Haqqinda.az

HƏYAT, SƏN NƏ ŞİRİNSƏN
Səndən doymaq olarmı, həyat
sən nə şirinsən!
Ancaq hamının deyil,
Sən həyatın qədrini
Yalniz bilənlərinsən!...
Özünü bu dunyada heç kəs
qonaq sanmamış,
Ancaq ömrün özü də bərabər
paylanmamış.
Ömür paylanan zaman görün
kimə nə düşdü ,
300 il boz qarğaya, on il şahinə
düşdü.
Həyat sən nə şirinsən, kim
səndən doydu getdi?
Gedənlər bu dunyada qəlbini
qoydu getdi.
Dunən bir qoca qarı
Dilində ahu zarı.
"Bu dunyanın əlindən gəlmişəm
zara" - dedi.
" ölmürəm ki, bir dəfə canım
qurtara" - dedi.
Ürəkdənmi söylədi o bu sözü
görəsən?
Xeyir inanmıram mən!
o, yana - yana dedi;
Dili soylədisə də,
Ürəyində o dərhal:
"lənət şeytana" - dedi.
Həyat, sevincin qədər, əzabın da
şirindir,
Səni mənalandıran o
keşməkeşlərindir.
200 il yaşadı ləzzət içində
Loğman,
Yenə möhlət istədi ölərkən
Allahından .
Yatırdı göy çəməndə, çatdı ona
Əzrail.
Söylədi: - 200 il
ömür sənə Ardı »

Vaxtin deyirmaninda das eridi, qum oldu,
Tarixe atdigiimiz qayitdi, luzum oldu.
Dunenin heqiqeti bu gun ters yozum oldu,
Niye de yozulmasin, axi, dunya firlanir.
Cox ovlaqlar icinde cox ovlari ovladim,
Asib-dasan arzumu men artiq cilovladim.
Men atami otmusem, meni otur ovladim,
Ardı »

Seadet ne demek?..-bu sualla men
Özümü çox yordum tapa bilmedim.
Seadet ne demek?..bir telebeyken,
Mektebi axıra vurmaqdır,-dedim.

Mektebi bitirdim,işe de girdim,
Seadet bumudur?Yox,bu deyilmiş!
Böyük dahileri oxuyub,gördüm
Çoxları sevgini seadet bilmiş.

Sevdim! Gece-gündüz yandım şam kimi
İztirab..göz yaşı..min qan,min qada.
Tapmadım yene de seadetimi,
Eşqin ezabları şirin olsa da..

Evlendim,hesrete son qoymaq üçün,
Qurtardı o şirin iztirablar da.
İndi de qayğılar artdı günbegün,
Dedim:-Ay seadet,hardasan,harda?

Seadet üfüqmüş..el çatmaz ona,
Aydın görünse de o bize genden.
Arzular sığışmır onun yoluna,
Senden uzaqlaşır yeridikce sen.

Seyr edib yaxını,gah da uzağı,
Bir az seçe bildim qaranı ağdan.
Yaxşı görmek üçün uca bir dağı,
Gerek sen baxasan ona uzaqdan.

Evlendim..hicrana son qoymaq üçün,
Qurtardı hesret de,xoş intizar da.
İndi de qayğılar artdı günbegün,
Dedim:-Ay seadet,hardasan,harda?

Belke de seadet ele budur,bu:
"Hardasan,hardasan,gel-gel"-demekdir.
Belke de seadet ömrümüz boyu
Neyise Ardı »

Sevende sevirik bir an icinde

Unutmaq ne qeder cetin olurmus

Elə sandın unuda bilmərəm səni?!

Unutdum telimdə gəzən əllərini.

Unutdum üzümdəki nəfəsini.

Unutdum, unutdum, unutdum səni...

elə bildin qəlbimdən ata bilmərəm səni?!

Kəsib atdım... uf.. qəlbimdən bir parça tikə kimi..

Gecədə bəxş etdiyin pıçıltılı xoş sözlərini..

Onunla birgə unutdum, unutdum səni.

Unutdum bir zaman sevdiyim qara gözləri.

Unutdum sənli olan gecələri..

Baxışınla, sevginlə hər şeyinlə

Həmişəlik, unutdum, unutdum səni!... Ardı »

Üzeyir Hacıbəylinin əziz
xatirəsinə.

Yolun son mənzili ilkini dandı
Güney bitən yerdən başlanır
quzey
Elə ki, dahinin qəlbi dayandı
Adı-tarix oldu, evi - bir muzey.
Dahinin qələmi, mizi, dəftəri,
Eksponat oldu o gündən bəri.
Bu cansız əşyalar ilkini dandı
İtdi o əvvəlki vəzifələri,
Onlar tamam başqa dəyər
qazandı.
Dahinin gözləri qapanan zaman
Dahinin yerinə onlar dindilər.
Çıxıb adiliyin dar otağından
Qeyri-adilikdə rütbələndilər.
Əşyalar danışır...
Günlər incitək
Xatirə sapına düzülür indi
Əşyalar üfürür...
Sönən bir ürək
Boz külün altından çözülür indi.
Açılır bir ömrün eşqi, məlalı,
Fərəhi, Sevinci gələcək üçün
Böyük bir insanın fikri, xəyalı
Cansız əşyalarda yaşayır bu gün.
Əşyalar danışır hey şirin-şirin
Bu gün dünən ilə üz-üzə
durmuş.
Dahinin əlinə dəyən şeylərin
Ömrü öz ömründən uzun
olurmuş. Ardı »

GÜLÜSTAN
II Hissə
İSTİQLAL
1
Zərurət görmədim təsadüf qədər
Məqsədə yönəlir bu başsız axın.
Məndən rica etdi bir vətənsevər
Yazım davammı mən
"Gülüstan" ın.
Yazmışdım mən onu düz qırx il
qabaq.
O vaxtdan bu yana çox sular
axdı .
Arazın suyunda enib qalxaraq
Ürəkdə bəslənən arzular axdı.
Torpağa düşmədi, apardı yellər
Arzu toxumları sulara düsdü.
Yandı, pörşələndi həsrət könüllər
Yenə bu minvalla illər ötüşdü...
"Gülüstan" adicə haraydı, haydı
Qulaqlar kar olur biz qışqıranda.
Mən onu yazanda şah zamanıydı,
Başqa bir zamandır indi İranda.
Millət qarşılaşdı basqa yasaqla
Cəkdi imtahana böcək, quşları
Üsullar dəyişdi, gedən bıçaqla
Gələn, pambıq ilə kəsdi başları.
Dünya çalxalandı, sular dıruldu
Tərsinə dolandı əsrin məhvəri.
Zaman hökm elədi, vaxt hakim
oldu
Ayağa qaldırdı qul millətləri.
Qullar silahlandı qəzəbdən,
kindən
Ayıra bildilər dumandan sisi.
Qovdu ağasını məmləkətindən
Kölə Afrikanın kölə zəncisi.
Göyə dirək oldu amanım, ahım,
Halalca Ardı »

Bu torpağın özü boyda
Bu torpağa məhəbbətlə
doluydun.
Bu torpağın yolunda da
Sən öz canını qoydun.
Borclu ikən Vətən sənə, xalq
sənə
Hər şey döndu tərsinə.
Bu torpaqdan verəmmədik
Bir məzarlıq yer sənə.
Zamana bax! Bu torpağı
Bir“sağ ol”a satana,
Xəyanətin kölgəsində
rahat-rahat yatana
Bu milləti ölümlərlə
imtahana çəkənə
Məmləkəti başdan-başa
talayana, sökənə
Heykəllər ucaltmışıq.
Özümüzü bəyənməyib
“Beynəlmiləl” laylasına yatmışıq.
Yatdığımız bəs etməzmi?
Ayılaq bir, görək bir
Xeyir nədir, şər nədir?
Riyalara,boyalara
yetmiş ildir uymuşuq.
Gör kimin əvəzinə
kimə heykəl qoymuşuq.
Ancaq ana təbiətdə
Bir əzəli qayda var:
Bünövrəsi eşq olmayanın
Tunc olsa da tez uçar.
Heykəl-məzar!
Biri- zora söykənibdir
Biri-haqqa, şərəfə!
Davamlıdır
qəlbimizə köçüb gələn
o məzar.
Postamenti nifrət olan
yüz heykəldən yüz dəfə!
28 may, 1990. Ardı »

İBADƏT
Artıq dönüb dövran, dəyişib
zaman
Gəlmək istəyirəm haqqa səcdəyə,
İmdad istəməkçün indi tanrıdan
Hər gecə əllərim uzanır göyə:
- İlahi, qəlbimi açıram sənə,
Çin eylə sən mənim röyalarımı.
Diz çöküb önündə gəldim
səcdənə,
Qəbul et sən mənim dualarımı.
İbadət! Allahla pünhani söhbət,
İbadət - öz arzum, öz
niyyətimdir.
Amma bacarmadım, yaş ötüb..
fəqət
Mənim dualarım ibadətimdir.
Allaha duama, namaz yerinə
Başqa cür ibadət, başqa yol -
dedim.
Qol, boyun! Bağlıdır biri-birinə .
Boynun öz yüküdür sınmış qol -
dedim.
"Çoxdur günahları ömür
yolunun"
Neylərəm bu sözü mənə el desə?
Mən nəyə gərəyəm sınımış
qolumun
Yükünü, cövrünü boynum
çəkməsə ?
Yaman üstələdi günah tövbəni,
Ruh da nəfsimizdə yox olmuş
bizim.
İlahi , o qədər unutduq səni,
Bəsirət gözümüz tutulmuş bizim,
Durdu üzümüzə günahlarımız,
Bəndəlik etmədi tanrıya bəndə.
Səni yaxşı gündə unutduq, yalnız
Düşdün yadımıza dara düşəndə.
Dünyanın qəribə oyunları var,
Dünən Ardı »