Haqqinda.az

Fəğan ki, künhi-qəmi-can bilinmədi, qaldı,
Təvəqqei-dili-nalan bilinmədi, qaldı.

Simati-dəhrdə hər kəs nəsibini buldu,
Nəsibi-zümreyi-rindan bilinmədi, qaldı.

Cəfayi-firqəti-canan bilindi muybəmu,
Səfayi-vəsl-kamakan bilinmədi, qaldı.

Cahanda hər mərəzə bir əlac olub peyda,
Fəraq dərdinə dərman bilinmədi, qaldı.

Kitabi-eşqdə dərki-üqul əcz bulub,
Həzar nükteyi-pünhan bilinmədi, qaldı.

Bilindi qisseyi-aləm, səbahi-həşr oldu,
Hekayəti-şəbi-hicran bilinmədi, qaldı.

Kimin əsiri, kimin namuradiyəm, Hakam,
Nədir bu etdiyim əfğan bilinmədi, qaldı. Ardı »

Hər bülbülün öz gülşəni, gülzarı sağ olsun,
Hər aşiqin öz istədiyi yarı sağ olsun.

Dünya evi bir ülvi məhəbbətlə tikilmiş,
Dünya evinin ustası, memarı sağ olsun.

Aşiqdisə kim, dözməlidir cövrü cəfayə,
Hər aşiqin öz yari-cəfakarı sağ olsun.

Aşiq deyil öz əhdini yaddan çıxaranlar,
Aşiqlər ara pozmayan ilqarı sağ olsun.

Hicr ilə döyüşlərdədir eşq əhli həmişə
Məcnun kimi sərkərdəsi, sərdarı sağ olsun.

Min rəhmət ölən qövmünə hər kim ki, demişdi,
Yasin ölür-ölsün, təki dildarı sağ olsun. Ardı »

Cahanda hər könül aşüftədir bir yar şövqündə,
Kimi iyman xəyalında, kimi zünnar şövqündə.

Kimi Sənan olub dil bağlamış zülfi-çəlipayə,
Kimi Məcnun olub bir Leylivəş dildar şövqündə.

Büsati-eşqdir aləm həqiqət baxsan övzaə,
Ənadil gül həvasında, səməndər nar şövqündə.

İki dildarə aşiqdir, çəməndə qumriyü bülbül,
Biri sərvin həvasında, biri gülzar şövqündə.

Zamanə əhli, adətdir, kimi kəsbi-həlal eylər,
Kimi kərkəssifət daim gəzər murdar şövqündə.

Cavanlar xoş səadətdir ki, qafil kəzməyib olsun
Gəhi-təhsili-elm ilə, gəhi əşar şövqündə.

Səadət mülkünün sərmayəsi təhsil olan bəzmin
Xəzani xəstəvü miskin həmişə var, şövqündə.
Mirmehdi Mirhaşımoğlu Xəzani Ardı »

Nə rəvadır bu qədər eşqdə üftadə olum,
Bivəfa yarə verib könlümü dildadə olum.

Cıxarıb qanə dönən kömlümü bu sinəmdən,
Ataram çöllərə ta eşqdə azadə olum.

Müxtəlif rənkü riya eşqdə çox gördüm, heyf
İstərəm tərki-küdurət eləyim, sadə olum.

Ey fələk, bunca nədir əhli-dilin azari,
Bir də indən belə hansı qəmə amadə olum.

Dutuban güşəyi-vüslət yeyərəm xuni-cigər,
Bəlkə bir ləhzə, Fəna, eşqdən azadə olum Ardı »

Yalvarıram gündə mən min dil ilə şanəyə,
Toxunsun ahəstəraq geysuyi-canayəyə.

Sınsa əgər bir teli, rişteyi-könlüm sınar,
Ölləm, aman, dilbərim yar ola biganəyə.

Aşiqi-sadiq olur həmişə yekrəng ola,
Gündə sevib bir pəri, dönməyə divanəyə.

Şəmi günüz tərk edib, şəmsə salıb mehrini,
Bais odur şəmdə od vuru pərvanəyə.

Bülbül olub seyr elə, gülşəni-ülviyyəti,
Mehrini bayquş kimi salma bu viranəyə.

İllər ilə etdigi səcdəni zahid əgər
Satsa mənə, almaram bir dolu peymanəyə.

Arif olan şəxs üçün birdi cəmii-miləl,
Əşrəf, utan qoyma fərq Kəbəvü meyxanəyə.
Əşrəf Nəzərli Ardı »

Hər səri-müydə min aşiqi-nalanın var,
Məgər, ey şux ki, bir cismdə min canın var?

Leyliyə Qeys olur aşiq, sənə min-min Leyli,
Axtarırsan yenə bir aşiq, əcəb qanın var!

Xahişin tərki-dilü can idi, mən həm etdim,
Söylə, ey yar, görüm şimdi nə fərmanın var?

Eyd-əzhadə qoyun kəsmə, boyun qurbanı,
Aşiqi-zar kimi kəsməyə qurbanın var.

Suzi-binaleyi pərvanəni gör, ey bülbül,
Səhni-gülzarda ancaq sənin əfğanın var.

Həm mərəz çarəsini eyləmək asandı, təbib,
Mərəzi-eşqə nə tədbir, nə dərmanın var?

Sabira, qərq edər axır səni bu seyli-bəla,
Olma qafil belə kim, dideyi-giryanın var. Ardı »

AXIR AGLATDIN MENI,BIGANELER GULSUN MENE

Axir aglatdin meni,biganeler gulsun mene,
Shem tek yaxdin meni,pervaneler gulsun mene.

Men de yalvarram gozum yashile piri-meykede
Eyle mest etsin meni,mestaneler gulsun mene.

Pertovi-xurwidi-ruyin cami-mey ichre gorub,
Aglaram,qoy dovrede peymaneler gulsun mene.

Qorxuram,sirri-dehanin mey ichib faw eyleyem
Mest olam kim,arifi-meyxaneler gulsun mene

Bagla ol zenciri-zulfunle meni-sergewteni,
Qoyma kim,sehraniwin divaneler gulsun mene.

Leylivew zulfunden ayri isterem,Mecnun olam,
Vahidem,qoy sakini-viraneler gulsun mene!
__________________
Her gunun bir gulu solar!
Unutma!Sen solan bir omrun cicek achan yegane gulu idin!







Dindir meni herden,gozelim,furset olanda!

Dindir meni herden,gozelim,furset olanda,
Veslin bize bir an ,ne olar,qismet olanda?

Bax,gor,meni zulfun ne periwanliga saldi
Bir Ardı »

Aşiqin vəsl yolun bir kərə canan çəkər,
Vəsl səbr ilə olur səbrini hicran çəkər.

Çəkmisən künlümü zülfünlə nigarım dəmə sən,
Bilməz idim dəmə hec insanı insan çəkər.

Cəzb edir könlümü zülfün Gecə-gündüz gözəlim,
Qaydadır, çünki, pərişanı pərişan çəkər.

Aşiqin canı könüldən giley eylər, yeri var,
Könlü sevdayə düşər, möhnətini can çəkər.

Gör qarışqanı ki, bir buğda ilə şad oldu,
Aləmin dərdini təxtində Süleyman çəkər.

Yar hicrin deməz heç, kim Vətən hicranı görüb,
Harda olsan bunu bil, getdiyin ünvan çəkər.

Ta əzəldən bilir aləm VƏTƏN AŞİQLƏRİYİK,
Çünki əcdadına insanı könül, qan çəkər.

Böylə ki, aşiqidir Qasid Azərbaycanın,
İftixar ilə adın Ardı »