Haqqinda.az

Quranı dinlədim, nura
boyandım,
Dili qanmasam da, mənanı
qandım,
Düşdüm birdən-birə səsin
sehrinə,
Anlaya bilmədim səsin sehri nə?
Səsin alovuna büründü aləm,
Bir onu bildim ki,
tilsimlənmişəm,
Səsin alovunda pərsələşib mən,
Dağlana-dağlana öldüm,
dirildim,
Sözləri bilmədən, dili bilmədən,
Mən necə olduki mənanı bidim!
İşıq bu dünyanı göstərir bizə,
Özü cism kimi görünmür gözə,
O necə gizlidir, o necə aşkar,
Allah kəlamı da beləcə gizli,
beləcə aşkar.
Fikrim qanadlandı məni uçurdu,
Bütün günahlarım üzümə
durdu,
Qeybdən səs gəldi qulaqlarıma,
Bu səs inamımı çəkdi toruna,
Nədir dilədiyin qalan ömürdən,
Allah dərgahına hazırsanmı
sən? Ardı »

Niyə bu günə düşdün
Ay mənim məmləkətim?
Özümə düşmən olub
Aşıb-daşan sərvətim.
Bir vaxt sən də xan idin,
Vaxta hökmüran idin,
Dövlətlər quran idin,
İndi sənə nə nə oldu
A qullaşan millətim?
Daşından da zər bitər,
Yeddi arxana yetər.
Dilənçidən beşbetər
Yoxsullaşan millətim.
Namusuyla, arıyla,
Keçdiyi yollarıyla,
Böyük oğullarıyla
Oğullaşan millətim.
Savaş hünərləriylə,
Qəhrəman ərləriylə,
Böyük zəfərləriylə
Nağıllaşan millətim.
Dəmir qıran dişiylə,
İgidlik vərdişiylə,
Öz şanlı keçmişiylə
"Sağollaşan" millətim.
Bu xalqın öz övladı
Öz-özünü ovladı.
Səbrini buxovladı
Səbri daşan millətim.
Necə dözdün bir belə
Müsibətə, müşkülə?
Çəkdiyi sitəm ilə
A yollaşan millətim?
Nə gündəsən, nə gündə?
Qor qalmayıb külündə.
Qeyrətsizlər əlində
Bu gün çaşan millətim.
İstəyirəm çaşmaya,
Dərdiylə yollaşmaya,
Bir daha qullaşmaya
Xan oğlu, xan millətim.
May, 1998 Ardı »

Bir kor tanıyıram, gözü korsa da, özü kor deyil.
Bəzən qəm odunda qovrulursa da,
Ağlına, hissinə o nankor deyil.
Gecəli-gündüzlü yazır, oxuyur,
Ağlınm gözüylə o görür, duyur.

Ancaq... biri də var... kor deyilsə də,
gözü görməyir.

Dostu göz önündə öldürülsə də,
görmədim deyir...
Yaxşıya ortaqdır, yamanı görmür,
O, saata baxır, zamanı görmür.
Fikrini, hissini ucadan deməz,
bəzən gördüyünü görmək istəməz.

Gözləri görməyən kor deyil hələ,
Görmək istəməyən kordur, deyərdim.
Belə müqəvvaya, belə cahilə
Həyatın özü də gordur, deyərdim. Ardı »

Mehebbet!Mehebbet!Ne hikmetdi bu,
Alovu gorunmur,gozu yandirir.
Bizi bizden alan ne quvvetdi bu?
Ocaqsiz,tustusuz bizi yandirir.
Mehebbet acidir,mehebbet wirin,
Onun elindedir ixtiyarimiz.
Sevgiyle oynamaq isteyenlerin,
Ozu oyuncaga donur gec,ya tez. Ardı »

Mən kiməm? Bu sualı
Hər il ad günlərimdə
öz-özümə vermişəm
Cavab tapa bilməyib
Bu sualın önündə
Başımı endirmişəm.
Mən kiməm?
Mən nəçiyəm?
Eşqim, diləklərim nə?
Niyə gəldim dünyaya,
Bu dünyada yerim nə?
Sağ ikən də bilmirəm
Ölüyəm, diriyəm mən?
Əvvəlini, sonunu
Dərk etməyən, ən adi,
Kəslərdən biriyəm mən.
İmkanla arzuların
Arasmda vurnuxan
Saat kəfkiriyəm mən.
Zamanın dəhrəsilə
Qanadlı arzuları
Budanan bir bəndəyəm.
Mən bir üzü ağamsa,
Bir üzü şərməndəyəm.

Mən özümün düşməni!
Hər gün çəkir çarmıxa
Öz içimdə mən, məni.
Mən özümçün həmişə
Baxdıqca sirri artan
Müəmmalı şəkiləm.
Özümə ittihamçı, özgəsinə vəkiləm.
Bildiyim bu qədərmiş
Məni məndən gizlədən Ardı »

Torpağım üstünə
kölgələr salan
Mənim varlığımın cilası-
bayraq.
Zəfərdən doğulmuş
Göytürkdən qalan
Qurdbaşlı bayrağın balası
bayraq.
Üçrəngli bayrağın
kölgəsində mən
Qaraca torpağı vətən
görmüşəm.
Zəfər güllərini dövri-
qədimdən
Bayraq işığında bitən
görmüşəm.
Bayraq mənliyimdir,
bayraq kimliyim,
Bayraq-öz yurduma öz
hakimliyim.
Harda əcdadımın ayaq izi
var,
Bu zəfər bayrağım orda
dikəlsin.
Keçdiyi yerlərdə dağlar,
yamaclar
Onun hüzuruna salama
gəlsin.
Tarixdən qədimdir,
zamandan qoca
Mənim bayrağıma
sancılan hilal.
Aləmə nur saçdı tarix
boyunca
Məbədlər başma tac olan
hilal.
Daim ucalasan! Savas
günündə
Əsgər silahıyla səni tən
görüm.
Yalnız zəfər çalmış şəhid
önündə
Səni alqış üçün əyilən
görüm.
Aprel, 1998 Ardı »

Anam olsan belə, ay anam, xeyli,
Səndən gileyliyəm, səndən gileyli...
Sən duymaq, düşünmək öyrətdin mənə,
Duyub-düşünməkdən azad olaydım.
Danışmaq öyrətdin sən öz körpənə
Nola, mən anadan lal doğulaydım.

Dilini bir ilə öyrəndim... nahaq!..
Öz dilim özümə kəsilib yağı.
Bütün ömrüm boyu çalışdım, ancaq
Öyrənə bilmədim danışmamağı...
Başıma bəladır mənim öz dilim,
Dənizəm, üzümə durub sahilim.

Yerimək öyrətdin tutub əlimdən,
Dolaşdım aranı, dolaşdım dağı.
Balana yerimək öyrədincə sən,
Gərək öyrədəydin yıxılmamağı...

Fikirlər yığılır beynimdə qat-qat,
Cavablar qorxulu, suallar-yasaq.
Həyatı qanana ögeydir həyat,
Onu qanmayana doğmadır ancaq.

Məni incidirlər bəzən qəsd ilə,
Ertəsi hər şeyi unuduram mən.
Girəvə düşəndə zalimə belə
Zülm edib, Ardı »

Qəribə dünyadır, bəzən baş yarır
Ayağın dəstəyi taxta
çəliklər.
Bəzən qul sahibi qula
yalvarır
Dünyanı fırladır
qəribəliklər.

- Dünya çalxalanır yenə dəniz tək.
- Bu böyük dünyanın
dərdini çəkmək
Bizəmi qalıbdır?
- Vallah, nə deyim?
Sənə yox, mənəsə qalıb,neyləyim?
Qəribə deyilmi?

Sən sirr, mən də sirr.
Bu sirri bilmirik necə
çözməli?
Kimi övladının dərdini
çəkmir,
Kimi də xalqının
dərdindən dəli!
Torpaq əldən getdi, ölkə talandı,
Sənin nə vecinə, günün ağ olsun.
Səninçün dünyada hər
şey yalandı
Təki damağın çağ, canın sağ olsun.
Bu boyda millətin ağır
günündə
Qaşını çatmaq da sənə
əzabdır.
Qardaşın döyülsə gözün önündə
Deyərsən, nə hay-küy, nə şaphaşapdır?
Ayıra bilirsən xeyirdən
şəri,
Mənfəət meydanı
səninçin gendir.
Nə Vətən, nə millət?
Səndən ötəri
Harda xeyrin varsa, ora vətəndir.
Xalqın naləsinə qulaqların kar,
Millətin içində millətə
yadsan.
Dərddən başımıza yağdı yağışlar,
Səni islatmadı, dərddən azadsan.
Bir qırıq dəymədi xeyrin özgəyə
Quru ağacdan da meyvə dərmisən.
Xeyrinin Ardı »