Haqqinda.az

Nə qədər eşqimiz , ey gül , belə pünhan olacaq ,
Aşikar eyləməyincə ürəyim qan olacaq ?

Nə qədər gül üzünün həsrətin aşiq çəksin ,
Nə zaman vəslinə bəs yetməyə imkan olacaq ?

Bəs haçan rəhm edəcək bülbülü - biçarəyə gül
Nə qədər bəs o fəğirin işi əfğan olacaq ?

Eşqdən başqa nə dərd olsa yenə çarəsi var ,
Ayrılıq dərdinə , bilməm necə dərman olacaq ?

Öz xoşumla o qarə zülfə əsir oldum özüm ,
Bilmədim , xatirim eşqində pərişan olacaq .

Sən götürt məscidi zahid , bizə meyxanəni ver ,
Kim bu işdə görək axırda peşiman olacaq ?

Hələ Vahid , meyə meyl eyləmə , qoy gəlsin o gül ,
Yarsız yerdə Ardı »

Saldın məni, ey gül, dəli sevdayə bu yaşda,
Tən eyləyir aləm məni-rüsvayə bu yaşda.

Eşqin, inan Allaha ki, ey qönçədəhanım,
Döndərdi məni bülbüli-şeydayə bu yaşda.

Yüz dəfə alıb gündə qədəh saqi əlindən,
Qurşandı könül badeyi-səhbayə bu yaşda.

Ar eylədi o heç nə yaxından, nə də yaddan,
Bağlandı könül zülfi-çəlipayə bu yaşda.

Əhvalımı kim gördü təəccüblə soruşdu:
Heç eşq-məhəbbətmi olar, ayə, bu yaşda?

Kamilləşər insan, bu məsəldir, qocalanda,
Düşdüm görəsən bəs niyə xülyayə bu yaşda?

Yasin, elə yaz şerini heç kim deməsin, bax
Sən bir buna, bir yazdığı misraya bu yaşda. Ardı »

Bəşərə qalmaqal verir dünya,*
Hər kəsə bir zaval verir dünya.

Oturub çox da gəl xəyal etmə,
Bu ömürdən kam al, verir dünya.

Dəymişin çox verəndə şad olma,
Vaxt olur həm də kal verir dünya.

Özünü dərk edəndə çox gec olur,
İnsana dar macal verir dünya.

Bir ömr keçdi neynədin, Yasin,
Di cavab ver sual verir dünya. Ardı »

Səni, ey tazə hilalım, yetişib mah olasan,
Nədi sevdayi-məhəbət bilib agah olasan.

Göstərib hüsnünü dünyamızı heyran edəsən,
Cümlə aşiqlərə aləmdə nəzərgah olasan.

Yoxdu bir sahibi, can mülkü biyabanə dönüb,
Gələsən sən orada təxt qurub şah olasan.

Nə qədər aşiqi məhv eylədi naz-qəmzə oxu,
Ey könül, kaş ona sən də nişangah olasan.

Qurban olsun demisən Yasini qoy bir telimə,
Daim, ey gül, nə ola böylə xeyirxah olasan. Ardı »

Təngə gəlmiş, könül, aləm sənin əfqanından,
Nə şikayət eləyirsən yenə dövranından?

Bəlkə bir gün doğa bəxtin günəşi, həsrətlə
Bax çıxıb can evinin hər səhər eyvanından.

Əsdirir qəm küləyin lənətə gəlmiş dövran,
Sovurur ömrümüz əyyamını xırmanından.

O kərəm sahibinin tut ətəyindən daim,
Üzmə ümmid əlini sevgili cananından.

Naşükür olmaginən, nemətə şükr et, Yasin!
Ruzidir, etmə giley bir dəxi hicranından. Ardı »

Allah ucadır,vəsf ediləndən də böyükdü,
Hər kim tanımazsa onu dünyadə, dönükdü.

Bir qəlbdə iman əgər olmazsa nə fayda,
İmansız olan qəlbin özü sinədə yükdü.

Qiymət verilir ol üzüyə vardısa qaşı,
İmanı kimin yoxdusa qaşsız bir üzükdü.

Əkdinsə kötüksüz ağacı gözləmə meyvə,
Hər bir ağacı var edən əlbəttə kötükdü.

Imansız əməl sahibi fəxr etməsin əsla,
Dərya üzərində onun əmalı köpükdü.

Firon dilədi tövbə edə olmadı məqbul,
Çünki yetirşərkən əcəli qəddini bükdü.

Hər qəlbi dəğəldən könül,imanmı umursan?
Layiq deyil imanə kimin zatı çürükdü.

İmandır edən hər gecəni nurlu bizimçün,
İmansıza hər nurlu səhər bil ki,sönükdü.

Fikr eylə sirat körpüsü haqqında Qəvimi,
Ol körpü Ardı »

Vermişәm dünya mәtain qarәtә cananә mәn,

Olmuşam mәsruru xürrәm, eylәrәm şükranә mәn.



Neylәrәm qәmxanәni, qәm çәkmәyә dünya üçün?

Eylәrәm şükrü sәna ol xaliqi-sübhanә mәn.



Dami-qәmdir bu cahan, meyl eylәmәn ol danәyә,

Görmüşәm tüğyani-Adәm ismini dәr danә mәn.



Yar kuyi mәskәnimdir, istәrәm ol kuyi mәn,

Yarsız meyl etmәnәm ol rövzeyi-rizvanә mәn.



Yari-baqidir mәnә, hәmrahü hәmxabım müdam,

Hәmnişin, hәmsöhbәtәm ol qadirü yәzdanә mәn.



Mәniyi-zatım nümayan, mәndәdir әnvari-hәq,

Dәrgәhi-piri-muğanәm, guşeyi-meyxanә mәn.



Mәndәdir cami-sürahi, xәlvәti-kaşanә hәm,

Cami-Cәmdir, Mәhvәşi, peymanә o, mәstanә mәn, Ardı »

Məni görüşünə çağıran gözəl,
Səni tanımadım düzü, bağışla.
Dəyişir adamlar, dəyişir zaman,
Dəyişir həyatın üzü, bağışla...
Qabaqlar astadan xəfif gülərdin,
Nə yaman dəyişib gülüşün sənin...
Sən əvvəl arxayın, şux yeriyərdin,
Indi başqa cürdür yerişin sənin.
Yox, bu sən deyilsən, bu sən deyilsən,
Sən çox ətirlisən, çox bəzəklisən.
Mənim xəyalımda yaşayan səndən.
Hələ də bənövşə qoxusu gəlir.
Sən mənim üç günlük qəfil qonağım,
Sən özgə ocağın közüsən daha.
Mənim bilmdiyim, anlamadığım
Əcnəbi bir dilin sözüsən daha.
Mən sənin nəyinəm axı – dünənin!
Mən sənin keçmişin - beş il əvvəlin.
Mən başqa adamam, sadəcə sənin
Burnuna keçmişin qoxusu gəlir.
Sən bura gələndə balan neylədi
-Baxıb ağlamadı dalınca sənin?
Qaynanan: “gəlinim gör nə gözəldi”
-Deyib boylanmadı dalınca sənin?...
Sənə necə deyim axı qəm yemə,
Biz artıq nə vaxtdır batmışıq Ardı »