ETİQAD-İNAM
Şübhədən inama yol tutmuşam
mən,
Özümü özümdə unutmuşam
mən.
Bilmirəm özümdə mən kiməm,
nəyəm?
Özümə bir qulam, hakiməm,
nəyəm?
Bəzən pislə yaxşı, uzaqla yaxın
qarışır,
Gözümdə dəyişir aləm.
Mələklə şeytanın, haqla nahaqqın
Savaş meydanına çevrilir sinəm.
İnamın önündə şübhəm baş əyir
İnama inamla getdiyim zaman.
Amma möcüzələr girə bilməyir
Ağlaman taybatay qapılarından.
Günəş sirr,
Ay da sirr,
Ulduzlar da sirr.
Nə vaxt açılacaq bu sirr düyünü?
Ağlın kiçikliyi qavraya bilmir
Xaliqin ölçüsüz böyüklüyünü.
Onda etiqadı dərhəl arxa
cərgədən
Dərhal köməyimə çağırıram mən.
Beləcə gedirəm inama doğru.
Bilmirəm, inama gedən yolmu
bu?
Suallar beynimi deşir günbəgün,
Özümə ən böyük sirrəm özüm
də.
Qeyri-adiliklər bəlkə bununçün
Dönür möcüzəyə mənim
gözümdə?
Elə yol gedirəm, yol uzun, yoxuş,
Son ucu görünmür gözə
mənzilin
Çatdığım hər mənzil
başlanğıcıymış
Getmək istədiyim təzə mənzilin.
6 iyul, 1993.
Tarix: 19.11.2013 / 03:48 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 144 Bölmə: Bextiyar Vahabzadə