Haqqinda.az

Halımı gör neçə müddətdi xərab eyləmisən,
Yandırıb könlümü hicrində kəbab eyləmisən.

Mənə mey süz, dedim, ey saqi, dağılsın dərdim,
Gözümün yaşını bəsdir ki, şərab eyləmisən.

Bil ki, yerdən göyəcən razıyam, ey gül, səndən,
Zülm edib aşiqinə sən ki, səvab eyləmisən.

Yenə çox razı gəzir canan özündən, de görüm,
Nə deyibsən ona, ey dil, nə xitab eyləmisən?

Qəzəlimdən duyulur nisgili sənsizliyimin,
Dərdimi heç xəbərin varmı kitab eyləmisən?

Sənə əğyar ürəyin açdığını mən bilirəm,
Yaxşı, bir söylə görüm, sən nə cəvab eyləmisən.

Yasina, möcüzədir, ölməmisən indiyədək,
O gülün bir bu qədər zülmünə tab eyləmisən. Ardı »

Dil kaydı aklı selb edeli şad olup gider
San tıfldur ki haceden azad olup gider

Ma’murei derunı harab etdi gam velı
Mahrusei mahabbetün abad olup gider

Erbabı aşka sabr u tesellı tarıkı yok
Varan harımi kuyuna naşad olup gider

Biz talibi teveccühi ikbali rüzgar
Gülbergi bağı ömr ise berbad olup gider

Beyhude yire cevri güzeller çoğ etmesün
Bakı cefa vü mihnete mu’tad olup gider Ardı »

Hər kim ki,qoyarsa rəhi-eşqə qədəm ağlar,
Bu yolda sevinc olmaz,o çəkdikcə qəm ağlar.

Gör Kərbübəladə nə bəla çəkdi Hüseynim,
Kim yadə salarsa dura bilməz,o dəm ağlar.

Qalmışdı o gün Zeynül-İbad xəstə yatağda,
Yox çarəsi üz verdi ki,dərdü ələm ağlar.

Tökdü gözünün yaşını Zeynəb gecə-gündüz,
Bu halə baxıb körpə uşaqlar da həm ağlar.

Ağlardı Mühəmməd ,Əli, Zəhra, Həsən hətta
Misl aləmi icrə nə ki, var möhtərəm ağlar.

Yox üzrü qiyamət günü zalımların ey dil,
Kim vermiş əgər Ali-Əbayə sitəm ağlar.

Çeşmim kimi yaşlar axıdır xamə Qəvimi,
Çün mahi-Mühərrəm yetib əldə qələm ağlar. Ardı »

Alışdırır üfürüb həsrətin közün gecənin,
Çıxardır az qala heyrət basıb gözün gecənin.

Səsin qaranlığa çırpıb külək vıyıltıyla,
Dəcəl uşaq kimi tez-tez kəsir sözün gecənin.

Görüncə qəm ləkəsindən üzündə yer yoxdur,
İşıq əliylə tutub Göy yuyur üzün gecənin.

Qaranlıq üzdəniraq görkəmin çəkib başına,
Qəribə səs çıxarıb qorxudur özün gecənin.

Səbir də pəncərəmin əyləşib düz ağzında,
Pıçıldayır nağılın bir uzun, uzun gecənin.

Ayaqyalın, başaçıq gözlərim çəkən yolda,
Qaçıb yuxum tələsik qaldırır tozun gecənin.

Başım qarışdı xəyalımla, Yasin, əslində
Mənimçün olmadı bir fərqi gündüzün, gecənin. Ardı »

Xalqımızın heyatı zenbildedir
Her anı, her saatı zenbildedir.

Kasıb kişi şukr eleyir Allaha
Günde beş- on manatı zenbildedir.

Körpe elimden görerek şellenir
Şirin şeker nobatı zenbildedir.

Külfetimin özge nedir arzusu
Her isteyi, baratı zenbildedir.

Fırlanıb asimanı duşsen yere
Kürenin yetdi qatı zenbildedir.

Bitirdi mektebi bizim oğlumuz
İş yeri, teyinatı zenbildedir.

Eli eteyinde olan şairin
Şeri ,küllüyatı zenbildedir.

Yox pulu qalmış yarıda cerrahı
Xestenin içalatı zenbildedir.

Görende yoxdur ölkede ses- semir
Bil işsiz camaatı zenbildedir.

Ne var çölde dava dalaş ,muharibe
Aqil otur rahatı zenbildedir. Ardı »

Birdən yolunu, ey dil, o gülzarə salarsan,
Bir bunca şirin canuvu azarə salarsan?

Aldanmayasan bir də o tərsayə məbadə,
Öz boynunu bir həlqeyi-zünnarə salarsan.

Zülfü-siyəhin, ey pəri, nolar çək üzündən,
Ağ lövhəsinə qismətimin qarə salarsan.

Əndişədəyəm hər iki aləmdən, əzizim,
Birdən məni qəsd eyləyib avarə salarsan.

Hicran əvəzi zənbilinə bəxtimin axir
Nolar, bir ölüm adlı, gülüm, çarə salarsan.

O can evimi təmir edərsən qabağında,
Göz yaşıma layiq qoşa fəvvarə salarsan.

Altdan yazıb aşiq yaşayıb burda filan vaxt,
Üstdən də cavan şəklimi divarə salarsan.

Yasin, giley etmə dəxi, könlündə nə varsa,
Eşqiylə yarın yazdığın əşarə salarsan. Ardı »

Ağladım bəski, fərağında, nəfəsdən düşdüm,
Nalə çəkdim o qədər, axırı-səsdən düşdüm.

İstədim vəslə yetib, canımı qəmdən qutaram,
Məni-qafil, demə, dəryaya Ərəsdən düşdüm.

Görmədim bir nəfəs azad özümü aləmdə.
Gördüyün bu qəfəsə özgə qəfəsdən düşdüm.

Ömr sənsiz o qədər keçdi qəfəs küncündə,
Soldu hüsnün çəməni, mən də həvəsdən düşdüm.

Mən idim gülşəni-hüsnündəki şeyda bülbül,
Bəs ki, fəryad elədim, pak nəfəsdən düşdüm. Ardı »

Qönçə görsə ləbini, azğzını pünhan eylər,
Lalə tək bağrını ləlin-həvəsi qan eylər.

Güli-rüxsarına bülbüllər olubdur mail,
Gecə-gündüz bu səbəbdəndi ki, əfqan eylər.

Arizin içrə yəqin zülfünü görmüş sünbül,
Günəş içrə səri-zülfünü pərişan eylər.

Verir İsa kimi min mürdəyi-sədsaləyə can,
Hər zaman ləblərini kim şəkərəfşan eylər.

Bu cəfapişə əlindən cigərim qan olmuş,
Hər baxanda üzünə könlümü viyran eylər.

Bu qədər cövrü cəfa çəkmisən ol məhrudən,
Qasir axirdə sənin dərdinə dərman eylər. Ardı »