Haqqinda.az

'Gəl-gəl' deyə hicrində kaman tək mələdim mən,
Bir ömrü sənin eşqinə qurban elədim mən.

Asudə tifildin, nə qəmin vardı, nə dərdin,
Dərdimlə sənin gözlərini sürmələdim mən.

Hissim sənə 'gəl-gəl' dedi, əqlim dedi 'get-get'
Bu qanlı döyüşdən mənə imdad dilədim mən.

Eşqim də qaxınc oldu mənim başıma hər gün,
Bir eşqin ucundan nə qədər tənə yedim mən.

Öz hissini dustaq eləyən Bəxtiyar olmaz,
Öz eşqimə, öz könlümü zindan elədim mən. Ardı »

Ol dilbəri-ziba yenə bir nazə düşərsə,
Tən etmə saçında könülüm azə düşərsə.

Bir az idi ki, düşdü bizə hüsni-xəyalı,
Hala nedəlim dünyada avazə düşərsə.

Dəm qıldı anun ləli-ləbinin dəmi-bərqi,
Bir dəm nola əndən dili-dəmsazə düşərsə.

Gözü könlün nöqtəsində çün duta gözün,
Məgər ki, xəta oxu olə, yazə düşərsə.

Pərgar ilə həq süni yərətmiş səni, şaha,
İşvən nə əcəb ola biəndazə düşərsə.
Qazi Bürhanəddin Ardı »

Ey könül, həsrətdə bir biz qalmışıq, bir yarımız,
Guşeyi- möhnətdə bir biz qalmışıq, bir yarımız.

And içib, əhd eyləyib çoxdan sədaqət şahına,
Sidq ilə xidmətdə bir biz qalmışıq, bir yarımız.

Eşqdə çoxdur siyasətbaz, əgərçi, ey könül,
Saf, təmiz niyyətdə bir biz qalmışıq, bir yarımız.

Arzumuz şahənşəhi-eşqə qul olmaqdır müdam,
Böylə bir qayətdə bir biz qalmışıq, bir yarımız.

Tərk edib, Yasin, hamı çoxdan xərabat eyşini,
Xaneyi-hikmətdə bir biz qalmışıq, bir yarımız. Ardı »

Keçir ömür, bitir imkan yavaş-yavaş, gəl çıx,
Gəl, öldürür məni hicran yavaş-yavaş, gəl çıx.

Keçən hər ay, ötüşən hər gün, ey sənəm, dərddir,
Bu göz yaşım olur ümman yavaş-yavaş, gəl çıx.

Xeyirlə şər bütün aləmdə cəngə çıxmış bax,
Edir səbr daha üsyan yavaş-yavaş, gəl çıx.

Bu dərdü qəm məni sarsıtdı, dözmürəm artıq,
Canım-gözüm, sənə qurban, yavaş-yavaş gəl çıx.

Əməl yox olmaya nöqsan, düşür söz izzətdən,
Girir qılıqlara şeytan yavaş-yavaş, gəl çıx.

Böyük-kiçik, ədəb-ərkan düşüb bir az dəbdən,
Cılızlaşır daha insan yavaş-yavaş, gəl çıx.

Bilib bölən hələ yoxdur bu Yasinin dərdin,
Çəkir qəmin elə pünhan yavaş-yavaş, gəl çıx. Ardı »

Cahanda hər könül aşüftədir bir yar şövqündə,
Kimi iyman xəyalında, kimi zünnar şövqündə.

Kimi Sənan olub dil bağlamış zülfi-çəlipayə,
Kimi Məcnun olub bir Leylivəş dildar şövqündə.

Büsati-eşqdir aləm həqiqət baxsan övzaə,
Ənadil gül həvasında, səməndər nar şövqündə.

İki dildarə aşiqdir, çəməndə qumriyü bülbül,
Biri sərvin həvasında, biri gülzar şövqündə.

Zamanə əhli, adətdir, kimi kəsbi-həlal eylər,
Kimi kərkəssifət daim gəzər murdar şövqündə.

Cavanlar xoş səadətdir ki, qafil kəzməyib olsun
Gəhi-təhsili-elm ilə, gəhi əşar şövqündə.

Səadət mülkünün sərmayəsi təhsil olan bəzmin
Xəzani xəstəvü miskin həmişə var, şövqündə.
Mirmehdi Mirhaşımoğlu Xəzani Ardı »

Gəl mənim canımı al bircə günahım varsa,
Qeyri bir şuxi-sitəmkarə nigahım varsa.

Sənsən, ey gül, məni hərçənd ki qovğayə salan,
Xar olum səndən uzaq özgə pənahım varsa.

Açılan hər səhərim sənlə açılsın, daim,
Olmasın sənsiz əgər bircə sabahım varsa.

Ləşkəri-qəmlə döyüşlərdə səbrdir silahım,
Güllə dəysin mənə bir ayrı silahım varsa.

Qarə bəxtimdən axı mən nə şikayət eləyim,
Sən kimi bir qarağöz, zülfi-siyahım varsa.

Qurusun qoy dilim ağzımda, tutulsun nitqim,
Özgə bir ləli-şəkərbarə təmahım varsa.

Yasin, axir nə qalır şükr eləməkdən başqa,
Eşq süfrəmdə “fəraq” adlı mətahım varsa. Ardı »

"Aşiq olma" dili-bimarə desəm, düz çıxmaz,
"Yanma" pərvanələrə "narə" desəm, düz çıxmaz.

Dərdimi mən necə izhar eləyim dosta-yada,
Dost əlac eyləməz, əğyarə desəm, düz çıxmaz.

Nə deyim onlara ki, zülfə salıblar mehri,
"Siz də mən tək çəkilün darə" desəm, düz çıxmaz.

Desələr yarə "yaraşmır ağ üzə qarə teli",
Demərəm mən ki, ağa qarə desəm, düz çıxmaz.

Yarə "məhparə" deyən var, demərəm mən əsla,
Bütöv aydır, ona məhparə desəm, düz çıxmaz.

Demə biganəyə "sev", düz deyil, ey dil, necə ki,
Kora "gör", yaxud "eşit" karə desəm, düz çıxmaz.

Gər vəfasızda vəfa eyləməmək adətdir,
"Düz çıxar əhd ilə ilqarə" desəm, düz çıxmaz.

Ürəyim Ardı »

Aləmdə sənin tək gözəl afət ola bilməz,
Bir qeyri gözəldə bu lətafət ola bilməz.

Hüsnünlə bütün aləmi heyran eləyibsən,
Heç kimdə belə cazibə, qamət ola bilməz.

Gül çöhrənə heyrətlə baxır lalə, qərənfil,
Gülşəndə də, ey gül, bu təravət ola bilməz.

Hicranə, dedin dözməlisən vəsldən öncə,
Bundan daha layiqli şərafət ola bilməz.

Sevdayə düşəndən elə əvvəl də bilirdim,
Aşiq olanın başı səlamət ola bilməz.

Başdan çıxarıb əqlimi eşqin, dəli etmiş,
Divanədə dinclikdən əlamət ola bilməz.

Ver Yasinə rüsxət gəlib öpsün ayağından,
O gül dodağından hələ söhbət ola bilməz. Ardı »