Haqqinda.az

Yatmaq istəyirəm...sənsizliyimi
Yuxu dənizində batıram deyə.
Yuxumsa kölgəni öz kölgəm kimi
İzləyir, qısqanıb səni hər şeyə.
Yuxum qaçaq düşüb məndən yan gəzir,
Yuxum küçələrdə sərgərdan gəzir.

Həsrətin asılıb kirpiklərimdən.
Yuxum da gəlmir ki, heç olmasa mən
İtirim, batırım səni yuxumda.
Məndən vəfalıymış sənə yuxum da.
Yuxum qaçaq düşüb yatammıram mən,
Yuxum qorxub qaçıb fikirlərimdən... Ardı »

Ömrün fəsilləri tez başa gəldi
Yayı bəhərlidir, qışı
bəhərsiz.
Bir vaxt ayıldım ki,
heydən düşmüşəm
İllər öz atını çapdı
yəhərsiz.
Amal olan yerə baş qoyan illər
Toran gözlərimə yaş
qoyan illər
Ey yaşım üstünə yaş
qoyan illər,
Hara qaçırsınız məndən xəbərsiz?
Ey ömür! Görünür artıq sahilin
Əlin qısaldıqca uzanar
dilin.
Ömurdən verdiyim yetmiş üç ilin
Zəhəri yetərli, balı
yetərsiz.
Öz çiyin yüküdür hər
kəsin yaşı
Dərdi-sirdasıdır, fıkri-
yoldaşı
Dönüb xislətimə qəhər, göz yaşı.
Sevinc də, kədər də
ötmür qəhərsiz.
Fikirlər selində axandan bəri
Ayıra bildimmi xeyirdən şəri?
Tökülmüş ömrümün
yarpaq illəri
Bağçası viranə, bağı
çəpərsiz.
Könlil o könüldür qoca
yaşımda
Fikirlər qaynaşır yenə
başımda
Yenə hücumdayam söz savaşmda
Sözüm təpərlidir, özüm təpərsiz.

Avqust, 1998, Şəki. Ardı »

Nə deyim saçını kəsdirdin gülüm?

O gün gəlməyəydin görüşə barı.

Kəsdirdin, ayaqlar altına düşdü.

Qumral saçlarının qıvırcıqları.



Hər buruq telinə can demişəm mən.

Saçını nə qədər iyləmişəm mən,

Mənim toxunduğum qara tellərin,

Kəsdirib ayaqlar altına atdın.



Sən saç uzatdığın neçə illəri

Düzünü söyləsək bir günə satdın.

Sənin saçlarını axı neçe il.

Sıxıb qərq etmişəm mən öpüşlərə.

Düşünsən sevgilim saçların deyil.

Mənim öpüşlərim atılmış yerə Ardı »

Qəribə dünyadır, bəzən baş yarır
Ayağın dəstəyi taxta
çəliklər.
Bəzən qul sahibi qula
yalvarır
Dünyanı fırladır
qəribəliklər.

- Dünya çalxalanır yenə dəniz tək.
- Bu böyük dünyanın
dərdini çəkmək
Bizəmi qalıbdır?
- Vallah, nə deyim?
Sənə yox, mənəsə qalıb,neyləyim?
Qəribə deyilmi?

Sən sirr, mən də sirr.
Bu sirri bilmirik necə
çözməli?
Kimi övladının dərdini
çəkmir,
Kimi də xalqının
dərdindən dəli!
Torpaq əldən getdi, ölkə talandı,
Sənin nə vecinə, günün ağ olsun.
Səninçün dünyada hər
şey yalandı
Təki damağın çağ, canın sağ olsun.
Bu boyda millətin ağır
günündə
Qaşını çatmaq da sənə
əzabdır.
Qardaşın döyülsə gözün önündə
Deyərsən, nə hay-küy, nə şaphaşapdır?
Ayıra bilirsən xeyirdən
şəri,
Mənfəət meydanı
səninçin gendir.
Nə Vətən, nə millət?
Səndən ötəri
Harda xeyrin varsa, ora vətəndir.
Xalqın naləsinə qulaqların kar,
Millətin içində millətə
yadsan.
Dərddən başımıza yağdı yağışlar,
Səni islatmadı, dərddən azadsan.
Bir qırıq dəymədi xeyrin özgəyə
Quru ağacdan da meyvə dərmisən.
Xeyrinin Ardı »

Mehebbet!Mehebbet!Ne hikmetdi bu,
Alovu gorunmur,gozu yandirir.
Bizi bizden alan ne quvvetdi bu?
Ocaqsiz,tustusuz bizi yandirir.
Mehebbet acidir,mehebbet wirin,
Onun elindedir ixtiyarimiz.
Sevgiyle oynamaq isteyenlerin,
Ozu oyuncaga donur gec,ya tez. Ardı »

Bu gün men seni gördüm,
Salam vermek istedim,
Üzünü yana tutdun
Söyle illerden beri
Qelbimizin bir duyub
bir vurduğu illeri,
Axı ne tez unuttdun????
Beş ilde gözümüzden, axan o qanlı seller,
Bir salama deymedi?
Heç üzüme baxmadan, yanımdan nece keçdin??
Sen eşqin salamını qorxuyamı deyişdin?
Yoxsa sen öz ehdine, ilqarına ağ oldun?
O qeder yaxın iken, bu qeder uzaq oldun.
Şirin gülüşlerimiz, acı feqanlarımız
Bir salama deymedi?
Qayğılı anlarımız, qayğısız anlarımız
Bir salama deymedi?
Sen neyledin, bir düşün!
Yalniz indi anladım; ah, sen daha menimçün
Elcatmaz bir çiçeksen,
Yaşanmiş günlerimtek, geri dönmeyeceksen!..
Qop ey tufan, es ey yel! Xezel olum, tökülüm Ardı »

Uydurma tarix ilə kimliyimiz anıldı-
Öz kökünü bilməyən gözü küllü bu millət
Zamanın yollarında hər addımda yanıldıq
Uydurma tarix bizi anamızdan ayırıb,
Yad anadan alınmış bələkdə qundaqladı.
Özülümüz laxladı.
Bu xalqın tarixini düz bildirən, düz yazan
Tarix kitablarında hörümçək tor bağladı.
Kimə deyək dərdini bu dövranın, bu günün?
Vəzifəyə sümsənən,
Vəzifə kürsüsünün
Birinci pilləsində bu mərkəzdən noxtalandı.
Kişiliyi vardısa, bu anda axtalandı…
Ürəkdəki cəsarət,
mərdanəlik,
dəyanət
talandı,
tapdalandı.
Məğrur keçmişimizdən üzüldü əllərimiz,
Şərəf bildik özgəyə qul olmağı yoxsa biz?
Hər cürə zülmü udduq.
Köləliyi qazanıb, kişiliyi unutduq.
Vicdan, düzlük, həqiqət sürgün oldu bu yerdən,
Yaltaqlıq və xəyanət silahını yağladı.
Cəsarət qılıncının ağzı Ardı »

ETİQAD-İNAM
Şübhədən inama yol tutmuşam
mən,
Özümü özümdə unutmuşam
mən.
Bilmirəm özümdə mən kiməm,
nəyəm?
Özümə bir qulam, hakiməm,
nəyəm?
Bəzən pislə yaxşı, uzaqla yaxın
qarışır,
Gözümdə dəyişir aləm.
Mələklə şeytanın, haqla nahaqqın
Savaş meydanına çevrilir sinəm.
İnamın önündə şübhəm baş əyir
İnama inamla getdiyim zaman.
Amma möcüzələr girə bilməyir
Ağlaman taybatay qapılarından.
Günəş sirr,
Ay da sirr,
Ulduzlar da sirr.
Nə vaxt açılacaq bu sirr düyünü?
Ağlın kiçikliyi qavraya bilmir
Xaliqin ölçüsüz böyüklüyünü.
Onda etiqadı dərhəl arxa
cərgədən
Dərhal köməyimə çağırıram mən.
Beləcə gedirəm inama doğru.
Bilmirəm, inama gedən yolmu
bu?
Suallar beynimi deşir günbəgün,
Özümə ən böyük sirrəm özüm
də.
Qeyri-adiliklər bəlkə bununçün
Dönür möcüzəyə mənim
gözümdə?
Elə yol gedirəm, yol uzun, yoxuş,
Son ucu görünmür gözə
mənzilin
Çatdığım hər mənzil
başlanğıcıymış
Getmək istədiyim təzə mənzilin.
6 iyul, 1993. Ardı »