Haqqinda.az

Yarımın ayrılığı ruhu bədəndən çıxarıb,
Mən ona neyləmişəm heyfini məndən çıxarıb.

Çıxdı canım, bu nədir qəmzəsi min canlar alan
Məgər ol atdığı peykanını təndən çıxarıb.

Ol gülə həsrətəm ey dil,elə bil fəsli-xəzan
Yetişib,bülbüli-şeydanı çəməndən çıxarıb.

Bir gün əlbəttə ki,aləmdə cəzasın çəkəcək,
Zülm edib kim ki,bu məzlumu vətəndən çıxarıb.

Yoxmu dərk əhli bu gün dərk edə söz hikmətini,
Ol qədər gənci-nihan yar dəhəndən çıxarıb.

Çoxdur elm əhli nə xeyri,gecə-gündüz oxuyub
Hər yetən bir cürə mənanı süxəndən çııxarıb.

Əhli-eşqə o qədər tənə edibsən zahid,
Bu Qəvimi əvəzin sanma ki,səndən çıxarıb. Ardı »

Səri'i-müsəddəsi-mətviyyi-məkşuf
müftə'ilün müftə'ilün fA'ilün



Yazdı təbiət dəyişib köynəyin,
Gün gütürüb gözlərinin eynəyin.

Sanki yaşıl don geyinib çöl-çəmən,
Dağlar atıbdır başının örpəyin.

Göydə buludlar sıyırıb qurşağın,
Ağzı açılmış elə bil şimşəyin.

Gəldi bahar düz qapının ağzına,
Verdi qış əldən açarın, dəstəyin.

Yasin onu şerdə təsvir edir,
Ayrıca bir ləzzəti var görməyin. Ardı »

Unudulmuş da, atılmış güli-sevda kimiyəm,
Gözlərimdən çəkilən bir dəmi-röya kimiyəm.

Hicr əlindən ürəyim qanə dönər şamü səhər,
Üzünün nuruna həsrət şəbi-yelda kimiyəm.

Neyləmişdim sənə mən, böylə vəfasız çıxdın
Həsrətindən üzülən bülbüli-şeyda kimiyəm.

Hər keçən yolçudan ağlar gözüm əhval sorar,
Hər buluddan su uman bir quru səhra kimiyəm.

Sənə bel bağladım, atdın məni, ey munisi can
İndi sənsiz yaşaram, tarixi-dünya kimiyəm.

Əhdə sadiq, gözü yollarda Nigaram sənsiz,
Bivəfa, eşqinə pərvanə Züleyxa kimiyəm. Ardı »

Baharım dönər xəzanə,belə qəmli-qəmli baxma,
Ürəyim gələr fəqanə, belə qəmli-qəmli baxma.

Nə qədər ki,sağdı canım,bu cəhanda aşiyanın,
Bax ümid ilə cəhanə, belə qəmli-qəmli baxma.

Hani məndə tabü taqət ki çəkim bu qədri möhnət,
Məni çəkmə imtəhanə, belə qəmli-qəmli baxma.

Nə cəfadı dözmək olmur,nə cəzadı çəkmək olmur,
Ki canım gələr cəzanə, belə qəmli-qəmli baxma.

Eyləyib qəmin əsiri gülüm Əşrəfi-fəqiri,
Belə qoyma yanə-yanə, belə qəmli-qəmli baxma. Ardı »

Hər gün Aşuradır ey dil,Kərbəladır hər tərəf,
Ta yetib mahi-Mühərrəm pürbəladır hər tərəf.

Kərbəla qovğası aləmdə dəmadəm yad olur,
Səndə gəl yad eylə ki,ahü nəvadır hər tərəf.

Qeyri-mümkündür bu gün məhzun könül ah etməsin,
Möhnətü dərdü bəlayə mübtəladır hər tərəf.

Qətl edib Ali-Əbanı qövmi-zalım zülm ilə,
Ol səbəbdən sərbəsər bəzmi-əzadır hər tərəf.

Yoxdu şadlıqdan əsər,aləm geyib qarə libas.
Əhli-Beyt olmuş şəhid matəmsəradır hər tərəf.

Qərq olub göz yaşına indi Hüseyn aşiqləri,
Harə baxsan aşiqi-bəxtiqəradir hər tərəf.

Ağlayarsa kim Hüseynə bil günahı əfv olar,
Ey Qəvimi,rəhməti-Bari-Xudadır hər tərəf. Ardı »

Ürəyimdə, ey nigarım, o qəmim həmin qalıbdır,
Mənə vəslədək əmanət verilən qəmin qalıbdır.

Puç olur əgərçi səhra gəzə aşiq eşq üzündən,
Gəlib əqli kara, Məcnun yaradıb zəmin qalıbdır.

Nəzərimdə,-illər ötmüş,- günümü qaraldan afət,
Gözü türk, xali hindu, qara zülfi çin qalıbdır.

Bu mələk siyasət ilə qılıb öylə sehr icad,
Ki görən olur əsiri nə ki, insü cin qalıbdır.

Könül oldu bir zamanlar, neçə işvəkarə mənzil,
Gedib indi hami, sakin tək o nazənin qalıbdır.

Məni yandırır dəmadəm ki, sücudun eylədim tərk,
Bu büt ilə ta o vəqtdən aramız sərin qalıbdır.

Yenə Bizəban həmindir, yenə eşqdə mətindir,
Həzin idi onda qəmlər yenə də Ardı »

Fəğan ki, künhi-qəmi-can bilinmədi, qaldı,
Təvəqqei-dili-nalan bilinmədi, qaldı.

Simati-dəhrdə hər kəs nəsibini buldu,
Nəsibi-zümreyi-rindan bilinmədi, qaldı.

Cəfayi-firqəti-canan bilindi muybəmu,
Səfayi-vəsl-kamakan bilinmədi, qaldı.

Cahanda hər mərəzə bir əlac olub peyda,
Fəraq dərdinə dərman bilinmədi, qaldı.

Kitabi-eşqdə dərki-üqul əcz bulub,
Həzar nükteyi-pünhan bilinmədi, qaldı.

Bilindi qisseyi-aləm, səbahi-həşr oldu,
Hekayəti-şəbi-hicran bilinmədi, qaldı.

Kimin əsiri, kimin namuradiyəm, Hakam,
Nədir bu etdiyim əfğan bilinmədi, qaldı. Ardı »

Min şükür dərd ilə ülfətdə günüm pis keçmir,
Fikr ilə hər gecə söhbətdə günüm pis keçmir.

Doymuram hər günüm üçün Ona şükranlıqdan,
Razıyam, Rəbbimə minnətdə günüm pis keçmir.

İstəyim, qəsdim əziz yarıma can verməkdir,
Belə xoş arzuda, niyyətdə günüm pis keçmir.

Dərdi hər gün çəkirəm söhbətə xəlvət yerdə,
Çəksə də xeyli bu, xəlvətdə günüm pis keçmir.

Hər şeyim var, nəsə çatmırsa da dərdim yoxdur,
Buna da min şükür, əlbəttə, günüm pis keçmir.

Ümidim vəslə kəsilmir, ötür hərçənd ömrüm,
Bu ümidlə hələ həsrətdə günüm pis keçmir.

Mənə divanə deyirlər tanıyanlar, ancaq
Elə “arif”lərə nisbətdə günüm pis keçmir.

Müxtəsər, yoxdu gileylənməyə haqqım, Yasin,
Ardı »