Haqqinda.az

Dayanacaha yaxinlashdiqda, Rufat:
- Belke, men surum mashini?- deye sorushdu.
- Niye, mene inanmirsan?
Rufat gulumsunub:
- Yox, inanmaqda deyil mesele. Sadece mene qeribe gelir.
- Rufat, ne vaxt basha dusheceksen ki, boyumushem artiq. 20 yashim var ve mashini da yaxshi sure bilirem.
Mesele mashinda deyildi, sadece Rufatin meni hele de ushaq kimi gormesi meni incidirdi. Ne vaxt boyuduyumu anlayacaqdi, goresen?
- Yaxshi, nece deyirsen.
Yol boyu hec ne danishmirdiq. Rufat sakitce pencereden denize baxirdi, men de oz fikirlerimle meshgul idim, arada bir Rufata baxirdim. Qeribedir bu sessizlik. Ele dunen aglimdan kecirdi ki, Rufatle durmadan sohbet ede bilerdim, budur, indi Rufat qarshimdadi, ve men ona ne deyeceyimi bilmirem. Sessizliyi Rufat pozdu:
- Yaxshi ki, o qiz senin ustune sherab tokdu.
Men gulumsunub:
- Deyesen, platyamin korlandigina sevinirsen? Yaxshi, senden mene platya borc olsun.
Rufat gulurdu bu sozlerime.
- Senin platyan bir qiraga qalsin, heqiqeten, cox darixirdim orda.
- Dogurdan? Hec darixana oxshamirdin axi.
- Sene demek asandi. Seni de Cemile zaldaki 300 neferin her biri ile tanish etse, gorerdim seni. Axirda tanish oldugum adamlarin adlari bele yadimda qalmirdi.
Indi de gulmek novbesi mende idi.
- Sene de yaxshiliq yoxdu.. Yaziq Cemile.
- Bele ureyin agriyirsa Camaya, gelen defe ona tapshiraram, seni de mene qoshsun, gorum xoshuna gelecek 300 defe "salam, men yaxshiyam, siz?" sozunu demek, ya da kiminse gulmeli olan zarafatlarina gulmek.
Rufatla sohbetin bele asan olacagini bilmezdim, onunla ozumu cox yungul hiss edirdim, bayaqki esebimden, stressimden eser-elamet qalmamishdi. Omrumun sonuna qeder bu cur qalmaga razi idim.
Amma ki, her yaxshi sheyin sonu oldugu kimi biz de artiq baga catirdiq.
- Hev hevesim yoxdu, bagda oturmaga,- Rufat deyinirdi.
- Bes niye ele tez cixdin? Ozun istedin ki, tez getmeyi.
- Ora da cansixici idi. Sevmirem ele nishan, toy merasimlerini. Qulaq as, gelenden beri hele Bakiya getmemishem hec. Belke, harasa cixaq?
- Indi? Gec deyil?
- Hm.. dogurdan, senin seher ish gunundu axi. Hami menim kimi mezuniyyetde bosh-bosh gun kecirmir ki.
Seher ish ucun tez durmali olsam da, Rufatla vaxt kecirmek fursetini elden vere bilmezdim. Vecime deyil, qoy ishde meni yuxu tutsun, Rufatdan daha deyerli deyil ki.
- Mene uygundur. Qoy platyami deyishim, gedek harasa.
- Ok, seni gozleyirem.
Belelikle, tez platyami deyishmish ve ashagi enmishdim. Neneme zeng edib "Rufatla Bakiya gedirik, ikimiz de acmishiq, yemek yeyeceyik. Gec gelsek, narahat olma" dedikde, cox etiraz etmemishdi. Mence, nenemi hec vaxt aglina gelmezdi menim onu sevdiyim. Rufat gozunun qabaginda boyuduyunden, aramizda da bu qeder yash ferqi oldugundan menim ona daim qardash kimi baxdigimi fikirleshirdi. Eminem ki, esl hisslerimi bilse, shok olardi.
- Yaxshi, hara gedek?_ mashina oturduqda Rufatdan sorushdum.
- Hm... Baki uzre ekspert sensen. Men ise turistem. Sene hevale edirem yer secmeyi.
- Hm.. bu istide yeqin ki, qapali yerde oturmaq istemezsen. Hem de qlamur restoranlari gezmeye cox vaxtin olacaq. Qutab yemek istemirsen?
- Ela fikirdi. Isteyirem
- Ok, onda Corata gedirik.
- O uzunluqda yol getmeye hazirsan?
"Sene gore her sheye haziram" demek kecdi ureyimden, amma elbette ki, demedim. Sadece "cox deyil yol" demeklekifayetlendim.
Biz denizkenari kafelerden birine catdiqda havanin qaralmasina baxmayaraq, kafede bir xeyli adam vardi. Sifarishlerimizi verib sohbet edirdik. Artiq dilim acilmishdi, ona Amerikdan sonraki heyatimdan, unversitetden, ishimden danishirdim.
- Senin Amerikadaki boyfriendin ne oldu? Nikdi adi, ele deyil?
Nikin adini da xatirlamasi yaxshi elamet sayilir, yeqin. Sevincimi biruze vermemeye calishib,
- Ayrildiq onunla,- dedim.
- Niye ki? Men axirinci defe sizi gorende, cox qerarli gorunurdun.
Ona esl ayrilmaq sebebini dyee bilmezdim, "sene gore ayridim" deyesi deyildim ki.
Bu sebebden de,
- Amerikadan qayitdiqdan sonra, arada bu qeder mesafe ola-ola munaisbet davam etdirmek olmayacaqdi. Buna gore de ayrildiq.
- Aydindir.
Monika ile niye ayrildiqlarini sorushmaq ucun ela fursetdi, bu sebebden butun cesartimi toplayib,
- Yaxshi, bes sen Monika ile niye ayrildin? Siz lap toya hazirlashirdiniz ki.
Bu suali vermeyime peshman oldum, eshieceyim cavabdan qorxurdum, belke, ele qeyri-mueyyenlikde qalmaq daha yaxshi idi menim ucun.
Rufat da cox cavab vermeye telesmirdi, bayaqki, guleruzluluyundne eser qalmamishdi. Suali vermekle sehv etdiyimi basha dushdum.
- Ok, bagishla, isteyirsen cavab verme. Cox shexsi meseleye toxundum, deyesen.
- Yox, eybi yox. Eslinde bizde sebebler muxtelifdi. Cox faktor tesir eledi ayrilmagimiza. Munasibet bu qeder uzun davam etdikde, ister-istemez her iki teref mueyyen qeder bezir, bezen monotonluq yaranir. Hem de ikimiz de inadkardiq. Monika basha shtatda yaxshi ish teklifi almishdi, kocmek isteyirdi. Menimse karyeram Nyu-Yorkda idi, her sheyi atib gede bilmezdim. Kompromise gede bilmedik bu kimi meselelerde. Bu sebebden de ayildiq sonra.
Rufat bunu deyib yemeyine davam etmishdi, aydin bilinirdi ki, sohbeti davam etdirmek istemir. Aglimda onlarla sual olsa da, susmushdum.
Movzunu deyishmish, bu gunki nisandan, Bakiin nece deyishmeyindeve s. sohbet etmishdik. Geceni yatmadigimdan, gunduz de butun gunu ishde oldugumdan, cox yorulmushdum. Esnemeyimi ne qeder gizlemeye calishsam da, Rufatin diqqetinden qacmamishdi.
- Dur gedek, gecdir artiq. Amma bu qeder yuxulu oldugunu nezere alaraq, mashini men surecem.
- Ne qiymetli canin var- deyib, zarafat etsem de, heqiqeten yuxulu idim, etiraz etmedim cox.
Yol boyu hec birimiz danishmirdiq. Cox yorgun oldugumdan, deyesen, yuxuya getmishdim.
Bir de darvazanin agzinda,
- Niqulya, dur, catdiq artiq- deye Rufatin sesini eshitdim.
- Ne tez? Niye bele tez catdiq?
- Tez deyil, sen yatmishdin. Yavash, ehtiyatli ol- deyib, mashindan dushmeyime komek etmishdi.
- Darvazanin agzinda "cox sag ol axsham ucun" dediyinde, "xoshdur" deyib iceri girdim. Bu gun gozlediyimden min defe daha yaxshi kecmishdi, ve seher mutleq uzerime sherab dagidan qizin unvanini oyrenib minnetdarliq elameti olaraq ona gul buketi gonderecekdim.
Novbeti gunler erzinde Rufati demek olar ki, gormemishdim. Gunun ekser hissesi ishde olurdum, axshamlar baga gelende ise (Rufat Amerikadan qayitdiqdan beri daha Bakidaki evimizde qalmirdim, yol meni xeyli yorsa da, "birden yene qarshilashariq" namine her axsham Merdekana gelirdim) balkonda eyleshir, onu uzaqdan bele olsa gormek meni sevindirirdi. Axshamlari Rufat, demek olar ki, bagda tapilmirdi, 3 il burda olmamanin evezini cixirdi sanki. Omrunun yarisindan coxunu Nyu-Yorkda yashasa da, mektebden bezi dostlari ile elaqesi qalmishdi, indi de burda olmagindan istifade edib onlarla gorushurdu. Onu cox az gorsem de, heyatimdan shikayet etmirdim, bele yaxinligimda olmasi, menden 15-20 metr aralida nefes almasi bele mene bes idi. Ne nenemgil, ne de valideynlerim (onlar da Frankfurtdan Bakiya mezuniyyet ucun gelmishdiler) mendeki bu heyecani, Rufati gorende gozlerimin parlamasini hiss etmirdiler. Nenem "ne eceb senden daha Bakida qalmirsan, her gun bagha gelib gedirsen?" sorushduqda "mamagil burdadir, onsuz da ilde 1-2 defe gelirler, onu da ayri kecirmeyek" demishdim, nenem de bu arqumentime inanib sohbeti uzatmamishdi.
Bir defe adetim uzre ishden yene gec cixmishdim. Saat 11 olsa da, Merdekana gedirdim. Darvazamizin qabagina catdiqda taksiden Rufatin endiyini gordum, o da meni gormush, qapinin agzinda meni gozleyirdi.
- Necesen? Coxdandir, gorunmursen? Haradan gelirsen bu saatda?
- Ishden. Bilmirem, niye, amma yayda hami evini temir etmek hevesine gelib, sifarishlerin elinden terpenmek olmur.
- Yaxshidir da, gununu menim kimi bosh kecirmirsen.
- Ailenle kecirdiyin vaxti bosh hesab edirsen?
- Onlari nezerde tutmuram, sadece Nyu-Yorkdan sonra Baki cox maraqsiz gelir.
- Sen de muqayise etdin de.. Nyu-Yorkdan sonra her yer maraqsiz olar, neinki tek Baki.
- Olmusan Nyu-Yorkda?
- Yox, Ketigille bir tetilde gelmek istedik, Saymonun mezuniyyeti alinmadi.
Ele bunu demishdim ki, nenemin "Niqulya, qapinin agzinda niye danishirsiniz? Rufat, gel bize" deye sesini eshitdik. Sohbete o qeder alude olmushduq ki, darvazanin qabaginda dayanmagimizi hiss etmemishdim hec.
Rufat iceri kecmek istemese de, cesaretimi toplayib (bir defe ucun soyuqqanliliqdan el ceke bilerdim, mence) "gel kec, evde tek oturmaqla bir shey olmaz" demish, Rufat da razilashmishdi. Vaxt gec oldugundan heyetde nenemden bashqa hec kes yoxdu, o da balkonda torsherin altinda oturub kitab oxuyurdu.
Rufati heyetdeki besedkada qoyub, ikimize sham yemeyi, dondurma ve s. hazirlamishdim. Indi de dondurmamizi yeye-yeye sohbetimize davam edirdik.
- 1 il Amerikada yashayasan, Nyu-Yorkda olmayasan. Bundan boyuk loserliq ola bilmez.
Men de gulub:
- Bahadur da bunu deyir. Axi o da NY-da oxuyub, her defe "NY-da olmamish heyatdan getmek gunahdir" deyir.
- Duz deyir. Bu il gel NY-a, hem de yeni il etefesinde. Mamagil meni gormeye gelecekler, sen de onlara qoshul.
Rufat meni NY-a devet edirdi?! Bundan boyuk xoshbextcilik olmazdi menim ucun. Sevincimi gozletmeye calishib:
- Baxariq,-demishdim.
- O defeden beri senden sorushmaq isteyirem, yadimdan cixir. Bahadurla aranda ne ise var?
Her suali gozleyerdim, amma bunu yox. Bu haradan cixdi?
- Yox, elbette ki. Bu haradan cixdi?
- Ne bilim, babanin ad gununde ekser vaxt onla danishirdin. Cox mehriban gorunurdunuz.
- Bahadur menim az qala emim oglu sayilir. Onu boyuk qardash kimi cox isteyirem. Eminem ki, hec onun da aglindan bele bir shey kecmez.
- Aydindir, yeqin, sehv basha dushmusem. Hem de duz deyirsen, arada bu qeder yash ferqi, hem de sen hele bele munasibetlercun ushaqsan.
Yash ferqinden danishmasi cox xetrime deydi, Bahadurla aramizda 8, Rufatla ise 9 yash ferqi vardi. Demeli, yash ferqi onuncun cox boyuk maneedi? Hem de hele de meni ushaq hesab edir?! Boyudyumu ne zaman anlayacaqdi axi?
Istemeden, gozlerim dolmushdu:
- Sene gore hele de balacayam? Basha dush, qabaginda priqalkadan tullanan usaq yoxdu. Boyumushem artiq. Ne vaxt goressen bunu??
Aglim "sus, besdir" dese de, Ketinin meslehetleri tamam yadimdan cixmish, gozlerim dolmush, az qala qishqiracaqdim. Rufat da menden bele reaksiya gozlemirdi. Qeribe-qeribe uzume baxirdi.
- Bezdim artiq, besdir- deyib, onu besedkada tek qoymush, otagima cixmishdim. Hisslerimin bele qarsiliqsiz olmasindan, menim onu bele sevdiyim halda onu bunu gormemesinden, mene "boyuk qardash" munasibetinden, bir sozle her sheyden bezmishdim.
Otagima cixib carpayimda uzanmish, bir saata yaxin ele veziyyetde qalmishdim. Bayaq elediyimin peshmanciligini cekirdim. Bu vaxta qeder hisslerimi gizleyim, ozume "soyuqqanli olmaq lazimdir" dersini kecim, Rufatin burda oldugu muddetde ozumu mesafeli aparim.. Butun bunlardan sonra bir deqiqenin icinde her sheyi berbad edim, ozumu idare ede bilmeyim qarshisinda aglayim. Allah bilir, indi menim haqqimda ne fikirleshirdi, ozumu biabir etmishdim. Ne ecebse, nenem de gelib ne oldugunu sorushmurdu, aglayib otaga girdiyimi gormushdu.
Yaxshi ki, valideynlerim oz otaqlarinda idiler, yoxsa onlara da bir hesabat verecekdim.
Su icmek behanesi ile otagdan cixdim, Rufatin coxdan getdiyini bilsem de, yene icimde bir umid "belke, ashagida seni gozleyir, danishmaq isteyir" deyirdi. Otagdan cixan kimi, ilk ishim balkondan heyete nezer salmagim oldu. Elbette ki, Rufat coxdan getmishdi. Oz axmaqligima ozum gulumsedim. "Nigar, o seni sevmir" bu sozu aglim artiq mininci defe tekidle deyir, ureyim de "indi sevmir, amma sevecek, mutleq sevecek" deye cavablandirirdi. Pillekenlerle ashagi dushmek istediyimde, nenemi yene bayaqki yerinde- divanda kitab oxudugunu gordum. Bir bu catishmirdi- nenem bayaqkina gore menden izahat isteyecekdi. Meni gorub, kitabini bagladi:
- Niqulya, gel otur yanimda, bir az sohbet edek.
Hec ne demeyib divanda uzandim, bashimi nenemin dizine qoydum. Nenem saclarimi sigallaya-sigallaya,
- Rufat ucun baxirdinsa, coxdan gedib,- dedi.
Nenem fikirlerimi bu qedermi asan oxuyurdu?! Hec ne demeyib, onun soze davam etmesini gozleyirdim.
- Bayaq ne oldu? Niye aglayirdin?
Icimden her sheyi oldugu kimi neneme danishmaq kecdi, meni basha dushecekdi, qinamayacaqdi, hisslerime hormet edecekdi. Amma Rufat movzusunu Keti ile Nikden bashqa hec kime danishmadigimdan (eslinde onlara da oz inisiativim ile danismamishdim, ozleri qiraqdan menim Rufata munasibtimi basha dushmushduler; ironiyaya bax, mene yad adamlar 2 gunun icinde Rufata olan hisslerimi aydin basha dushurler, budur 20 ildir, oz ailem bunu gormur, belke, gormezden gelirler?!), indi de her sheyi achiq-ashkar neneme danishmaga gucum catmadi. Bu sebebden:
- Hec... xetrime deydi,- demekle kifayetlendim.
- Neyledi ki?- nenem asan-asan sohbete son vermeyecekdi, deyesen.
- Mene hele de ushaq deyir, guya ozu menden boyuk olub, bir shey edib. Her sohbetde "sen ushaqsan" deyib, yashimi uzume vurur.
- Niqulya, onun bu munasibetini izah etmek cetin deyil. Sen sozun heqiqi menasinda, Rufatin gozunun qabaginda boyumusen, sen korpe olanda seni kolyaskada gezdirib bu heyet boyu. Sene velosiped surmeyi de o oyredib.
Ister-istemez gulumseyib:
- Aha, yadimdadi, meni guya velosiped surmek oyredende yixmagi yadinda? Uzum cizilmishdi, nece qorxmushdu ciddi bir shey olduguna,- bu xatireler yadima dushub gulumseyirdim. Nenem duz deyirdi, butun ushaqligim Rufatin gozunun qabaginda olub.
- Aha, uzunun cizigi hele de qalir. Buna gore de, aranizdaki yashin onun ucun bu qeder boyuk gelmesi normaldir.
- Ne vaxtsa meni kolyaskada gezdirib deye, indi boyuduyumu gormemesi de duz deyil axi. 20 yashim var, sen menim yashda olanda artiq papa da vardi.
- Rufatin seni ushaq kimi gormesi niye seni narahat edir ki? Xususi sebeb var buna?
Belke de, bayaqki mulahizem sehvdi, nenemi de xeberi vardi menim Rufata olan munasibetimden.
- Narahat etmir, sadece xetrime deyir.
- Ozunu bele incikliklere cox qapdirma, heyatda hele o qeder ureyince olmayan hadiseler olacaq ki. Her biri ucun ozunu bele oldurmeyin mumkun olmayacaq.
Hec ne demeyib gozlerimi yummushdum. Nenemin sozleri meni sakitleshdirmek evezine, gelecek haqqinda daha da qorxuya salmishdi? Gelecekde meni neler gozlediyini bilsem, yeqin ki, indiki bu inciklikler oyuncaq kimi gorunerdi gozume.
Novbeti gunler erzinde utandigimdan Rufatin gozune gorunmemeye chalishirdim. Bir defe baghda balkonda laptopumu qucaqlayib oturub, novbeti sifarish ustunde ishleyirdim. Menim dizaynla bagli zovqum bir az bashqa oldugundan, her mushteri ile asan yola getmirdim, onlar menim tekliflerimi cox vaxt basha dushmur, menim meslehet gorduyum minimalizm evezine, daha enenevi terze ustunluk verirdiler. Bu defe ise sifarshchi ile ilk sohbetden bir-birimizi yaxshi anlamish, tez ortaq mexrece gelmishdik. Bu sebebden de bu sifarishin uzerinde xususi hevesle ishleyirdim. Elimdeki certyojlara o qeder alude olmushdum ki, bir de heyetden mamamin meni seslediyini eshitdim.
- Niqulya, Rufat burdadi, seni sorushur.
Heyecandan az qala ureyim yerinden cixacaqdi. Goresen, niye gelib? Ne isteyir? O defeki hadiseden sonra qabagina nece cixim? Yene onu gorub aglamasam, yaxshidir. Belke, gelmek istemediyimi deyim?! Ushaq olma, Nigar, bir nece gunden sonra cixib gedecek. Onu yeniden gormek fursetini elden vere bilmezdim.
Bunlari fikirleshe-fikirleshe ashagi endim. Rufat meni gorub, gulumsedi. Birden qapidaki guzguye baxib, diksindim. Saclarim seliqesiz yigilmish, gozumde eynek, bayaq bloknotumda qeydler aparanda necese (hele de basha dushmurem, nece?) uzumu de yazmishdim, yanagimin ortasinda murekkeb lekesi vardi. Ve men Rufatin qabagina bu veziyyetde cixmishdim?! Biabir olmaqlarim ust-uste gelirdi. Yene aglimdan aglayib yuxari qacmaq kecdi. Amma bu defe ozumu lap biabir ederdim bele hereketimle. Hem de her defe Rufati qabagina bezenmish cixmamaliydim ki, bir defe de meni bele- ish veziyyetindeki halimla gorsun. O meni gorende bezenib gelmir ki? Xeyir ola men onucun bu qeder eziyyet cekmeliydim. Icimdeki usyana ozum de mehettel qalmishdim. Bashimi bir az da dik tutub, ona yaxinlashdim. Rufat yene gulumsemesine davam edirdi. Axmaq.. Ureyimde "axmaq" desem de, gulumsemek ona cox yarashirdi, bu sebebden yalandan da olsa, hirslene bilmirdim ona.
- Bu ne veziyyetdi?- aciq-ydin uzumdeki murekkebe ishare edirdi.
- Ne olub veziyyetime? Her defe "glamurnaya kuritsa" kimi gorunesi deyilem ki.
- Ushaq ki, ushaq. Sonra da ushaq deyende, inciyirsen.
- Eger yene o movzuya bashlayacaqsansa, cixiram yuxari. Gorursen ki, xoshuma gelmir, xoshun gelir, eseblerime toxunmaqdan?
- OK-OK, esebleshme. Bagda darixirdim, Bakiya getmek isteyirem, dedim belke, sen de gedesen.
Ureyimde reqs edib, "qoy mamadan sorushum, gorum ne deyir?" deyib, mamadan icaze aldim. Saat 9-du, evde gec gelmeyime qarishmasalar da (xususen, yanimda Rufat olacaqdisa) yene heddimi ashmaq istemirdim. Mamamin OK-ni aldiqdan sonra, hazirlashmaq ucun otagima getdim. "Rufat bey, gostererem sene ushaq nece olur" deyib bezenmeye bashlamishdim. Ishe uzumdeki murekkebi silmekle bashladim.
Hazirlanib ashagi endikde, Rufatin gozlerinden "Wow" dediyini hiss eledim, heyranligla mendeki bu tranformasiyaya baxir, men de "eceb olur sene, sen hele cox teeccubleneceksen" deyirdim ureyimde.
- Bir shertle gedirik ki, mashini men sururem.
- Ee, bashlama da, Nigar.
- Ozun bil, onda getmirem,- bilmirem niye, amma tersliyime dushmushdu. Dediyimi eletdirecekdim.
- Yaxshi-yaxshi, bashimin belasi, gel.
1-0 menim xeyrime. Hele cox incidecem seni Rufat.
Rufatla bulvara gelmishdik. Bir az gezdikden sonra, ordaki kafelerin birinde oturub dondurma yeyir, men de hevesle en son baxdigim film haqqinda danishirdim. Birden Rufat eli ile uzumdeki dondurma lekesini sildi,
- Uzune bulashdirmasan olmaz da, bayaq murekkeb, indi de dondurma,- dedi. Rufatin eli uzume deyende, heyecandan elimdeki qashigi yere saldim. Onun dediyi sozlerden cox, etdiyi herekete teeccublenmishdim. Qizarib cugundura oxshayirdim, yeqin.
Rufat ise teeccublenmishe oxshamirdi, sanki, her gun uzumden dondurmani silmek onun ucun adi bir ishdi. Umid edirdim ki, ureyimin doyuntulerinin sesini eshitmir.
Daha dondurma yemeye hevesim qalmamishdi, bayaqki entuziazmim da yoxa cixmishdi. Qiriq-qiriq cumlelerle kino haqqinda fikrimi tamamlamaga chalishirdim. Rufat da ozumu itirdiyimi hiss edirdi. Goresen, sebebini basha dushurdumu?
- Isteyirsense, duraq bir az gezek,- dediyimde tez razilashmishdim.
Hesabi odeyib, bulvar boyunca gezmeye bashlamishdiq.