Haqqinda.az

Könül,gəldi gül əyyami,güzər eylə gülüstanə,
Ki,onda bülbüli-təbin gətirsin qönçə dəstanə.

Dila,bu az ömründə cahanı imtahan etdin,
Əcəb olmaz gər ah ilən görürsən cümlə məstanə.

Sərasər əhli-dünyanı,gönül,peşmanşikən kördüm.
Kənar ol əhli-aləmdən,əlindən qoyma peymanə.

Cahan əhlində iş ancaq fəribü məkrdir yeksər,
Gözümdə qaldı ki, bir kəs danışsın sözü mərdanə.

Vəfası əhli-dünyanın dəmadəm ğədrdir,təzvir,
Gözüm,sən etibar etmə bu aləmdə bir insanə.

Qarındaşın isə,ey dil,sözünə etmə gəl bavər,
Qaçıb bu əhli-aləmdən,sığın bir şahi-mərdanə.

Könül,ənqa kimi eylə təriqi-üzləti pişə,
Fəribindən həzər eylə,qərin olma bir insanə.

Vidai-dəhri-dun etsəm,olam qəmnak mən haşa,
Çü əbnayi-zəman məkri yetirmiş Nasiri canə. Ardı »

Hər səhərgəh naləvü əfğanımız bica deyil,
Şam vəqti ahi-dilsuzanımız bica deyil.

Biz həkimi-əsriz, əşki bilmişiz təfrihi-təb,
Hər ətibba tək bizim dərmanımız bica deyil.

Ya yetiş fəryadə, ya ver nəqd əşkim qiymətin,
Müft sanma, bu düri-qəltanımız bica deyil.

Daneyi-əşkim verir hər dəmdə bir qəm meyvəsin,
Bağban, bu çəşmi-xunəfşanımız bica deyil.

Şurumuz, əmalımız, səbül-məsanimiz qəzəl,
Övliyayiz, coxdürür xahanımız, bica deyil.

Suzi-şamü ahi-sübhü dərdi-zöhrü hüzni-əsr,
Ünsürü tərkibi-çarərkanımız bica deyil.

Sabita, xamuş, yoxdur sirri-hikmətdən sual,
Hər nə kim, mənzur edər sultanımız, bica deyil.
Molla Hüseyn Sabit Ardı »

Açılıb eyni gülür şövq ilə aləm, aləm,
Görünür hər nə var ətrafdə xürrəm, xürrəm.

Bəzənir nazlı mələk tək kəpənəklər, bəh-bəh,
Güzgüdür ağ ləçək üstündəki şəbnəm, şəbnəm.

Su atır göy qışın ardınca gözündən xoş-xoş,
Üzümüzdən, gözümüzdən yuyulur qəm, qəm, qəm.

Tut ucundan yağışın çıx göyə addım-addım,
Düşməz əlbəttə bu imkan ələ hər dəm, hər dəm.

Qanı donmuşdu, ağarmışdı bu dünya, dünya,
Gətirib gəldi bahar dərdinə məlhəm, məlhəm.

Yer göyə, göy yerə bağlandı, ay Allah, Allah,
Oldular Yasinə bu yaz günü həmdəm, həmdəm. Ardı »

Cana, bu nə cadudur qaşü göz arasında,
Nitqim tutulur görcək hər dəm söz arasında.

Gər görsə Züleyxavü Yusif səni bəzmində,
Məhbut qalar billah, yüz bikr qız arasında.

Ənnəb ləbin cana, təşbih edib aşiqlər,
Nar danəsidir güya, düşmüş buz arasında.

Ey dil eləmə nalə, bəsdir, yerinə yetdi,
Saldın özün adlara, yandın göz arasında.

Əhdində vəfa varsa, məbhut nə durmuşsan,
Var kuyinə yügür, yort, canın üz arasında.

Xuni-cigərim gözdən ol qədr rəvan olmuş,
Laf etmə Kəminə çox, gəl gir üz arasında. Ardı »

Ney kimi hər dəm ki bəzmi-vəslini yâd eylərəm,
Tâ nəfəs vardır quru cismimdə, fəryâd eylərəm.

Rûzi-hicrândır sevin, ey murgi-rûhum kim bu gün,
Bu qəfəsdən mən səni əlbəttə azad eylərəm.

Vəhm edib tâ salmaya sən mâha mehrin hîç kim,
Kimə yetsəm cövrü zülmündən ana dâd eylərəm.

Qan yaşım qılmaz vəfâ giryân gözüm isrâfına
Munca kim hər dəm cigər qanından imdâd eylərəm.

İncimən hər nicə kim ağyâr bidâd eyləsə,
Yâr cövriçün könül bidâdə mötâd eylərəm.

Bilmişəm bulman vüsâlın leyk bu ümmidilə,
Gâh-gâh öz xâtiri-nâşâdımı şâd eylərəm.

Lövhi- âləmdən yudum əşk ilə Məcnûn Ardı »

Hər gecəm oldu kədər, qüssə, fəlakət sənsiz,
Hər nəfəs çəkdim, hədər getdi o saət sənsiz!

Sənin ol cəlb eləyən vəslinə and içdim, inan,
Hicrinə yandı canım, yox daha taqət sənsiz!

Başqa bir yarı necə axtarım, ey nazlı mələk,
Bilirəm, sən də dedin: "Yox yara hacət sənsiz"!

Sən mənim qəlbimə hakim, sənə qul oldu könül,
Sən əzizsən, mən ucuz, bir heçəm, afət, sənsiz!

Nə gözüm var - arayım mən səni, bəxtim də ki yol,
Nə də bir qaçmağa var məndə cəsarət, sənsiz!

Sən Nizamidən əgər arxayın olsan da, gülüm.
Gecə-gündüz arayıb, olmadı rahət sənsiz!
Nizami Gəncəvi Ardı »

Çıxıb gedən günü sən od qalandı könlümdə,
Kədərdən arzularım çalxalandı könlümdə.

Məhəbbətim qəmi-hicrində yandı şiddətlə,
Köz üstə sanki kababdır, sulandı könlümdə.

Ürək qan ağladı, yaş tökdü yaz yağışları tək,
Ümidlərim qısılıb daldalandı könlümdə.

Xoş istirahətə yer tapdı dərd-ələm elə bil,
Köçün salıb gecə-gündüz dolandı könlümdə.

Əlində həsrətin, ey gül, tutub güman çöpünü,
İşin-gücün buraxıb qurdalandı könlümdə.

Bu qəm burulğanı tufan gətirdi atəşli,
Nə var qırıldı qırıldıqca yandı könlümdə.

Soruşma dərdimi, Yasin, müsibət üz verdi,
Həyat o gül gedən andan dayandı könlümdə. Ardı »

Nə zamandır çəkirəm həsrətini cananın,
Könlümün mülkünə o candan əziz sultanın.

Tazə güllər açıb,ey sərvqədim,gülşəndə,
Mənə sənsiz nə gərək ətri gülün,reyhanın.

Gəl çıx,ey sərv-rəvan,canımı yandırdı fəraq,
Söndürüm vəslin ilə atəşini hicranın.

Tazə ay tək bulud ardından əgər çıxsan,inan,
Bir canım var,onu da eyləyərəm qurbanın.

Aşiqin mən deyiləm,tək sənin ey sevgili yar,
Qəlbi eşqinlə vurur mən kimi çox nalanın.

Elə rütbə verilib,heyran olub cümlə sənə,
Sən özün heyranısan rütbə verən rizvanın.

Gəl həqiqət yolunu göstər öz aşiqlərinə,
Ayağa durmaq üçün gözləyirik fərmanın.

Yoluna göz dikən eşq əhlinin imdadına yet,
Sal mizana bu cahanın pozulan səhmanın.

Dilşad acizdi sənin şənini vəsf eyləməyə,
Kömək Ardı »