Haqqinda.az

Çıxıb mürği-könül təndən gəzər dildar olan yerdə,
Ki bülbül aşiyan eylər, bəli, gülzar olan yerdə.

Görüb zülfün, rüxün kani-məlahət olduğun bildim,
Ki derlər: gənc olur bişək cahanda mar olan yerdə.

Süpahi-qəmzə ilə könlümü talan edər çeşmin,
Olurmu zülm bunca ey gözəl, zinhar olan yerdə?

Əlacimdən təbib, əl çək, bu qədr incitmə mən zarı,
Dəvası vəsldir, dil eşqilə bimar olan yerdə.

Dili-viranımı gör, eyb etmə ahü əfğanım,
Sədayi-cüğd olar, naseh, sınıq divar olan yerdə.

Bu doğrudur, deyərlər: it olan evə mələk gəlməz,
Vəfalı yar əglənməz bəli əğyar olan yerdə.

Zülali, nənkü namın tərkin et rəfi-hicab iylə,
Görünməz şahidi məqsud, nənkü ar olan Ardı »

Səhər-səhər danışır tər ləçək şehin nağılın,
Şükufə yarpağı ahəstə xoş mehin nağılın.

Yolüstü çay boyu xış-xış qamışların səsi də,
Pıçıldayır mənə sakitcə fatehin nağılın.

İçimdə bir dəli sevda qırıq-qırıq səslə,
Eşitdirir sarıköynəklə Valehin nağılın.

Nədən xeyir ola əl çəksin eşqdən könlüm,
Eşitmək istəmirəm heç bu nasehin nağılın.

Zaman-zaman üyəyimdən oğurlanan fikrim,
Car eyləyib danışır gündə Vazehin nağılın.

Bu Yasinin yığışıb dərd, ümid kəsir dəvəsin,
Eşitməyib əməli, fikri salehin nağılın Ardı »

Bir nəfər yoxdu desin dərdimi cananə mənim.
Canımın hicri gətirmiş canımı canə mənim.

Yandı canım, bu yanan canıma tək mən yanıram,

Yoxdu bir kimsə ki, canım canıma yanə mənim.

Qalmadı yanmağa canım daha məhşər gününə,
O qədər yandı canım atəşi-hicranə mənim.

Aşiqəm vardı mənim əqli-kəmalım bilməm,
Nə səbəbdən deyilir adıma divanə mənim.

Uyma dünyaya Dadaş, vermə cavan ömrü hədər,
Bunu dərk et, nə sənindir qoca dünya, nə mənim. Ardı »

Nə xoş çəməndi ki, mən güllərinə qurbanəm,
Nəvayi-ləhceyi-bülbüllərinə qurbanəm.

Çıxanda tərfi-küləhdən yüz ev yıxar hər dəm,
O kakili-siyəhin tellərinə qurbanəm.

Nəsimi-badi-səbadən bu qədd kim üzünə,
Nə incə beldi ki mən bellərinə qurbanəm.

Təmami qaragözü alyanağü simbədən,
Nə yaxşı eldi ki mən ellərinə qurbanəm.

Əgərçi Şakirə cövr eylədi, rəqibə vəfa,
Qoy eyləsin ki, onun əllərinə qurbanəm. Ardı »

Ne qeder ewqimiz ey gul bele punhan olacaq,
Awikar eylemeyince ureyim qan olacaq.

Ne qeder gul uzunun hesretin awiq ceksin,
Ne zaman vesline bes etmeye imkan olacaq.

Bes hacan rehm edecek bulbuli-bicareye gul,
Ne qeder bes o feqirin iwi efqan olacaq.

Ewqden bawqa ne derd olsa yene caresi var,
Ayriliq derdine bilmem nece derman olacaq.

Oz elimle o qara zulfe esir oldum ozum,
Bilmedim xatirim ewqinde periwan olacaq.

Sen gotur mescidi zahid bize meyxaneni ver,
Kim bu iwde gorek axirda pewiman olacaq.

Hele Vahid meye meyl eyleme qoy gelsin o gul,
Yarsiz yerde mey icmek bize noqsan olacaq. Ardı »

Mənə ol dilbəri-ahunigəh müddətdi ram olmaz,
Nə bir vəsli mənə məqdur,nə də ömrüm təmam olmaz.

Könül,ol dilbəri-xudkamdən keç kamə yetməkdən,
Neçün,nakamlıqdan yaxşı hec aləmdə kam olmaz.

Həbibim,Kəbeyi-kuyində sərgərdan olan aşiq
Dolanıb başına,qurbanın olsa,biməqam olmaz.

Könül,olsa müyəssər vəsli-dilbər,nəqdi-candan keç
Ki,bazari-məhəbbətdə bu sevdalər müdam olmaz.

Həram olmuş əgər qan tökmək,ey məh,leyk üşşaqın,
Gözün qurbanı,tök qanın,həlalındır,həram olmaz.

Ola hər mülki-dil kim,ləşkəri-qəmzən güzərgahı,
Düşər rövnəqdən,əsla onda qanunü nizam olmaz.

Verib cananə can,Qafil,gəl indi sən də bir ad et
Ki,əhli-eşq namindən səva aləmdə nam olmaz. Ardı »

Eşq sevdasına düşdün əlini üz candan,*
Hər nədən üzsən əgər üzməginən canandan.

Səbri, ey dil, sipər et dövrənə daim, çünki
Üstünə eşqdə qəmlər gələcək hər yandan.

Şövq ilə qoymusan öz yarına heykəl canda,
Çək hasar dövrəsinə qanə batan peykandan.

Qorxudur nari-cəhənnəmlə bizi zöhd əhli,
Bundan artıq nəyi gözlərsən axı nadandan.

Məktəbi-eşqdə kim istəsə məqbul olsun,
Alsın əla gərək o dərsi-qəmi-hicrandan.

Ömrünü istəsə hərgah o pərivəş səndən,
İmtina eyləmə, Yasin, belə bir imkandan. Ardı »

Olu, ya rəb, bu ki, mən rövzeyi-rizvanə gedəm?
Rahəti-canım üçün xidməti-cananə gedəm?

Qurtarıb məhbəsi-cəhrayi-Muğan cövründən
Rəşki-firdövsi-bərin sahəti-Şirvanə gedəm?

Xarü xaşakü Qarağani-Muğandan qurtarıb,
Gülü gülzari-Şəmaxidə gülüstanə gedəm?

Qurtarıb səbhəşümar olmaqdan məsciddə,
Səhni-meyxanədə nuş etməyə peymanə gedəm?

Təngə gəldim bu riyaməslək olan zahiddən,
Ey xoş ol bəzmi-səfa, məşrəbi-rindanə gedəm.

Məscid əhlində ki yox zövq, xudaya, nolu bir
Güşeyi-meykədədə məclisi-ürfanə gedəm!

Zövi tək bangi-müəzzindən olub asudə,
Nəğmeyi-tarü dəfü bərbəti-xoşxanə gedəm.
Məhəmməd Zövi Ardı »