Haqqinda.az

ÖN SÖZ
اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ وَلِيّا وَ حَافِظا وَ قَائِدا وَ نَاصِرا وَ دَلِيلا وَ عَيْنا حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعا وَ تُمَتِّعَهُ فِيهَا طَوِيل

Əllahummə kulli vəliyyikəl-Huccətibnil-Həsən, sələvatukə ələyhi və əla abaihi fi hazihis-saəti və fi kulli saətin vəliyyən və hafizən və qaidən və nasirən və dəlilən və əyna, hətta tuskinəhu ərzəkə təv`ən və tuməttiəhu fiha təvila.

كُلُّ يَوْمٍ عَاشُورَا، كُلُّ اَرْضٍ كَرْبَلاَء وَ كُلُّ شَهْرٍ مُحَرَّمٌ

Hər gün Aşura, hər yer Kərbəla və hər ay Məhərrəmdir.

قَالَ رَسُولُ الله (ص): اِنَّ الحُسَيْنَ مِصْبَاحُ الهُدَى وَ سَفِينَةُ النَّجَاةِ

Allahın Rəsulu həzrət Muhəmməd (səlləllahu ələyhi və Alihi və səlləm) buyurubdur: «Həqiqətən Hüseyn hidayət çırağı və nicat gəmisidir.»

Əziz oxucular! Hamıya mə’lum olduğu kimi imam Hüseyn (ə) 61-ci hicri-qəməri ili, Məhərrəm ayının onunda (yə’ni Aşura günü) haqqı yer üzündə bərpa etmək üçün öz səhabələri ilə birlikdə qiyam edərək düşmən tərəfindən amansızcasına qətlə yetirildilər. O həzrət (ə) öz qiyam və şəhadəti ilə İslamı yenidən dirçəldib özündən sonrakı nəsillərə “Zülm və zalımlar qarşısında heç vaxt təslim olmayın!”-ideasını töhvə verərək bəşəriyyət tarixinin ən qaranlıq dövürlərini əbədi olaraq işıqlandırdı.
İmam Hüseyn (ə) Aşura günü təpədən dırnağadək silahlanmış otuz min düşmən qarşısında

هَيْهَاتَ مِنَّا الدَّنِيَّة، هَيْهَات مِنَّا الذِّلَّة

«Alçaqlıq və zillət bizdən çox-çox uzaqdır.» - sədasını, bütün azad insanlara çatdırdı.
Peyğəmbəri Əkrəm (s) də bir hədisdə belə buyurur:

قَالَ رَسُولُ الله: مَنْ اَقَرَّ بِالذِّلِّ طَائِعًا فَلَيْسَ مِنَّا اَهْلَ البَيْتِ

«Hər kəs öz istəyi ilə zilləti qəbul etsə, Biz əhli-beytdən deyil.»
Qarşınızda olan bu kitab həzrət imam Hüseyn (ə)-ın qiyamının fəlsəfə və fəziləti haqqındadır.
Bu kitabın Allahın razılığına və əziz oxucular tərəfindən rəğbətlə qarşılanmasına səbəb olaacağına böyük ümid bəsləyirəm. İnşaallah!
Müqəddəs Qum şəhəri
20/2/2004


TƏZMIN
«Hüseynə yerlər ağlar, göylər ağlar,
Bətulü Mürtəza, Peyğəmbər ağlar»
(Dilriş)

Hüseynin nohəsin Dilriş yazanda ,
Müsəlman səhlidir ki, kafər ağlar.

Kor olmuş gözlərin qan tutdu Şimrin,
Ki, görsün öz əlində xəncər ağlar.

Hüseynin köynəyi Zəhra əlində
Çəkər qeyha qiyamət, məhşər ağlar.

Atanda hərmələ ox Kərbəladə
Görəydin düşmən ağlar, ləşkər ağlar.

Qucağında görəydin, Ümmüleyla
Alıb nəş’i Əliyyi Əkbər ağlar.

Rübab nisgil döşündə süd görəndə
Əliyyi Əsğəri yad eylər ağlar.

Başında kakili Əkbər həvası,
Yel ağlar, sünbül ağlar, ənbər ağlar.

Yazanda Ali-taha nohəsin mən,
Qələm gördüm sızlar, dəftər ağlar.

Əli, şəqqül-qəmər, mehrab, tilit qan,
Qulaq ver, məscid oxşar, mənbər ağlar.

Əlidən, Şəhriyar, sən bir işarə,
Qucaqlar qəbri Malik Əjdər ağlar.
* * *
Məhərrəmdir, xanım Zeynəb əzası,
Bizi səslər Hüseynin Kərbəlası.
Daha zəvvarının yox səs-sədası
Bu gün Kərbübəla viran olubdur.
Hüseyn öz qanına qəltan olubdur.
(Ustad Şəhriyar)


İMAM HÜSEYN (Ə)-IN QIYAMININ HƏDƏFI

وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

Allah taala Qur’ani-kərimdə buyurur: “(Ey müsəlmanlar!) Gərək aranızda (insanları) yaxşılığa çağıran və əmr be mə’ruf və nəhy əz münkər edən bir dəstə camaat olsun! Həqiqətən bunlar nicat tapmış şəxslərdir.”
(Ali-İmran surəsi, ayə 104)

قَالَ رَسُولُ الله: مَنْ اَمَرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَى عَنِ الْمُنْكَرِ فَهُوَ خَلِيفَةُ اللهِ فِى اَرْضِهِ وَ خَلِيفَةُ رَسُولِ اللهِ وَ خَلِيفَةُ كِتَابِهِ

Əgər bir şəxs əmr be mə’ruf və nəhy əz münkər edərsə, onda o, Allahın, Onun Rəsulunun (s) və kitabının yer üzərində xəlifəsidir.
(Məcməul-bəyan, 2-ci cild, səh. 807)

قَالَ حُسَيْنُ ابنُ عَلِىٍّ عليه السَّلام فِى وَصِيَّتِهِ لِمُحَمَّدِ الْحَنَفِيَّة: إِنِّى لَمْ اَخْرُجْ اَشِرًا وَ لاَ بَطِرًا وَ لا مُفْسِدًا وَ لاَ ظَالِمًا اِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الإِصْلاَحِ فِى اُمَّةِ جَدِّى (ص) اُرِيدُ اَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَنْهَى عَنِ المُنْكَرِ وَ اَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّى وَ اَبِى

İmam Hüseyn (ə) Mühəmməd Hənəfiyyəyə vəsiyyətində belə buyurdu: «Mən rahatçılıq, xoş gün keçirtmək, zülm və fəsad etmək məqsədilə qiyam etmirəm. Əksinə, yalnız və yalnız cəddimin ümmətini islah etmək və nicat vermək üçün qiyam edirəm. İstəyirəm əmr be mə’ruf və nəhy əz münkər edim, cəddimin və atamın getdiyi yol ilə gedim.»
(Bihar, 44-cü cild, səh. 329)

وَ بَزَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادِكَ مِنَ الجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلاَلَةِ

Ərbə’in ziyarətində Allaha xitab edərək oxuyuruq: (Pərvərdigara! İmam Hüseyn (ə)) bəndələrini nadanlıq və azğınlıqdan nicat vermək üçün öz qanını sənin yolunda hədiyyə etdi.
(Məfatihu-l-cinan, Ərbə’in ziyarəti, səh. 468)

قَالَ رَسُولُ الله (ص): الحَسَنُ وَ الحُسَيْنُ اِمَامَانِ قَامَا اَوْ قَعَدَا

Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Həsən və Hüseyn istər qiyam edələr, istərsə də etməyələr hər ikisi imamdır.»
(Bihar, cild 43, səh.29)
ƏMR BE MƏ’RUF VƏ NƏHY ƏZ MÜNKƏRI TƏRK ETMƏYIN AQIBƏTI
إِنَّ اللّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ

Hər hansı bir tayfa öz tövrünü dəyişməyincə, Allah taala da onun tövrünü dəyişməz.
(Rə’d surəsi, ayə 11)

Həzrət İmam Hüseyn (ə) Kərbəlaya tərəf hərəkət etdikdə “Beyzə” adlı bir yerdə Peyğəmbəri Əkrəm (s)-in dilindən bu xütbəni oxudu:

اِنَّ رَسُولَ اللهِ (ص) قَدْ قَالَ فِى حَيَاتِهِ مَنْ رَاى سُلْطَانًا جَائِرًا مُسْتَحِلاًّ لِحُرُمِ اللهِ نَاكِثًا لِعَهْدِ اللهِ مُخَالِفًا لِسُنَّةِ رَسُولِ اللهِ يَعْمَلُ فِى عِبَادِ اللهِ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ ثُمَّ لَمْ يُغَيِّرْ بِفِعْلٍ وَ لاَ قَوْلٍ كَانَ حَقًا عَلَى اللهِ اَنْ يُدْخِلَهُ مُدْخَلَهُ

“Əgər bir nəfər, zalım bir sultanın zor gücünə hakimiyyət sürdüyünü, əldə etdiyi iqtidarı hesabına bəndəçilik əhdi olan ilahi peymanı sındırdığını, Allah hökmlərindən boyun qaçıraraq, Peyğəmbər (s)-in əmrlərinə itaət etmədiyini və xalqa rəftarında həddini aşdığını görsə və onu öz sözü və əməli ilə düz yola də’vət etməsə onu əyri yoldan döndərməyə çalışmasa, Allahın haqqıdır ki, onu da həmin zalımla birlikdə cəhənnəmə daxil etsin. Beləliklə də, zalımlar cərgəsində qərar tutsun.”
(Yə’ni, zalımın zülmünü görüb, onunla mübarizə aparmayan müsəlmanın yeri cəhənnəmdir.)
(Biharul-ənvar, cild 44, səh. 382, bab 37, rəvayət 2)

قَالَ أَبُو جَعْفَرْ عَلَيْهِ السَّلاَم:
أَوْحَى الله إِلَى شُعَيْب النَّبِىّ عَلَيْهِ السَّلاَم: إِنِّى لَمُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِكَ مِئَةَ اَلْفٍ أَرْبَعِينَ اَلْفًا مِنْ شِرَارِهِم وَ سِتِّينَ اَلْفًا مِنْ خِيَارِهِمْ فَفَالَ يَا رَبِّ هؤُلاَءِ الاَشْرَارِ فَمَا بَالُ الاَخْيَارِ فَاَوْحَى الله عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ: إِنَّهُمْ دَاهَنُوا اَهْلَ الْمَعَاصِى وَ لَمْ يَغْضِبُوا لِغَضَبِى

İmam Baqir (ə) buyurmuşdur: Allah taala Şüeyb peyğəmbərə vəhy edərək buyurur: Sənin qövmündən yüz min nəfər adamı əzab edəcəyəm ki, onlardan qırx min nəfəri günah əhli, altımış min nəfəri isə yaxşı adamlardır.
Həzrət Şüeyb peyğəmbər (ə) təəccüblə dedi: Ey mənim Pərvərdigarım! “Günah əhli olan qırx min nəfəri əzab etmək istədiyini başa düşdüm, amma yaxşı adamları niyə?”
Allah taala ona vəhy edib buyurdu: Çünki onlar günah əhli ilə saziş və pis əməllərinin üstünü ört-basdır edirlər. Mən qəzəbləndiyim işlərə, onlar qəzəblənmir.
(Azərəxşi digər əz asimane Kərbəla, səh. 103)

عَنْ اَبِى عَبْدِ الله عليه السلام إِنَّ الله عَزَّ وَ جَلَّ بَعَثَ مَلَكَيْنِ إِلَى اَهْلِ مَدِينَةٍ لِيُقَلِّبَاهَا عَلَى اَهْلِهَا فَلَمَّا اِنْتَهَيَا اِلَى الْمَدِينَةِ وَ جَدَا رَجُلاً يَدْعُوا الله وَ يَتَضَرَّعُ فَقَالَ اَحَدُ الْمَلَكَيْنِ لِصَاحِبِهِ اَمَا تَرَى هذَا الدَّاعِىَ؟ فَقَالَ قَدْ رَاَيْتُهُ وَ لكِنْ اَمْضِ لِمَا اَمَرَ بِهِ رَبِّى فَقَالَ لاَ وَ لكِنْ لاَ اُحَدِّثُ شَيْئًا حَتَّى اُرَاجِعَ رَبِّى فَعَادَ اِلَى اللهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَقَالَ يَا رَبِّ اِنِّى اِنْتَهَيْتُ اِلَى المَدِينَةِ فَوَجَدْتُ عَبْدَكَ فُلاَنًا يَدْعُوكَ وَ يَتَضَرَّعُ اِلَيْكَ فَقَالَ اِمْضِ بِمَا اَمَرْتُكَ بِهِ فَاِنَّ ذَا رَجُلٌ لَمْ يَتَمَعَّرْ وَجْهُهُ غَيْظًا لِى قَطُّ

İmam Sadiq (ə) buyurub: Allah taala iki mələyə bir şəhəri alt-üst etməyi əmr edir. Mələklər həmin şəhərə çatdıqda gördülər ki, bir abid Allah taala ilə razu-niyaz edir.
Mələklərdən biri digərinə dedi: Bu dua edən abidi görürsən?
O biri mələk dedi: Bəli görürəm, amma sən öz vəzifəni icra et (yə’ni şəhəri alt-üst et).
Əvvəlki mələk dedi: Mən Pərvərdigarıma müraciət etməyincə bir iş görən deyiləm. Sonra həmin mələk Allahın dərgahına qayıdaraq xitab etdi: Pərvərdigara! Mən şəhərə çatdıqda gördüm ki, filan bəndən sənə dua və razu-niyaz edir. Əmrinə əməl edək, yoxsa əmr dəyişib.
Allah taala buyurdu: Əmr öz qüvvəsindədir, gedin şəhəri viran edin. Çünki heç vaxt bu adamın üzünün rəngi mənə xatir bozarıb, qeyzlənib dəyişməyibdir. Yə’ni bu şəxs şəhər əhlinin günah etdiyini gördüyü halda, çöhrəsində e’tiraz əlaməti olaraq qəzəb, narazılıq görünməyibdir.
(Üsuli-kafi, cild 5, səh. 58, rəvayət 8)
ƏHLI-BEYT (Ə) BƏŞƏRIYYƏT ÜÇÜN BIR ÜLGÜDÜR
قَالَ الله تَعَالَى: لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِى رَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ

Həqiqətən Allahın Rəsulu (s) sizin üçün gözəl bir örnək və nümümunədir.
(Əhzab surəsi, ayə 21)

قَالَ الإمَام الحُسين (ع): فَلَكُمْ فِىَّ اُسْوَةٌ

İmam Hüseyn (ə) buyurmuşdur: Mənim məktəbim sizin üçün bir ülgüdür.
(Mosuətu kəlimati-l-imamil Hüseyn (ə), səh. 361)

İmam Hüseyn (ə) başqa bir yerdə belə buyurub:

قَالَ الإمَام الحُسين (ع): وَ لِى وَ لَهُمْ وَ لِكُلِّ مُسْلِمِ بِرَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ

Allahın Rəsulu (s) mən və hər bir müsəlman üçün ülgüdür.
(Vəq’ətut-təf, səh. 201)

Həzrət Məhdi (ə) Fatimə (s)-ın şəxsiyyəti barəsində belə buyurur:

قَالَ الإمَام المَهْدِى (عج): وَ فِى ابْنَةِ رَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ

Peyğəmbəri Əkrəmin qızı mənim üçün gözəl bir örnək və ülgüdür.
(Bihar, cild 53, səh. 180)

قَالَ الحُسَيْن (ع) فَمِثْلِى لاَ يُبَايِعُ مِثْلَهُ

İmam Hüseyn (ə) buyurubdur: “Mənim yolumda və əqidəmdə olan şəxs heç zaman Yezid və Yezid kimilərdən bey’ət etməz.”
(Məqtəli Xarəzmi səh. 184)

Allah taala Fatimeyi Zəhranın fəziləti barəsində Peyğəmbəri Əkrəmə belə buyurub:

قَالَ الله تَعَالَى: يَا اَحْمَدُ لَوْلاَكَ لَمَا خَلَقْتُ الاَفْلاَكَ وَ لَوْلاَ عَلِىٌّ لَمَا خَلَقْتُكَ وَ لَوْلاَ فَاطِمَةُ لَمَا خَلَقْتُكُمَا

Ey Əhməd, əgər sən olmasaydın kainatı yaratmazdım, əgər Əli olmasaydı səni yaratmazdır və əgər Fatimə olmasaydı hər ikinizi də yaratmazdım.
(Cünnətul-asimə, səh. 148)
PEYĞƏMBƏRI ƏKRƏMDƏN (S) IMAM HÜSEYN (Ə)-IN FƏZILƏTI BARƏSINDƏ HƏDISLƏR
قَالَتِ الفَاطِمة (س): دَخَلَ اِلَىَّ رَسُولُ الله (ص) عِنْدَ وِلاَدَة الحُسَينَ (ع) فَناوَلتُهُ إيَّاهُ فِى خِرْقَةٍ صَفْرَاءَ، فَرَمى بِهَا وَ أخذ خِرْقَةً بَيْضَاءَ وَلَفَعهُ فيها ثُمَّ قالَ: خُذِيهِ يا فَاطِمَةُ فَإِنَّهُ امامٌ ابنُ امامٍ أبو الأئِمَّةِ التِسعَةِ، مِن صُلْبِهِ ائِمَّةٌ ابرارٌ وَ التَّاسِعُ قائِمُهُم

Həzrəti Fatimə (s) buyurub: Allahın Rəsulu (s) Hüseynin anadan olduğu gün mənim yanıma gəldi. Uşağı sarı parçaya bükülmüş halda həzrətə verdim. Allahın Rəsulu (s) sarı parçanı açıb kənara qoydu və ağ parça ilə Hüseyni bükdü. Sonra dedi: «Ey Fatimə, al (bu) uşağı. O, imam və imam övladıdır. Bu, doqquz pak və mə’sum imamların atasıdır, onların doqquzuncusu qaim (Həzrəti Məhdi əleyhis-salam) olacaqdır.»
(Kifayətul-əsər, səh. 194)


ALLAHIN NURU HEÇ ZAMAN SÖNMƏZ

يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ

Onlar Allahın nurunu (İslam dinini) öz ağızları (öz iftiraları və şər sözləri) ilə söndürmək istəyirlər. Allah isə kafirlərin xoşuna gəlməsə də öz nurunu (dinini) tamamlayacaqdır.
(Səf surəsi, ayə 8)
İmam Hüseyn (ə)-ın ziyarətlərinin birində İmam (ə)-a xitab edərək deyirik:

وَ اَشْهَدُ اَنَّكَ نُورُ اللهِ الَّذِى لَمْ يُطْفَأْ وَ لاَ يُطْفَأُ اَبَدًا

“Şəhadət verirəm ki, həqiqətən sən Allahın əbədi olan nurusan ki, heç vaxt sönməyib və sönməyəcəksən.”
(Məfatihul-cinan, səh. 443)

عن النبىّ (ص) اِنَّ لِلْحُسَيْنِ مَحَبَّةً مَكْنُونَةً فِى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ

Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: «Həqiqətən mö’minlərin qəlbində Hüseyn (ə)-ın gizli bir məhəbbəti vardır.»
(Xəsaisul Hüseyniyyə, səh. 48)

عن النبىّ (ص) قال: اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَين (ع) حَرَارَةً فِى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لاَ تَبْرَدُ اَبَدًا

Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: Mö’minlərin qəlbində imam Hüseyn (ə)-ın qətlinə görə elə bir hərarət vardır ki, heç vaxt o hərarət soyumaz.
(Xəsaisul-Hüseyniyyə, səh. 70)

عن النبىّ (ص) قال: اِنَّ لِلْحُسَيْنِ فِى بَوَاطِنِ الْمُؤْمِنِينَ مَعْرِفَةً مَكْنُونَةً
Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: «Həqiqətən mö’minlərin qəlblərində Hüseyn (ə)-dan ötəri gizli bir mə’rifət (agahlıq) vardır.»
(Bihar, 43-cü cild, səh. 43)

قَالَ رَسُولُ الله (ص): حُسَيْنٌ مِنِّى وَ اَنَا مِنْ حُسَيْنٍ اَحَبَّ اللهُ مَنْ اَحَبَّ حُسَيْنًا...

Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hüseyn məndən, mən də Hüseyndənəm. Hər kəs Hüseyni istəsə, Allah da onu istəyər.
(Əl-müstədrəku ələs-səhiheyn /177/2)

قال رسول الله (ص)... حُسَيْنٌ مِنِّى وَ اَنَا مِنْ حُسَيْنٍ

Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hüseyn məndən, mən də Hüseyndənəm.»
(Bihar, 43-cü cild, səh. 261)

قال رسول الله (ص)... اَنَا مِنْ حُسَيْنِ وَ حُسَيْنٌ مِنِّى

Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Mən Hüseyndən, Hüseyn də məndəndir.»
(Bihar, 43-cü cild, səh. 295)

قَالَ رَسُولُ الله (ص): ... وَ هُوَ سَيِّدُ شَبَابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ وَ بَابُ نَجَاةِ الاُمَّةِ اَمْرُهُ اَمْرِى وَ طَاعَتُهُ طَاعَتِى مَنْ تَبِعَهُ فَإِنَّهُ مِنِّى وَ مَنْ عَصَاهُ فَلَيْسَ مِنِّى

Allahın Rəsulu (s) buyurub: «... O (Hüseyn) behişt cavanlarının ağası və ümmətin nicat qapısıdır. Onun əmri mənim əmrimdir, Ona itaət etmək məndən itaət etməkdir. Hər kəs onun yolu ilə getsə məndəndir, hər kəs ona qarşı çıxıb üsyan etsə, məndən deyil.»
(Əmali-(Səduq): səh. 101)

قَالَ رَسُولُ الله (ص): مَنْ اَحَبَّ اَنْ يَنْظُرَ اِلَى اَحبِّ اَهْلِ الاَرْضِ اِلَى اَهْلِ السَّمَاءِ فَلْيَنْظُرْ اِلَى الْحُسَيْنِ

Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hər kəs yer əhli içərisində asiman əhlinə ən sevimli olan bir kəsə baxmaq istəsə, Hüseynə baxsın.»
(Mənaqibi ibni ŞəhrAşub: 4/73)

حُذّيفةُ بنُ اليَمَانِ: رَأيتُ النَّبِىَّ (ص) آخِذًا بِيَدِ الحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ (ع) وَ هُوَ يَقُولُ: يَا اَيُّهَا النَّاسُ هذَا الحُسَيْنُ بْنُ عَلِىٍّ فَاعرِفُوهُ، فَوَ الَّذِى نَفْسِى بِيَدِهِ إِنَّهُ لَفِى الجَنَّةِ وَ مُحِبِّيهِ فِى الجَنَّةِ وَ مُحِبِّى مُحِبِّهِ فِى الجَنَّةِ

Hüzəyfət ibni Yəmani deyir: Peyğəmbəri Əkrəm (s) Hüseyn ibni Əli (ə)-ın əlindən tutub deyirdi: «Ey camaat, bu Hüseyn ibni Əlidir, onu tanıyın. And olsun Alaha ki, mənim canım onun ixtiyarındadır, həqiqətən o (Hüseyn) cənnətdədir, onu sevənlər və onu sevənləri sevənlər də cənnətdədir.»
(Əmalis Səduq: səh. 478/4)

قَالَ رسولُ الله (ص) ... وَ بِالْحُسَيْنِ تَسْعَدُونَ وَ بِهِ تَشْقُونَ ، اَلاَ اِنَّمَا الحُسَيْنُ بَابٌ مِنْ اَبْوَابِ الجَنَّة، مَنْ عَادَاهُ حَرَّمَ الله عَلَيْهِ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ

Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hüseynin vasitəsi ilə insanlar (onun yolu ilə gedənlər) xoşbəxt və (ona qarşı çıxanlar) bədbəxt olurlar. Agah olun və bilin ki, həqiqətən Hüseyn Cənnət qapılarından biridir, hər kəs onunla düşmənçilik etsə, Allah cənnətin ətrini ona haram edər.»
(Miətu mənqəbə, (İbni Şazan), səh. 47)

قَالَ الإمامُ الحُسَيْنُ (ع): دَخَلتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ (ص) وَ عِنْدَهُ اُبَىّ بن كَعْبٍ، فَقَالَ لِى رَسُولُ اللهِ (ص) مَرْحَبًا بِكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ، يَا زَيْنَ السَمَوَاتِ و الأرضينَ، قَالَ لَهُ اُبَىُّ: وَ كَيْفَ يَكُونُ يَا رَسُولَ اللهِ (ص) زَيْنَ السَّمَوَاتِ وَ الأرضينَ اَحَدٌ غَيْرُكَ؟! قَالَ: أبَىُّ وَ الَّذِى بَعَثَنِى بِالحَقِّ نَبِيًّا إنَّ الحُسَيْنَ بنَ عَلِىٍّ فِى السَّمَاءِ أكْبَرُ مِنْهُ فِى الأرض، وَ إنَّهُ لَمَكتُوبٌ عَن يَمِينِ عَرْشِ الله (عزَّ وَ جَلَّ): مِصْبَاحُ هُدىً وَ سَفِينَةُ نَجَاةٍ

İmam Hüseyn buyurur: Allahın Rəsulunun otağına daxil olduqda gördüm ki, Übəyy ibni Kə’b də onun yanındadır. Allahın Rəsulu mənə buyurdu:
Ey Əba Əbdillah, xoş gəlmisən! Ey göylərin və yerlərin zinəti!
Übəyy Peyğəmbəri Əkrəmə (s) dedi:
Ey Allahın Rəsulu (s), necə mümkün ola bilər ki, səndən başqa bir şəxs göylərin və yerlərin zinəti olsun?!
Allahın Rəsulu (s) buyurdu: Ey Übəyy, məni haqq olaraq peyğəmbərliyə seçən Allaha and olsun, Hüseynin göydə olan məqamı yerdə olan məqamından üstündür və həqiqətən ərşin sağ tərəfində «Hüseyn hidayət çırağı və nicat gəmisidir» yazılmışdır.
(Üyunu əxbarir-Riza (ə), 1/59/29)

وَ فى الحَدِيثِ: وَ الْحُسَيْنُ اَشْبَهُ النَّاسِ بِالنَّبِىِّ (ص)

15- Bir hədisdə gəlibdir ki: «Hüseyn (ə) Peyğəmbərə (s) hamıdan çox oxşayır.»
(Əl-mu’cəmu li əlfazil-hədisin-Nəbəvi, 3-cü cild, səh. 64)

البَرَّاءُ بْنُ عَازِبٍ: رَأيْتُ رَسُولَ الله (ص) حَامِلَ الحُسَيْنِ عليه السلام وَ هُوَ يَقُولُ: اَللّهُمَّ اِنِّى اُحِبُّهُ فَاَحِبَّهُ

Bəra ibni Azib deyir: Allahın Rəsulu (s) Hüseyni qucağına götürüb deyirdi: «Pərvərdigara, mən onu çox istəyirəm, Sən də onu çox istə!»
(Əl-bihar: 16/264/43)
İMAM HÜSEYN (Ə)-A AĞLAMAQLIĞIN FƏZILƏTI
كَانَ أبو عبد الله (ع) يقولُ: الحُسَينُ عَبْرَةُ كُلِّ مُؤْمِنٍ

İmam Sadiq (ə) həmişə deyərdi: «Hər mö’minin göz yaşının tökülməsinin səbəbi Hüseyn (ə)-ın məzlumanə şəhadətə yetrilməsidir.»
(Bihar, 44-cü cild, səh. 280)

منه الدعاءُ «اَللّهُمَّ ارحَم عَبْرَتِى وَ آمِنْ رَوْعَتِى»
«Pərvərdigara, tökülən göz yaşıma xatir mənə rəhm et və qorxulu gündə (Qiyamət günündə) mənə əmin-amanlıq ver.»
(Məcməul-bəhreyn)

قَالَ الحُسَيْن عليه السلام: اَنَا قَتِيلُ الْعَبَرَةِ، لاَ يَذْكُرُنِى مُؤْمِنٌ اِلاَّ بَكَى

İmam Hüseyn (ə) buyurub: «Mən elə bir qətlə yetrilənəm ki, insanların insani duyğularını təhrik edirəm. Elə bir mö’min yoxdur ki, məni xatırladıqda ağlamasın.»
(Kamiluz-ziyarət: səh. 109)

قَلَ رَسُولُ الله (ص) لِفَاطِمَة (س): كُلّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ القِيَامَةِ اِلاَّ عَيْنٌ بَكَتْ عَلَى مُصَابِ الحُسَيْنِ، فَإِنَّهَا ضَاحكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ

Allahın Rəsulu (s) həzrəti Fatimə (s)-ya buyurub: «Hüseynin müsibətində ağlayan gözlərdən başqa bütün gözlər qiyamət günü ağlayacaq, (Hüseynə ağlayan şəxslər isə qiyamət günü behişt ne’mətlərindən bəhrələnərək) gülərüz və şad olacaqlar.»
(Əl-Bihar, 44-cü cild, səh. 293)

عن ابى عبد الله جَعْفَرِ الصَّادِق عليه السلام قال: كُلُّ الجزع وَ الْبُكاءِ مَكْرُوهٌ، سِوى الجَزَع وَالبُكَاءِ على الحُسَين عليه السلام

İmam Sadiq (ə) buyurub: «İmam Hüseyn (ə) üçün ağlamaq və şivən salmaqdan başqa hər bir ağlamaq və şivən etmək məkruhdur.»
(Bihar, 44-cü cild, səh. 280)

عن ابى عبد الله عليه السلام قال: نَظَرَ اميرُ المؤمنين إلى الحسينِ عليه السلام فقال: يَا عَبَرةَ كُلِّ مُؤْمِنٍ، فَقَالَ: أنا يا أبتاه؟ فقال: نَعَم، يَا بُنَىَّ

İmam Sadiq (ə) buyurub: «Əmirəl-mö’minin Əli (ə) öz oğlu Hüseynə baxıb buyurdu: Ey mö’minlərin göz yaşı!
Hüseyn (ə) soruşdu: Atacan məni deyirsən? İmam Əli (ə) buyurdu: Bəli, ey mənim əziz oğlum!»
(Bihar, 44-cü cild/ Kamiluz-ziyarat, səh. 280)

عَنْ اَبَى عَمَارَةَ الْمُنْشِدِ عَنْ اَبِى عَبْدِ اللهِ عَلَيْهِ السَّلاَم قَالَ: قَالَ لِى يَا اَبَاعَمَارَةَ اَنْشِدْنِى فِى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ (ع) قَالَ: فَاَنْشَدْتُهُ فَبَكَى ثُمَّ اَنْشَدْتُهُ فَبَكَى قَالَ: فَوَاللهِ مَازِلْتُ اُنْشِدُهُ وَ يَبْكِى حَتَّى سَمِعْتُ الْبُكَاءَ مِنَ الدَّارِ، قَالَ: فَقَالَ: يَا اَبَا عَمَارَةَ مَنْ اَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ شِعْراً فَأَبْكَى خَمْسِينَ فَلَهُ الْجَنّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَأَبْكَى ثَلاَثِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَاَبْكَى عِشْرِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَاَبْكَى عَشْرَةً فَلَهُ الْجَنَّة وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَاَبْكَى وَاحِدًا فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَبَكَى فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَتَبَاكَى فَلَهُ الْجَنَّة

Şair Əbu Əmarə imam Sadiq (ə)-dan belə nəql edir: «İmam Sadiq (ə) mənə dedi ki, Hüseyn ibni Əli (ə)-ın müsibəti haqqında mənim üçün bir şe’r oxu. Mən də oxudum, imam Sadiq (ə) ağladı, yenə oxudum, imam yenə də ağladı. And olsun Allaha, nə qədər oxuyurdumsa, o, göz yaşı töküb ağlayırdı. Axırda imamın evində ailəsinin də şivən edib ağladığını eşitdim. İmam (ə) buyurdu: Ey Əba Əmarə! Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şe’r deyib 50 nəfəri ağlatsa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şe’r deyib 30 nəfəri ağlatsa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şe’r deyib 20 nəfəri ağlatsa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şe’r deyib 10 nəfəri ağlatsa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şe’r deyib 1 nəfəri ağlatsa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şe’r deyib özü ağlasa, behişt əhli olar. Hər kəs Hüseyn (ə)-ın müsibətinə bir şe’r deyib özünü qəmgin göstərsə, behişt əhli olar.»
(Bihar, 44-cü cild, səh. 282)

قَالَ ابن طاوس: رُوِىَ عَن آل الرَّسول (ص) اَنَّهم قَالُوا: مَنْ بَكَى وَ أَبْكَى فِينَا مائَةً فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى خَمْسِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى ثَلاَثِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى عِشْرِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى عَشْرَةً فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى وَاحِدًا فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ تباكى فَلَهُ الْجَنَّة

Seyyid ibni Tavus nəql edibdir: Alir-Rəsuldan (s) nəql olunubdur ki, buyurublar: «Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 100 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 50 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 30 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 20 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 10 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 1 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs bizim müsibətimizə görə qəmgin olub hətta ağlamasa da belə, behişt əhli olar.»
(Bihar, 44-cü cild, səh. 288)

عَنِ الصَّادِقِ (ع) قال: مَنْ بَكَى اَوْ اَبْكَى اَوْ تَبَاكَى وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ

İmam Sadiq (ə) buyurub: «Hər kəs (bizim müsibətimizə) özü ağlasa və ya başqasını ağlatsa, yaxud da özünü ağlamağa vursa cənnət ona vacibdir.»
(Cəlalul-üyun, səh. 463)

وَ رَوَى الشَّيْخُ الصَّدُوقُ عَنِ الصَّادِق (ع)، عن اَبِيهِ عَن جَدِّهِ (ع): اَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِىٍّ دَخَلَ يَوْمًا اِلَى الْحَسَنِ فَلَمَّا نَظَرَ اِلَيْهِ بَكَى فَقَالَ لَهُ: مَا يُبْكِيكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ؟ قَالَ: اَبْكِى لِمَا يُصْنَعُ بِكَ فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ (ع) سَمٌّ يُدَسُّ إِلَىَّ فَاُقْتَلُ بِهِ وَلكِنَّ لاَ يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ

Şeyx Səduq imam Sadiq (ə)-dan, o da öz atasından, atası da öz atasından belə nəql edir: «Bir gün imam Hüseyn (ə) qardaşı imam Həsən (ə)-ın yanına getdi və ona baxıb ağladı.
İmam Həsən (ə) belə buyurdu: Ey Əba Əbdillah, niyə ağlayırsan?! İmam Hüseyn (ə) onun cavabında belə dedi: Sənin başına gətirilən bu müsibətə ağlayıram.
İmam Həsən (ə) buyurdu ki, məni zəhərlədilər, amma sənin şəhadət gününün çətinliyi kimi heç bir gün ola bilməz.»
(Nəfəsul-məhmum, səh. 484)

عَن الصادِق (ع): وَ يَبْكِى عَلَيْكَ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الوُحُوشُ فِى الْفَلَوَاتِ وَ الْحِيتَانُ فِى الْبِحَارِ

İmam Sadiq (ə) buyurub: «Cəddim imam Həsən (ə) imam Hüseyn (ə)-a xitab edərək buyurdu: Hüseyncan, bütün canlılar sənin müsibətinə ağlayacaqlar. Hətta səhra və dəryada yaşayan heyvanlar da.»
(Nəfəsul-məhmum, səh. 484)

عَنْ اَبِى عَبد الله عليه السلام قال: كَانَ قاتِلُ يَحْيَى بن زكريَّا وَلَد زِنا، وَ كَانَ قاتِلُ الْحُسَيْن عليه السلام وَلَد زِنَا، وَ لَمْ تَبْكِ السَّمَاءُ اِلاَّ عَلَيْهِمَا
İmam Sadiq (ə) buyurub: «Yəhya ibni Zəkəriyyanın və Hüseynin qatili zinadan əmələ gələndir. Göylər bunlardan (Yəhya ibni Zəkəriyya və Hüseyn) başqasına ağlamayıb.»
(Bihar, 44-cü cild, səh. 302)

عَنْ اَبى عَبْدِ الله (ع) اِنَّ الحُسَيْنَ بْنَ عَلِىٍّ (ع) بَكَى لِقَتْلِهِ السَّمَاءُ وَ الاَرْضُ وَ احمَرَّتَا وَ لَمْ يَبْكِيَا عَلَى اَحَدٍ قَطُّ اِلاَّ عَلَى يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا (ع)
İmam Sadiq (ə) buyurub: «Həqiqətən imam Hüseyn (ə)-ın qətlinə göylər və yerlər ağladı. Yer və göy qırmızı rəngə boyandı. Göylər və yerlər imam Hüseyn (ə)-dan əlavə Yəhya ibni Zəkəriyyaya ağlayıb.»
(Bihar, 14-cü cild, səh. 183)

وَ فِى زِيَارَةِ النَّاحِيَةِ يَقُولُ حُجَّةُ آلِ مُحَمَّدٍ عَجَّلَ الله فَرَجَهُ: فَلَاَنْدُبَنَّكَ صَبَاحًا وَ مَسَاءً وَلأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوع دِمَاءً

«Nahiyə» ziyarətində oxuyuruq ki, imam Zaman (ə) cəddi Hüseyn (ə)-a xitab edərək buyurur: «Gecə və gündüz sənə əzadarlıq edib göz yaşı tökürəm. Əgər göz yaşım qurtarsa, onun yerinə qan ağlayaram.»
(Məqtəlul-Hüseyn (ə), səh. 224)

İmam Sadiq (ə) buyurub: «İmam Səccad (ə) 40 il atası Hüseyn (ə)-a ağladı. Bu müddətdə gündüzləri oruc tutur, gecələri də ibadətlə məşğul olurdu.»
İftar vaxtı onun yanına xörək gətirib deyirdilər: Buyurun yeyin. Bu halda göz yaşı töküb deyirdi:

قُتِلَ اِبْنُ رَسُولِ الله جَائِعًا، قُتِلَ اِبْنُ رَسُولِ اللهِ عَطْشَانًا

«Peyğəmbərin balasını ac və susuz qətlə yetirdilər.»
(Sugnameyi Ali-Muhəmməd (s), səh. 5)

عَنْ اَبَى عبد الله (ع): وَ اِنَّهُ لَيَنْظُرُ اِلَى مَنْ يَبْكِيهِ فَيَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ يَسْاَلُ اباهُ اَلإِسْتِغْفَارَ لَهُ وَ يَقُولُ اَيُّهَا الْباكِى لَوْ عَلِمْتَ مَا اَعَدَّ اللهُ لَكَ لَفَرِحْتَ اَكْثَرَ مِمَّا حَزِنْتَ وَ اِنَّهُ (ع) لَيَسْتَغْفِر لَهُ مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ وَ خَطِيئَةٍ

İmam Sadiq (ə) buyurub: «O həzrət (imam Hüseyn ələyhis-salam) ona ağlayan kəslərə baxıb, onun bağışlanmasını Allahdan istəyir və atası Əli (ə)-dan da onun bağışlanmasını istəyir. O həzrət onun üçün ağlayan şəxsə xitab olaraq deyir: Əgər bilsəydin ki, Allah sənin üçün nə mükafatlar hazırlayıb sevincin qəm-qüssədən daha çox olardı. Həqiqətən imam Hüseyn (ə) ona ağlayanın bütün günah və xətalarının bağışlanmasını Allahdan istəyir.»
(Bihar, 27-ci cild, səh. 300)
İMAM HÜSEYN (Ə)-I ZIYARƏT ETMƏKLIYIN FƏZILƏTI
عَنِ الرِّضَا (ع): مَنْ زَارَ قَبْرَ اَبِى عَبْدِ اللهِ الْحُسَيْنِ (ع) بِشَطِّ الْفُرَاتِ كَانَ كَمَنْ زَارَ الله فَوْقَ عَرْشِهِ

İmam Riza (ə) buyurub: «Hər kəs imam Hüseyn (ə)-ın qəbrini Fərat çayının kənarında ziyarət etsə, sanki ərşdə Allahı ziyarət edibdir. «Cabir ibni Əbdullah Ənsari Ətiyyə ilə Kərbəla ziyarətinə getdikdə bu hədisi zəmzəmə edərək deyirdi:

سَمِعْتُ النَّبِىَّ (ص) يَقُولُ: مَنْ زَارَ الْحُسَيْن بِكَرْبَلاَ كَمَنْ زَارَ الله فِى عَرْشِهِ

Peyğəmbəri Əkrəmdən (s) eşitmişəm ki, buyurmuşdur: «Hər kəs imam Hüseyn (ə)-ı Kərbəlada ziyarət etsə, sanki Allahı ərşdə ziyarət edibdir.»
(Mənaqibi İbni ŞəhrAşub, 4-cü cild, səh. 128)

عَنِ النَّبِىِّ (ص) قَالَ: فَمَنْ زَارَنِى بَعْدَ وَفَاتِى فَكَاَنَّمَا زَارَنِى فِى حَيَاتِى وَ مَنْ زَارَ فَاطِمَةَ فَكَاَنَّمَا زَارَنِى وَ مَنْ زَارَ عَلِىَّ بْنَ اَبِى طَالِبٍ فَكَاَنَّمَا زَارَ فَاطِمَةَ وَ مَنْ زَارَ الْحَسَن وَ الْحُسَيْنَ فَكَاَنَّمَا زَارَ عَلِيًّا وَ مَنْ زَارَ ذُرِّيَّتَهُمَا فَكَاَنَّمَا زَارَهُمَا

Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: «Hər kəs məni, vəfatımdan sonra ziyarət etsə, elə bil məni diriliyimdə ziyarət edib. Hər kəs Fatiməni ziyarət etsə, elə bil məni ziyarət edib. Hər kəs Əli ibni Əbi Talibi ziyarət etsə, elə bil Fatiməni ziyarət edib. Hər kəs Həsən və Hüseyni ziyarət etsə elə bil Əlini ziyarət edib. Hər kəs Həsən və Hüseynin övladlarını ziyarət etsə, elə bil Həsən və Hüseyni ziyarət edibdir.»
(Bihar, 44-cü cild, səh. 287)

قَالَ لإمام الصادق (ع): إِيتُوا قَبْرَ الْحُسَيْنِ كُلَّ سَنَةٍ مَرَّةً

İmam Sadiq (ə) buyurub: Hər ildə bir dəfə imam Hüseyn (ə)-ın qəbrinin ziyarətinə gedin.
(Bihar, cild 98, səh. 11)

قَالَ لإمام الصادق (ع): زَيَارَةُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىُّ وَاجِبَةٌ عَلَى كُلِّ مَنْ يُقِرُّ لِلْحُسَيْنِ بِالإِمَامَةِ مِنْ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ

Allah tərəfindən imam Hüseyn (ə)-ın imamətinə hər kəsin e’tiqadı olsa, imamın ziyarəti ona vacibdir.
(Vəsailuş-şiə, səh.349)

قَالَ لإمام الصَّادِقُ (ع): اَفْضَلُ الأَرْضِ تُرْبَةُ سَيِّدِ الشُّهَدَاءِ إِنَّ السُّجُودَ عَلَى تُرْبَةِ اَبِى عَبْدِ اللهِ يَخْرِقُ الْحُجُبَ السَّبْعَ

İmam Sadiq (ə) buyurub: «Yerin ən fəzilətlisi şəhidlər ağasının (imam Hüseyn ələyhis-salamın) torpağıdır. Həqiqətən Əba Əbdillah (ə)-ın türbətinə səcdə etmək yeddi hicabı yarır.»
(Cəvahirul-kəlam, 8-ci cild, səh. 437)

قَالَ لإمام الصادق (ع): حَنِّكُوا اَوْلاَدَكُمْ بِتُرْبَةِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهَا اَمَانٌ

İmam Sadiq (ə) buyurub: İmam Hüseyn (ə)-ın türbətini uşaqlarınızın damağına sürtün, çünki onun vasitəsilə övladlarınız əmin-amanda qalar.
(Vəsailuş-şiə, cild 10, səh. 410)

Həzrəti imam Hüseyn (ə) Kərbəla diyarına daxil olduqda soruşdu ki: “Bu yerin adı nədir?”
Dedilər: “Kərbəladır.”
Kərbəla adını eşitdikdə, buyurdu:

«اَللّهُمَّ اِنِّى اَعُوذُ بِكَ مِنَ الكَرْبِ وَ الْبَلاَء»

“Pərvərdigara, həqiqətən qəm-qüssə və bəladan Sənə pənah gətirirəm.”
(Vəqai’ul-əyyam, Şeyx Abbas Qumi)
AŞURA GÜNÜ IMAM HÜSEYN (Ə)-IN SON SÖZLƏRI
وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ.

İzzət yalnız Allaha, Onun Peyğəmbəri (s)-ə və mö’minlərə məxsusdur.
(Munafiqun surəsi, ayə 8)
قَلَ رَسُول الله (ص): الغيْرَةُ مِنَ الإِيمَانِ

Allahın Rəsulu (s) buyurubdur: Qeyrət imandandır.
(Mən-la-yəhzuruhul-fəqih, cild 3, səh. 444)

اِنَّ اللهَ يُحِبُّ مِنْ عِبَادِهِ الغَيُور

Həqiqətən Allah taala öz bəndələrindən qeyrətlisini çox istəyir.
(Mizanul-hikmət, cild 7, səh. 357)

Düşmən qoşunundan bə’zisi imam Hüseyn (ə)-ın şəhid olmasını güman edib xeymələrə hücum etmək istədikdə imam (ə) fəryad edib buyurdu:

إِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دِينٌ وَ كُنْتُمْ لاَ تَخَافُونَ الْمَعَادَ فَكُونُوا اَحْرَارًا فِى دُنْيَاكُمْ

Əgər dininiz yoxdursa və qiyamətdən qorxmursunuzsa heç olmasa dünyada qeyrətiniz olsun.
(Bihar, cild 45, səh. 49)

قَالَ الإمَام الحُسَيْن (ع) -مِنْ كَلامِهِ يَوْمَ عَاشُورَاءَ-: لا وَ اللهِ لاَ اُعْطِيكُمْ بِيَدِى إعطَاءَ الذَّليلِ وَ لاَ اَفِرُّ فِرَارَ العَبِيدِ

Aşura günü imam Hüseyn (ə) düşmən qarşısında şücaətlə belə buyurdu: «Yox! And olsun Allaha! Nə (zilləti qəbul edib) zəlillər kimi sizə təslim olaram, nə də qullar kimi qarşınızdan qaçaram.»
(Əl-irşad, səh. 235)

قَالَ الإمَام الحُسَيْن (ع) -مِنْ كَلامِهِ يَوْمَ عَاشُورَاءَ-: ألا وَ إنَّ الدَّعىَّ ابنَ الدَّعىِّ قَدْ رَكَزَ بَيْنَ اثنَتَيْنِ بَيْنَ السُّلَّةِ وَ الذِلَّةِ وَ هَيْهَاتَ مِنَّا الذِلَّةُ

Aşura günü imam Hüseyn (ə) buyurdu: «Agah olun, bilin ki bu zinazadə oğlu zinazadə (ibni Ziyad) iki şeyin arasında saxlayıb ya zəlilcəsinə bey’ət edim, ya da qılıncla doğranım. Heyhat-heyhat, zillət bizdən çox-çox uzaqdır!»
(Əl-Lühuf, səh. 97)

هَيْهَاتَ مِنَّا الدَّنِيَّة، هَيْهَات مِنَّا الذِّلَّة

Aşura günü imam Hüseyn (ə) düşmənlərin müqabilində bu şüarı şücaətlə buyurub: «Heyhat-heyhat, alçaqlıq və zillət bizdən çox-çox uzaqdır.»
(Tühəful-uqul babu hikəmil imam Hüseyn (ə))

المَوْتُ اَوْلَى مِنْ رُكُوبِ الْعَارِ
Ölüm alçaqlıqdan yaxşıdır.
(Mənaqibi İbni Şəhri Aşub, cild 4, səh. 68)

مَوْتٌ فِى عِزٍّ خَيْرٌ مِنْ حَيَاةٍ فِى ذُلٍّ
İmam Hüseyn (ə) buyurubdur: İzzətlə ölmək zillətlə yaşamaqdan yaxşıdır.
(Mənaqibi İbni Şəhri Aşub, cild 4, səh. 68)

فَاِنِّى لاَ اَرَى الْمَوْتَ اِلاَّ سَعَادَةً وَ الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ اِلاَّ بَرَمًا

Həqiqətən mən ölümü səadət və zalımlarla yaşamağı alçaqlıqdan başqa bir şey bilmirəm.
(Mənaqibi İbni Şəhri Aşub, cild 4, səh. 68)

لَيْسَ شَاْنِى شَاْنُ مَنْ يَخَافُ الْمَوْتَ

İmam Hüseyn (ə) buyurub: Mənim şə’nim ölümdən qorxan adamın şə’ni kimi deyil.
(Ehqaqul-həqq, cild 11, səh. 601)

Başqa bir yerdə buyurub:

اَبِالْمَوْتِ تُخَوِّفُنِى

Məni ölümlə qorxudursunuz?

...مَرْحَبًا بِالْقَتْلِ فِى سَبِيلِ الله

Afərin! Allah yolunda ölümə.
(Ə’yanuş-şiə, cild 1, səh. 581)
On birinci əsrin şairlərdən biri İmam Hüseyn (ə)-ın dilindən belə söyləyir:

اِنْ كَانَ دِينُ مُحَمَّدٍ لَمْ يَسْتَقِمْ اِلاََّ بِقَتْلِى فَيَا سُيُوفُ خُذِينِى

“Əgər Məhəmməd (s)-in dini mənim ölümümlə qalarsa, ey qılınclar doğrayın məni!”
(Mosuətu kəlimatul-İmam Hüseyn (ə), səh. 445)

قَالَ رَسُولُ الله: مَنْ اَقَرَّ بِالذِّلِّ طَائِعًا فَلَيْسَ مِنَّا اَهْلَ البَيْتِ

Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: «Hər kəs öz meyli ilə zilləti qəbul etsə, biz Əhli-beytdən deyil.»
(Bihar, 74-cü cild, səh. 162)

مَنْ سَمِعَ رَجُلاً يُنَادى يَا لَلْمُسْلِمِينَ فَلاَ يَجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ

Allahın Rəsulu (s) buyurubdur: Əgər bir şəxs eşidə ki, bir nəfər fəryad edir: Ey müsəlmanlar yetişin mənim dadıma! Əgər ona cavab verməzsə, müsəlman deyildir.
(Bihar, cild 71, səh. 339)

مَنْ سَمِعَ وَاعِيَتَنَا اَوْ رَاىَ سَوَادَنَا فَلَمْ يُجِبْنَا وَ لَمْ يُغِثْنَا كَانَ حَقًّا عَلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَنْ يُكِبَّهُ عَلَى مِنْخَرَيْهِ فِى النَّارِ

İmam Hüseyn (ə) buyurub: Əgər bir şəxs bizim fəryadımızı eşidə, ya bizim qaraltımızı görə, amma bizə kömək etməyə və fəryadımıza yetişməyə Allahın haqqı vardır ki, onu üzü üstə cəhənnəmə atsın.
(Mosu’ətu-kəlimatil-imamil-Hüseyn (ə), səh. 369)

قَالَ الإمام الحسين (ع): هَلْ مِنْ نَاصِرٍ يَنْصُرُنِى وَ هَلْ مِنْ مُعِينٍ يُعِينُنِى، هَلْ مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه و آلِهِ و سلَّم

Aşura günü imam Hüseyn (ə) buyurub: «Mənə kömək edəcək bir köməkçi varmı? Mənə yardım edəcək bir yardımçı varmı? Peyğəmbərin itərtindən (Əhli-beytindən) müdafiə edəcək bir müdafiəçi varmı?»
(Bihar, 45-ci cild, səh. 46)

لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ

Sevdiyiniz şeylərdən (Allah yolunda) ehsan etməyincə həqiqətə və yaxşılığa çatmazsınız.
(Ali-İmran surəsi, ayə 92)

رِضًا بِقَضَائِكَ وَ تَسْلِيمًا لِأَمْرِكَ وَ لاَ مَعْبُودَ سِوَاكَ يَا غِيَاثَ المُسْتَغيثينَ

Aşura günü imam Hüseyn (ə) buyurub: «Pərvərdigara, Sənin qəza-qədərinə razıyam və Sənin əmrinə təsliməm. Səndən başqa mə’bud yoxdur, ey fəryad edənlərin fəryadına yetəni.»
(Məqtəlul-Huseyn (ə), 283)
Şair nə gözəl deyib:

تَحَكَّمْ يا إِلهِى كَيْفَ شِئْتا فَإِنِّى قَدْ رَضِيتُ بِمَا رَضِيتا

Hökm et, ey mənim Pərvərdigarım, hər necə ki, istəyirsən,
Həqiqətən razıyam o şeyə ki, sən ona razısan.
(Camiul-müqəddimat, 1-ci cild, səh. 30)

رضىَ اللهِ رِضَانَا اَهْلَ الْبَيْتِ

«Biz Əhli-beytin razılığı Allahın razılığıdır.»
(Bihar, 44-cü cild, səh. 666)
* * *
«فَتَلَقَّى آدم من ربّه كلماتٍ»

«Sonra Adəm öz Pərvərdigarından müəyyən kəlmələri öyrəndi.»
(Bəqərə surəsi, ayə 37)

Müfəssirlərdən bə’ziləri bu ayəni təfsir edərkən belə bir rəvayət nəql edirlər ki, Adəm peyğəmbər ərşdə həmin kəlmələri gördü, həzrəti Cəbrail (ə) də nazil olub, bu kəlmələri ona öyrətdi:

يَا حَمِيدُ بِحَقِّ مُحَمَّد، يَا عَالِىّ بِحَقِّ عَلِى، يَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَة، يَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحَسَن، يَا قَدِيمَ الإِحْسَان بِحَقِّ الْحُسَيْن

Ya həmidu bihəqqi Muhəmməd, ya ali bihəqqi Əli, ya fatiru bihəqqi Fatimə, ya muhsinu bihəqqi-l-Həsən, ya qədimə-l-ehsan bihəqqi-l-Hüseyn.
«Sonra Adəm peyğəmbər həzrəti Cəbrail (ə)-dan soruşdu ki, niyə axırıncı ada yetişdikdə qəmgin oluram? Həzrəti Cəbrail (ə) imam Hüseyn (ə)-ın Kərbəladakı müsibətini ona xəbər verdi.»
(Nəfəsü-l-məhmum, səh. 22)

وَ فِى الْحَدِيثِ فِى تَفْسِيرِ (كهيعص)

«Məryəm» surəsinin müqəttəə hərfləri barəsində nəql olunubdur ki, «كاف» «kaf» Kərbəlaya, «هاء» «ha» həlakətə, «ياء» «ya» Yəzidə, «عين» «əyn» Hüseynin ətəşinə (susuzluğuna), «صاد» «sad» Hüseyn ibni Əlinin (ə) səbrinə işarədir.

Həzrət Əli (ə)-ın məktəbinin yetirməsi olan həzrət Zeynəb (s)-ın böyüklüyü, imanının gücü, öz xaliqinə müti’ olmağı o dərəcəyə yetişmişdi ki, Aşura günündə isti Kərbəla çölündə tikə-tikə doğranmış əziz və istəkli qardaşının başı üzərində duraraq öz Allahına xitab edir:
اَللّهُمَّ تَقَبَّل مِنَّا هذَا القُرْبَان
İlahi bizdən bu qurbanı qəbul et.
(Həyatu-l-imamu-l-Hüseyn (ə), cild 2, səh. 301)

İbni Ziyad Kufədə küdurət və qəzəblə həzrət Zeynəbi-Kubraya (s) dedi: Allahın əmri və işini qardaşın və ailənlə necə gördün?
İmam Hüseyn (ə)-ın məktəbinin davamçısı olan həzrəti Zeynəb (s) İbni Ziyadın sözünün qarşısında belə buyurdu:
مَا رَأَيْتُ إِلاَّ جَمِيلاً
Mən gözəllikdən başqa bir şey görmədim.
(Bihar, cild 45, səh. 116)


DUALAR
Bu duaların hər vaxt oxunması müstəhəbdir (çox-çox bəyənilmişdir).
1- Müşküllərin həll olunması üçün bu duanı oxumaq çox yaxşıdır:

يَا كَاشِفَ الْكَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَيْنِ إِكْشِفْ كَرْبِى بِحَقِّ اَخِيكَ الْحُسَيْنِ عليه السلام

«Ya kaşifəl-kərbi ən vəchil-Husəyn, ikşif kərbi bihəqqi əxikəl-Husəyn (ələyhis-salam).»
2- Şək-şübhədən azad olmaq üçün bu duanı oxuyuruq:

يَا اَلله يَا رَحمنُ يَا رَحِيم، يَا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِى عَلَى دِينك

«Ya Allahu, ya Rəhmanu, ya Rəhim, ya muqəllibəl-qulub, səbbit qəlbi əla dinik.»
3- Bu dauanı sübh namazından sonra on doqquz dəfə oxumaq ruzinin çoxalmasına səbəb olar:

نَجَاةً مِنْكَ يَا سَيِّد الْكَرِيمُ نَجِّنَا وَ خَلِّصْنَا بِحَقِّ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم

«Nəcatən minkə ya Səyyidul-Kərim nəccina və xəllisna bihəqqi Bismillahir-rəhmanir-rəhim.»
4- Borcların ödənməsi üçün bu duanın oxunması çox yaxşıdır:

اَللّهُمَّ اَغْنِنِى بِحَلاَلِكَ عَنْ حَرَامِك وَ بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِوَاك

«Əllahummə əğnini bihəlalikə ən həramikə və bifəzlikə əmmən sivak.»
5- Bu duanın oxunması savabdır:

اَللّهُمَّ اجْعَلْنِى فِى دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ اَلَّتِى تَجْعَلُ فِيهَا مَنْ تُرِيد

«Əllahumməc’əlni fi dir’ikəl-həsinətil-ləti təc’əlu fiha mən turid.»
6- Aqibət xeyir olmaq üçün bu duanı oxumaq müstəhəbdir:

اَللّهُمَّ اجْعَلْ عَوَاقِبَ اُمُورِنَا خَيْرًا

«Əllahumməc’əl əvaqibə umurina xəyrən.»
7- İmam Səccad (ə)-ın oxuduğu dua:

اللّهُمَّ ارْحَمْنِى فَإِنَّكَ كَرِيمٌ، اَللّهُمَّ ارْحَمْنِى فَإِنَّكَ رَحِيمٌ

«Əllahummərhəmni fəinnəkə Kərimun, Əllahummərhəmni fəinnəkə Rəhimun.»
8- Müqatil ibni Süleyman bu duanı imam Səccad (ə)-dan nəql edir:

اِلهِى كَيْفَ اَدْعُوكَ وَ اَنَا اَنَا وَ كَيْفَ اَقْطَعُ رَجَائِى مِنْكَ وَ اَنْتَ اَنْتَ...

«İlahi kəyfə əd’ukə və ənə ənə və kəyfə əqtə’u rəcai minkə və əntə əntə...»
9- İşlərimizdə müvəffəq olmaq üçün bu duanı oxumaq müstəhəbdir:
اَللّهُمَّ وَفِّقْنَا لِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى
«Əllahummə vəffiqna lima tuhibbu və tərza.»
10- Həzrəti imam Hüseyn (ə)-ın ziyarəti:
اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ وَ عَلَى الْاَرْوَاحِ الَّتِى حَلَّتْ بِفِنَائِكَ عَلَيْكَ مِنِّى سَلاَمُ اللهِ اَبَدًا مَا بَقِيتُ وَ بَقِىَ اللّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ لاَ جَعَلَهُ الله آخِرَ العَهْدِ مِنِّى لِزِيَارَتِكُمْ ، اَلسَّلاَمُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلَى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَى اَوْلاَدِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَى اَصْحَابِ الْحُسَيْنِ
«Əssəlamu ələykə ya Əba Əbdillah və ələl ərvahilləti həllət bifinaikə ələykə minni səlamullahi əbədən ma bəqitu və bəqiyəlləylu vənnəharu və la cə’ələhullahu axirəl əhdi minni liziyarətikum. Əssəlamu ələl Husəyn və əla Əliyyibnil Husəyn və əla əvladil Husəyn və əla əshabil Husəyn.»
اَللّهُمَّ ارْزُقْنِى شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ اَصْحَابِ الْحُسَيْنِ ...
«Əllahummərzuqni şəfaətəl Husəyn yəvməl vurudi və səbbit li qədəmə sidqin indəkə mə’əl Husəyn və əshabil Husəyn...»


AŞURA ZIYARƏTI
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ اللهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَابْنَ اَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّنَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِى حَلَّتْ بِفِنَائِكَ عَلَيْكُمْ مِنِّى جَمِيعًا سَلاَمُ اللهِ اَبَدًا مَا بَقِيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَجَلَّتْ وَ عَظُمَةِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ اَهْلِ الْإِسْلاَمِ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِيبَتُكَ فِى السَّموَاتِ عَلَى جَمِيعِ اَهْلِ السَّموَاتِ فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَسَاسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَيْكُمْ اَهْلَ الْبَيْتِ وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ وَ اَزَالَتْكُمْ عَنْ مَرَاتِبِكُمُ الَّتِى رَتَّبَكُمُ اللهُ فِيهَا وَ لَعَنَ اللهُ اَمَّةً قَتَلَتْكُمْ وَ لَعَنَ اللهُ الْمُمَهِّدِينَ لَهُمْ بِالتَّمْكِينِ مِنْ قِتَالِكُمْ بَرِئْتُ اِلَى اللهِ وَ اِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ اَشْيَاعِهِمْ وَ اَتْبَاعِهِمْ وَ اَوْلِيَائِهِمْ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ اِنِّى سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ اِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ لَعَنَ اللهُ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ لَعَنَ اللهُ بَنِى اُمَيَّةَ قَاطِبَةً وَ لَعَنَ اللهُ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ لَعَنَ اللهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللهُ شِمْرًا وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتَالِكَ بِاَبِى اَنْتَ وَ اُمِّى لَقَدْ عَظُمَ مُصَابِى بِكَ فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذِى اَكْرَمَ مَقَامَكَ وَ اَكْرَمَنِى بِكَ اَنْ يَرْزُقَنِى طَلَبَ ثَارِكَ مَعَ اِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَللَّهُمَّ اجْعَلْنِى عِنْدَكَ وَجِيهًا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِى الدُّنْيَا وَ الْأخِرَةِ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ اِنِّى اَتَقَرَّبُ اِلَى اللهِ وَ اِلَى رَسُولِهِ وَ اِلَى اَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ اِلَى فَاطِمَةَ وَ اِلَى الْحَسَنِ وَ اِلَيْكَ بِمُوَالاَتِكَ وَ بِالْبَرآئَةِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَسَاسَ ذَالِكَ وَ بَنَى عَلَيْهِ بُنْيَانَهُ وَ جَرَى فِى ظُلْمِهِ وَ جَوْرِهِ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى اَشْيَاعِكُمْ بَرِئْتُ اِلَى اللهِ وَ اِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ اَتَقَرَّبُ اِلَى اللهِ ثُمَّ اِلَيْكُمْ بِمُوَالاتِكُمْ وَ مُوَالاَةِ وَلِيِّكُمْ وَ بِالْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدَائِكُمْ وَ النَّاصِبِينَ لَكُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرآئَةِ مِنْ اَشْيَاعِهِمْ وَ اَتْبَاعِهِمْ اِنِّى سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ وَ وَلِىٌّ لِمَنْ وَالاَكُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذِى اَكْرَمَنِى بِمَعْرِفَتِكُمْ وَ مَعْرِفَةِ اَوْلِيَائِكُمْ وَ رَزَقَنِى الْبَرَائَةَ مِنْ اَعْدَائِكُمْ اَنْ يَجْعَلَنِى مَعَكُمْ فِى الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَ اَنْ يُثَبِّتَ لِى عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِى الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَ اَسْئَلُهُ اَنْ يُبَلِّغَنِى الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللهِ وَ اَنْ يَرْزُقَنِى طَلَبَ ثَارِى كُمْ مَعَ اِمَامٍ هُدًى ظَاهِرٍ نَاطِقٍ بِالْحَقِّ مِنْكُمْ وَ اَسْئَلُ اللهَ بِحَقِّكُمْ وَ بِالشَّاْنِ الَّذِى لَكُمْ عِنْدَهُ اَنْ يُعْطِيَنِى بِمُصَابِى بِكُمْ اَفْضَلَ مَا يُعْطِى مُصَابًا بِمُصِيبَتِهِ مُصِيبَةً مَا اَعْظَمَهَا وَ اَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِى الْإِسْلامِ وَ فِى جَمِيعِ السَّموَاتِ وَ الْاَرْضِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنِى فِى مَقَامِى هذَا مِمَّنْ تَنَالُهُ مِنْكَ صَلَوَاتٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْيَاىَ مَحْيَا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَمَاتِى مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ اِنَّ هذَا يَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّةَ وَابْنُ آكِلَةِ الْاَكْبَادِ اللَّعِينُ ابْنِ اللَّعِينِ عَلَى لِسَانِكَ وَ لِسَانِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِى كُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فِيهِ نَبِيُّكَ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْ اَبَا سُفْيَانَ وَ مُعَاوِيَةَ وَ يَزِيدَبْنَ مُعَاوِيَةَ عَلَيْهِمْ مِنْكَ اللَّعْنَةُ اَبَدَ الْآبِدِينَ وَ هذَا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيَادٍ وَ آلُ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ اَللّهُمَّ فَضَاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَ مِنْكَ وَ الْعَذَابَ الْاَلِيمَ اَللّهُمَّ اِنِّى اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ فِى هذَا الْيَوْمِ وَ فِى مَوْقِفِى هذَا وَ اَيَّامِ حَيَوتِى بِالبَرَآئَةِ مِنْهُمْ وَ اللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ وَ بِالمُوَالاَتِ لِنَبِيِّكَ وَ آلِ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ
Sonra 100 dəfə deyərsən:
اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَى ذلِكَ اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصَابَةَ الَّتِى جَاهَدَتِ الْحُسَيْنَ وَ شَايَعَتْ وَ بَايَعَتْ وَ تَابَعَتْ عَلَى قَتْلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِيعًا
Sonra 100 dəfə deyərsən:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا اَبَا عَبدِ اللهِ وَ عَلَى الْاَرْوَاحِ الَّتِى حَلَّتْ بِفِنَائِكَ عَلَيْكَ مِنِّى سَلاَمُ اللهِ اَبَدًا مَا بَقِيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ لاَ جَعَلَهُ الله آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّى لِزِيَارَتِكُمْ اَلسَّلاَمُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلَى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَى اَوْلاَدِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَى اَصْحَابِ الْحُسَيْنِ
Sonra deyərsən:

اَللّهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّى وَابْدَاْ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثَّانِىَ وَ الثَّالِثَ وَ الرَّابِعَ اَللّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِسًا وَ العَنْ عُبَيْدَ اللهِ بْنَ زِيَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْرًا وَ آلَ اَبِى سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ اِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ
Sonra səcdəyə gedib belə de:

اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاكِرِينَ لَكَ عَلَى مُصَابِهِمْ اَلْحَمْدُ لِلّهِ عَلَى عَظِيمِ رَزِيَّتِى اَللّهُمَّ ارْزُقْنِى شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ اَصْحَابِ الْحُسَيْنِ الَّذِينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ



AŞURA ZIYARƏTININ ƏRƏB DILINDƏ OXUNUŞU
Əs-salamu ələykə ya Əba Əbdillah. Əs-səlamu ələykə yəbnə Rəsulillah. Əs-səlamu ələykə yəbnə Əmiril-mu’mininə vəbnə Səyyidil-vəsiyyin. Əs-səlamu ələykə yəbnə Fatimətə səyyidəti nisail-aləmin. Əs-səlamu ələykə ya sarəllahi vəbnə sarih, vəl-vitrəl-məvtur. Əs-səlamu ələykə və ələl-ərvahilləti həllət bifinaik, ələykum minni cəmiən səlamullahi əbədən ma bəqiytu və bəqiyəl-ləylu vən-nəhar. Ya Əba Əbdillah, ləqəd əzumətir-rəziyyətu və cəllət və əzumətil-musibətu bikə ələyna və əla cəmii əhlil-islam, və cəllət və əzumət musibətukə fis-səmavati əla cəmii əhlis-səmavat, fələənəllahu ummətən əssəsət əsasəz-zulmi vəl-covri ələykum Əhləl-bəyt, və ləənəllahu ummətən dəfəətkum ən məqamikum və əzalətkum ən məqamikum və əzalətkum ən məratibikumul-ləti rəttəbəkumul-lahu fiha, və ləənəllahu ummətən qətələtkum və ləənəllahul-muməhhidinə ləhum bittəmkini min qitalikum, bəri’tu iləllahi və iləykum minhum və min əşyaihim və ətbaihim və ovliyaihim, ya Əba Əbdillah, inni silmun li-mən saləməkum və hərbun li-mən harəbəkum ila yovmil-qiyaməh, və ləənəllahu alə ziyadin və alə mərvan, və ləənəllahu bəni uməyyətə qatibətən və ləənəl-lahubnə mərcanətə və ləənəllahu umərəbnə sə’d, və ləənəllahu şimrən və ləənəllahu ummətən əsrəcət və əlcəmət və tənəqqəbət liqitalik, biəbi əntə və ummi, ləqəd əzumə musabi bik, fəəs’əlullahəl-ləzi əkrəmə məqaməkə və əkrəməni ən yərzuqəni tələbə sarikə məə imamin mənsurin min Əhli-bəyti Muhəmmədin səlləllahu ələyhi və alih. Əllahumməc’əlni indəkə vəcihən bil-Husəyni ələyhis-səlam, fid-dunya vəl-axirəh, ya Əba Əbdillah, inni ətəqərrəbu iləllahi və ila Rəsulihi və ila Əmiril-mu’mininə və ila Fatimətə və iləl-Həsəni və iləykə bimuvalatikə və bil-bəraəti mimmən əssəsə əsasə zalikə və bəna ələyhi bunyanəhu və cəra fi zulmihi və covrihi ələykum və əla əşyaikum, bəri’tu iləllahi və iləykum minhum, və ətəqərrəbu iləllahi summə iləykum bimuvalatikum və muvalati vəliyyukum və bil-bəraəti min ə’daikum vən-nasibinə ləkumul-hərb, və bil-bəraəti min əşyaihim və ətbaihim, inni silmun limən saləməkum və hərbun limən harəbəkum və vəliyyun limən valakum və əduvvun limən adakum. Fəəs’əlullahəl-ləzi əkrəməni bi mə’rifətikum və mə’rifəti ovliyaikum, və rəzəqənil-bəraətə min ə’daikum ən yəc’ələni məəkum fid-dunya vəl-axirəh, və ən yusəbbitə li indəkum qədəmə sidqin fid-dünya vəl-axirəh, və əs’əluhu ən yubəlliğənil-məqaməl-məhmudə ləkum indəllah, və ən yərzuqəni tələbə sarikum məə imamin hudən zahirin natiqin bil-həqqi minkum və əs’əlullahə bi həqqikum və biş-şə’nil-ləzi ləkum indəh, ən yu’tiyəni bimusabi bikum əfzələ ma yu’ti musabən bimusibətihi musibətən ma ə’zəməha və ə’zəmə rəziyyətəha fil-islami və fi cəmiis-səmavati vəl-ərzi. Əllahumməc’əlni fi məqami haza mimmən tənaluhu minkə sələvatun və rəhmətun və məğfirəh. Əllahumməc’əl məhyayə məhya Muhəmmədin və Ali-Muhəmməd, və məmati məmatə Muhəmmədin və Ali-Muhəmməd. Əllahummə innə haza yovmun təbərrəkət bihi bənu uməyyətə vəbnu akilətil-əkbadil-ləinubnul-ləini əla lisanikə və lisani Nəbiyyik, səlləllahu ələyhi və alih, fi kulli movtinin və movqifin vəqəfə fihi Nəbiyyukə səlləllahu ələyhi və alih. Əllahumməl’ən əba sufyanə və muaviyətə və yəzidəbnə muaviyətə ələyhim minkəl-lə’nətu əbədəl-abidinə və haza yovmun fərihət bihi alu ziyadin və alu mərvanə biqətlihimul-Hüsəynə sələvatullahi ələyh. Əllahummə fəzaif ələyhimul-lə’nə minkə vəl-əzabəl-əlim. Əllahummə inni ətəqərrəbu iləykə fi hazəl-yovmi və fi movqifi haza və əyyami həyati bil-bəraəti minhum vəl-lə’nəti ələyhim və bil-muvalati li-nəbiyyikə və ali Nəbiyyikə ələyhi və ələyhimus-səlam.
Sonra 100 dəfə deyərsən: Əllahumməl’ən əvvələ zalimin zələmə həqqə Muhəmmədin və Ali-Muhəmməd, və axirə tabiin ləhu əla zalik, Əllahumməl’ənil-isabətəl-ləti cahədətil-Husəyn, və şayəət və bayəət və tabəət əla qətlih. Əllahumməl’ənhum cəmia.
Sonra 100 dəfə deyərsən: Əs-səlamu ələykə ya Əba Əbdillahi və ələl-ərvahil-ləti həllət bifinaik, ələykə minni səlamullahi əbədən ma bəqiytu və bəqiyəl-ləylu vən-nəhar, və la cəələhullahu axirəl-əhdi minni liziyarətikum. Əs-səlamu ələl Husəyni və əla Əliyyibnil –Huseyn, və əla ovladil Husəyn, və əla əshabil-Husəyni.
Sonra deyərsən: Allahummə xussə əntə əvvələ zalimin billə’ni minni vəbdə’ bihi əvvələn summəssaniyə vəs-salisə vər-rabi’. Əllahumməl’ən yəzidə xamisən vəl’ən ubəydəllahibnə ziyadin vəbnə mərcanətə və umərəbnə sə’din və şimrən və alə əbi sufyanə və alə ziyadin və alə mərvani ila yovmil-qiyaməh.
Sonra səcdəyə gedib belə de:
Əllahummə ləkəl-həmdu həmdəş-şakirinə ləkə əla musabihim, əlhəmdu lillahi əla əzimi rəziyyəti. Əllahummərzuqni şəfaətəl-Husəyni yovməl-vurudi və səbbit li qədəmə sidqin indəkə məəl-Husəyni və əshabil-Husəyn, əlləzinə bəzəlu muhəcəhum dunəl-Huseyni ələyhis-səlam.


ZIYARƏTNAMƏNIN TƏRCÜMƏSI
Salam olsun sənə ey Əba Əbdillah, Salam olsun sənə, Rəsulullahın oğlu!. Salam olsun sənə, ey Əmirəl-mö’minin, ilahi vəsilərin (canişinlərin) ağasının oğlu! Salam olsun sənə, ey hər iki aləmin yeganə xanımı olan Fatimeyi Zəhranın oğlu! Salam olsun sənə, ey sarəllah və sarəllahın oğlu, ey o kəs ki, köməkçilərinin hamısı şəhadətə yetdi və sənin intiqamını almaq üçün bir kəs qalmadı. Salam olsun sənə və o sənin qarşında tə’zim edən ruhlara! Nə qədər ki, mən varam və gecə-gündüz bərqərardır, sizin hamınıza məndən Allah salamı olsun! Ey Əba Əbdillah, sənin müsibətin və matəmin bizim üçün və bütün müsəlmanlar üçün böyükdür. Sənin müsibətin aləmlərdə bütün səma əhlinə böyükdür, yanıqlıdır. Allah Sizi, Allahın Sizin üçün müqəddər etdiyi məqam və mənzilətdən məhrum edib, uzaq salan ümmətə lə’nət etsin! Allah, Sizi qətlə yetirən ümmətə lə’nət etsin. Allah, sizə qarşı müharibəni müqəddiməsini işləyib hazırlayan, ona şərait yaradan kəslərə lə’nət etsin! Mən Allah dərgahında və Sizin yanınızda onlardan və onlara tabe olanlardan, onların dostlarından bizarlıq edirəm. Ey Əba Əbdillah, mən qiyamətə kimi, sizinlə sülh edənlərlə sülh, sizinlə müharibə edənlərlə müharibə edəcəyəm. Allah Ziyad övladlarına, Mərvan övladlarına lə’nət etsin! Allah Bəni-Üməyyənin hamısına lə’nət etsin! Allah Mərcanənin oğluna (ibni Ziyada) lə’nət etsin! Allah Ömər ibni Sə’də lə’nət etsin! Allah Şimrə lə’nət etsin! Atlarını səninlə müharibə etmək üçün yəhərləyib, cilovlayan, üzlərinə niqab salıb müharibəyə möhkəm hazırlaşanlara Allah lə’nət etsin! Atam-anam sənə fəda olsun, həqiqətən mənim sənə matəm saxlamağım çox-çox böyükdür. Sənin məqamını əziz edən və sənin xatirinə məni də əziz edən Allahdan istəyirəm ki, Mühəmməd (səlləllahu ələyhi və alihi və səlləm)-in Əhli beytindən olan qalib imamın (İmam Zaman ələyhissalamın) önündə sənin intiqamını almağı mənə nəsib etsin. İlahi, Öz dərgahında məni İmam Hüseyn (ələyhissalam) xatirinə dünya və axirətdə abırlı-həyalı et. Ey Əba Əbdillah, mən səninlə dosluq etməklə və bu zülmlərin əsasını qoyub bu yolda heç nəyi əsirgəməyən, sizə və sizin işlərə qarşı zülm və cəfasında davam edənlərdən bezar olmaqla Allaha, Onun Rəsuluna, Əmirəl-mö’mininə, Fatiməyə, Həsənə və sənə yaxınlaşmaq istəyirəm, Allahın dərgahında onlardan bezarlığımı bildirirəm, sizə və sizi sevənlərə məhəbbət göstərməklə, həmçinin sizin düşmənlərinizdən, sizinlə müharibə edənlərdən, onların dostlarından və onlara tabe olanlardan bezarlıq etməklə əvvəl Allaha, sonra isə sizə yaxınlaşmaq istəyirəm. Mən sizinlə sülh edənlərlə sülh, müharibə edənlərlə müharibə edirəm, sizi sevib məhəbbət göstərənlərlə dost, sizinlə düşmənçilik edənlərlə düşmənəm. Sizin və doslarınızın barəsində mə’rifət kəsb etməklə məni kəramətli edən, düşmənlərinizdən bezarlıq etməyi mənə nəsib edən Allahdan istəyirəm ki, məni dünya və axirətdə sizin yanınızda sabitqədəm etsin, məni, sizin Allah yanında malik olduğunuz bəyənilmiş məqama (məqami-məhmuda) çatdırsın, siz Əhli-beytdən olan hidayətçi, haqqı deyən və aşkar imamın (imam Zaman ələyhissalamın) önündə intiqamınızı almağı mənə nəsib etsin. Allahı sizin haqqınıza, məqam və mənzilətinizə and verib Ondan istəyirəm ki, Sizin matəminizdəki qəm-qüssəm müqabilində mənə ən yaxşı xeyir əvəzi versin; elə bir əvəz ki, matəm saxlayanlara verilər. Bu, islamda, bütün asimanlarda və yerdə əsər-əlaməti qalan necə də böyük müsibətdir! İlahi, mənim bu məqamımı Sənin tərəfindən salavat, rəhmət və məğfirətin şamil olduğu kəslərdən qərar ver. İlahi, həyatımı (diriliyimi) Mühəmməd və Ali-Mühəmmədin həyatı kimi, ölümümü Mühəmməd və Ali-Mühəmmədin ölümü kimi qərar ver. İlahi, bu gündə (Aşura günündə) üməyyə övladları, ciyər yeyənin (Hindənin) oğlu, həmçinin Sənin və Peyğəmbərin (səlləllahu ələyhi və alihi və səlləm) dilindən o həzrətin dayanıb iqamət seçdiyi hər bir yerə lə’nətlənən məl’unun oğlu sevinmiş, şənlik keçirmişdir. İlahi, Əbu Süfyana, Müaviyəyə lə’nət et. Sənin əbədi lə’nətin onlara olsun! Bu gündə Ziyad övladları, Mərvan övladları Hüseyn (ələyhissalam)-ı qətlə yetirməklə sevinib xoşhal olmuşlar. İlahi, Öz lə’nətini və əzabını onlara qat-qat artır! İlahi, mən bu gündə, bu məqamımda və həyatımın bütün dövrlərində onlardan bezarlıq etməklə, onlara lə’nət göndərməklə, Sənin Peyğəmbərin və onun övladlarına (səlamullahi ələyhim) məhəbbət bəsləməklə Sənin dərgahına yaxınlaşıram. İlahi, Mühəmməd və Ali-Mühəmmədin haqqında zülm edən ilk zülmkara, həmçinin ona tabe olan son zülmkara lə’nət et! İlahi, imam Hüseyn ələyhissalamla müharibə edən, onun qətlində bir-birinə kömək edən, əlbir olan və bir-birinin ardınca gələn düşmənlərə lə’nət et! İlahi, onların hamısına lə’nət et!
Salam olsun sənə, ey Əba Əbdillah və salam olsun sənin qarşında tə’zim edən ruhlara. Nə qədər ki, mən varam və nə qədər ki, gecə-gündüz bərqərardır bizdən sənə Allahın səlamı olsun! Allahdan istəyirəm ki, bu ziyarəti mənim son ziyarətim qərar verməsin. Salam olsun Hüseynə, Əliyyibni Hüseynə, Hüseynin övladlarına, Hüseynin səhabələrinə. İlahi, mənim lə’nətimi ilk zalıma məxsus et, əvvəlcə ilk zalımla başla, sonra ikinciyə, sonra üçüncüyə, sonra dördüncüyə lə’nət et! İlahi, beşinci yerdə Yezidə lə’nət et və Übeydüllah ibni Ziyada, Mərcanənin oğluna, Ömər ibni Sə’də, Şimrə, Əbu Süfyan övladlarına, Ziyad övladlarına, Mərvan övladlarına qiyamət gününə kimi lə’nət et. İlahi, Sənə həmd-səna edirəm - Əhli-beytin müsibətində iştirak edərək Sənə şükr edənlərin həmd-səna etməsi kimi. Allaha həmd-səna edirəm müsibətimin böyüklüyünə görə. İlahi, İmam Hüseyn ələyhissalamın şəfaətini mənə nəsib et və mənim həqiqət axtaran qədəmlərimi Öz dərgahında Hüseyn ələyhissalam və onun səhabaləri ilə birlikdə sabit qədəm et. Elə səhabələr ki, öz ruhlarını (qəlblərinin pak qanlarını) Hüseyn ələyhissalama qurban verdilər.

ƏLHƏMDU LİLLAHİ RƏBBİL ALƏMİN!

SON