Haqqinda.az

Axtardığın haqqında - Hər gün yeni məlumat öyrən

Sən məni Allahdan istəməyi bilmədin (1-ci bölüm)
Sən məni Allahdan istəməyi bilmədin (1-ci bölüm)

Aliyə bagçada bacıları və qonşu qızlarla deyib gülür, zarafat edirdi. Qızların səsi hər yanı bürümüşdü. Bu səslər sanki təbiətlə həmahəng idi. Hər yan yamyaşıl və gül-çiçəkliK idi. Qızların və quşların səsi bu gözəlliyi daha da artırırdı. Aliyəgilin həyəti qızılgüllərlə dolu idi. Bu gülləri Aliyə atası və bacıları ilə birlikdə əkmişdilər. O zaman qızlar hələ balaca idilər. İndi qızlar da, güllər də böyümüşdü.
Qızlar böyük gilas agacının altında oturmuşdular. Deyib-gülür, şənlənirdilər. Aliyə evin üçüncü qızı idi. Böyük qızlar ailə qurmuş, evdə iki qız qalmışdı. İndi böyük bacılar da ata ocagında idilər. Böyük bacı Leyla balaca qızı Sevərlə birlikdə gəlmişdi. İknci qız Sevinc isə hələ yeni köçmüçdü. Qızların da bu qədər gülməsinə səbəb də elə körpə Sevər idi. O, min cür işlər görür, xalalarlı da ugunub gedirdilər.
Aliyə qıvrım saçlarını yuyub daramış, kürəyinə tökmüşdü. Saçları ag üzünə bir gözəllik verirdi. Qonur qaynar gözlərindən sevinc yagırdı. Həyatın yalnız xoş üzünü görmüş bu qız daim gülərüz, şaqraq gülüşlərilə evlərini canlandırardı. Hələ kimsəyə könül verməmişdi. Ata ocagında həyatının qaynar gənclik illərini yaşayırdı. Orta məktəbi bitirsə də, atası o biri qızları kimi onu da ali təhsil almaga qoymamışdı. Ata qıymamışdı ki, gözəl qızlarını evindən, gözündən uzaga düşsün.
El-obada Aliyəni bəyənən cavanlar da, analar da vardı. Bir iki elçi də gəlib- getmişdi. Amma bunların heç biri Süleyman kişinin ürəyinə yatmamışdı. Qızına hər yetənə layiq bilməzdi.

Son günlər qulagına çatan söbətə görə Kərim kişinin həyat yoldaşı Sona Aliyəyə oglu Rəhman üçün elçi gəlmək istəyirdi. Süleyman kişi Kərimi yaxşı tanıyırdı. Kənddə hamı ona hörmət edirdi. Öz əməyi ilə dolanan bir adam idi. Bir az yolşdaşını zabitəli söyləyirdilər, amma Süleyman kişi bu xüsusiyyəti də lazım gələndə ailədə lazım olan xüsusiyyət kimi qəbul edirdi. Bu fikirlər içində düşüncələrə qərq olan ata qızlarının şən qəhqəhələrini eşidib fərəhləndi.
Şəfiqə xanım hayat yoldaşının həyətdə tək oturub fikrə getdiyini görüncə, onun nə fikirləşdiyini təxmin etdi.Ona sarı gəldi.

-Süleyman, nə fikrə getmisən? Niyə evə gəlmirsən?

-Nə bilim, elə burada oturub qaldım. Nədir, yenə sözlü adama oxşayırsan?

-Heç, yenə bu Sona xanım zəng eləmişdi. Axşam bizə gəlmək istəyirlər.

Süleyman tərəddüdlə yoldaşına baxdı. Ürəyində bir kövrəklik əmələ gəlmişdi. Aliyənin bir anlıq bu evdən köçəcəyini düşünəndə, ürəyi sıxıldı. Amma nə etmək olardı ki, həyatın qanunu belədir. Bu dəfəki elçilər elə də pis adam deyildilər. Odur ki, yarıkönül dilləndi:

-Denən gəlsinlər!

Onun səsindəki titrəyişi Şəfiqə xanım duydu. Bu kövrəklik onu da kövrəltdi. O da başını çevirib bağçaya sarı baxdı.

Sona xanım yanında böyük qızı Südabə və iki başqa qohumu ilə onlara gələndə, qapını ilk açan Aliyə oldu. Aliyənin elçilik söhbətindən xəbəri yox idi. Baxışları bir anlıq toqquşdu Sona xanımla. Sona xanım üzü nurlu, saçları xınalı bir xanım idi. O, Aliyəni görən kimi bəyəndi. Gülər, yaraşıqlı üzü gələcək qayınanasına dogma göründü. Bu bəlkə də alın yazısının belə olacagı ilə əlaqadar idi. Aliyə onun gəlini olacaqdı deyə, belə dogma gəldi ona. Aliyə isə ona diqqətlə baxan bu qadının gözlərində qəribə bir parıltı gördü. Amma bunun nə oldugunu anlamadı. O, qonaqları evə dəvət edərək bacılarının yanına qaçdı.

Elçilik söhbəti naməlum qurtardı. Qadınlar getmək üçün qalxdılar. Şəfiqə xanım onları mehribanlıqla qarşıladıgı kimi, mehribanlıqla da yola saldı. Bu zaman Südabə geri dönüb əlindəki bükülünü Şəfiqə xanıma verdi. O, bunun nə oldugunu anladı. Bu, gələcək kürəkəni Rəhmanın şəkli idi.

Elçilər getdilər. Qızlar anasına baxdı. Aliyəni bir bəhanə ilə qonşuya yollamışdı Şəfiqə xanım. Sevinc onu çagırmaga getdi. Evə gələndə Leyla anasının ona verdiyi bükülünü Aliyəyə verdi və hər şeyi Aliyəyə danışdı. Aliyə qıpqırmızı qızardı. Anası gözünə dəymədiyinə sevindi. Ürək çırpıntısı ilə əlindəki bükülünü açdı. Bu şəkil idi. Şəkildən ona qara qalın qaşlarının altından, iri qara gözlü bir oglan baxırdı. Onun yaraşıql üzü, qara bıgları var idi. Aliyə sanki bir boşluga düşmüş kimi hiss etdi özünü. Qapıda onunla rastlaşan qadının bu oglanın anası oldugunu anladı.


Tarix: 29.04.2015 / 10:44 Müəllif: Aziza Baxılıb: 589 Bölmə: Maraqli Hekayeler
loading...