, ehemiyyet vermemishdim), menim anamin, nenemin munasibeti daha quru idi. Sanki bu xebere cox sevinmemishdiler. Hemin axsham anamla balkonda oturub sohbet etmishdik bu haqda.
- Mama, sene baxan demez ki, mene gore cox sevinirsen. Niye bayaq ele reaksiya gosterdin?
- Yox, Niqulya, ne olub ki, reaksiyama?
- Bilmirem, ele bil, Rufatla bir yerde olmagimiza sevinmedin hec.
- Sevinmemek deyil, sadece, o qeder de emin deyilem.
- Niye axi? Ele bilirsen, Rufati sevmirem?
- Onu nece sevdiyini bilirem, hem de bunu bu gun yox, iller evvelceden hiss etmishem.
Demek, o da bilirdi, sadece hec vaxt bildiyini deyib, uzume vurmayib. Qizardigimi hiss edirdim. Anam gulumseyib:
- Ele bilirsen, hiss olunmurdu? Sen ne qeder gizletmeye chalishsan da, her hereketin seni ele verirdi, ona baxmagin, bize gelende kecirdiyin heyecanlar, her sozunun senin xetrine deymesi.. Hele sen Amerikaya getmezden evvel bunu hiss etmishdim, amma fikirleshirdim ki kecer, amma gorunur ki, sehv etmishem.
- Bes onda niye shubhelenirsen axi? Bilirsen, onu nece sevirem. Hem de iller boyu. Butun iller erzinde bunu gozlemishem, indi de menim evezime sevinmek evezine, shubhelenirsen.
- Sen baximdan eminem…
- Yaxshi, mesele Rufatdadir onda? Niye axi? Rufat senin gozunun qabaginda boyuyub, ona niye inanmirsan?
- Rufat 17 yashina qeder menim gozumum qabaginda olub. Son 10-12 il erzinde onu o qeder az gormushem ki.. Rufat aglinin kesdiyi esas vaxti Amerikada kecirib, xasiyyeti deyishib, elbette ki. Ne olsun ki, ailesini taniyiram, neslin-kokunu bilirem. Amma onun ozunu tanimiram.
- Mama, ele deyirsen, ele bil, Rufatin sene pisliyi deyib. Esya xala bu sozlerini eshitse, inciyer senden.
- Niqulya, hele de ne dediyimi basha dushmursen, eslinde basha dushursen, amma qebuol etmek istemirsen. Rufat menim tanidigim oiglan deyil, Amerikada ozunemexsus heyati, dostlari, maraqlari var. Basha dush, sizin munasibete qarshi deyilem, amma telesmeyinizi de istemirem. Onu tani, qoy o da seni yaxshi tanisin. Her ikiniz emin olmamish, daha ciddi bir addim atmayin.
- Yaxshi, mama,- desem de, duzu, onun meslehetleri o qeder de mene tesir etmemishdi. Rufati yaxshi tanidigima emindim, anamin dediklerini de sadece, "her ana qizina gore narahat olmalidir” kimi yozurdum.
Rufatin getmek vaxti yaxinlashdiqca, ehvalim korlanirdi. Amma onun ozune bildirmemeye chalishirdim. Illerdir burden uzaq oldugundan, onu artiq evi Nyu-Yorkdu, bura ile ailesinden (ve umid edirdim ki, artiq menden) savayi bir elaqesi qalmamishdi. Ona gore de qayitmaga can atmasini normal qarshilayirdim. Danishdigimiz kimi, qishda men Esya xala ile Nyu-Yorka onu gormeye gedecekdik. Rufatin getdiyi gunden etibaren teqvimde gunleri qeyd edirdim. Saat ferqine baxmayaraq, demek olar ki, her gun danishsaq da, onuncun cox darixirdim, aramizdaki laptop ekraninin mene bir xeyri yoxdu. Qisha yaxin planlarimiz deyishmishdi, artiq nishanlanmaga qerar verdiyimizden Rufat Bakiya gelecek, burda balaca nishan merasimi duzeldecekdik, yeqin ki, toyumuz da yayda olacaqdi.
Aylar bir-birini evez etmish, noyabr ayinda ad gunumun vaxti catmishdi. Icimden bir ses (axmaq, romantic bir ses) Rufatin mene surpriz edib Bakiya geleceyini dese de (ad gunumun gecesi saat 12-e qeder qapnin doyuleceyini zenn edirdim), daxildeki sesim yanilmishdi, Rufat mene surpriz edib gelmemishdi. Icimde bir keder olsa da, cox pis olmamagha, bunu gostermemeye calishirdim. Yaziq Rufat Nyu-Yorkdan ad gunume gore gelesi deyildi ki, ne olsun ki, ad gunumdu, onsuz da dekabrda nishana gelecekdi. Butun bu arqumentler Rufatdan incimemeyim ucun kifayetdi. Ad gunumde zeng etmish, Esya xalagil vasitesile hediyyemi catdirmishdi.
Dekabr ayinda ise, Rufat 1 heftelik Bakiya geldikde aileler ucun balaca bir tedbir duzeltmishdik. Anam Esya xalanin entuziazmina qoshulmur, hele de telesdiyimizi fikirleshse de, meni fikrimden dondere bilmemishdi. Oz hisslerime emindim, ele Rufata da. Bu sebebden de anamla sohbetimde movqeyimi qeti bildirmishdim. Nishandan sonra Rufat 3 gun Bakida qalmish, yeniden Nyu-Yorka qayitmishdi. Onun bele az gormeyim meni pis edirdi, lakin Rufata bildirmirdim bu hisslerimi. Mezuniyyeti daha cox qalmaga imkan vermirdi, hele yayda da gelesi idi. Butun bunlari bile-bile ona inciye bilmezdim ki…
Toyuma hazirliq butun gunumu alirdi. Universitetde dovlet imtahanlari, ishde yeni layiheler, toya da hazirliq… Butun bunlar meni cox yorsa da, sesim cixmirdi, shikayet etmirdim. Heyatimin en boyuk arzusu yerine yetmishken, vaxt azligina gore shikayet etmek mene nashukurluk kimi gelirdi. Hem mentiqim, hem yaxinlarim (Rufat daxil olmaqla) ishden cixmagimi teklif etseler de (onsuz da toydan sonra Amerikaya getdiyimizden, ishden cixasi olacaqdim), Emini yariyolda buraxmaq istemirdim, bezi layiheleri tehvil vermemish studiodan getmek istemirdim. Bu sebebden de shikayet etmir, butun gun ora-bura qacirdim. Seven insanin toyuna hazirlashmagi cox bashqa bir sheydi. Kreativ , eyni zamanda perfeksionist biri oldugumdan, merasimin her xirda detali ile ozum meshgul olur, dekorasiya shirketi, fotoqraf, musiqichiler, sac ustasi ve s. her biri ile ayri-ayriliqda gorushur, teleblerimi ireli sururdum. Novruz tetilinde Frankfurta valideynlerimin yanina getmish, platyami da ordan getirmishdim.Toyum mukemmel olmalidi idi, ve bunun ucun elimden geleni edirdim. Rufat da menim hevesimi, hem de bacarigimi gorub butun hazirliqlari rahatliqla menim uzerime oturmushdu, Esya xala ile anama ise ancaq az ehemiyyetli ishleri hevale etmishidm.
Rufat ancaq toya 3 gun qalmish gelmishdi. Anamla atamin toyla bagli shubheleri olsa da, menim tersliyimle coxdan barishmishdilar, ona gore de artiq shubhelerini aciq-aydin ifade etmirdiler. Sadece Rufatin geldiyi gun papam onla uzbeuz gorushmush, ne haqdasa danishmishdi. Mene sohbetin detallarini demese de, movzunun menden oldugu aydin idi. Hemin gun Rufatdan el cekmeyib ne haqqinda danishdiqlarini mene de demesini xahish etmish, o da menim ondan el cekmediyimi gorub, "papan dedi ki, sene qarshi nese sehv hereketim olsa, meni oldurecek” deyib gulumsemishdi. Papamla ayri yashasaq da, onun meni "Allahlash”dirigini bilirdim, onun yegane ovladi idim, bu sebebden mene qarshi qaygisi, sevgiis xususi idi. Duzdur, ayri yashadigimizdan bunu cox gostere bilmirdi, aramizda enenevi ata-qiz munasibetleri de yoxdu, amma meni nece sevdiyini yaxshi bilirdim. Bu sebebden Rufatin sozlerine inanmishdim, papam dediyini ederdi.
Rufatla munasibetimiz de yaxshi idi, toya qeder 3 gun erzinde o qeder ish olmushdu ki, hec bir-birimizi cox gormeye vaxtimiz bele olmamishdi. Refiqelerim menim ucun Sabinagilin evinde vida party-si etmishdiler. Qizlarla o qeder eylenmish, deyib-gulmushduk ki, hetta sonradan qonshulardan ses-kuyle elaqedar shikayet de olmushdu. Ustelik Keti ile Saymon da Bakiya toyum ucun gelmishdiler, lakin onlarla bagli butun zehmeti (sheheri gezdirmek, birge vaxt kecirmek) papama hevale etmishdim, o da Saymongille yaxshi dil tapdigindan bunu memnuniyyetle edirdi.
Nehayet ki, toy gunum yetishdi. Butun qonaqlar, valideynlerimiz daxil olmaqla restorana yigishacaq, Rufat meni bagdan goturub birge restorana gedecekdik. Rufat bize geldikde meni hazir gordukde, heyretlendiyini baxishlarindan bele hsis etmishdim. Meni opmush, "balacam, shahzadeye oxshayirsan” dedikde rahatliqla nefes almishdim. Buna qeder gorunushumun onun xoshuna gelib-gelmeyeceyi barede cox tereddud kecirir, qorxurdum.
Toyun seherisi Rufatla birge Floridaya bal ayina, 1 hefteden sonra ise Nyu-Yorka evimize getmishdik.
Evliliyim ilk 3-4 ayi nagil kimi kecdi desem, yalan olmazdi. Sevdiyim insanla sevdiyim sheherde yashayirdim. Mamam "hemishe munasibetlerde bir teref digerini daha cox sevir, agirliq onun uzerine dushur” deyerdi; bizim munasibetlerde de agirligin menim uzerime dushduyunu bilirdim. Rufat meni menim onu sevdiyim qeder sevmirdi, veziyyeti duzgun qiymetlendirir, ozumu aldatmirdim, amma bu menim yalnish illuziyalara qapilmagima- "gun gelecek, o da meni sevecek, hem de cox” demeyime mane olmurdu. Butun bu dushuncelerimi ona gostermemeye chalishirdim, gunorta evde olmayanda arada bir aglimdan hansi shubeher kecse de, Rufatin axsham eve gelib meni opduyunde, qucaqladiginda kecirdiyim hissler hemin shubheleri beynimin en son kunclerine iteleyirdi. Nyu-Yorka oyreshmek cetin olmamishdi, Bruklinde Rufatin 4 otagli menzilinde yashayirdiq. Baki ucun, ailem ucun cox darixsam da, bunu gostermemeye chalishirdim. Her halda Rufatla birlikde oldugumdan beri bunu gozleyirdim, ozumu hazirlamishdim.
Meni esas yoran shey ishsizliyimdi. 17 yashimdan ishlediyimden evde butun gun bosh-bekar oturmaq mene cansixici gelirdi. Bu vaxt erzinde yemek bishirmeyimi tekmilleshdirmish, yoga ile meshgul olmagha bashlamishdim. Harda bir bosh vereq (hetta bir defe fikirli oldugumda, kagiz salfet uzerinde) gorsem, certojlar eder, onsuz da temirli olan menzilimizin temirini fikirlesherdim. Rufat da menim bu hevesimi gorub, ish axtarmagima mane olmurdu, amma hele ki, butun axtraishlarim neticesiz idi.
Rufatin Amerikada bezi bakililarin da daxil oldugu yaxshi dostlair var idi. Heftesonlari tez-tez onlarla birge yigishar, qonshu shtatlara seferler ederdik. Rufatin dostlair arasinda en sevdiklerim Tural ve Leyla adli cutlukdu. Onlar da Bakida tanish olmush evlenmish, sonradan Nyu-Yorka kocmushduler. Hal-hazirda Tural ishleyir, Leyla ise evde 7 ve 1 yashlarinda olan ushaqlarina baxirdi. Leyla resmi shekilde ev xanimi olsa da, onun qeder aktiv ikinci insan tanimirdim. Meni yogaya heveslendiren de o idi. Yoga, fitness, seherler qacish, bir-nece xeyriyye klubunun uzvu, mektebde valideyn komitesinin sedri… Butun bunlari nece catdirdigina heyran idim. Oktyabr ayinin evvelleri bir heftesonu Leylagil bizi evlerine devet etmishdiler Onlarin evi Bridjport (Konnektikut shtati) sheherinde, bizim evden teqriben 1,5 yarimliq yolda idi. Her defekinden ferqli olaraq, qonaqlar coxdu. Hemin qonaqliqda tesadufen tanish oldugumuz Djeffri menim peshemi ve ish tapmaq maragimi oyrenmish, mene dostunun ishlediyi dizayn studionu meslehet vermishdi, hetta dostu ile danishib meni musahibeye cagrilmagimi da temin etmishdi. Ceffriye (sonralar cox yaxshi dostum olacaqdi) minnetdarligimi tesvir bele ede bilmezsiniz. 3 gun sonra Robert meni musahibeye devet etdiyimde heyecandan az qala olecekdim. Eskizlerimi de yigmish, Robertin Istsayddaki ofiisne yollanmishdim. Robert eskizlerime baxmish, bezi sual-cavabdan sonra meni ishe qebul etdiyini demishdi. Eskizlerim mi heqiqqeten xoshuna gelmishdi, ya belke, Ceffri meni ishe goturmesini tekid etmishdi, bilmirem, amma neticede ishe qebul olunmushdum. Bax bundan sonra Nyu-York gozumde daha da gozelleshmishdi. 1-ci gunden etibaren men de ishe bashlayacaqdim. Rufata bu xeberi verdiyimde o da menim sevincime qoshulmush, "ozunu yormagini istemirem, amma bashini qatacaqsa, onda men de sene gore xoshbextem” demishdi.