Haqqinda.az

10. İnsanları, elaxüsus cavanları, siğe adlandıraraq ‘’muta’’ nigahına sövq ederek ve bununla şirniklendirerek, öz aralarına celb etmeye çalışırlar. ‘’Muta nigahu’’ (müveqqeti nigah) – islamiyyetden evvelki cahiliyye dövrünün xsusiyyetlerinden biri olaraq, cahillik ve pozğunçuluq mühitinde heyat süren müşriklerin arasında meydana çıxıb, yayılmışdır. Lakin İslam dinin berqarar olmasıyla Peyğemberimizin (s.a.v) emri ile (hicretin 8-ci ilinde, ‘’Heyber’’ gününde) bu cür şerefsizlik nümunesi leğv edilmişdir. ‘’Muta nigahı’’ – müveqqeti nigah, yeni bir-neçe günlük ve ya bir-neçe saatlıq cinsi münasibet üçün keçirilen nigah aktı, qetiyyetle leğv edilmişdir ve ancaq emelli-başlı kebinle ve eyni hüquqa malik olan dörde qeder qadınla evlenmek icazesi verildi. Feqet yene de, yalnız biri ile evlenmeye menevi cehetden üstünlük verildi.

‘’muta nigahın’’ esas xsusiyyetlerinden en menfi olanlar:

a) kebinsiz (zaqksız) cinsi yaxınlığa uol açır (nizamsız heyat terzine); müveqqeti olaraq, ya cinsi yaxınlığa sayı danışılır ve ya müveqqeti olaraq, bir vaxt teyin edilir (saat, gün, nadir hallarda hefte); v) hemin vaxt müddetinin ve ya yaxınlıq sayının qiymeti danışılır ve ödenilir; q) üstelik, bu cür töredilen işe bir dini don geyindirmek üçün bir-iki ‘’dua’’ da oxuyub, kebin şertlerine benzer şertler de uydurub, ireli sürülür; d) uşaq problemi – bu cür müveqqeti elaqeden doğulan uşağı ata soyundan mehrum edirler, çünki hiss edirler ki, sankı zinadan doğulmuş uşaq kimizdir. Bu cür doğulan uşağım günahı nedir? Eger heqiqeten de ‘’muta’’ dini bir emeliyyat sayılırsa, onda niye uşağı ata adından mehrum edirler? Meger uca İslam dini uşaqları terk etmeyemi sövq edir? Bunların her ikisi de yalan ve İslam dininin adına iftira edib, leke atmaq cehdidir. İslam şerieti hem ‘’muta’’ yaxınlığını qadağan eleyir, hem de uşaqda imtina ederek onu soydan mehrum etmeyi. Görün indiye qeder bu ‘’müselman’’ atalar neçe uşağın gözünü yolda qoyublar.

Diger problem ise İslamın öyretdiyi namus ve qeyretin tapdalanması, diger terefden de Quran hökümlerinin ciddi pozulmasıdır. Bunun da sebebi odur ki, başqa-başqa analardan, lakin bir atadan doğulan oğlan ve qız uşaqları, bir-birilerini tanımayaraq, böyüdükden sonra evlenmiş, ya da hemin ‘’muta’’ yaxınlığına girmiş ehtimalı olduqda, eyni atadan olduqlarını bilmedikleri ucbatından, İslam dini ile qeti qadağan (haram) olmuş bacı-qardaş (oğul-analıq) yaxınlığına düşüb, böyük günaha öz ataları terefinden sövq olunurlar. Yeni, atasını tanımayan oğlan ve ya qız, elbette ki, onun qohumlarını da tanımaz. Bele olacağı teqdirde oğlan böyüyenden sonra atadanbir bacısı ile, ya bibisi ile, yaxud atasının vaxtı ile siğe etdiyi bir qadınla ve saire olan qan qohumları, yaxud evlilik bağlılığı neticesinde meydana gelen qohumlarla, onlar mehrem olduqlarına baxmayaraq, haram edilmiş münasibetlere yol açılmasına ehtimal doğurur – axı heç kim öz siğe partnüorlarının siyahısını tutub camaata elan etmeyecek ki!

Bu ‘’muta’’ problemi hal-hazırda İran dövletinde öz eksini tapıb, onların missionerleri de bunu ve diger emelleri, artıq belli olan meqsedler üçün bize keçirtmeye çalışırlar. Meselen, orada Muta sebebi ile meydana gelen uşaqların sayı stastik melumatlara göre hal-hazırda o qederdir ki, hetta İran jurnalı olan ‘’Eş – Şira’’ (684, seh.4) – de deyilir ki: ‘’Refsancani qey etdi ki, bu gün İranda müveqqeti nigah sebebi ile bir milyonun dörtde bir hissesi qeder atılmış uşaq mövcuddur!’’. Görün indi ümumi sayı ne qederdir!, aralarında da neçe-neçe bacı-qardaş ve diger qohumluq elaqeleri olanlar var. İslamın menevi nigahına ‘’siğe’’ adını vermeye çalışırlar, amma bu adın onunla heç bir elaqesi yoxdur, çünki ‘’siğe’’ (tercümede-akt) – emelli-başlı kebinin (zakqsın) ayrılmaz hissesi olan aktlaşma (tesdiqleşme) merasiminin ismidir.

Elbette ki, İslam dini rahatlıq ve asanlıq dinidir, lakin namussuzluq ve özbaşınalıq dini deyil. Allahın ve Onun Elçisinin (s.a.v) qoyduqları müeyyen serhed ve serhed ve sınırlar var, bunları heç bir terzde aşmaq olmaz. Bunu etmek haramdır. Bu saydıqlarımız bendler esaslarıydı ki, onlar (rafiziler) bu hiylelerle insanları azdırıb, toplayaraq öz sıralarını çoxaltmağa çalışırlar.

Bu fikirlerin esas yayıcıları ‘’rafizi’’ adlanan batil olan bir cereyzn nümayendeleridir. İslamın esas istiqametlerinden ve bu yolda olan bütün haqq mezheblerinden ayrılan ve onlara qarşı sayğısızlıq gösteren azmış bir firqedir.

Rafizilik tarix sehnesinde İmam Zeyd bin Zeynalabidin dövründe meydana çıxıblar. İmam Zyd Emevi dövletinin Kufe şeherine qarşı qisas meqsedi ile qalxmışdı, çünki onun dediyi kimi: ‘’bu şeherin ehli babası olan Hz. Hüseyni çağıraraq fitneye salıb ölümüne sebeb olublar’’. Heqiqeten de, Kufe ehli çox üsyankar bir tayfa idi ve hemişe öz valilerden daima narazı qalardılar, ve keçmiş dinlerinden qalmış adetlerine göre daima hansısa bir xilaskarın gelib onları onları xilas edeceyi eideyalarla yaşayaraq hemişe ixtişaşlar töredibler. Bu sebeble yene de narazı qalaraq öz üsyanlarında Peyğemberimizin (s.a.v) nevesini qabağa vermek isteyirler. Bunun üçün özlerini mezlum şekilde göstererek İmam Hüseyne, sanki Onu kömeye çağıraraq çoxlu qollar çekilmiş mektublar gönderirler. Lakin Hz. Hüseyn Kufe yaxınlıqlarına gelib çıxtıqda onlar öz vedlerinden döndüler, amma artıq fitne baş alıb gedirdi. Bu fitnenin neticesinde de Hz. Hüseyn şehid olur. Üstelik de, tarix onu gösterir ki, Hz. Hüseyne qarşı çıxan qoşun temamı ile kufelilerden ibaret idi. Odur ki, İmam Zeyd onlardan intiqam almaq meqsedi ile qoşun yığıb Kufeye doğru herekete keçir, Onun qoşunu döyüşe başlayacağı üzre olduqda, onun terefdarlarından bezileri İmama bele dediler: ‘’Ebu Bekr ve Ömer haqqındakı görüşünü bize bildir, biz de düşmenlerine qarşı sene yardımçı olaq’’. İmam Zeyd islamiyyeti yaxşı bilen bir kes idi. Buna göre Hz. Ebu Bekr ve Hz. Ömer kimi ilk müselmanlar haqqında onlara uyğun olmayan bir şey söyleye bilmezdi. Kritik bir veziyyetde olmasını heç nezere almayaraq bele buyurdu: ‘’Men onlar haqqında xeyirden başqa bir şey söyleye bilmerem. Atamın da (Eli bin Hüseyn ‘’Zeynalabidin) onlar haqqında xeyirden başqa bir şey söylediyini eşitmemişem. Men sadece Ümeyye oğullarına qarşı ayağa qalxdım, çünki onlar babam Hüseyni (r.a) öldürdüler ve ‘’Harre’’ gününde Medineni soydular, ‘’Beytullaha’’ (Kebeye) daşatan qurğu ile daş ve ateş atdılar’’. Onun bu cavabı sual verenlerin xoşuna gelmedi. Böyük bir deste halında en kritik anda onu terk etdiler. İmam Zeyd de onlara: ‘’Refeztümuni’’- yeni ‘’meni terk etdiniz’’ – dedi. Bu sebeble de onlara ‘’rafiziler’’ deyildi. Rafiziler Şielik anlayışında onların en çox aşırılığa düşen firqelerindendir. Hetta ‘’zeydiler’’ ve diger firqeler onları qebul etmirler. Rafizilerin en batil iki görüşü – Hz. Ebu Bekr ve Hz Ömere qarşı küfr etmekleri ve Allahın qederini (xeyrin de ve şerin de Allahdan olmasına inamı) inkar etmekleridir. Bundan da elave, yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi Peyğemberin (s.a.v) sehabelerini inkar edib onları nalayiq terzde tenqid edirler, Peyğemberimizin (s.a.v), bütün İslam ümmetin qebul etdiyi hedislerini qebul etmirler, Peyğemberimizin (s.a.v) telimini ve yolunu qebul etmirler, Quranı tam olaraq qebul etmirler, eqli (mentiqi) şeriet elminden ve heqiqi hadiselerden üstün tuturlar, Peyğemberin (s.a.v) yolunda olan ‘’ehli sünnet’’ (Peyğemberin (s.a.v) telimi ile geden) haqq mezhebleri inkar edib onları savadsızcasına tenqid eleyirler, ixtilaflar yayaraq fitne-fesadlara sebebkar olurlar, xalqı üsyana sövq edirler, cavanları kebinsiz heyat terzine sövq edirler, İslam yolunda böyük evezsiz xidmetler gösteren ister ereb ister türk xalqlarına qarşı nifret hisslerini oyandırmağa çalışırlar (halbuki, Peyğemberimiz (s.a.v) de raşidi xelifelerimiz de, imamlarımız da mehz Ereb olublar, Quran da ereblere ereb dilinde nazil olub, İslamın da ilk pionerleri ereb xalqı olmuşdur; türk qardaşlarımız ise ikinci xilafeti qurub 6 esr hem İslamı, hem müselmanları, biz de ora daxil olmaqla, heqiqi menada qoruyublar) ve saire batil fikirler.

Ebu Eli Hesen İbn Eli Nizamülmülk öz eserinde revayet edir:

‘’Sonra Müşetteb dedi: ‘’Abdullah bin Abbas deyir ki, bir gün Peyğember (s.a.v) Eliye dedi: ‘’Eger Rafizi adlana desteye rast gelsen, bil ki, onlar müselmaçılıqdan el çekibler,...’’

‘’Ebu Ümame revayet edir ki, Peyğember (s.a.v) demişdir: ‘’Axır zamanlarda rafizi adlanan bir deste adam meydana çıxacaqdır,...’’

‘’İsmail bin Se’d (Allah ondan razı olsun) revayet edir ki, Peyğember (s.a.v) buyurmuşdur: ‘’Qederiler menim ümmetimin mecusileridir (od perestdir, xeyir ilahı ve şer ilahı olaraq iki ilahlıq anlayışını qebul edenler), Xestelenseler, onların yanına getmeyin, ölseler cenazelerini yola salmayın. Bütün rafiziler qederi mezhebi olarlar’’.

‘’Peyğember (s.a.v) buyurmuşdur: ‘’Her ümmetin mecusileri vardır. Menim de ümmetimin mecusileri – qederi inkar edenlerdir’’.

Müşetteb dedi: ‘’Abdullah bin Abbas ve Abdullah bin Ömer bele revayet edirler ki, Peyğember (s.a.v) demişdir: ‘’Qederilerin ve rafizilerin İslamda payları yoxdur’’.
....Müşetteb dedi: ‘’Ümmu Seleme revayet edir: ‘’Bir gün Peyğember (s.a.v) menim yanımda idi, qızı Fatime Eli (Allah onların her ikisinden razı olsun) ile Onun yanına geldiler. Bir şey soruşmaq isteyirdiler ki, Peyğember (s.a.v) başını qaldırın dedi: ‘’Ey Eli, tebrik edirem, sen ve senin eyalın behişde gedeceksiniz. Lakin senden sonra rafizi adlanan bir taufa emele gelecekdir, onlar kafirlerdir’’, ve daha sonra Elini onlara mübarizeye çağırır. Hz. Eli soruşur: ‘’Ya Rasulullah, onların elameti nece olar?’’, Peyğember (s.a.v) deid: ‘’Cüme namazına gelmez, camaat namazına durmaz, evvelkiler haqqında pis danışarlar’’

Bu barede revayet ve ayet çoxdur, hamısını yada salsaq, özü böyük bir kitab olar.

Allah Bizi o cür batil fikirlerden qorusun ve onların fitnesini bizden uzaq elesin. Allah bizim elmimizi artırsın ve haqqa yöneltsin.



Düşmenin dostundan qaçsan yaxşıdır,

Dostunun dostuyla dostluq eyle sen,

İki cür adamdan arxayın olma:

Düşmenin dostundan, dost düşmeninden.



Eziz hemvetenlilerimiz, müselman bacı ve qardaşlarımız, ana ve atalarımız. Bizim dinimiz olan İslam dini-çox qedim, çox zengin ve çox hikmetli bir dindir. Hemişe de dinimiz düşmenlerin hedefine çevrilir. Lakin İslam dinimizin sarsılmaz binövresi üzerinde qurulan esaslar ve prinsipler etrafında birleşen Hz. Mehemmed Ümmeti daima düşmenlerine siper olub, çünki onun telimi – ilahi bir qaynaq, semavi bir nizamdır. İslam – edaletlik dinidir, her bir ferdin, ya da cemiyyetin özüne mexsus haqqlarını berpa eden ve qoruyan qanunlara malik olan bir din hüquqşünaslı qtarixinde misli ve evezedicisi olmayan hüquq mecmuasının ilahi nümunesidir. Milliyyetinden, irqinden, tebeqesinden, servetinden asılı olmayaraq İslam dini bütün beşeriyyeti birleşdirici genişliye, qardaşlığs ve seadete getirib çıxardan ilahi dindir.

Bu dinin müeyyen edilmiş birleşdirici olan esas göstericileri var, bele ki, bezi hüquqi meselelerde müxtelif görüşlere (mekteblere) mensub müselmanların yene de ilahları birdir – Allah Teala; qibleleri birdir-Kebe; Peyğemberleri birdir – Hz. Mehemmed (s.a.v); kitabları (semavi konstitusiyası) birdir – Quran; ibadetleri –namaz, oruc, hecc, zekat, cihad, elm (merifet) ve saiira. Bu cür birleşdirici amiller olduqdan sonra gelin heç kimin uydurmalarına aldanıb qapılmayaq, dinimizde parçalanmayaq, axı elmde olan fikir ayrılığı heç de düşmençilik demek deyil. Bir xalqın iki oğlu, üstelik de bir dinin iki qardaşı olduğu halda niye göre ayrılığa düşek, bu sebeble de zeifleyek? Gelin ürekden de, eqideden de bir olaq, düşmen de bizi parçalayıb, ayıraraq zeiflede bilmesin.

Her bir müselman semimiyyetle Allahı sevmeli, Peyğemberi sevmeli, ilk olan Raşidi xelifeleri sevmeli, ‘’ehli beyti’’ ve diger eshabi-kiramı sevmelidir. Haqq din budur.

İslam dini bütün mexluqlar arsında eminamanlıq ve sevgi qurmaq üçün naxil edilib. Biz de sizi birliye, sevgiye, qardaşlığa ve hörmete çağırırıq.

Neceki, Peyğemberimiz (s.a.v) buyurub: ‘’Bereket birlikdedir’’.

Onu bilmeliyik ki, Allah Teala bir yerde olanlara rifah verir, şeytan ise canavar tek quzunu yediyi kimi, camaatdan ayrılanın qelbini yeyer. Gelin Allahın haqq olan İslam dini etrafında birleşerek, hamımız semimi qelbden Rebbimiz olan Xaliqimize qulluq edek, ebedi seadeti Allahdan dileyek ve şeytanın da gözünü yolda qoyaq.

Allahım! Bereket ver bize bu dünyada, bereket ver bize axiretde ve bizi cehennem odundan qoru!

Allahım yaratdıqlarının şerrinden Sene sığınırıq. Allahım! Biizi Peyğemberinin yoluna ve Onun yolu ile gedenlerin yoluna yönelt!

Amin!

VES-SELEMU ALEL MURSELİN, VEL HEMDU LİLLEHİ RABBİL ALEMİN, VE ALLAHUMME SALLI A’LE MÜHAMMEDİN VE A’LE ALİ MÜHAMMED



ES-SELAMU ALEYKUM VE REHMETULLAHİ VE BEREKETUHU!