Haqqinda.az

Esya xalanin sonra dedikleri yadimda deyil. "Bashim agriyir” deyib otagima cixmishdim, uzumde axmaq gulumseme ile otagimda o bash-bu basha gedib-glirdim. Rufat evlenmir, Bakiya gelir ve bu qeder aradan sonra men yene onu gorecem. Bundan daha artiq ne isteye bilerem?
Amma bu defe daha agilli, daha dogrusu, diplomatic davranacaqdim. Ketinin mesleheti hele de qulaqlarimda idi :” Oglanlar asan qizlari sevmirler, kiminse ugrunde mubarize aparmaq isteyirler”. Rufati ne qeder sevsem de, onuncun asan "ov” olmayacaqdim, qoy bir az da zehmet cekib o eziyyet ceksin. Ilk ish bu qeder ish ve ders stressinden sonra ozumu normal veziyyete qaytarmaqdi. Her ne qeder seliqeli, fiziki cehetden formada olsam, geyimime fikir versem, yene onun qabagina bele yorgun, stressli cixa bilmezdim. Ona gore de ilk ish sabah ucun Spaya ve salona yazilmaq idi. Bir de ne geyineceyimi planlashdirmaliydim. Ad gununu temteraqli qeyd edesi olsaq da, evvelceden geyimimi fikirleshmemishdim. Bundan bashqa hele sabah gedib babamin hediyyesini de getirmeliydim. Babama evvelce ne almaq barede cox fikirleshmishdim. Qol saati, xarici olkeye putevka… Bunu artiq emilerim, valideynlerim ve s. yaxin qohumlar alirdilar. Babamla menim aramdaki xususi munasibetleri nezere alaraq, onuncun daha boyuk bir surpriz etmeyi istemishdim ve sonda, ne edeceyime qerar vermishdim. Hediyye hazir olsa da, sabah gedib onu goturmek lazimdi hele.
Heyecandan geceni de yatmamishidm, aglimda ancaq "Rufati gorecem” fikirleri kecirdi. Belke, Keti duz deyir, mendeki ona qarshi sevgi deyil, sadece maniyadir? Bir sheyi cox uzun muddet isteyende o artiq insanin beynine hekk olunur, bu fikir kolge tek insani izleyir ve bir nov maniyaya cevrilir. Belke, mende de o veziyyetdir? Amma bele agir movzulari fikirleshmek ucun cox heyecanliydim. Onu sevirdim, vessalam. Bunun bashqa izahi olmazdi.
Seher acilar-acilmaz babami opub tebrik etmish ve Bakiya gelmishdim. Ilk once hediyye meselesini hell etmishdim. Ozum arxitektor oldugumdan, etrafimda incesenetle meshgul olan xeyli insan vardi, yaxin dostlarimdan biri Vadim ressamdi, yari-professional shekilde fealiyyet gosterirdi, bezi eserleri muxtelif sergilerde numayish olunmushdu hetta. Portretler onda xususi yaxshi alinirdi. Babamin 3 oglu, 1 qizi vardi, ailesine de cox bagli bir insan idi. Bu sebebden son yeni ilde butun aile bir yerde olanda cekdirdiyimiz fotoshekli Vadime vermish, bizim ucun aile portreti cekmesini xahish etmishdim. Sonda babam-nenem, emilerim, bibim, onlarin yoldashlari, ushaqlari, valideynlerimle menim oldugum boyuk bir eser ortaya cixmishdi. Eminem ki, babamin ureyinden olacaqdi bu ferqli hediyyem.
Hediyyeni Vadimin studiasindan tehvil aldiqdan sonra, Spa, sonra sac salonu, sonra ise sheherdeki evden qarderobumdan platya secmek ve s. Hazirligim ancaq axsham saat 7-de basha catmishdi. Nenem her 10 deqiqeden bir "Niqulya, nu qde je ti? Vse sobralis, tolko tebya net” (Niqulya, hardasan axi? Hamimiz yigishmishiq, senden bashqa) sozleri ile meni qinaq ateshine tuturdu. "Edu, babulya, skoro budu” (Gelirem, nene, tezlikle olacam) deyib bir az da vaxt qazanirdim.
Umidvaram ki, men bagha catanda Rufat artiq bizde olmush olacaqdi. Yol boyu "uzun yol gelib, birden yorgun oldu, ona gore bize gelmedi” sozleri aglimdan kecse de, bu fikirleri bashimdan qovmaq isteyirdim, ehvalimi korlaya bilmezdim. En azi babama qarshi onun bele bir gununde ona haqsizliq olardi.
Baga catdigimda darvazanin agzi mashinlarla dolu idi. Esya xalagilin mashini oz darvazalarinin agzinda idi, demeli, en azi oz baglarindadilar, Bakida deyiller (Merdekanda onlarla hasar qonshusu idik). Bele olan halda ise, bizde olmaq ehtimallari da xeyli coxdur. Darvazadan iceri girdiyimde adamlarin coxlugundan gozum qaraldi. Qonaqlarin cox olacagini gozlesem de, bu qederini gozlemirdim. Elimdeki yeke paket de etrafa yaxshi baxmagima mane olurdu. Birden uzaqdan onu gordum, cavan qohumlarimizin etrafinda dayanmishdi. O meni gormese de, key kimi ona baxirdim. Meni fikirlerimden Bahadurun sesi ayirdi, "Niqulya, gel komek edim” deyib elimdeki paketi aldi. Men de oz-ozume "seherden soyuqqanli olmaqdan danishirsan. Ozunu yigishdir, onu gormemish kimi goster. Keti ne demishdi sene?” deyib ozumu yigishdirdim, qonaqlarin arasina geldim. Babami bird aha opub tebrik etdim, Bahadurun komekliyi ile hediyyesini teqdim etdim. Amma hele ki, hediyyeleri sonda acacaqdi. Qohumlarla salamlashb-gorushur, Rufati gormezden gelirdim. Onun meni gorduyunu hiss etmishdim. Amma deyesen, yene tanimamishdi, cunki, yene qeribe baxirdi. Rufatin yanindaki qohumlarima yanashib, onlarla da salamlashdim, Bahadurla, onun bacisi Aida ile danishib gulushurdum. Rufat ise qiraqdan bize baxirdi. Ozu yaxinlashmayinca, ona teref baxmayacaqdim. Ilk addimi o atmali idi. Aida nese danishir, men ozumu qulaq asirmish kimi, gostersem de, fikrim Rufatin yaninda idi.
- Niqulya, seni her defe gorende tanimiram. Bu vaxt erzinde bele deyishmeyi nece bacarirsan?
Axir ki… Ureyimde az qala reqs edirdim. Men de onu ilk defe gorurmush kimi. Teeccublenmeye chalishib,
- Rufat, meni 3-4 ilden bir gorsen, bele olar da. Omru boyu 13 yashinda qalasi deyilem ki- deyb gulumsemishdim.
Aidagil bu sozume gulmushduler, Rufat da ona qoshulmushdu. Yanagimdan opub,
- Hemisheki kimi yaxshi gorunursen, dogurdan, tanimadim. Necesen?
- Yaxshiyam, cox sag ol- deyib uzumu yeniden Aidaya cevirmish, - Aida, bayaq sozun yarimciq qaldi, Emilin hereketinin axiri ne oldu? (Emil Aidanin boyuk ogludu, yoldashi isveclidir, Isvecde yashayirlar ve Emil heyatimda gorduyum en nadinc ushaqdir),- sorushdum. Aglimdan "Rufatla danish, ona bax” fikirleri kecse de, ozumu soyuqqanli gostermeye soz vermishdim.
Bu minvalla butun gece onu iqnor eleyirdim, cavanlar bir terefde sohbet edende (cavanlar deyende ki, ekseri menden 5-10 yash boyuk idiler, amma ushaqliqdan beri hamisi ile aram yaxshi oldugundan, sohbetlerine rahat qoshulurdum), men de ozumu sohbetle cox maraqlanmish kimi gosterir, Rufata fikir vermirdim. Rufat da arada bir sohbete qoshulsa da, darixdigi melumdu.
Babamin ad gunu, deyesen, ureyince olmushdu, xususen de hediyyelerin acilma vaxti. En boyuk furoru ise meni hediyyem dogurmushdu. Nenemin gozleri yasharmish, babam ise meni qucaqlayb "Niqulya, cox sag ol” deyirdi; emilerim de xeyli tesirlenmishe oxshayirdilar,
Rufat ise… hele ki, planim coooox yaxshi irelileyirdi ve men xoshbextdim.
Geceye dogru qonaqlarin coxu dagilishmish, yalniz en yaxinlar qalmishdi. Esya xalagil de qalan yaxinlar arasinda idiler. Gece boyu muveffeqiyyetle ozumu Rufatdan mesafeli saxlaya bilmishdim, ne qeder cetin olsa da. Boyuk memnuniyyetle onla uzbeuz dayanar, bu iller erzinde bashina gelenleri sorushar, ozum de durmadan danishardim. Amma ozume soz vermishdim, bu defe de bu taktikani istifade edecekdim, gorum sonra ne olar.
Esya xala:
- Heyf, Gyulyagil gele bilmediler,-deye sohbete bashladi. Ishlerin coxlugundan valideynlerim mezuniyyetlerini yalniz gelen hefteye goture bilmishdiler. Babam ad gununun vaxtini deyishmek istese de, papam qoymamish, "eybi yox, biz gelende de oz aramizda yene qeyd ederik”demishdi.
- Aha, heyf ki, Milanin nishanina da catmirlar,- nenem sozu davam etdi. Mila (Mehribani oz aramizda bele cagirirdiq) Esya xalanin bacisi qizi idi, hem de vaxtile mektebde menim sinif yoldashim olmushdu. Seherisi, yeni bazar gunu onun nishani idi, evvel ishlerin coxlugundan, sonra Rufatin gelishinin heyecanindan tamamile yadimdan cixmishdi. Meni fikirlerimden Esya xalanin sesi ayiltdi.
- Niqulya, yeqin ki, geleceksen de nishana. Bax bu defe de bir behane edib boyun qacirma.- heyatsever, shen biri olsam da, ele boyuk, standart, sesli-kuylu tedbirleri sevmezdim, bu sebebden de kiminse toyu, nishani olanda her defe bir behane ile bashdan ederdim.
- Elbette ki, gelecek. Meni orda tek qoymayassan, ele deyil?- qulaqlarima inanmirdim. Bunu mene Rufat deyirdi. Yene "boyuk qardash” zarafati elediyini bilsem de, onun bu demeyi meni heddinden artiq xoshbext etmishdim. Elimde olsa, yerimden dik atilib onu qucaqlayardim. Amma yene bu "obliko morale”ye emel etmeliydim.
- Ne bilim, baxim da, ishlerim olmasa gelerem.
Nenem, gozlerini mene suzdurub,
- Kak tebe ne stidno? (ayib deyil sene?) Ishe gore yaxin sinif yoldashinin nishanina getmeyeceksen?- deye dillendi, sonra da uzunu Esya xalaya tutub,- indiki ushaqlar da yaman cox ishleyirler. Niqulya yaziq ushaq evde tapilmir. Gyulya her defe zeng edende "ishden cix, yorulursan” deyir, amma qulaq asan yoxdu.
Nenemin bu tiradasi uzun cekecekdi, menim cox ishlemeyim, onun sozu ile "ozume ishgence vermeyim” onu cox narahat edirdi. Bu sebebden yanagindan opub "Babulya, ne bespokoysa. U vsex shas tak” (nene, narahat olma. Bu saat hamida beledir) dedim. Bilirdim ki, nenem meni cox isteyir ve narahat oldugu ucun deyir.
Bir azdan yerde qalan qonaqlar da dagilshmish, nenem, men, emimin yoldashi otaglari, heyeti bir az seliqeye salib yatmaga qalxmishdiq. Baxmayaraq ki, oten geceni, demek olar ki, yatmamishdim, seher de cox tez durmush, butun gun ora-bura qacmishdim, bilmirem, heyecandanmi, yoxsa, xoshbextlikdenmi, hec yuxum gelmirdi. Rufatin qonshu bagda, iki addimliginda olmasi, bu gun butun axsham onu gormeyim, yaxin 3 hefte erzinde Bakida olacagi hissi bes idi ki, yuxumu qacirtsin.
Balkonda divanda oturub onlarin bagina baxirdim, yuxari mertebelerde ishiq yanir, demeli, Rufat yatmayib hele. Yeqin ki, indi mamasigil ile sohbet edir, nece vaxtdir bir-birlerini gormeyibler, yeqin ki, danishmaga xeyli sohbetleri var. Budur, balkonda kiminse qaraltisi gorunde. Rufata oxshayir, yeqin ki, siqaret cekmek ucun cixib. Goresen, hele de siqaret cekir? Sonuncu defe onu gorende cekirdi. Bu zaman onun diqqetini cekmek ucun Niki opmeyim yadima dushdu. Goresen, Nik indi neyleyir? Annanin dediyine gore, tetillerde Nik Cikaqodan Tennesiye valideynlerini gormeye gelir, dersleri yaxshi kecir, arada bir meni de sorushurmush. O vaxtdan beri mene hec ne yazmayib amma. Balkondaki deqiq Rufatdi, oz de deqiq siqaret cekirdi, bizim heyetdeki lampanin ishigi azca onlarin balkonlarina da dushurdu, siluetini artiq tam sece bilirdim.Goresen, ne fikirleshirdi indi? Monikadan niye ayrildi? Indi yeni girlfriendi var? Varsa, kimdir, goresen? Munasibetleri ciddidir? Bu gun ozum haqqimdan onda nece teessurat yatardim? Soyuqqanliligimla ag elemedim ki? Belke, bir az daha cox diqqet gostererdim ona? Amma yox, yeqin ki, Keti, hem de butun bu qadin jurnallari (son defe Cosmo jurnalinda da "qadinlar kishilere ne qeder az diqqet yetirseler, gozlerinde bir o qeder deyerli olurlar” movzusunda meqale vardi, tesadufen elime kecmish, ve boyuk maraqla oxumushdum) yalan demirler ki. Yox ki, men qadin jurnallarindaki muellifleri bu movzuda ekspert hesab edirdim. Amma her halda, cox adam bu teoriyani mudafie edir, demeli, heqiqet var. Hem de oxudugum kitablarda da hemishe kishiler cetin elde olunan qadinlari sevirler. Bax hemin muelliflere men inaniram. Yox, ele bu taktika ile da davam edecem.
Beynimde onlarla sual dolanir, men ise hele de key kimi balkonda oturub onlarin balkonuna tamasha edirdim. Gedib yatsam, yaxshi olardi. Hele sabah nishan da vardi. Bayaq "bilmirem, gelecem, ya yox” desem de, elbette ki, gedecekdim. Rufat orda olacaqdi.
Seheri gun terslikden Emin (menim mudirim) zeng vurub meni ishe cagirmishdi. Hemin vaxt sheherdeki otellerin birinin dizayni uzerinde ishleyirdik ve verdiyimiz certojlarla bagli otel sahibinin suallari ve razi olmadigi meqamlar varmish.
- Niqulya, smojesh priyti posmotret? (gelib baxa bilersen?) Bu certoyjlari sen elediyinden, bashqa hec kesi cagira bilmirem.
Emine ne qeder hormet etsem de, ureyimde deyine-deyine Bakiya gelmishdim. "2-3 saata qurtarar” dediyim sohbet axsham saat 5-e qeder cekmishdi, sifarishci bezi yerleri yeniden deyishmemizi isteyir, her deqiqe fikrini deyishirdi. Axirda az qala, sketcleri onun bashina vuracaqdim, arada Emin ve ona hormetim olmasa idi, mutleq vuracaqdim. Men ishden cixanda saat 5-di, ne sacim, ne geyimim hec ne hazir deyildi. NIshan da 2 saata bashlamali idi, oz de Zaqulbada edirdiler, ne qeder de yol getmeliydim. Emini, oteli, ishi, hetta Rufati soye-soye hazirliqlara bashlamishdim. Yene nenem her deqiqe zeng edib, "hardasan?” deye sorushurdu. Déjà vu.. Dunen de eyni hadiseler tekrarlanirdi. Nenemgili men oz mashimda aparmaga soz versem de, gecikdiyimi gorub, babamla ikisi getmishdiler. Men tek oz mashimda gedecekdim.
Men hazir olanda saat artiq 7 idi. Guzguye baxdigimda, telesik hazirlandigim cox da hiss olunmurdu, amma daha cox vaxtim olsa, daha yaxshi bir shey fikirleshe bilerdim. "K certu” ("cehenneme ki”) deyib, mashina eyleshdim.
Men nishanin kecireleceyi yere catanda, gozlediyim kimi, qonaqlarin coxu artiq yigismishdi. Ilk evvel Rufatin da orda olduguna emin olub, rahat nefes aldim, sonra ise Milani tebrik etmek ucun cavanlarin toplandigi yere dogru yollandim.
Mila il 11 il eyni sinifde oxusaq, mektebden savayi Esya xalanin vasitesile tanish olsaq da, o qeder de yaxin refiqe sayilmazdiq. Aramiz pis deyildi, amma yaxin sirdashim, fikirlerimi rahatliqla soyleyeceyim biri deyildi. Hemishe onda bezi snob xususiyyetler sezirdim, "fuuu, men bunu beyenmirem", "fii.. Antalya? ne qeder eyni yere getmek olar" ve s. kimi kommentler ederdi arada ve butun bunlar meni ureyimce deyildi. Yox ki, o kommentleri ozume aid edirdim, shukur ki, maddi cehetden hec de Milagilden eskik sayilmirdiq, belke de, artiqdiq. Sadece onun basqalarini alcaltmaq, her sheyi pulla olcmek xususiyyetini sevmirdim. Esya xalagil butun imkanlarina baxmayaraq, cox sade insanlardi. Rufat da, mence, ele idi (onunla cox az unsiyyetde oldugumdan, onun haqqinda melumati ekser vaxtlarda bashqa resurslardan aldigimdan, belke de, hec tevezokar biri deyildi. Sadece, onu ideallashdirdigimcun bashqa cur tesevvur etmirdim), bu Mila kime oxshamishdi, bilmirem. Indi nishanlandigi oglan da taninmish memurlardan birinin oglu idi, ona gore de, indi ozunu teriflemesinden hec yanina yaxinlashmaq olmazdi.
Mila ve nishanlisi Orxani tebrik etdim. Zala goz gezdirdim, Rufat xalasi qizi Cemilenin (Milanin bacisi) yanindaydi, etrafinda da menim sinif yoldashlarim, elbette ki, ekseri qizlar. Ters-ters onlara baxib nenemgilin eyleshdiyi stolun arxasinda eyleshdim.
Nishan temteraqli teshkil olunmushdu, eyni zamanda cox shen kecirdi. Ozumu nenemle sohbet eden kimi gostersem de, gozum Cemile ile Rufatin yaninda idi, Cemile onu zal boyunca gezdirir, hami ile tanish edirdi. Qizlar da Rufatin bashina yigisihb, danishib-gulurduler. Goresen, neden danishirlar? Bu uzaqliqdan onlarin onlarin sohbetlerini eshitmesem de, gulmeklerinden vaxtlarinin yaxshi kecdiyi melumdu.
Bir azdan Esya xala:
- Niqulya, bura nenenle sohbete gelmisen? Ele bil bagda bir-birinizi gormursunuz? Dur sen de ushaqlara qoshul- dedi. Men de:
- Indi hevesim yoxdur. Bir azdan duraram,- dese de, Esya xala inadkardi, meni bele rahatliqla oz bashima buraxmaga meylli deyildi. Az qala elimden tutub meni qaldirdi, Cemilegilin yaninda apardi. Men de hevessiz-hevessiz (uzde ozumu bele gosterirdim, Rufata baxmaga calishsam da, butun diqqetim onda idi) onlarin yaninda dursam da, sohbetlerine qoshulmurdum. Rufat nese danishir, qizlar da gulushurduler. Axmaqlar..
Bu arada Ramin- kohne sinif yoldashim mene yaxinlashmishdi (Aziza: Ramin Leylanin (Aziza hekayesinden) emisi oglu idi, eger yadinizdadirsa), mekteb vaxtindan menden, deyesen, xoshu gelirdi. Cunki mektebi nece ildi qurtarmagimiza baxmayaraq, her defe meni gorende yaxamdan el cekmezdi. Indi de sohbet etmeye cehd gosterirdi. Men de Rufatgilin destesinden aralanmaq ucun onla sohbete qoshulmush, arada bir reqs etmish, reqsden kenar vaxtlarda ise, elimde bir bokal sherabla sinif yoldashlarimdan ibaret deste ile. deyib gulmushdum. Ureyimde "Cemile, Rufati butun qizlarla tanish etmeye, deyesen, soz vemisen. Bir imkan ver ki, nefes alsin. O da amma veziyyetinden razi gorsenir, gulmeyine bax. Ele bil, Lale nese cox menali soz deyib. Laleni taniyiram da, menali soz demez, kim bilir ne yene axmaqlayir, bu birisi de (yeni Rufat) gulur. Cemile, eybi yox, elime dushersen" kimi fikirler kecirdi.
Bir az sonra Rufat ozu bizim desteye yaxinlashdi.
- Niqulya, necesen? seherden yaxinlashmaq isteyirdim senle danishmaga, imkan olmadi.
- Aha, fikir verdim imkanin olmadigini.
- Deyesen, sen de darixmirsan. Seherden etrafinda ne qeder adam var.
- Seninki qeder de olmasa, pis deyil. Darixmaga qoymurlar. Amma Lale yoxdur ki, menali zarafatlari ile bizi de guldursun,- ozumu yigishdirib neytral danishmaga calishsam da, sesimden esebi oldugum hiss olunurdu. Amma, deyesen, Rufat bunu hiss etmemishdi.
Ele bunu demishdim ki, yanimdan kecen qizin qolu mene deydi, elimdeki bokal ustume ashdi. Ag platyamin eteyi qirmizi sherab lekesine bulashmishdi. Bele bir sheyin bashima gelmeyi meni az qala aglatmsishdi. Sevimli platyamin hemishelik xarab olmagi bir yana (bu platyami anam sonuncu ad gunumde bagishlamishdi), Rufatin de yanina biabir olmushdum. O qiz ne qede uzrxahliq etse de, elimde olsa, onu bogacaqdim. Bele bir veziyyetde nishanda qalmagim alinmirdi. Neneme yaxinlashib, veziyyeti dedim, baga qayidirdim. Nenem:
- Gozle, biz de gelek senle. Tek getme.
- Narahat olmayin, siz oturun. Onsuz da ayri-ayri mashinlardayiq. Gedirem men. Poka.
Ele nenemgilden aralanirdim ki, Rufat yene mene yaxinlashdi.
- Baga gedirsense, meni de apar da. Papanin mashinina gelmsihdik. Onlar hele qalmaq isteyirler. Men yoruldum.
Bayaqki incikliyim, esebim tamamile yox olmushdu. Bayaq sherabi ustume dagidan qizin adini bilseydim, seher ona bir buket gul gondererdim. Ureyimde reqs etsem de, uzde:
- Ok, gel gedek.- deyib dayanacaga teref getdik.
Bu nishan gozlediyimden daha maraqli olmushdu.