Haqqinda.az

Ölməzdim əgər sən kimi bir dilbərim olsa,
Bir afəti-çan, şuxi-mələkmənzərim olsa.

Hər gun dolanıb başına qurbanin olardım,
Pərvanəsifət ucmağa balüərim olsa.

Mən də sevilərdim bütün aşiqlər icində,
Ahuləri Məçnun eləyən gözlərim olsa.

Kuyində mənə qoy nə bilir eyləsin əqyar,
Əlbəttə,çəzasın cəkər ALLAH kərim olsa.

Biganəyə mən bir belə minnətmi edərdim,
Könlüm kimi bir yari-vəfapərvərim olsa.

Vahid demərəm dərdimi mən başqa nigarə,
Yarım bilir eşgində nə dərdi-sərim olsa.

Yar əgər mehri vəfanı düşünən yar olsa,
Qəm deyildir işin, aləm bizə əğyar olsa.

Əhli dil zöbqü səfanı ləbi-çanandan alır,
Zülmdür aşiqə çanani dilazar olsa.

Var nə qəm gözlərinin xəstəsinə yoxdur əlaç,
Ləblərin carəsin eylər, neçə bimar olsa.

Zülf xalin o mehri göz yaşım eylər rövşən,
Geçə aydınlıq olar, sabiti-səyyar olsa.

Yar əgər aşigə Ardı »

Ey qəmərsima məni zülfün çalıb əqrəb kimi,
Aləmə rovşəndi bu zəxmi-dilim kovkəb kimi.

Görsə gər zahid bu zülfün, kafəri-məhz olmasa
Boynuma zünnar sallam İsəviməzhəb kimi.

Hər nəhusət rəf olur zülf içrə görcək arizin,
Sədi-Əkbər hərkiz olmaz bu qəmər-əqrəb kimi.

Şəkkəri-Şirinə Xosrov çox da məğrur olmasın,
Gəlməyib dünyaya bir Şirin bu şəkkərləb kimi.

Türrəyi-pürtabın almış bir qəvi zəncir ələ,
Axtarır divanələrdən, bilmirəm, ya rəb, kimi?!

Aşiqin-zarın körəndə kəşfi-mətləb qıl gözəl,
Mən də əhli-mətləbəm Hacı Əli Mətləb kimi.

Sinə-tənkəm qoy çəkim ağuşa sinən tənk-tənk,
Kim düşər billahi sinən sinəmə sələb kimi.

Busə ləlindən təmanna qılsa, Ləli, yox demə,
Bir nəfər zövq əhli, yox Ardı »

Ey dilbəri-bədxu, sənin o arına lənət,
Rəhmin yox imiş qövlinə, iqrarına lənət.

Şol baği-cahan içrə özün bir güli-tərsən,
Bağrıma batan şamü səhər xarına lənət.

Həm xari-müğilan kimidir çeşmim o gündən,
Həmnişin olan həmrahü əsrarına lənət.

Yox, yox qələt etdim bu sözü əqlim itirdim,
Lənət sənin o sahibi-əkbarına lənət.

Əğyarını yar eyləmisən yarını əğyar,
Əğyarına rəhmət, sənin ol yarına lənət.

Sən Salehi-divanədə gör canmı qoyubsan,
Ey yar, sənin beinə, bazarına lənət. Ardı »

Döyginən daşları dalğanla danış dərdindən,
Salginən daşlara min dürlü naxış dərdindən.

Bir mənəm burda bu gün, bir də bu lal, sal daşlar,
Danış, ey göy Xəzərim, susma danış dərdindən.

Qoruyar sirrini qoynunda əzizlər daşlar,
Düşməsin boş yerə bir damla çalış dərdindən.

Elə çırpıl ki, bu sahillərə, ey göy Xəzərim,
Ki düşə sahilə səhmanlı qırış dərdindən.

Aralan, sonra yaxınlaş yenə tənbəl-tənbəl,
Tut xəbər daşda qalan köhnə tanış dərdindən.

Ey dəniz, başqa bu sahildə kimin var ki sənin,
Uzadıb əl verib hörmətlə yapış dərdindən.

Dərdinin üstə dəniz dərdi gətirdin, Yasin,
Diləyin dərd idi al, indi alış dərdindən. Ardı »

Səbr eylə könül, möhnəti hicranə tələsmə,
Dərd əhli yetər səbrlə dərmanə, tələsmə.

Kam almayacaq ayrılığa bais olanlar,
Aşiq yetəcək sevgili cananə tələsmə.

Pərvanə əgər yansa da şəmin sitəmindən,
Şəmin də yaxar ömrünü pərvanə tələsmə.

Zahid çalışır yıxmağa meyxanə binasın,
Məscid qalacaq, əksinə, viranə, tələsmə .

Gül zövqünü çəkmək əbədi xarə də qalmaz,
Bülbül gələr əlbətdə gülüstanə tələsmə.

Gündən-günə artır bu gözəl huriliqalar
Dünya dönəcək cənnəti rizvanə tələsmə.

Vahid içəcəksən demə ki tövbələr olsun,
Cəlb eyləyər axır səni meyxanə tələsmə. Ardı »

Gozelim gul uzune el-hami heyrandi senin,
Fitnekar wux baxiwin iwveli ceyrandi senin.

Meni bimar eleyen gozlerinin hesretidir,
Leblerin xeste olan konlume dermandi senin.

Sen gulerken wad olur eller de gulur,
Meger ol leli-lebin qonceyn-xendandi senin.

Gozlerin qaret edib konlumu canim qalmiw,
O da ki,qawlarinin tagina qurbandi senin.

Erkoyunsen ne bilirsen ele oz awiqine,
Her ne hokm eylesen,kokmun de firavandi senin.

Bu melahetde eger bilmesen oz qiymetini,
Nazeninim,meleyim,wenine noqsandi senin.

Qirmizi alma kimi lale yanagin qizarib,
Gul cemalin ele bil bagi-gulustandi senin.

Ne konul doydu,ne goz gul uzune baxmaqdan,
Oyle ki,eksi-ruhun diqqete wayandi senin.

Deme,Vahid yaniram ewq oduna tabim var,
Cunki dogma vetenin Azerbaycandi senin. Ardı »

Vəfa evində bu gün bir sevən ürək yaşıyır,
Öz aləmindədi can mənzilində tək yaşıyır.

Çəkib öz üstünə qəm yorğanın sızıldar hey,
Qılıb öz ağrısına dərd ilən kömək yaşıyır.

Üzaqdı xeyli o dünyanın işrət eyşindən,
Vurub bu mənzilə eşq ilə bər-bəzək yaşıyır.

Asıb divar boyu hər yerdə həsrətin şəklin,
Gümanların eləyib dəstə gül-çiçək yaşıyır.

Qan ağlayir evinin künclərində arzuları,
Bu quş qanadlı diləklər töküb lələk yaşıyır.

Ümid çıraqlarını yandırıb məhəbbətlə,
Xəyallarıyla kəsib gündə duz-çörək yaşıyır.

Ürək bu evdə əziyyət çəkir, fəqət, Yasin,
Verir ümidlə məhəbbət ürək-dirək yaşıyır. Ardı »

Kim var ki, deyəm gör,nə qədər dərdi-sərim var?
Dərd bilmədi, dərd artıran o bixəbərim var.

Sandım ki, yarım yandıracaq od nəfəsiylə,
Gördüm ki, məni donduracaq bir nəfərim var.

Bir vaxt o gözəl bəxtəvər idi mənim ilə,
Mən bəxtəvər idim ki, belə bəxtəvərim var.

Hər kəs yarını sevdi fəqət, öz qədərincə,
Tək məndə qədərsiz sayılan öz qədərim var.

Dilbər məni tərk etdi, göyərçin kimi uçdu,
Tərk etməyən indi məni, bircə kədərim var.

Bu dünya vəfasızdı, vəfasızlara uyma,
Durma, Ələmi, gəl daha sonsuz səfərim var. Ardı »