Herden ele sehvlerimiz ve ya
sehv dusuncelerimiz olur.
Duzdu sehvsiz insan olmur
amma.. Bes bu sehvleri nece
duzeldek ki,bir birimizden
sonra utanmayaq? Sizlere maraqli ve lazimli hekaye
teqdim edirem Bir gun Sah
Abbas iki ruhani vezirle Seyx
Behai ve Mir Damadla gezintiye
cixir. Şahin vezirleri cox agilli ve
momin olurlar. Şah bunlari yoxlamaq qerarina gelir. Mir
Damadin mindiyi at Seyx
Behainin atindan azaciq geri
qalirdi. Sah Abbas oz vezirlerini
yoxlamaq ucun bu veziyetden
istifade edir. Buna gore Mir Damada yaxinlasib deyir:
Gorursenmi, Seyx Behai bizi
saymir, ozunu bizden ustun
bilir. Ona gore atini capib
bizden ireli dusub. Mir Damad
Saha bele cavab verir: Seyx Behaide gunah yoxdur. Onun
ati, belinde bu cur alimi
gezdirdiyi ucun sevincden
qanad acib ucur, ona gore de
Seyx Behai bizden ireli kecib.
Sonra Sah Abbas atini surub Seyx Behaiye catir ve ona bele
soyleyir: Mir Damadi
gorursenmi? Bizimle bir sirada
gelmeyi ozune ar bilir. Ona
gore ozunu kenara cekib,
bizden arxaya qalib. Seyx Behai ise bele cavab verir: Sah sag
olsun, Mir Damadin mindiyi at,
onun elm ve exlaqinin
agirligindan geri qalir. Gorun,
Mir Damadin ati ne boyuklukde
bir alimin yukunu cekir. Ona gore hec teeccublu deyil ki,
onun ati bizimkinden geri
qalir. Sah Abbas basa dusur ki,
vezirlerin urekleri de elmleri
qeder boyukdur! Odur ki
momin kes gerek butun insanlar baresinde gozel
fikirde, gozel sui zende ola.
Qeybetini etmeye. Ozune reva
bilmediyni momin qardaşina
da reva bilmeye. Allah bizleri
qelbi paklardan etsin! Amin!
Tarix: 16.03.2014 / 01:48 Müəllif: totum Baxılıb: 546 Bölmə: Maraqlı melumatlar