Haqqinda.az

Arif-i La-mekan otuz ikidir
Sahib-i cism-ü can otuz ikidir

Aç könül gözünü ve üzüne bax
Kim yaxîn bî-güman otuz ikidir

Üzün Ümmü'l kitâbın ayətı
Nə sayırsan həmən otuz ikidir

Sidrəttü'l-mantəha anın aksamı
Nə sayarsan ayan otuz ikidir

Vahy ü ilham ya Nəbiyy ü vəlî
Aşikar u nihan otuz ikidir

İndi İsa götürdü şirk ü nifâk
Bil ki sâhib-zamân otuz ikidir

Der Nəsimi ki sûrət ü mə'na
Şərh ilə həm bəyan otuz ikidir Ardı »

Füsuni-hüsnü zinət,ey cəhani-fani,səndə var,
Nə cür mən uymayım sənə,həvayi-nəfs məndə var?!

Cəhani-fani içrə çox həvayi-nəfsə uymuşam,
Hidayət əhliyəm bu gün,qəbahətim dünəndə var.

Könül,məbadə aldanıb,unutma yövmi-məhşəri,
Rəsuli-Mustəfa demiş,o gün həqiqətən də var.

Vücudi-ruhi-adəmi,bu dərk olunmaz aləmi,
Xuda xəfayi-elm ilə yaratdı,hər bədəndə var.

Cəmii-xəlq xilqətin, həyatı-dəhr hikmətin,
Rümuzi-sirri həm budur gələn də var,gedən də var.

Yığıb mənalü mülkü kim törətsə fitnəvü fəsad,
Əzabi-dəhşəti-əcəl ölüm zamanı təndə var.

Hər an qəmi-fəraq üzür Qəvimi,cismü canımı,
Mənim tək aləm içrə bir başı bəlalı bəndə var? Ardı »

Məf'Ulu məfAİlu məfAİlu fəUlun - həzəc (8)
bəhri .
Olmuw, baxiwin canlar alir, qemzelerin var.
Gunnen gune awiqlerin artir, xeberin var?
Herden daniwirsan bal axir gul
dodagindan.
Herden ele bil e'fi ilansan, zeherin var.
Sindirdin urey aynasin a'xir, qeti senden.
Bir defe xeyir gormedim, ancag zererin var.
Baxdim gozuve soyledi: sebr et seninem
men.
Sensen umudum mende qedersiz deyerin
var.
Sozsuz gozelim bellidi gec-tez doneceksen.
Evvel var idi, indi de qelbimde yerin var.
Canan mene erz etdi: seni mehv ederem
men.
Bir ozge gozel yare yaxinlaw hunerin var!
Derd etme ,Rufe,t sen deme bextin bele
imiw.
Yazig, qaragunsen ne acilmaz seherin var! Ardı »

Içimdə od qaladı möhnətin bütün gecəni,
Gözümdə saldı yerin həsrətin bütün gecəni.

Soyuq divardakı məsum xəyallarım çəkdi,
Kədərli gözlərimin diqqətin bütün gecəni.

Geyib qaranlığın ağ başmağın yuxum qaçdı,
Götürməyib gecənin minnətin, bütün gecəni.

Bir an da yatmadılar bəxtəvər düşüncələrim,
Nazıyla oynadılar zülmətin bütün gecəni.

Yorulmadan gecədən çəkdi sübhədək səssiz,
Başım fikirlərinin zəhmətin bütün gecəni.

Gəzişdi pəncərəmin qarşısında əsgər tək,
Mələk donunda gözəl surətin bütün gecəni.

Nə yaxşı qoymadı qəm dar macalda tək, Yasin,
Bölüşdü dərdini həmsöhbətin bütün gecəni. Ardı »

Səhni-gülzar içrə ta naz ilə göftar eylədin,
Qönçəni şərməndə qaldın, bülbülü xar eylədin.

Laləyə rüxsarını göstərdin ey şirin ləbim,
Məskənin fərhad tək aləmdə kühsar eylədin.

Hər kəsə sehr ilə qıldı nərgisi-məstin nigah,
Çöhrəyi-alın tamaşasilə bimar eylədin.

Sünbüli-zülfün dağıtdın, tirə qıldın aləmi,
Sünbülü ol sünbüli-zülfə giriftar eylədin.

Düşdü rövnəqdən, təravətdən çəmən şahidləri,
Taki çini-zülfdən rüxsarın izhar eylədin.

Atəşi-hicrana yandım, Cürmiyi-sərkəşstə tək,
Məhrəmi-bəzmi-vüsalın ta ki əğyar eylədin.
Məmmədağa Cürmi Ardı »

Əsiri-baği-hüsnün mən tək olsa bülbüli-şeyda,
Oxur kuyində zövq ilə "fə sübhanəl-ləzi əsra".

İki məstanəvü məxmur çeşmin fikr edən tərsa,
Unutmaz, dildə zikr eylər ki, amənna və səddəqna.

Əsasi-eşqi qurdun, keç fənadən, tut rəhi-üqba,
İcarət eyləmə kərkəs kimi dünyavü mafiha.

O tari-kakilin feyzin alıbdır gərdəni-mina.
Onunçün qarə geymiş ruzigarın ol şəbi-jelda.

Əgər ol mahrudən zərrə, Zakir, görməsəm beyza,
Axar seylabi-əşkim, çeşmeyi-qəmdən olur dərya.
Molla Qasım Zakir Ardı »

Od tutub canda görüm, qəm dayağın yandırsın,
Gəlməsin, gəlsə də qoy eşq ayağın yandırsın.

Yazısından fələyin, tövbə, başım çıxmır heç,
Qələmin sındırıb Allah, varağın yandırsın.

İzləsin qəbrəcən hicran məni, bir şey çıxmaz
Özünü qoy günə versin papağın yandırsın.

Sönməyə canda məhəbbət odu kaş heç vaxtı,
Sönsə də şayəd, onun Haqq ocağın yandırsın.

Qoymasın kök ata həsrət ağacı könlümdə,
Doğrasın səbrim onu, qol-budağın yandırsın.

Bezdi Yasin bu qaranlıqda ömür sürməkdən,
Qapı açsın ona Allah çırağın yandırsın. Ardı »

Cananə mənim sevdiyimi can bilir ancaq,
Könlüm diləyin dünyada canan bilir ancaq.

Bildim, tanıdın elmdə məbudu, yəqin ki,
Şöylə bilirəm kim, anı Quran bilir ancaq.

Abdal oluban bəylik edən arifi gör kim,
Bu səltənətin qədrini sultan bilir ancaq.

Sufimidir ol cami müsəffasına məşğul,
Pünhani içər eyləki, şeytan bilir ancaq.

Ey saqi, gətir dövr əyağın, dövr elə, sün kim,
Bu dövr əyağın dövrünü dövran bilir ancaq.

Könlüm gəmisi qərq edə gör eşq dənizinə
Kim, bu dınizin bəhrini ümman bilir ancaq.

Heç kimsə Nəsimi sözünü kəşf edə bilməz,
Bu quş dilidir, bunu Süleyman bilir ancaq. Ardı »