Haqqinda.az

Allahu Akbar, ey senem husnunde heyran olmusham
Govsu guzehdir qashlarin, yayine qurban olmusham

Uzundur ol cennet gulu, boyun hegiget servidir
Eshginde men bulbul kimi, alemde destan olmusham

Kovnu mekandan kecmishem, m`eni sherablar icmishem
Canana, uzun gormushem, bashdan-ayag can olmusham

Da`vi menem, qazi menem, munkir menem,razi menem
Dagi menem, yazi menem, men gullu dovran olmusham

Sufi menem, safi menem, kafi menem, shafi menem
E`rni menem, heyran menem, derd ile derman olmusham

Zahid menem, abid menem, asi menem, fasig menem
Momin menem, k`afir menem, men gulli-insan olmusham

Ucmaq ile rizvan menem, Ardı »

Mari-siyah zülfün edər xanə könlümü,
Qaldı məhəlli-gənc bu viranə könlümü.

Tiri-bəlayə etdi hədəf aqibət məni,
Ya rəb, görüm ki, seydvəş oxlanə könlümü.

Qəmzən çəkib xədəng, qaşın tir ilə kəman,
Qanlı kimi çəkər hərə bir yanə könlümü.

Qoyma ki, şanə dil uzada tari-zülfüvə,
Allah üçün batırmagilən qanə könlümü.

Xalın həvası ilə könül qondu zülfüvə,
Axır əsiri-dam elədi danə könlümü.

Hər sübhlər bu xəstə dili-xəstə eyləyir,
Gahi nəsimi-sübh, gəhi şanə könlümü.

Salarını qoyub qəmi-hicranda mübtəla,
Rəhm eyləməz, edər yenə viranə könlümü.
Mirzə Hüseyn Salar Ardı »

Gəlir nəsimi - behişt aşikarə zülfündən,
Müəttər oldu bu məclis dübarə zülfündən.

Kəsib qabağını hüsnün misali - əbri - siyəh,
Olubdu mah ruxün bəxti qarə zülfündən.

Çəkəndə darə haçan böylə ah - zar elədim
Ki, düşmüşəm bu gecə ahü zarə zülfündən?

Rəqib çox çalışır kuyi - yarə yol tapsın,
Vəli düşən deyiləm mən kənarə zülfündən.

Mətai - müşkə bu tüccari - eşq olub talib,
Budur ki, şur düşüb hər diyarə zülfündən.

Fəraq oduna yanar həşrə dək dili - Pürğəm,
Gər olmasa bu yaman dərdə çarə zülfündən.
Mirzə Əhməd Pürğəm Ardı »

Əql yar olsaydı, tərki-eşqi-yar etməzmidim?
İxtiyar olsaydı, rahət ixtiyar etməzmidim?

Ləhzə-ləhzə surətin görsəydim ol şirinləbin,
Sən kimi, ey Bisütun, mən həm qərar etməzmidim?

Nişə məhrəm eylədin şəmi, məni məhrum edib,
Mən sənin bəzmində can nəqdin nisar etməzmidim?

Dərdimi aləmdə pünhan tutduğum naçardır,
Uğrasaydım bir təbibə aşikar etməzmidim?

Yar ilə əğyarı həmdəm görməyə olsaydı səbr,
Tərki-qürbət eyləyib, əzmi-diyar etməzmidim?

Vaizin bəzmin mənim rüsvalığımdan qıl qiyas,
Onda sidq olsaydı, mən təqva şüar etməzmidim?

Ol güli-xəndanı görmək mümkün olsaydı mənə,
Sən tək, ey bülbül, gülüstanə güzar etməzmidim?

Ey Füzuli, daği-hicran ilə yanmış könlümü,
Laləzar açsaydı, seyri-laləzar etməzmidim? Ardı »

Toplansa əgər bir yerə dünya gözəlləri,
Heyran qoyar hüsnündəki məna gözəlləri.

Söz qəddimi dik tutmağa göndərmiş İlahi,
Qamətləri şux, gözləri şəhla gözəlləri.

Vəsf etməyə acizdi qələm, söz, ömür, ilham,
Dilden tökülən bir belə misra gözəlləri.

Dünya yığıla tutmaram heç bir kəsə nisbət,
Rəna kimi yurdumdakı rəna gözəlləri.

Yasin, elə söz söylə bu Rəna da desin qoy
Əhsən sənə vəsf eylədin əla gözəlləri.

*Rəna adlı bir oxucumuzun xahişi ilə yazılıb Ardı »

Bizi Əhli-Beytin eşqi rəhi-Həqqə doğru səslər,
Seçilib Xuda tərəfdən çün imamətə o kəslər.

Bu çıraği-dini-İslam Həq iradəsiylə yanmış,
Onu ta çətin keçirtsin hər əsən soyuq nəfəslər.

Gəl əsiri-nəfs olma,qədəm at hüda yolunda,
Su dayanmadan axarsa nə edər bu xarü xəslər.

Əsəfa, zəmanə içrə o zəlalətə sürüklər,
Bəni-Adəmi dəmadəm bu həvavü həm həvəslər.

Salıb əhli-eşqi yarın qəmi-hicri damigahə,
Nə zaman gələr xilaskar o zaman sınar qəfəslər.

O qiyamə az qalan gün yığılar onun yanında,
Sayı üç yüz on üç olsa bax olardı dadrəslər.

Şəhi-övliyadı Qaim,onu gözləyir Qəvimi,
Hər an Əhli-Beytə qarşı ürəyində eşqi bəslər. Ardı »

Yolun azmışlara eşqin çıraq olsun düzələr,
İşimiz, şər daha bizdən uzaq olsun, düzələr.

Giley eylər bütün aləm dağınıq zülfündən,
Bölünüb can ona, ey gül, daraq olsun düzələr.

Əyilib eşqə düşəndən bəri qəddim yay tək,
Əyilən qəddimə dərdin dayaq olsun, düzələr.

Qalma bir zərrə nigaran, gülüm, əhvalımdan,
Düzələr, tək mənə səndən maraq olsun, düzələr.

Nə verir Yasinə, versin çəkəcək, əlbəttə,
Heç nə olmaz, yarının canı sağ olsun, düzələr. Ardı »

Arif-i La-mekan otuz ikidir
Sahib-i cism-ü can otuz ikidir

Aç könül gözünü ve üzüne bax
Kim yaxîn bî-güman otuz ikidir

Üzün Ümmü'l kitâbın ayətı
Nə sayırsan həmən otuz ikidir

Sidrəttü'l-mantəha anın aksamı
Nə sayarsan ayan otuz ikidir

Vahy ü ilham ya Nəbiyy ü vəlî
Aşikar u nihan otuz ikidir

İndi İsa götürdü şirk ü nifâk
Bil ki sâhib-zamân otuz ikidir

Der Nəsimi ki sûrət ü mə'na
Şərh ilə həm bəyan otuz ikidir Ardı »