Haqqinda.az

Naz edir bulbule gul bir bele menasi nedir,
Bulbulun bes gulu sevmekde temennasi nedir.

Awiq her covre dozer belke de bir hikmeti var,
Bu iwin fikr ele gor esl muemasi nedir.

Oldurur gunde dirildir,menii oz cananim,
Kecmiwin indi mene mocuzi Isasi nedir.

Bulbulun ki,bu qeder nalesi dunyani tutur,
Kimse bilmir hele qelbindeki sovdasi nedir.

Men olan yerde menim tek ola bilmez Mecnun,
Sen olan yerde onun sevdiyi Leylasi nedir.

Qoyma incitsin ipek koynek o nazik bedenin,
Hani gulde bu letafet? onun ezasi nedir.

Sen de Vahid vetenin gullerinin awiqisen,
Sen ki,varsan cemenin bulbuli-weydasi nedir. Ardı »

Ta sünbülün götürdü cəmalında afitab,
Dutdu cahanı məşəli-alından afitab.

Dövri-qəmər də düşdü səhabə fəraqidən.
Tabında hüsn, nəqşi-hilalından afitab.

Çəkdi8 saçı kəməndinə xali-rüxü məni,
Ögrəndi fitnə fitnəli xalindən afitab.

Məhv oldu gülüstani-vüsalında ta ədəb,
Ta rəngü bu bürəd, rüxi-alindən afitab.

Cami-ləbin meyindən içirdi Həqiqiyə,
Abi-həyatı ləli-zülalından afitab. Ardı »

Baği-hüsnündə bu sünbüllər ki, dəstə-dəstədir,
Sayəsində xətti-müşkin səbzeyi-növrəstədir.

Ağzın öpdüm deyü hər dəm canıma cövr eyləmə,
Mənə böhtan etdiyin, ey qönçələb növrəstədir.

Halını ərz etməyə şahi-gülə bülbüllərin,
Qönçeyi-noxiz guya nameyi-sərbəstədir.

Tazə-tazə dağlarda saidi-zibayi-yar,
Şöylə rəngin görünür, guya ki, bir güldəstədir.

Çeşmi-bimari-nigarın qanə pəhriz eyləməz,
Onun üçün, Nitqiya, hər dəm o xuni-xəstədir. Ardı »

Avarəyəm illərdi ki, bir gül sorağında,
Oldum, yanıb artıq o gülün kül, sorağında.

Düşdüm üzü səhralarə Məcnun kimi mən də,
Bir gözləri nərgiz, saçı sünbül sorağında.

Eşq içrə işim müşkülə düşmüş, köməyim yox,
Canım gedir əldən daha müşkül sorağında.

Ah-nalə çəkib ağlayıram mən gecə-gündüz,
Adətdi gülün zar ola bülbül sorağında.

Var ümmidim axır yetərəm arzuma, Yasin,
Dildarımın, Allaha təvəkkül, sorağında. Ardı »

Tərləmiş arizinə çəkdi əlin ol gülru,
Gör nə ustaddır, ey dil, çıxarır oddan su,

Qanə döndü meyi-gülfam görüb ləli-ləbin,
Xum ayağına həsəddən yıxılıb sındı səbu.

Xal düşmüş üzünə, mərdümi-çeşminə baxır,
Şəh hüzurunda durub sanki qulami-hindu.

Gün tutuldu, şəbi-yelda tək hava oldu qara,
Üzünə şanə ilə açdı nigarım geysu.

Nafəyi-mişkin atar Çinə, qaçar səhrayə,
Zülfi-ənbərşikənin görsə, Xətadən, ahu.

Dəri-meyxanədə gördükdə əlimdə şişə,
Dostlar, zahidi-bədkiş mənə oldu ədu.

Vaqifa möizəyi-vaizə aldanma dəxi,
Neçə yüz məscidi viranə qoyub ol bayqu. Ardı »

Əfsus, heyf məndən o cananım ayrılır,
Can mülkünü xərabə qoyub canım, ayrılır.

Müştaqi-ğəm görüb də məni gühkən kimi,
Şirindilü şəkərləbü xəndanım ayrılır.

Baği-məhəbbət içrə mənə qüssə tapşırıb,
Bir ala gözlü sərvi-xuramanım ayrılır.

Geysuyi-yarə, söylə səba, şanə dəyməsin,
Tel-tel düşəndə gül üzə, yüz canım ayrılır.

Qan ağlasın həmişə gərək qan olan könül,
Baki bəla əsiridi, soltanım, ayrılır. Ardı »

Çün eşitdim, ey əzizim, sahib azar olmusan,
Gərdişi - dövran ilə dərdə giriftar olmusan.

İncinib nazik bədən ol bəstər içrə, gah - gah,
Söylənən sözlərdən, aya, xeyli bimar olmusan?

Hadisati - ixtilafi - dövrdən zəhmət çəkib,
Möhnəti - amacgahi - çərxi - qəddar olmusan.

Payibənd etmiş səni ol həbsgahi - xanədə,
Neçə gündür ol səbəbdən tərki - bazar olmusan.

Dərdi - sər vermiş sənə asibi - dövrani - qəza,
Gül kimi rəngin solub, aludeyi - xar olmusan.

Mümkün olsaydı olurdum xidmətində müstədam,
Yüzümə çalma günahım, etmə bizar, olmusan.

Bilməzəm çərxi - fələk qılmış səni aşüftəhal,
Yoxsa biçarə Kərim tək sinəəfkar olmusan.
Mücrüm Ardı »

Söylər səba ki, gəlmədə qaşı kəman qоnaq,
Gözlər əlamətilə gözüm hər zaman qоnaq.

Yetməzmi, bunca seyr elədim tоzlu yоlları?
Bir gün gətirmədin mənə, ey karivan, qоnaq!

Viran edibdi qəm qоşunu хanimanımı,
Etməz qəbul, kim görə biхaniman qоnaq.

Möhnət qışında isti vüsal хanəsin dilər,
Qalmış qapında bоynubükük, nagüman qоnaq!

Ey dəhr, həqq bər-bəzəyilə bəzənginən,
Gəlmək zamanı bəzminə Sahibzəman qоnaq!

Dünya evində gözlə хətir-hörmətin Əvəz,
Bu evdə çünki cism müsafirdi, can qоnaq. Ardı »