Haqqinda.az

Novbeti gunlerimde ele bil deyishiklik yoxdu. Leyla ile ishden sonra gorushmush, sohbet etmishdik. Rufatla bashima gelenler haqqinda cox derin detallara getmemisdim, onsuz da azdan-coxdan Ceffri den eshitmishdi bu haqda. Sonda:
-Belke, barishacaqsiz yene? Cox fikir etme,- dediyinde,
- Hec vaxt barishmayacagiq. Menimcun Rufat adli adam yoxdur,-deye cavab vermishdim.
Bu gunler erzinde de boshanmamiz resmi olaraq tesdiqlenmishdi. Vekilimin mene final qerari deyende kecirdiyim hissleri tesvir etmek menim ucun cetindir. Bir terefden bu meselenin basha catmasina sevinsem de (sevinmek yox, daha dogrusu, rahatlashsam da), boshanmaq haqqindaki bu qerarin yazildigi kagiz parcasi elimi yandirirdi sanki. Bu kagiz Rufati birdefelik itirdiyimin subutu idi. Bunu aglim qebul etse de, ureyime basha salmaq cetin idi.
Iyunun sonlarinda 10 gunluk Bakiya gedecekdim. Getmeyi istemesem de, valideynlerim cox tekid etmish, nenem de bir terefden "daha bizi saymirsan” dediyinde getmeye mecbur olmushdum. Hemin vaxt erzinde heyatimda ele bir yenilik yox idi. Leylanin tekidi ile yene yogaya bashlamish, seherler ise ya Ceffri, ya da Nik ile evimin yanindaki parkda qacirdiq. Nikin NY-a kocmesi ile arada bir onunla gorushurduk. Onun menim baremde hec bir gozlentisi yoxdu, men de ona yaxin tanishdan bashqa cur baxa bilmezdim. Her ikimiz de bunu aydin basha dushduyunden, munasibetlerimiz dostluq baximindan irelilemishdi. Uzum hele ki, gulmese de, az-cox insanlara arasina cixirdim. Ceffri meni tez-tez hansisa sergilere, konsertlere devet edirdi. Coxuna imtina etsem de, bezilerine meni mecburi shekilde aparirdi.
Bu muddet erzinde Rufatla ne gorushmush, ne de danishmishdim. Bir-iki defe mene zeng etse de, cavab vermemish, o da, yeqin ki, bezib bu ishden el cekmishdi. Leyla arada sohbeti onun haqqinda salmaq istese de, imkan vermirdim. Movzu Rufatdan dushen kimi, movqeyimi aciq bildirir, sohbeti deyishmesini xahish edirdim. Deyesen, Leyla hele de menim bu munasibetimi kapriz kimi qebul edir, ne vaxtsa barishacagimiza umid besleyirdi.
Iyun ayinin sonu Bakiya qayitmaq mene yaxshi gelmishdi. Bagda butun gunu aciq hava altinda kitab oxuyar, tez-tez denizde cimer, gunesh altinda qaralardim. Bu muddetde anam da meni mecbur edib salona aparmish, "bu gorunushle menim yanimda gezmene utaniram. Baxan deyer ki, senin anan yox, qizinam” deyib meni danlayirdi. Heqiqeten, anamin baximliligi sayensinde qizim olmasa da, tam bacima oxshayirdi. Bakida oldugum muddetde menim ucun en cetin shey Esya xala ile qarshilashmaqdi. Ozumu bu gorushe hazirlasam da, asan olmayacagini bilirdim. Mamam:
- Sen istesen, deyerem, sen burda oldugun muddetde bize gelmesin, qarshilashmayasiniz,- dese de, bunun munkunsuzluyu basha dushurdum. Hasar qonshumuzdu, hem de anamin yaxin refiqesi idi- duzdur, Rufatla aramizda olanlardan sonra evvelki semimilik, yaxinliq azalmishdi. Anam olanlarda Esya xalani da gunahlandirirdi, Rufatin meni sevmediyini bile-bile menimle evliliye tekid etmesini bagishlaya bilmirdi.
Esya xala menim burda oldughumu eshidib bagha geldi. Meni gordukde teeccublenmishdi, bele deyishdiyimi, nenem demishken, "bir deri, bir sumuk” qaldigimi gozlemirdi, hem de evvelki delisov , deyib-gulen Nigar evezine qarshisinda tam bashqa bir insandi. Meni qucaqlayib,
- Bagishla. Sonunun bele olacaghini fikirleshmemishdim.
Eynile Rufatin sozleri idi, bu da meni diksindirmishdi. Qollarini ayirib sadece "bilirem” demekle kifayetlenmish, yene bu haqda danishmaq istedikde, "men o meseleni coxdan baglamisham. Esya xala, xahish edirem bir de acmayin” demishdim.
Etrafimdaki insanlarin menim haqqimda pichapich etdiklerini bilirdim, evliliyim cemi 8 ay davam etmesi, sonra tez bir shekilde ayrilmaghimiz cox soz-sohbet yaratmishdi, qulaghima "goresen, ne gunahi oldu ki, bele ayrildilar?”sozleri catirdi. Anam bu sozleri ozume derd etdiyimi gorende mene fikir vermemeyi meslehet gorur, "Onsuz da NY-da yashayirsan, burda yashamirsan ki. Qoy ne isteyirler, danishsinkar. Biz ki, meselenin ne yerde oldugunu bilirik” deyib meni sakitleshdirirdi. Onsuz da istenilen shekilde insanlarin agzini yumaq olmur, her ne olsa, danishacaqdilar, muxtelif mulahizeler ireli surecekdiler.
Bakida gunum her ne qeder xosh kecse de, NY-a qayitdiqda icim rahatlamishdi. Burani, dogrudan da, evim hesab edirdim, heyatimin yerde qalaninin bura ile baghli oldugunu bilirdim.
Iyulun ilk heftesi idi. Qarshidan 4 Iyul ABSh-in musteqillik gunu ile bagli uzun week-end gelirdi. Ishde her kes bu gunlerle bagli planlar qurur, sheherkenari hara ise getmeyi planlashdirirdilar. Nik meni de oz dostlari ile beraber 3 gunluk Illinoysa getmeyi teklif etse de, razilashmamishdim. Planim bu 3 gunu evde qalmaq, bir az yir-yigish etmek, eyni zamanda shopping gedib yeni paltarlar ve kitablar almaq idi. Meshgul ish rejiminden sonra sakitcilye ehtiyacim vardi. 4-cu gun axsham Leyla mene zeng vurub,
- 6-ci gun bize gelirsen de?- dediyinde teeccublenmishdim.
- Yox, niye ki? Nese olub?
- Nece unutmusan Sofiyanin ad gununu.
Dogurdan, nece men Sofiyanin ad gununu unuda bilerdim?! Problemlerim mene etrafdaki insanlarla baghli her sheyi unurdurmushdu. Sofiyani cox istesem de, evvel imtina etdim., hediyyesini catdiracagimi, novbeti gunlerde gelib bash cekmeyi soz versem de, Leyla menden asan-asan el cekesi deyildi.
- Ayib deyil senincun? Ne vaxta qeder insanlardan bele qacassan? Sofiyanin hele agli kesmir, amma Aylin her gun seni sorushur. Her defe "Nikki hardadir?” deyir. Bashqa hec ne eshitmek istemirem, bize geleceksen, vessalam.
Leyla o qeder danishirdi ki, mene soz demeye imkan vermirdi. Onun sozlerinde sonra ozumu gunahkar hiss edirdim. Leyla duz deyidi: bu muddet erzinde ortaq tanishlardan qacirdim, hec kesle uz-uze gelmek, kimini sual, kiminin teselli dolu baxishlari ile qarshilashmaq istemirdim. Leylagile getmekle hemin insanlarin ekseri ile rastlashacaq, onlarin suallarin acavab vermeil olacaqdim. Hele de buna hazir deyildim. Hem de orda Rufati gore bilerdim ki, bunu da istemirdim.
Leyladan:
- O orda olacaq?- sualini sorushduqda, kimi nezerde tutdugumu basha dushmushdu, elave hec ne demek lazim deyildi.
- Yox, men onu devet elememishem,-deyib menim gelmeyimde hec bir manee olmadigini gostermek isteyirdi.
Bashqa elacim yoxdur, 6-ci gun 8 ayliq aradan sonra Bridjporta gedirdim.
Ad gunu ile bagli barbekyu partisi saat 4-de bashlasa da, Leyla menden daha tez gelib qonaqliq ile komek etmeyi xahish etmishdi. Hemin gun seheri uzerinde isheldiyim sifarishlerin biri ile baghli problem cixmish, ofisden Leylaya zeng edib gecikeceyimi demishdim.
Eve gelib tez hazirlanib cixmagim lazimdi. Evvel xususi bir hazirligha ehtiyac gormesem de, yeniden kohne tanishlarimi goreceyimi bilirdim, onlarin qabaginda baximsiz, "derd ceken” biri kimi gorunmek istemirdim. Onsuz da bashima gelenlerden haminin xeberi vardi, her gorunushumle "baxin gorun nece derd cekirem” demek istemirdim. Qururum buna imkan vermirdi. Ona gore de mumkun qeder esasli hazirlanmagha calishib qisa ag sarafan, krem rengli baletkalarimi, cins kurtkami geyinmish, saclarimi da aciq qoymushdum. Saclarim uzanmish, Bakida olarken renglerini bir az acmishidm. Qaralmish derimle pis gorunmurdu.
Leylagilde son defe noyabr ayinda olmushdum, hem de her defe ora getdiyimizde mashini Rufat idare etdiyinden, yol yaxshi yadimda qalmamishid. GPS naviqator mueyyen qeder komeyime gelse de, yolda Leylaya zeng edib bir daha yolu deqiqleshdirmek istediyimde, telefonumu evde qoydugumu anladim. Son vaxtlar fikrim cox dagilirdi, bele hushsuzluqlarim tez-tez olurdu. Bashqa carem yoxdu, o qeder yolu yeniden qayidib eve gede bilmezdim. Bu sebebden guc-bela ile yolu bir teher tapmagha chalishirdim. Leylagilin evinin yaxinlighinda yanacaq stansiyasinin oldugunu bilirdim. Ona gore de bir azdan sonra hemin stansiyani gorende sevincimi tesevvur ede bilersiniz.
Hem mashinima yanacaq doldurmali oldugumdan, hem de yol boyu heyecandna susadighimdan yanacaq stansiyanin yaninda saxladim. Mashina qaz doldurub, ozume su almaq icin markete girdim. Su alim qapidan cixmish, indi de cantamda mashinin acarlarini axtarirdim. Hushsuzlughum serhed tanimirdi, "bu acarlari hara qoydum?” deye oz-ozume deyinirdim. Marketdan cixdiqda, bashim cantamin icinde eshelendiyimden yola fikir vermidim, qapida kimlese toqqushmush, hemin adamin elindeki kola ustune tokulmushdu. Yaziq oglanin ag koyneyi kola lekesine bulashmishdi. Utandighimdan ne edeceyimi bilmirdim, "sorry, really apologize” (uzr isteyirem) desem de, elimden bir shey gelmirdi. Oglan da, yaxshi ki, aqressiv biri deyildi, "No problem” deyib marketa geri donse da, uzunden cox esebleshdiyi hiss olunurdu. Menim de koyneyimi mehv etseler, men de esebilesherdim.
Acarimi gucle tapmish, yeniden yola bashlamishdim. Ilk evvel yanacaq stansiyasini tapmagha sevinsem de, Leylagilin kucesini tapmaqda cetinlik cekirdim. Kuceler, 2 mertebeli ag evler o qeder bir-birlerine oxshayirdilar ki, Leylanin evini ayird etmeyim mumkun deyildi. 20 deqiqe de mashinla neche dovre etdikden sonra, nehayet ki, evlerini tapmishdim. "Nehayet ki” deyb heyete daxil oldum. Her terefin bezedilmesinden Leylanin ne qeder eziyyet cekdiyi melum idi. Heyete girdiyimde meni Aylin "Nikki” deye qishqirib ustume qacdi, "seherden mama sene ne qeder zeng edib, narahat olmushduq, cox. Hardasan?” deyib meni qucaqlayirdi. Onu bele gorduyumde ne qeder darixdigimi hiss etmishdim. Onu qucaqlayib evin arxasindaki bagcaya kecdikde, meni orda bir nece shok birdne gozleyirdi.
Rufat da stol arxasinda oturmushdu, hem de tek deyildi, Monika da yanindaydi. Men hec ne dememish gah Rufata, gah da nezerlerini menden qacirmagha calishan Leylaya baxirdim. Leyla bele sheyi mene ede bilmezdi, meni bu cur tehqir ede bilmezdi. Monikanin burda olmaghi meni alcaltmaqdan bashqa bir shey deyildi.
Leyla menim bu heyretimi gorub tez yanima geldi, elimden tutub iceri apardi. Etrafdaki qonaqlar da teeccuble mene, daha dogrusu, menim Rufati gorduyumde vereceyim reaksiyaya baxirdilar. Rufat da teeccublu gorunurdu, sanki, menim burda olacaghimi gozlemir, indi qarshisinda gorduyunde ne edeceyini bilmirdi.
Leyla meni qonaq otghina aparib divanda oturtdu. Ele bir ucdan "Nikki, necesen? Bagishla" ve s kimi sozler deyir, men ise ona qulaq asmirdim. Eseblerim yene tarma cekilmishdi, aglaya da bilmirdim. Sadece "Leyla, niye mene bunu eledin? Her defe onu gorduyumde olduyumu bilmirsen? Niye haminiz meni incidirsiz? Xoshunuz gelir, meni bele gormekden? Olurem axi" deyirdim, ariq gozlerim dolmushdu, ozumu saxlaya bilmeyib aglayir, ele bu sozleri picildayirdim. Leyla da meni qucaqlayib "Nikki, and icirem ki, xeberim yoxdu. Rufati Tural devet etmishdi, Tural senin geleceyini bilmirdi, Rufat da seni Bakida bilirdi, yoxsa gelmezdi. Sene ne qeder zeng etdim ki, xeber edim, telefonu goturmurdun. Nese olmushdu deye, cox qorxdum". Leyla bunlari danishir, men ise onu eshitsem de, qulaq asmirdim, yene de bayaqki sozleri deyib aglayirdim.
Bu vaxt Aylin iceri gelib meni bu shekilde gorub "Mom, what is with Nikky? Why is she crying? Who hurt her?" (Mama, Nikkiye ne olub? Niye aglayir? kim onu incidib?) sorushurdu. Leyla Ayline aciqlanib su getirmesini tapshirdi.
- Nikki, al bu suyu ich, ozune gel Besdi Rufata gore ozunu oldurdun. Vecine alma,- ve s kimi sozler deyirdi.
Bir az sonra Rufat da qapida gorundu, Leyla cole cixib ona nese dedi, Rufat hec ne demeyib, geri qayitdi. Bir az sonra ozume az da olsa gelmishdim. Amma hele de cole cixmagha, qonaqlarin qarshisinda gorunmeye hazir deyildim. Leyla bu halsizligimi gorub meni Aylinin otaghina aparmish, orda uzatmshdi.
- Sen bir az dincel, hacan istesen, ashagi dushersen, -deyib otagdan cixdi. Aylin de menim yanimda ourmush, mene cekdiyi shekilleri gosterirdi.
Bir az sonra otagha kimse girdi, bashimi cevirdiyimde oglanin uzu tanish gelse de, kimliyini tapa bilmirdim. Mene rusca:
- "Dunya balacadir" deyirler, inanmazdim, amma dogurdan da, balacadir.
Bayaq demishdim axi hemin gun bir nece shoku ard-arda yashamishdim. Bu oglan bayaq yanacaq stansiyasinda ustune kolani dagitdigim oglandi. Futbolkasini deyishdiyinden, ilk baxishdan onu taniya bilmemishdim. Onun bu komentine hec ne demeyib Aylinin mene gosterdiyi novbeti shekile baxirdim. Oglan da, yeqin ki, bu reaksiyama, daha dgrusu reaksiyasizlighima teeccublenmishdi, amma uze vurmayib:
- Leyla dedi ki, tezyiqiniz ashagi dushub. Men de baxmagha geldim. Bir komek lazim deyil?
- Yox, cox sag olun. Komek lazim olsa, hekim cagiraram.
Onunla soyuq danishdigimin ferqindeydim, amma halsizligim, eseblerimin gerginliyi menim daha nezaketli olmasghima mane olurdu, bayaqki yahsadigim shokdan sonra kimlese medeni shekilde ordan-burdan sohbet etmeyim alinmirdi.
- Ele men de hekimem. Ona gore geldim.
Onun bu sozune itidillik etmeye hec ne tapmamishdim, yorulmushdum. Yorghun shekilde uzune baxib,
- Narahat olmayin, bir azdan dushecem. Cox sag olun,- deyib uzumu cevirdim.
Yarim saatdan sonra ozumu daha babat hiss etdiyimden bagchaya cixdim. Qonaqlarin ardimdan picapic danishmaqlarini istemirdim, onsuz da yeqin ki, nece gunluk qiybet ucun movzu vermishdim. Hem de Monikanin yaninda ozumu pert etmk istemirdim. Istemirdim, onlarn her hereketlerinin meni nece incitdiklerini gorsun.
Hem de neticede bu tip hadiselere oyreshmeliydim. Ne qeder qacmagha calishsam da, Rufatla yollarim hele cox kesishecekdi. Her defesinde bu cur reaksiya versem, mende can qalmazdi.
Aylinin elinden tutub (hele de gezmekde cetinlik cekirdim, beynim dumanli oldugundan ayaqlarim dolashirdi) ashagi endim. Leyla meni gorub, tez qarshima geldi, meni stola terefe getirdi, Rufatgilin oturdugu masanin tamamile eks terefinde mene yer saxlamishdi. Men de gulumsemeye chalishib, hami ile salmlashib oturdum.
Kiminse,
- Nikki, senin tezyiqine ne oldu? Hec vaxt eshitmemishdim ki, tezyiqden shikayet edesen.
Bu vaxt yanimda kimse menim evezime:
- Havadan ola biler. Havalarin birden-bire istileshmesi cox adama pis tesir edir,-dedi.
Yanimda oturana baxdim, hemin oglandi. Oglan deyirem, amma diqqetle baxdigimda oglan demek olmazdi, orta yashli biri idi, sacinin bezi hisselerinde ag tukler onu yashindan da bir az yashli gosterirdi.
Mene teref eyilib,
- Bayaq tanishmagha ehtiyac olmadi, men Eldar,- dedi.
- Men de Nikki, daha dogrusu, Nigar.
- Bayaq sizi stansiyada gorende, azerbaycanli oldugunuzu hec fikirleshmezdim.
- Niye? Azerbaycanlilarin buynuzu olur?
Yene ona sert cavab vermish, da qeribe shekilde mene baxib cavab vermemishdi. Ele adamlar var ki, ilk baxishdan adamin esebi ile oynayarlar, bax bu Eldar da hemin adamlardan idi. Yaziq pis bir shey demese de, onun her sozu eseblerime toxunurdu. Belke de, tanishligimiz menim ele bir halima rast geldiyinden, mende onunl baghli ele bir assosiasiya yaranmishdi.
Hele hemin gece eseblerim cox gerilecekdi.