Dünya böyük alov qalamış bir insana bənzər. Belə ki, kəpənəklər və pərvanələr alovun işiğını görüb özlərini onun içinə atarlar. Alovun nə olduğunu bilənlər isə onu uzaqdan seyr edib qızınarlar. Peyğəmbər bu misala eyni ilə öz hədisində işarə etmişdir.
Belə ki, Malik ibn İsmayıl Həfs ibn Humeyddən, o da İkrimədən, o da Abbasdan (Allah ondan və atasından razı olsun!), o da Ömərdən Peyğəmbərin belə deməsini rəvayət etmişdir: «Mən alovdan qo¬rumaq üçün ətəklərinizdən tuturam. Halbuki siz kəpənək və pərvanələrin özlərini alova atdıqları kimi atmaq istəyirsiniz. Az qala sizin ətəkləriniz əlimdən çıxsın(həsəndir: əl-Bəzzar, “əl-Bəhruz-Zəxxar”, 204; Yaqub bin Şeybə, “Müsnədu Amr”, səh. 74; Əbu Yəla əl-Mosuli, “əl-Müsnədul-Kəbir”, 486; əl-Heysəmi, “Məcmuə əz-Zəvaid”, )
Bir rəvayətdə isə belə deyilir: «Mənim halım alov yandıran bir insanın halına bənzəyir. Elə ki, ətrafın¬dakılara işıq saçdı, pərvanələr və kəpənəklər özlərinə alovun içinə atırlar. Mən isə alovdan qorumaq üçün sizin ətəklərinizdən tutmuşam. Siz isə mənə qalib gələrək özünüzü alovun içinə atmağa çalışırsınız».(əl-Buxari, 6483; Müslim, 2284. Əbu Hureyrənin rəvayəti)
Bu misal özünü dünyaya tullayan dünya əhlinin halı ilə üst-üstə düşür. Peyğəmbərlər onları axirət üçün çalışmağa çağırdıqları zaman onlar kəpənəklərin özlərini alovun içinə atdığı kimi dünyaya atarlar.
Tarix: 15.04.2013 / 20:37 Müəllif: *_*M_O_N_I_K_A*_* Baxılıb: 78 Bölmə: Maraqlı melumatlar