Haqqinda.az

Bakiya qayitdigimla heyat oz evvelki axarina dushmushdu. Ilk evvel valideynlerimle sececeyim peshe uzre boyuk mubahise yashamishdim. Evvelceden dediyim ki, omrumun ekser hissesini valideynlerimden arali yashasam da, aramizdaki munasibetler cox yaxshi idi, rahatliqla onlara her hansi problemimi danishar, derdimi bolusherdim (bir tek Rufat meselesinden savayi). Onlarin peshe secimime- hekimlik evezine, memarliq secmeyime pozitiv yanashmayacaqlarini bilirdim, amma duzu, bu qeder muqavimetin olacagini texmin etmemishdim. Babam, anam ve atam niye onlarin yolunu davam etmeyib hekim olmamagimi israrla sorushur, qarshimda acilan parlaq karyera imkanlarindan danishirdilar. Onlarin sozune gore, universiteti Frankfurtda oxuya biler, orda, ve yaxud istediyim daha yaxshi bir yerde praktik fealiyyete bashlaya bilerdim. Ne qeder basha salmaga calishsam da, basha dushmurduler ki, menim istediyim bu deyil, hekimliyin mesuliyyetini dashiya bilmerem, kiminse heyati ile oynaya bilmerem. Hem de memarliqda gorduyum kreativlik hekimlikde yoxdu; men de ishimde mehz kreativlik, rengarenglik axtarirdim. Bu mubahise evimizin divarlarindan cixmish, artiq yaxin qohumlarimiz da bu sohbete qoshulmushdular. Menim gelmeyim munasibetile bagda qonaqliq teshkil olunmushdu, qonaqligin en gur vaxtinda babam "Nigar da bizim yolumuzla getmek istemir, indi meslehetimize qulaq asmir, amma sonra peshman olacaq” cumlesi ile oz shikayetine bashlamishdi. Hemin sohbet zamani tekce Bahadur- menim babamin qardashi Ismayil eminin (hansi ki, o da hekimdir ve babamin cebhesinde mene qarshi vurushurdu) oglu menim teferfimi saxladi. Aramizda xeyli yash ferq olmasina baxmayaraq, Bahadurla munasibetlerimiz hemishe yaxsi idi, qaraqabaq, cox danishmayan biri olsa da, yaxshi yola gedirdik. Yene bu sohbet bashlayanda Bahadur "bu heyat Nigarindi, secim de onundur. Siz hekimsiniz, isteyib bu senate gelmisiz, hec kes size mecbur etmeyib. Indi de qoyun Nigar oz secimini etsin” demishdi. Bahadur cavan olsa da, evde ona hormet boyukdu, valideynlerim yashinin azligina baxmayaraq, onu mudrik hesab edirdiler.sozlerine qulaq verirdiler. Buna gore de Bahadur bu sozu ile mubahiseni sona endirmish, men de minnetdar baxishlarla ona teshekkur etmishdim. Bahadura olan hormetim bire on artmishdi.
Bu sohbetden sonra anamgil sakitleshmishdi, rahat-rahat repetitor hazirlqlarina getsem, qabiliyyet imtahanina hazirlashsam da, arada bir anam "heyf, hemishe seni cerrah gormek isteyirdim” kommentlerinden qalmirdi, amma ele komment olaraq da qalir, daha derine getmirdi.
Rufatdan xeberleri ancaq Esya xala vasitesile alirdim. Hele ki, evlenmek planlarini anasina bildirmemishdi, birlikde oldugu girlfriend haqqinda danishmishdi, amma munasibetlerinin daha ciddi oldugunu nedense dememsihdi. Mene cox maraqli idi ki, goren niye? Monikanin valideynleri ile tanishmishdi, demeli, mesele mutleq ciddiliye dogru getmelidi. Bu il yay ayinda da Bakiya gelmeyecekdi; guya ishleri cox imish. Axmaq…
Onun haqqinda axmaq desem de, esl axmaq men idim. Bakiya gelenden beri de onun haqqinda fikirleshmeye, xeyallara qurmaga davam edirdim. Hele de ona olan arzularimdan el cekmemishdim.
Belelikle, aradan 2 ay otmush, imtahanlari vermish ve universitet qebul olmushdum. Universitet illerim haqqinda cox danishmaq istemirem. Xirda-para hadiseler olsa da, ilk vaxtlar Rufatla bagli xususi bir progress yoxdu. Universitetin ilk 3 ili adi kecmishdi. Duzu, dersler menim gozlediyim kimi deyildi daha maraqsizdi, ne muellimlerde, ne de telebelerde maraq gormurdum. Bu sebebden de, men de derslere istediyim maragi gostermirdim. O vaxt nenemle babami tek qoymamaq ucun Bakiya qayitmishdim, retrospektiv baxanda, hereketimin o qeder de rasional olmamasini basha dushurdum. Gerek Ketigilin teklifini qebul eder, Amerikada qalardim. Artiq bash vermish hadiselere gore peshmaciliq hissi kecirmemek ucun, ozume ish tapmishdim. Dersde olmasa da, hec olmasa ish vasitesile ozumu inkishaf etdire bilerdim. Elece de 2 il dalbadal yayda Frankfurta 1.5 ayliq kurslara getmishdim. Hem valideynlerimi gormush, hem de fursetden istifade edib hemin dizayn kurslarinda ishtirak etmishidm. Ishimin cox olmasina baxmayaraq (dizayn studio-da ishleyirdim, boyuk evlerin, eylence obyektlerinin dizayni ile meshgul olurduq), ishim xoshuma gelirdi.
Bu 3 il erzinde bir defe de Ketigil yayda meni ziyarete gelmishdiler, onlarin gelishi menim boyuk sevincime sebeb olmushdu. Onlari gorduyumde bu muddet erzinde Keti ucun ne qeder darixdigimi hiss etmishdim, anam, nenem hec ne demese de, meni Keti ile Saymona qisqanirdilar. Bu da menim gulumsemeyime sebeb olurdu.
Bu muddet boyunca Rufati gormemishdim, bir defe Bakiya gelse de, men hemin vaxt Frankfurtda oldugumdan onu gormek imkanim olmamishdi. Rufatin Bakida olmaq xeberini Frankfurtda oldugumda almishdim, yoxsa, hec evvelceden bu yay mektebi ideyasindan el cekerdim. Onun ucun nece darixdigimi soylemeye luzum yoxdu, yeqin ki. Bu muddet erzinde ona qarshi hislerimde bir damci bele olsa azalma bash vermemishdi. Universitet zamani menden xoshlari gelenler olsa da, hamisina imtina etmishdim. Nike etdiyim haqsizligi onlara qarshi da etmek istemirdim, o sehvi bir daha tekrarlamaq duz olmazdi. Aile tanishlarimizdan bezileri de meni ogullarina istemisdhiler. Babam menim fikrimi sorushduqda, "elbette ki, yox” cavabi vermishdim. Yaxshi ki, ailem bu saridan mene hec bir tezyiq gostermirdi. Yayda Esya xala yoldashi ile Nyu-Yorka getmishdiler, Rufatin evlilik meselesi daha da deqiqleshmishdi, Esya xalagil de evlilik hazirliqlarinda ishtirak etmek, gelecek gelinleri ile tanish olmaq isteyirdiler. Rufatin evliliyinin deqiqleshmesi xeberi ile dunya ele bil bashim yixilmisdhi, hec cur inanmaq istemir, onun elimden bir defelik cixmagina inanmirdim. Anam da ehvalimda bu deyishikliyi hiss edir, sebebinin Rufat olmasini bilmese de, narahatciliq kecirirdi, bunu ishin ve dersin stressine yozurdu. Bu haqda ancaq Keti ile danishmish, o da "Nikki, bu da kececek, belke de, bele daha yaxsidi. Sen oz heyatini qurmaqla meshgul ol” deyirdi. Esya xalagil Nyu-Yorkdan memnun qayitmisdhilar, evveller her ne qeder "gelinimin azerbaycanli olmagini isteyirem” dese de, Rufat onlari inandirmishdi,deyesen, bu ele de cetin olmamishdi. Toya 2 ay qalmishdi. Toya olan gunler azaldiqca, men de eriyirdim. Bilirem ki, zeiflik edirdim, bu iradesizliyime nifret edirdim, amma elimden hec ne gelmirdi.
Bir defe ishden eve gelende nenemi anamla telefon danishan gordum.
- He, Esya da narahatdi, bilmir, nolub…
- …
- Yazigi basha dushmek olar, bu qeder hazirliq gor, biletlerin de aliblar. Indi de bele.
- …
- Yox, Rufat demir ne olub. Cavandilar da, her gun bir qerar verirler.
Rufatin adini eshidib sohbete diqqetle qulaq asir, nenemin zengi yekunlashdirmasina sebirsizlenirdim. Nenem meni gorub,
- Niqulya da geldi, sonra danishariq. Ushaga yemek verim- deyib, anamla sagollashmishdi.
Ozumu heddindne artiq maraqlanan gostermek, sesimdeki heyecani bildirmek istemesem de, ozumu mecbur edib,
- Nene, Rufata ne olub ki? Esya xala niye narahatdir?
- Hec sorushma. Rufat bu gun zeng edib kik, toy olmayacaq.
Elediyimin hec bir etik normaya sigishmadigi bilirem, tesevvur edende ki, kimse menim toyumun bash tutmasina sevinir, yeqin ki, hemin adami oldurerdim. Amma hemin deqiqe sevincimden az qala ucacagdim. Hemishe bilirdim ki, evvel-axir Rufatla bir yerde olacagiq. Toy maneasi da bele aradan qalxirdi.
- Goren, niye? Niye ayriliblar?
- Bilmirem, Rufat demir. Eshi, cavandilar da. Bir gun ele, bir gun bele olur. Umid edirem, barisharlar. Ushaq oyuncagi deyil ki, bele qerarlar.
- Men de umid edirem ki, barishmazlar, -ureyimde bunu demishdim. Ozumu cox qeyri-etik apardigimi bilirdim, kiminse bedbextliyine sevinirdim. Eger menim nishanlimdan ayrilmagima kimse sevinseydi, hemin insana nece munasibet gostereceyimi tesevvur bele etmirem. Indi ise men eyni hereketi edirdim. Buna baxmayaraq, heqiqeten sevinirdim, dualarimin yavash-yavash gercekleshdiyine inanirdim.
3-cu kursu bitirmishdim, yay sessiyasi vaxti idi. Bundan bashqa ishde de bir otelin dizayni uzerinde ishlediyimizden ish heddinden artiq coxdu. Her gun Merdekana gedib-gelmek meni yorurdu, bu sebebden de, nenemgil bagha kocse de, men sheherdeki evimizde qalmishdim. Evvelce tek qalmaq fikrim onlari narahat etse de, nenemgil hemin binada 40 ildir ki, yashayirdilar, qonshulari taniyirdilar ve mehellemiz de tehlukesizdi. Bu sebebden heftenin 5 gunu Bakida qalir, hefte sonlari ise Merdekenda nenemgile gedirdim. Anamgil iyul ayi ucun Bakiya gelesi idiler.
Son heftesonu bashim ishle heddinden artiq meshguldu, axshamlar eve 11-de gelir, evde de bashim certyojlardan, laptopun ekranindan ayrilmirdi. 5-ci gun axsham bagha geldiyimde aglimda ancaq, "meni rahat buraxin, 24 saat yatacam” fikri idi. Seher babamin 65 illik yubileyi idi. Emimgil bagda onu temteraqla qeyd edecekdiler. Bu sebebden bagda adamlar cox olacaq, istirahetim yene alinmayacaqdi. Ustegel, bu certyojlar…Gelende Esya xalagil bizdeydi, yatmaq planlarim darmadagin olmushdu.
- Niqulya, Rufatla danishmamisan?
- Yox, danishmamisham, nolub ki?- Esya xalaya deye bilmezdim ki, Rufatla men, umumiyyetle, danishmiram, facebookda arada bir kommentleri, mesajlari cixmaq shertile. O da meselenin pis terefi o idi ki, hec facebookda da Rufat feal deyildi.
- Sabah Bakiya gelir axir ki…3 ilden sonra. Ele Araz dayinin ad gunune de gele biler.
Ele bil dunya bashimda firlanmisdhi. Savah 3 il fasileden sonra axir ki, Rufati gorecekdim.