1920-ci ilə qədər günəşdən qaralmaq kasıblara aid edilirdi. "Xanımlar" bacardıqları qədər günəşdən uzaq olurdularki, ağ və solğun üzə sahib olsunlar. İngiltərə kraliçası birinci Elizabeth in dövründə qadınlar kimyəvi vasitələrdən istifadə etməklə, üzlərini solğun hala salırdılar, hansıki, bu vasitələr çox zəhərli olurdu.
18-ci əsrlərdə qadınlar pariksiz heç yerə getmirdilər. Bu pariklər həddindən artıq böyük və çox çirkli olurdu. Hətta onların içində siçan yaşayışıda tapmaq mümkün idi...
Gözəllik haqqında fikirlər həmçinin insanların harada yaşaması ilə də əlaqədar olur. Cənub-şərqi Asiyada Paduang qəbiləsinin gözəllik haqqında ənənəsi uzun boyundan ibarət idi. 5-6 yaşlı qızlar boyunlarına "boyun üzüyü" taxırdılarki, boyunları uzun olsun. Onlar hər il yenisini boyunlarına əlavə etməklə uzun boyuna sahib olmağa çalışırdılar. Onların yaşı evlənmək üçün normal olduqda bəzən elə olurduki, boyunlarının uzunluğu 25 santimetrə çatırdı.
18-ci əsərdə kişilərin ağlamağına olan münasibət indikindən daha fərqli idi. Parik taxmaq kimi, kosmetika etmək kimi, əsl "Kişinin" ağlamaqla hislərini ifadə etməsidə ictimai idi.
Tarix: 29.12.2012 / 18:08 Müəllif: *_*M_O_N_I_K_A*_* Baxılıb: 243 Bölmə: Maraqli Melumatlar ve gozellik sirleri