Haqqinda.az

Bir məmləkətdə xeyirxah və ədalətli hökmdar var idi. Bu hökmdar vətənini çox sevirdi. Daim xalqı üçün faydalı işlər görər, hər zaman insanların rahatlığı üçün çalışardı. O vətənpərvərliyi və fədakarlığı ilə hamının hörmətini qazanmışdı.

Bir gün hökmdar öz sarayından şəhərin ən ucqar nöqtəsinə qədər geniş bir yol saldırmaq tapşırığı verdi. Tezliklə yol çəkilib qurtardı. Hamıya xəbər verildi ki, sabah yol istifadəyə veriləcək. Hökmdar yolu insanların istifadəsinə verməzdən əvvəl bir yarış keçirəcəyini elan etdi. Belə ki, yolu əvvəldən axıra kimi ən gözəl keçən insan mükafatlandırılacaqdı. Hökmdar bildirdi ki, hər kəs bu yarışda iştirak edə bilər.

Ertəsi gün insanlar hökmdar sarayının qarşısına yığışdılar. Bir çoxları gözəl faytonda gəlmiş, ən bahalı paltarlarını geymişdilər. Qiymətli daş- qaşlarla bəzənmiş qadınlar, kəhər atların bəzəkli yəhərləri üzərində oturmuş gənclər yarışın başlanmasını intizarla gözləyirdilər.

Nəhayət, yola çıxmaq işarəsi verildi. Hamı qalib olmaq ümidi ilə yola çıxdı. Yolun sonunda- şəhərin çıxacağındakı yüksəklikdə hökmdar öz yaxın əyanları ilə kəcavədə əyləşib durbinlə yarış iştirakçılarını izləyirdi. O gəlib çatanları salamlayır və hər kəsdən soruşurdu:

-Yol necədir?

Yolçuların bir çoxu eyni sözləri deyirdi:

— Hökmdar sağ olsun, yol geniş və hamardır, lakin bəzi yerlərdə yığılmış daş və çınqıl qalıqları hərəkət etməyimizə mane olurdu.

Nəhayət, hamı gəlib keçdi. Qalibi müəyyən etmək vaxtı idi. Əyanlar maraqla hökmdara baxırdılar. Lakin ondan səs çıxmırdı. Birdən yolda bir atlı da göründü. Hökmdar dilləndi:

-Gəlin onu da gözləyək.

Axır ki sonuncu yolçu gəlib çıxdı. O, yorğun görünürdü, üst- başıtoz- torpaq içində idi. Əlində balaca bir kisə atdan düşüb hökmdarın qarşısında hörmətlə baş əydi.

-Niyə belə gecikmisən?-deyə hökmdar soruşdu.

-Bağışlayın, gec gəlməyimin səbəbi var. Yolla irəlilədikcə qarşıma çıxan daş və çınqıl parçalarını kənara atır, yolu təmizləməyə çalışırdım. Bu qızıl kisəsini həmin daş qalaqlarından birinin altından tapdım. Bu qızıllar, yəqin ki. sizə çatmalıdır.

Bunu deyib yolçu əlindəki qızıl dolu kisəni hökmdara uzatdı. Hökmdar gülümsəyərək cavab verdi:

-O qızılların sahibi sənsən.

Yolçu təəccübləndi:

-Ey hökmdar, mənim heç vaxt bu qədər sərvətim olmayıb.

-İndi isə var. Əlindəki qızıllar yoldan ən gözəl keçən insan üçün elan etdiyim mükafatdır. Bu qızılları mənim göstərişimlə daş qalaqlarının altına qoymuşdular. Mənim fikrimcə, yoldan ən gözəl keçn insan arxasınca gələnlər üçün yoldakı maneələri aradan qaldıran insandır. Sən bunu etdin. Deməli, yarışın qalibi sənsən. Mükafat da sənə çatır.