Haqqinda.az

.......Men onun sesini ewidib, ay iwiginda weve kimi parlayan iri, qara gozlerini gorerken diksindim: " Ax, leytnant.... Menim cavan leytnantim, sen hardan gelib cixdin? Yoxsa bu, yuxudu? " O, motosiklin dayagini salib, mene bir az da yaxin geldi: - Niye dinmirsiz? Yoxsa size bir wey olub? " Ax, leytnant, böyürtken kolu uzume kolge saldigi üçünmü meni taniya bilmirsen? Yoxsa men o qeder deyiwilmiwem, o qeder xarab olmuwam ki..." - Mene hec bir wey olmayib. Dincimi aliram, - deye nehayet dillendim. - Hara gedirsiz? - Guney qiwlaga... - Bes piyada ne ucun? - Avtobusa yetire bilmedim. - Nahaq yere piyada gelmisiz. Stansiyadan Guney qiwlaga 30 kilometrdi. Terkimde otura bilersiz? - deye o, papiros cixardi, kibritin sarimtil alovu onun uzunde titredi. " Gerek ki, sen onda papiros cekmirdin. O zaman senin bu nazik qara biglarin da yox idi. Çöhren de indiki kimi ariq, solgun deyildi ". - Terkimde otura bilersizmi? - deye o, sualini tekrar etdi. - Otura bilerem. Ancaq qorxuram size eziyyet ola. - Ne eziyyet... Gece vaxti bu colun ortasinda qalmayacaqsiz ki. Weylerinizi verin bura. Men yalniz indi ayaga durmaq lazim oldugunu derk etdim, qalxib motosikle yanawdim. - Gelin, eylewin! " Sen o zaman bele sert , bele amirane daniwmazdin ". Men qalxib onun terkinde oturdum. - Berk tutun , mawin cuxura-zada duwende qorxmayin. - Qorxmaram. Yola duwduk. Men onun nazik belinden berk-berk yapiwdim. Ay iwiginda onun qara qivrim saclarini nece oynatdigina tamawa edirdim. Men isterdim ki, bu yol uzansin , uzansin. Biz ebedi olaraq bele gedek... Lakin biz tezlikle , ay iwiginda gumuwu renge calan soyudlerin alti ile sessiz-semirsiz axaraq sanki qurbagalarin hay-kuyunu dinleyen arxa catib korpunu kecdik. Burdan o yan kend bawlayirdi. O , motosiklin suretini azaldaraq , geriye cevrilmeden soruwdu: - Kimin evine gedeceksiz? - Bilmirem , -deye teqsirkar ifade ile cavab verdim .- Men bura birinci defedi gelirem. O, elektrik fenerleri ile iwiqlanmiw kuceni ortasinda motosikli saxladi ve biz duwenden sonra: - Gorunur siz bura iw ucun gelmisiz? Men anlawilmaz qorxu icinde onun baxiwlarindan qacaraq: - Beli, medeniyyet evinde iwlemeye gelmiwem, deye cavab verdim. Lakin onun mene cox diqqetle nezer saldigini hiss ederek qeyri-ixtiyari bawimi qaldirdiqda: - Siz Nuriyye deyilsiz? - deye heyretle soruwdu. - Deyesen ozudur. - Bes niye bayaqdan taniwliq vermirdiz? Dinmedim. Aglayacagimdan qorxdugum ucun dinmedim. O, menim buza donmuw soyuq elimden tutub: - Bu ne qeribe tesadufdu, Nuriyye, - deye picildadi. - Siz hara, bura hara? Men onun ay iwiginda qara kolge ile hawiyelenmiw gozlerine baxaraq , elimi iri, cod ve gozel elinden cekmeden susurdum. - Siz meni yolda gorende tanidiz? " Beli " menasinda bawimi terpetdim. O, derinden nefes alaraq elimi buraxdi. - Yaaxwi, indi siz dincelmelisiz, - dedi. - Gedek. Biz yavaw addimlarla irelileyib, qalin bagla ehate olunmuw bir evin darvazasinda dayandiq. - Bura kolxoz sedrinin evidi, - deye o, astadan izah etdi. - Ozu de, arvadi da cox yaxwi adamlardi. Helelik ev-zad duzeldenecen burda qalarsiz. O, darvazani doydu. Evden kiwi sesi soruwdu: - Kimdi? - Menem, Neriman emi. Cox cekmedi ki, ayaq sesleri ewidildi. Sonra darvazanin balaca qapisi cirilti ile acildi. Neriman emi qeddini eyerek bawini uzadib bize baxdi ve meni gorcek derhal bayira cixaraq: - Xow gelmisiz, - deye el verdi. Meni bawdan-ayaga suzerek: - Buyurun iceri, - dedi ve camadanimi oglandan aldi. Eyninde gullu xalat 45-46 yawlarinda balacaboy, yumru bir qadin qabagimiza yeriyerek mene xowgeldin eledi. Sonra meni stola teref cekerek: - Gelin , eylewin. - Murad, baciqizi hansi qohumlardandi? - deye Neriman soruwdu. - Nuriyye xanim medeniyyet evinde iwlemeye gelib. - Yoxsa baciqizi artistdi? Murad, neriman emiye cavab vermeyerek, mene baxdi. - Beli, artistem - dedim ve Muradin baxiwlarindaki teeccubu hiss ederek daha ciddi gorkem aldim. - Ay, bir de xow gelmisen, - deye Neriman emi seslendi. - Neche defe zeng edib nazire demiwdim. Ewi o boyda medeniyyet sarayi tikdirmiwik, qalib agzi bagli. . . He , demeli artistsen. Cox gozel, cox gozel. . . Murad zarafatyana onu mezemmet eledi: - Nazire zeng vurub artist isteyirsen, ama artistin qabagina bir mawin da gondermirsen. Nuriyye xanim stansiyadan pay-piyada gelirdi. ( Ne ucun o mene xanim deyirdi? Ne ucun sadece adimi soylemirdi? ) - Teqsir ozunde olub, bir teleqram vursaydi, neinki stansiyaya lap Bakiya mawin gondererdim. - Sag olun, ele gondermiwcen varsiz, - dedim. - Bakida hansi teatrda iwleyirdiz? - Iwlemirdim, oxuyurdum. Bu il teatr institutunu qurtarmiwam. - Yawasin hokumet! Ewi Guney qiwlaq hara, institut qurtarmiw artist hara?! vallah yawasin! Qerenfil, niye durmusan, tez ol, gor ne edirsen. - Bu saat , bu saat , - deye Qerenfil baci quw kimi sekerek eyvanin awagi bawina , kureye teref getdi. Murad Neriman emiye baxib gulumsundu: - Yaxwi da, gorek bu institut qurtarmiw artist ucun nece werait duzeldeceksen. " ... Senin mene gosterdiyin qaygida hiss etdiyim bu yadliq hardandi? Ele bil mene aciyirsan ". Neriman emi ovurdlarini wiwirderek, elini bigina cekib mezemmetle Murada baxdi: - Bilirsen ki, Neriman emi duzelder ! Qerenfil baci stekan - nelbeki , qend , murebbe getirib stolun ustune duzerek: - Ay Murad , - dedi, - bizim kiwinin yanini yere qoymaqla iwi yoxdu. Sen niye ayaq uste durmusan? Otursana. - Yox , gedirem. - Murad qawlarini catdi, gozleri kederli bir ifade aldi. - Nuriyye xanim , burani oz eviniz hesab edin. Her ne sozunuz olsa Neriman emiye, Qerenfil baciya deyin, cekinmeyin. O, bu sozleri ele deyirdi ki , ele bil eziz bir adamini qoyub uzaq sefere gedirdi. - Otur , bir stekan cay ic, - deye Neriman emi ona teklif etdi. - Qorxma , bizde olmagina gore arvad bir soz demez. Men bu axirinci sozleri ewiderken diksindim.....