Haqqinda.az

Durmuşam sahildə tənha, bir dənizdir, bir də mən,
Gözdən itmiş sanki dünya, bir dənizdir, bir də mən.

Vaxt var idi birgə idik, sevgilim, mən və dəniz,
İndi yox heyf ol dilara, bir dənizdir, bir də mən.

Cümlə aşiqlər səni görmək ümidin üzdülər,
Göz dikən yoluna bica bir dənizdir, bir də mən.


Axşam oldu, hamı yatdı, həsrətindən yatmayan
Görməyən heç vaxtı röya bir dənizdir, bir də mən.

Çoxları görcək səni öz eşqin elan eyləyib,
Çağlayan eşqinlə amma bir dənizdir, bir də mən.

Bir zaman Məcnun idi divanə, səhra məskəni,
İndi yox Məcnun, nə səhra, bir dənizdir, bir də mən.

Fəhmi, həsrət üçbucağı Ardı »

Bir zamanlar nə mənim qönçədəhanım var idi,
Nə bu eşqim, nə də bir sirri-nihanım var idi.

Görməmişdim nə qədər ki, bu büti-zibanı,
Məsləkim vardı mənim, dinim, imanım var idi.

Nə düzü mən tanıyırdım kimisə eşq içrə
Mülki-sevdadə nə bir namü nişanım var idi.

Yaşayırdım özüm üçün, nə əzabım, dərdim,
Nə də sevdayi-məhəbbətdə ziyanım var idi.

Nə çıxan ərşə yuxum vardı şikayət eləyim,
Nə də əflakı tutan ahü fəğanım var idi.

Nə bəlalər yazılıb bəxtimə heç bilmirdim,
Sakit ömr etməyə asudə gümanım var idi.

Nə bu Yasin kimi şer ilə qəzəldən xəbərim,
Nə bu “Divan”ım ilə eşqə bəyanım var idi. Ardı »

Oluram məsti xumar yarı görəndən-görənə,
Gül düşür yadıma əttarı görəndən-görənə.

Yox olur dərd-ələmim, qüssə çıxır yadımdan,
Könlümün həmdəmi dildarı görəndən-görənə.

Çəkirəm əl daha cənnət deyilən sevdadən,
Baği-cənnət kimi rüxsarı görəndən-görənə.

Oyanır qış yuxusundan elə bil duyğularım,
Dönürəm bülbülə gülzarı görəndən-görənə.

Itirib əqlimi sanki düşürəm tilsiminə,
Bu təbiətdəki əsrarı görəndən-görənə.

Fırlanır başıma aləm, pozulur əhvalım,
Səri-kuyində kəc əğyarı görəndən-görənə.

Gəlir hər dəfə bu Yasin təzədən dünyayə,
Yox olur qəmləri qəmxarı görəndən-görənə. Ardı »

Canan ne etmiwem bele biganeyem sene,
Mecnun olan da men evi viraneyem sene.

Yuzlerle nazli yar ola konlum seninledir,
Olsan ne yerde,men hemxaneyem sene.

Canan da boyle covr eder oz muftelasina,
Sen zulmkarsan deme cenaneyem sene.

Wovqi-lebinle eyleyeli bade terkini,
Sermest gozlerin kimi mestaneyem sene.

Ancaq kemendi-ewqe giriftar olan bilir,
Zulfun qeminde men nece divaneyem sene.

Gosterme gul cemalini ,yandirma konlumu,
Qoy bilmesinler ewqde pervaneyem sene.

Ewq aleminde men de sedaqetli Vahidem,
Her bir iwimde dogru ve merdaneyem sene. Ardı »

Mey nuri-cilvə eylədi cami-bülurdən,
Cami-büluri gör ki, ləbaləbdü-nurdən.

Ruxsarın atəşi məni yandırdı durdən,
Əlbəttə, yandırar, düşə gün gər bülurdən.

Naz ilə bir xuramə gəl, əmvatə qıl güzər,
Ta “mərhəba” səsi gələ əhli-qüburdən.

Zahid sözilə kim büti-meyxanədən keçər,
Özü gərək keçirmi behişt ilə hurdən?

Ol bifəva tutarmı vəfa ilə dəstimi,
Basmaz ayağını gözümə şün qürurdən.

Meyxanəyə Bahar qürur ilə meyl edər,
Zahid qüsura meyl qılır kim qüsurdən. Ardı »

Gün çıxıb ki, yenə dünyanı işıqlandırsın,
Yaxıb öz cismini hər yanı işıqlandırsın.

Bu nə sevda ki, məhəbbətdən əsər görsənmir,
Elə sevda elə, sevdanı işıqlandırsın.

Səndə də var meyl, məndə də, cəhd eylə, gülüm,
O təmənna bu təmənnanı işıqlandırsın.

Gözünü yuma ki, dərya qaralıbdır yenə də,
Gözünü aç yenə dəryanı işıqlandırsın.

Dərdimi gördü və loğman da təəccübləndi,
Et əlac dərdə ki. loğmanı işıqlandırsın.

Yazmışam “loğman”ı, bəs qafiyəsi düzmü məgər?
Tap elə qafiyə misranı işıqlandırsın.

Ey qəzəlxan, müəmma yaradırsan güya,
Elə nəzm et ki, müəmmanı işıqlandırsın.

Şahina, surəti tə’rif eləmək bəsdi daha,
Tə’rifin, sə’y elə, mə’nanı işıqlandırsın. Ardı »

Əla, ey gözləri şəhla, qaşı peyvəstə, xoş gəldin,
Fəda olsun sənə canım, təni-növrəstə, xoş gəldin.

Müsəlsəl zülfi-müşkindən götürmüş gül üzün rövnəq,
Tutubdur aləmi şövqün, güli-növrəstə, xoş gəldin.

Dağıtdı əqlimi sərdən sənin çeşmi çəpəndazın,
Tutubsan tiği-əlmasın girib bu qəsdə, xoş gəldin.

Bu gün mehrabi-əbrunə sürahilər sücud eylər,
Piyalə ərğivani sən tutubsan dəstə, xoş gəldin.

Bulur can günbəgün ləlin təmaşasın edən aşiq,
Görübsən Məhcuri-sərgəştəni sən xəstə, xoş gəldin. Ardı »

Hər zaman dövri-fələk cövrünü kim, yad etdim,
Atəşi-ahim ilə aləmi bərbad etdim.

Bir qədi-sərvi-rəvan dilbəri-tərsanə görüb,
Onu Şirin sanıb, gəndimi Fərhad etdim.

Xaneyi-könlü fərağət qəmi qılmışdı xərab,
Dərdi-eşq ilə onu bir dəxi abad etdim.

Bu ümid ilə ki, qanım tökəcək qəmzən oxu,
Dəmbədəm xatiri-məhzunumu mən şad etdim.

Gərçi Rüsva kimi canımdan əlimi yaqadım,
Aşiq öldürməgə lakin onu ustad etdim. Ardı »