Haqqinda.az

Bilmem ne dedi egyar o canane sonradan.
Canan iken oldu mene bigane sonradan.
Yoxsa meni terk etmezdi nazli nigarim.
Uydurdu adimnan reqib efsane sonradan.
Men yandim ezel wami seher ewq oduna
atdi özünü atewlere pervane sonradan.
Men severken yox idi bir nefer awiq
mecnun sevib oldu divane sonradan.
Bül bül cata bilmez mene efqan elemeyde
oda baxdi mene geldi efqane sonradan.
Sagiyken BABA az verilir waire qiymet
ölsön yayilir wöhretin her yane sonradam. Ardı »

Qurdu fələk min cürə əngəl bizə,
Ömr olub addımbaşı cəncəl bizə.

Yaxşılıq etdik nə qədər insana,
Tutmadı hərçənd biri əl bizə.

Tənə vurur başımıza hər yetən,
Qibtə edərdi görən əvvəl bizə.

Bilmədilər qədrimizi köhnələr,
Bəlkə qoyar tazələr heykəl bizə.

Bir belə Yasin ki, fəqan eylədik,
Qaldı fələklər də məəttəl bizə. Ardı »

Üzün hədisini dün söylədim bir ayə qədər,
Görək ki, şərhini vaiz bilir bir ayə qədər?

Səfayi-Kəbeyi-kuyin taparmı şeyxi-hərəm,
Əgər yüz il yügürə Mərvdən Səfayə qədər.

Dedim: visalın üçün çox dualar eyləmişəm,
Dedi: çatıbdı sənə etdigin duayə qədər.

Dünənki gün də gün idi, bu gün də bir gündür,
Vəli təfavütü var ərzdən səmayə qədər.

Bu qədr Seyyidə cövr etmə, ey məlaikxu,
Fəda olum sənə, ölməzmi bu cəfayə, qədər? Ardı »

“Açmış gözəlim sanki qızılgül yanağında,*
Can dərmanı gizlənmiş o yaqut dodağında.”

Onsuz da məni yandırır eşqin odu, ey gül,
Yandırma məni sən dəxi hicran ocağında.

Nazın eləyib qəlbimi dil-dil, gözəlim bil,
Canım əriyir yağ kimi hüsnün çırağında.

Könlüm bulağından süzülən söz kitab oldu,
Səndən yazılıb, arxayın ol, hər varağında.

Aldanma rəqibə ki, deyil eşq ilə məhrəm,
Xar eyləmə gəl sən məni əğyar qabağında.

Bir dəm belə əl çəkmərəm, ey yar, yolumdan,
Dünyanı dolansam da vüsalın sorağında.

Yasin qalacaq daima öz əhdinə sadiq,
Bir ömr düşüb qalsa da həsrət qucağında. Ardı »

Götür zülfi-çəlipanı üzari-hür tələtdən,
Məhü mehr aşkar olsun səhabi-jənki qəflətdən.

Bu təsnim dəhanından mühəyyər, çeşməyi-heyvan
Ki, hərkiz eyləməz bavər çıxa zülmati-heyrətdən.

Xəta qıldım dedim üzdə nədən xali-siyahın yox,
Ki, bilməzdim rəcim olmuş zəğan gülzari-cənnətdən.

Qəmər çün Şam səmtindən inani-əzmi ətf etmiş,
Birəhnə fərq pişvazə gəlir gün Misri-rüfətdən.

Ləbi-ləli-şəkərbarın yenə qovğa salıb Misrə,
Nəbat öz şişəsin səngə vurub eyni-xəcalətdən.

Olubsan Misri-həsnada səriri-hüsnə sən malik,
Ki, yüz min Yusifi-Misri salıbsan təxti şövkətdən.

Həmişə Mehdi kuyunda zi-pa-iftadə sərvindir,
Əgərçi dəstgir olmuş, düşər xaki-məzəllətdən.

Qəza surətkərin gəl gör nə xoş çəkmiş bu tuğyanı,
Yazıb dibaçəyi hüsnündə həza Yusifi-sani.
Mehdi Bəy Şəqaqi Ardı »

Müctəssi-müsəmməni-məxbuni-məhzuf (əbtər)
MəfA'ilün fə'ilAtün məfA'ilün fə'ilün (fə'lün)



Ömür at üstə gedir mən piyadə dərd ilə,
Gedir bu can beləcə gündə badə dərd ilə.

Sən öz əlin, qadası, öz başın, nə dərdin var,
Mənəm sızıldayan həddən ziyadə dərd ilə.

Tanış-biliş hamı öz iş-gücündə, həmdəm yox,
Bacarmayır bu qədər səbr, iradə dərd ilə.

Ağız açıb deməmiş, üz-gözümdə, hər şeydə,
Olur hər arzu, dilək, fikr ifadə dərd ilə.

Nə könlüm həsrət əlindən açıldı bir ləhzə,
Bacardı heç nə qan olmuş bu badə dərd ilə.

Bu dərdə, ey dəli könlüm, özün könül verdin,
Gəz indi qeyri qəmindən azadə dərd ilə.

Muğayat ol bu ömürdən ki, Ardı »

Könül, bu gün ki, müyəssərdi vəsli-yar sənə,
Təğafül etmə, baxar kəc bu ruzigar sənə.

Könül, vüsalına xürsəndsən bu gün yarın,
Fəğan o gündən, ola ayrılıq düçar sənə.

Gedə əlindən o məhparə, ayrıla səndən,
Verə zəmanə yenə dərdi-bişümar sənə.

Fələk, məramım ilə gərçi varsa dövranın,
Nə sud, yoxdu səbatın, nə etibar sənə.

Könül, o mahruxun zülfün eyləmə məskən,
Məhaldır o pərişan ara qərar sənə.

Edib o şux səni məst bir nigah ilə,
Saqın, bu nəşə verir aqibət xumar sənə.

Fəraq dərd ilə vəslində xövfi-hicran var,
Düş öl, qutar dəxi, Bixud, budur mədar sənə. Ardı »

Laləyə göstər üzün gülşəndə həmralənməsin,
Nitqə gəl bülbül çəməndə bir də şeydalənməsin.

Dur gözüm qurbanı, səhni-gülşənə qoy bir qədəm,
Sərv balalənməsin, nərgiz də şəhlalənməsin.

Zülfi-müşkinin dağıt ləli-şəkərbar üstünə,
Qönçə xəndan olmasın, sünbül mütərralənməsin.

Qıl müqəvvəs qaşların, tərfi-gülahindən əyan,
Qürrə məh şəklinə əbrusinə qərralənməsin.

Sinəmi qıl xəncəri-müjganın ilən çak-çak,
Ta sənin mehrindən özgə şeyə məvalənməsin.

Dütdüm eşki-xünfəşan ilə gözüm rövzənlərin,
Səndən özgə mahiruxsarə tamaşalənməsin.

İşvəvü nazü daləlü ğəncu qəmzənlə, necə
Taqətü aramü əqlü rusi yəğmalənməsin.

Çeşməyi-heyvan görüb ağzın rəqib etsə təmə,
Çeşməyi-heyvan deyil, söylə təmənnalənməsin.

Raci, göz yaşı əgər əksildü cövri-düşməni,
Şöləyi-atəş kəbab əşkinə əfzalənməsin. Ardı »