Haqqinda.az

Çıxdı əbri-bərgdən kövkəb kimi rüxsari-gül,
Ləmə-ləmə nur saçdı aləmə ənvari-gül.

Məşriqi-şaxi-zəbərcədən çıxıb xurşid tək,
Bərq qıldı cümleyi əzharidən izhari-gül.

Şərbəti-safi bənəfşə lalənin camındadır,
Xəsteyi-səhhət verir, hər kim ola bimari-gül.

Bülbülə dərdi-dilin eşqində tibyan etməgə,
Qönçədən məkşuf olur şax üstünə tumari-gül.

Misri-mülk məhv olub, nəqli-Züleyxa oldu həkk,
Hər tərəf min Yusifə zinət verir bazari-gül. Ardı »

Könül tutmuş vətən ol türreyi-tərrar arasında,
Əcəb divanədir məskən salıb şahmar arasında.

Könül cəmiyyəti-zülfün içində tarü mar olmuş,
Belə aşüftəlik ol şanədəndir tar arasında.

Çərizi-eşqinəm, sorsam ləbindən şərbət incinmə,
Gözüm,bu rəsmdir sorma dəva bimar arasında.

Xətü-xalın əsiridir könül,zülfün giriftarı,
Mənimtək qalmasın kimsə belə küffar arasında.

Siyəh zülfün tökülmüş gör necə rüxsari-al üzrə,
Təəccübdür ki,əfi mənzil etmiş nar arasında.

Hədisi-ləblərin şərhini yazmaq cox güvaradır,
Ki olmaz bir belə şirin kəlam əşar arasında.

Qaşın tiğü,gözün xəncər çəkib qətlimə gəlmişlər,
Qalıbdır binəva Məxfi neçə xunxar arasında. Ardı »

Əgər murad isə vermək səfayi-cövhəri-ruh,
Fələkmisal yerit sağəri-şərabi-səbuh.

Buyurma tövbə mənə ol şərabdən, naseh
Ki, görsə onu tutar cəzm tərki-tövbə Nəsuh.

Hücumi-qəmdə mənə onu etdi zövrəqi-mey
Kim etmədi onu, tufan olanda kəştiyi-Nuh.

Müdam çeşmimə qan doldurur xədəngi-qəmin,
Yuva başımda tutan quşları edib məcruh.

Dil oldu daği-fərağınla şərhə-şərhə, vəli
Nə sud, çün sənə olmadı hali-dil məşruh.

Tənimdə sancılı navəklərinlə şadəm kim,
Dəri-bəla bu kilid ilədir mənə məftuh.


Füzuli oldu belin fikri ilə muymisal,
Hənuz bulmadı ol sirrə ehtimali-vüzuh.
Məhəmməd Füzulu Ardı »

Yox bir aşiq ki, mənim tək cigəri qan olsun,
Cümlə aləm ona bir guşeyi-zindan olsun.

Salıb öz meylini könlüm quşu bir tərsayə,
Çox çətin küfrə uyan bir də müsəlman olsun.

Dözmək asan deyil hicrana axı, ey naseh,
Demək asandı bu müşkül dəxi asan olsun.

Ey təbib, gəlmə mənim üstümə bica yerə, bil,
Sən bilən dərd deyil eşq, ona dərman olsun.

Döz, deyən çoxdu hələ, bəs bu məgər mənlikdir?
Dözməyə hicrə gərək canda bir imkan olsun.

Evi yanmış o rəqib can evin alt-üst elədi,
Dağılıb öz evi, öz xanəsi viran olsun.

Qurana and içib əğyar dəxi, bizlə yox işi,
Qoy qənim qəlbi Ardı »

GƏL HÜSEYN BACUN SƏNƏ QURBAN BACUN ZEYNƏB ÖLÜR,
TEZ GALİÜN BİRDƏN GÜLƏR DÜŞMAN BACUN ZEYNƏB ÖLÜR.

NİZƏ ÜSTÜNDƏ OXURDUN BİR ZAMAN QURAN HÜSEYN
GƏL BAŞİM ÜSTƏ OXİ QURAN BACUN ZEYNƏB ÖLÜR.

SƏN NECƏ KƏRVÜBƏLADA ƏTŞAN ÖLDÜN QARDAŞM
GÜN QABAQİNDA LƏBİ- ƏTŞAN BACUN ZEYNƏB ÖLÜR.

ABU-HEYVANDA MƏNƏ BİR KİMSƏ VERSİN İCMƏRƏM
COX YORUBDUR RUHİMİ DÖVRAN BACUN ZEYNƏB ÖLÜR.

YEDDİ QARDAŞİN BİR YOXDU GÖZÜM YOLLARDADİ
HƏSRƏTÜZDƏN GÖZLƏRİ GİRYAN BACUN ZEYNƏB ÖLUR.

ALTUVUZ BƏSSİZ CƏNAZƏMDƏ ƏBƏFƏZLƏ DEMÜN
QOLLARİ YOXDU OLAR PEŞMAN BACUN ZEYNƏB ÖLÜR.

HƏR BACİ CAN ÜSTƏ ÖZ QARDAŞİNİ İSTƏR HÜSEYN
CAN VERİR YOX QALMAQA İMKAN Ardı »

Sənsiz, ey məh, nə günüm gün, nə ayım ay olur,
Süzülür göz yaşım hicrində axıb çay olur.

Gecə-gündüz səni izlərsə də yetmir, alışır,
O səbəbdən günü göylərdə Günün vay olur.

Qönçə bəhs bəstə dəhan ilə qılıb,-qıldı qələt,
Ki, açar-açmaz üzərlər, ya solub zay olur.

Başımın qarı səni, ey gül, üşütmüşsə əgər,
Bas qədəm könlümə orda əbədən yay olur.

Sanma göz-qaş ilə olmaz daha əqlim başdan,
Bir nəzər sal, iki ox at, üçəcən say,olur.

Atəşi-ahimi söndürdüm ürək qanım ilə,
Bəs onun tüstüsüdür ərşdə lay-lay olur.

Bizəban,- hicr odu, - qəm çəkmə əritmiş canın,
Vəslə can at sənə orda yenə can pay olur. Ardı »

O tari-türrəni, ey nazənin, yavaş darə
Ki, bağlıdır neçə yüz min könül o bir tarə.

Könül həmişə sənin bəstəri-qəmində yatır,
Bu rəsmdir ki, əyadət edərlə bimarə.

Vüsalının gecəsi sübh tək olur rövşən,
Fərağının günü zülfün kimi mənə qarə.

Bu qanə dönmüş olan könlümün günahı nədir
Ki, qara zülfüvə hökm eylədin çəkə darə?

Könül onun səri-kuyində oldu min parə,
Yarın məhəlləsinə sağ gedən gəlir parə.

O tari-zülfüvü könlüm kimi edər dərhəm,
Qarışsa naleyi-ahım nəsimi-əsharə.

Gülün cəmalına şəbnəm səpər çəməndə gülab,
Neçün ki, qəşş eyləyirsən çıxanda gülzarə.

Fəraqi-yar ilə nakam can verib gedirəm,
Əya, səba, de sevinsin o bivəfa yarə. Ardı »

Sərvə baxmaz, görsə hər kim yarımın şümşadını,
Sərvə oxşatmaq onu, bədnam edibdir adını.

Gözlərin cəllad edib bu Xosrovi-iqlimi-naz,
Görməsin heç dini-kafər bu şəhin cəlladını.

Ləblərin şəhdini şəkkərdən uman aqil deyil,
Bilməsə hər kim bunu, bilməzdir ağzın dadını.

Xosrovi-eşqin edib məmureyi-könlüm xarab,
Bu necə şəhdir ki, məxrubə edər abadını?

Çəkmə bica dərdi-sər, qaç, burda durma, ey rəqib,
Aşinayə baxmayan heç yad qılmaz yadını.

Badzən çaldım üzünə açdı şəhla gözlərin,
Mən, o seydə bənzədim: bidar edə səyyadını.

Eşqinə mən mal-mülkü cani-ömrüm vermişəm,
Bu məsəldir kim; “utanmaz, versə hər kim zadını”. Ardı »