Haqqinda.az

Ömür başdan-başa,
beşikdən-qəbrə
Həyat sevinci, qəmi deyilmi ?
Ölüm bir ömürlük
iztirabların-
Ağrının, acının cəmi deyilmi ?
Mənəvi dünyaya qalxıb ucalmaq
Qanadlı duyğuya
qismətdir ancaq.
Beləysə, ömürdən,
gündən kam almaq
Hər kəsin arzusu, kamı deyilmi ?
Keçir məqamlar da gündə yüz əldən
Hansı gizli əldir pozan, düzəldən.
Sənin güvəndiyin dənya əzəldən
Əkilən, biçilən zəmi
deyilmi ?
Ayaqlar altında yer oldu tapdaq,
Sirrini, məğzini bilmədik ancaq.
Tapdıq etdiyimiz bu qara torpaq
Əbədi mənzilin damı
deyilmi ?
Damımız üstündə gəzər, hey gəzər,
Hərə ürəyincə bir mənzil bəzər.
Torpağı sormaqdan
etmədik həzər,
Bu da ağlımızın kəmi
deyilmi ?
Ötəri mənzildə qədər
hökm edər,
Kimimiz bal içər, kimimiz zəhər:
Əbədi mənzildə hamı - bir nəfər,
Bir nəfər özü də hamı
deyilmi ?
22 fevral, 1986. Ardı »

Dişlərim töküldü,saçım ağardı,
Yaşın nə günahı?,yaş bəhanədi.
Taleyim daş atdı,başımı yardı,
Buna daş neyləsin?,daş bəhanədi.

...Bəzən baharda da saralır yarpaq,
Taleyin əlində hər şey oyuncaq,
İnsanı öldürən əcəldir ancaq,
Azar da ,bezar da, boş bəhanədi.

Lağ etmə bədbəxtə, gülmə nakama,
Bədbəxt can atmaqla,yetişməz kama,
Bəxtinnən qar yağdı, ömür bağçana,
Buna qış neyləsin?,qış bəhanədi.

Mən quzeyli oldum, bəxtim güneyli,
Ona çatammadım, çalışdım xeyli,
BƏXTİYAR bəxtinnən oldun gileyli,
Buda səninçün xoş bəhanədi..... Ardı »

O gün..o müdhiş gün..severek seni
Üstüne tehqirden od eledim men.
Senin on beş illik ümidlerini
Arzunu,hissini gülleledim men.
İndi men özümü dandım büsbütün
Başqa cür baxıram indi aleme.
Menim söhbetimin,menim sözümün
Dadı da,duzu da sensenmiş,deme.

Söndü sinemdeki o od,o ocaq,
Boş bir qovuq kimi havadayam men.
İnsan nefesiden uzaq,çox uzaq,
Vulkanı soyuyan bir adayam men.

Ağlım üreyime nece qıyıbdır,
Men özüm özüme bir yük olmuşam.
Sinemde üreyim buz bağlayıbdır,
Budağı budamış kötük olmuşam.

Ne çiçek oxşayır,ne ulduz meni
Fikirler dağılmış,xeyallar enmiş.
Yerin de,göyün de gözelliyini,
Senin gözlerinde men görüremmiş.

Geceler düzülür sapa fikirler,
Yorğanım daş olur,döşeyim tikan.
Seherler gözümü açıb dünyaya
Qalxmaq istemirem heç yatağımdan.

Yatmaq isteyirem,yatmaq bax ele
Gözümü zilleyib tavana baxım.
Men hansı arzunun telatümüyle
Eynimi geyinib qapıdan çıxım?

Qaçıram,qaçıram seherler mene
Bir deyen olmasın-''Sabahın xeyir''.
Axı sabahını itiren Ardı »

Quranı dinlədim, nura
boyandım,
Dili qanmasam da, mənanı
qandım,
Düşdüm birdən-birə səsin
sehrinə,
Anlaya bilmədim səsin sehri nə?
Səsin alovuna büründü aləm,
Bir onu bildim ki,
tilsimlənmişəm,
Səsin alovunda pərsələşib mən,
Dağlana-dağlana öldüm,
dirildim,
Sözləri bilmədən, dili bilmədən,
Mən necə olduki mənanı bidim!
İşıq bu dünyanı göstərir bizə,
Özü cism kimi görünmür gözə,
O necə gizlidir, o necə aşkar,
Allah kəlamı da beləcə gizli,
beləcə aşkar.
Fikrim qanadlandı məni uçurdu,
Bütün günahlarım üzümə
durdu,
Qeybdən səs gəldi qulaqlarıma,
Bu səs inamımı çəkdi toruna,
Nədir dilədiyin qalan ömürdən,
Allah dərgahına hazırsanmı
sən? Ardı »

Niyə bu günə düşdün
Ay mənim məmləkətim?
Özümə düşmən olub
Aşıb-daşan sərvətim.
Bir vaxt sən də xan idin,
Vaxta hökmüran idin,
Dövlətlər quran idin,
İndi sənə nə nə oldu
A qullaşan millətim?
Daşından da zər bitər,
Yeddi arxana yetər.
Dilənçidən beşbetər
Yoxsullaşan millətim.
Namusuyla, arıyla,
Keçdiyi yollarıyla,
Böyük oğullarıyla
Oğullaşan millətim.
Savaş hünərləriylə,
Qəhrəman ərləriylə,
Böyük zəfərləriylə
Nağıllaşan millətim.
Dəmir qıran dişiylə,
İgidlik vərdişiylə,
Öz şanlı keçmişiylə
"Sağollaşan" millətim.
Bu xalqın öz övladı
Öz-özünü ovladı.
Səbrini buxovladı
Səbri daşan millətim.
Necə dözdün bir belə
Müsibətə, müşkülə?
Çəkdiyi sitəm ilə
A yollaşan millətim?
Nə gündəsən, nə gündə?
Qor qalmayıb külündə.
Qeyrətsizlər əlində
Bu gün çaşan millətim.
İstəyirəm çaşmaya,
Dərdiylə yollaşmaya,
Bir daha qullaşmaya
Xan oğlu, xan millətim.
May, 1998 Ardı »

Bir kor tanıyıram, gözü korsa da, özü kor deyil.
Bəzən qəm odunda qovrulursa da,
Ağlına, hissinə o nankor deyil.
Gecəli-gündüzlü yazır, oxuyur,
Ağlınm gözüylə o görür, duyur.

Ancaq... biri də var... kor deyilsə də,
gözü görməyir.

Dostu göz önündə öldürülsə də,
görmədim deyir...
Yaxşıya ortaqdır, yamanı görmür,
O, saata baxır, zamanı görmür.
Fikrini, hissini ucadan deməz,
bəzən gördüyünü görmək istəməz.

Gözləri görməyən kor deyil hələ,
Görmək istəməyən kordur, deyərdim.
Belə müqəvvaya, belə cahilə
Həyatın özü də gordur, deyərdim. Ardı »

Mehebbet!Mehebbet!Ne hikmetdi bu,
Alovu gorunmur,gozu yandirir.
Bizi bizden alan ne quvvetdi bu?
Ocaqsiz,tustusuz bizi yandirir.
Mehebbet acidir,mehebbet wirin,
Onun elindedir ixtiyarimiz.
Sevgiyle oynamaq isteyenlerin,
Ozu oyuncaga donur gec,ya tez. Ardı »

Mən kiməm? Bu sualı
Hər il ad günlərimdə
öz-özümə vermişəm
Cavab tapa bilməyib
Bu sualın önündə
Başımı endirmişəm.
Mən kiməm?
Mən nəçiyəm?
Eşqim, diləklərim nə?
Niyə gəldim dünyaya,
Bu dünyada yerim nə?
Sağ ikən də bilmirəm
Ölüyəm, diriyəm mən?
Əvvəlini, sonunu
Dərk etməyən, ən adi,
Kəslərdən biriyəm mən.
İmkanla arzuların
Arasmda vurnuxan
Saat kəfkiriyəm mən.
Zamanın dəhrəsilə
Qanadlı arzuları
Budanan bir bəndəyəm.
Mən bir üzü ağamsa,
Bir üzü şərməndəyəm.

Mən özümün düşməni!
Hər gün çəkir çarmıxa
Öz içimdə mən, məni.
Mən özümçün həmişə
Baxdıqca sirri artan
Müəmmalı şəkiləm.
Özümə ittihamçı, özgəsinə vəkiləm.
Bildiyim bu qədərmiş
Məni məndən gizlədən Ardı »