Haqqinda.az

Götür zülfi-çəlipanı üzari-hür tələtdən,
Məhü mehr aşkar olsun səhabi-jənki qəflətdən.

Bu təsnim dəhanından mühəyyər, çeşməyi-heyvan
Ki, hərkiz eyləməz bavər çıxa zülmati-heyrətdən.

Xəta qıldım dedim üzdə nədən xali-siyahın yox,
Ki, bilməzdim rəcim olmuş zəğan gülzari-cənnətdən.

Qəmər çün Şam səmtindən inani-əzmi ətf etmiş,
Birəhnə fərq pişvazə gəlir gün Misri-rüfətdən.

Ləbi-ləli-şəkərbarın yenə qovğa salıb Misrə,
Nəbat öz şişəsin səngə vurub eyni-xəcalətdən.

Olubsan Misri-həsnada səriri-hüsnə sən malik,
Ki, yüz min Yusifi-Misri salıbsan təxti şövkətdən.

Həmişə Mehdi kuyunda zi-pa-iftadə sərvindir,
Əgərçi dəstgir olmuş, düşər xaki-məzəllətdən.

Qəza surətkərin gəl gör nə xoş çəkmiş bu tuğyanı,
Yazıb dibaçəyi hüsnündə həza Yusifi-sani.
Mehdi Bəy Şəqaqi Ardı »

Müctəssi-müsəmməni-məxbuni-məhzuf (əbtər)
MəfA'ilün fə'ilAtün məfA'ilün fə'ilün (fə'lün)



Ömür at üstə gedir mən piyadə dərd ilə,
Gedir bu can beləcə gündə badə dərd ilə.

Sən öz əlin, qadası, öz başın, nə dərdin var,
Mənəm sızıldayan həddən ziyadə dərd ilə.

Tanış-biliş hamı öz iş-gücündə, həmdəm yox,
Bacarmayır bu qədər səbr, iradə dərd ilə.

Ağız açıb deməmiş, üz-gözümdə, hər şeydə,
Olur hər arzu, dilək, fikr ifadə dərd ilə.

Nə könlüm həsrət əlindən açıldı bir ləhzə,
Bacardı heç nə qan olmuş bu badə dərd ilə.

Bu dərdə, ey dəli könlüm, özün könül verdin,
Gəz indi qeyri qəmindən azadə dərd ilə.

Muğayat ol bu ömürdən ki, Ardı »

Könül, bu gün ki, müyəssərdi vəsli-yar sənə,
Təğafül etmə, baxar kəc bu ruzigar sənə.

Könül, vüsalına xürsəndsən bu gün yarın,
Fəğan o gündən, ola ayrılıq düçar sənə.

Gedə əlindən o məhparə, ayrıla səndən,
Verə zəmanə yenə dərdi-bişümar sənə.

Fələk, məramım ilə gərçi varsa dövranın,
Nə sud, yoxdu səbatın, nə etibar sənə.

Könül, o mahruxun zülfün eyləmə məskən,
Məhaldır o pərişan ara qərar sənə.

Edib o şux səni məst bir nigah ilə,
Saqın, bu nəşə verir aqibət xumar sənə.

Fəraq dərd ilə vəslində xövfi-hicran var,
Düş öl, qutar dəxi, Bixud, budur mədar sənə. Ardı »

Laləyə göstər üzün gülşəndə həmralənməsin,
Nitqə gəl bülbül çəməndə bir də şeydalənməsin.

Dur gözüm qurbanı, səhni-gülşənə qoy bir qədəm,
Sərv balalənməsin, nərgiz də şəhlalənməsin.

Zülfi-müşkinin dağıt ləli-şəkərbar üstünə,
Qönçə xəndan olmasın, sünbül mütərralənməsin.

Qıl müqəvvəs qaşların, tərfi-gülahindən əyan,
Qürrə məh şəklinə əbrusinə qərralənməsin.

Sinəmi qıl xəncəri-müjganın ilən çak-çak,
Ta sənin mehrindən özgə şeyə məvalənməsin.

Dütdüm eşki-xünfəşan ilə gözüm rövzənlərin,
Səndən özgə mahiruxsarə tamaşalənməsin.

İşvəvü nazü daləlü ğəncu qəmzənlə, necə
Taqətü aramü əqlü rusi yəğmalənməsin.

Çeşməyi-heyvan görüb ağzın rəqib etsə təmə,
Çeşməyi-heyvan deyil, söylə təmənnalənməsin.

Raci, göz yaşı əgər əksildü cövri-düşməni,
Şöləyi-atəş kəbab əşkinə əfzalənməsin. Ardı »

Yarəb, nə olar saxla bizim yarı bəladən,
Eşqində olan cümlə giriftarı bəladən.

Eşq əhlinə çox zülm eləyib, bir dəm, İlahi,
Qoyma düşə gen nanəcib əğyarı bəladən.

Cövr etsə də öz aşiqinə razıyam ondan,
Hifz eylə, İlahi, o cəfakarı bəladən.

Kəbə yolu səhradı, biyabandı deyirlər,
Qurbanın olum, saxla bu zəvvarı bəladən.

Əqrəbdə tutubdur yenə də mah qərarı,
Hifz eylə, Xuda, ol məhi-rüxsarı bəladən.

Dünyada bütün xubların şahıdı yarım,
Yarəb, nə olar, saxla bu sərdarı bəladən.

Çəkmiş başı bu Yasinin eşq içrə bəlalər,
Bəhs eylər onunçün yenə əşarı bəladən. Ardı »

Həzəci-müsəmməni-əxrəbi-məkfuf-məhzuf
məf'Ulü məfA'ilü məfA'ilü fə'Ulün



Yox rəhm eləyən aşiqi-nalanə bu gündə,
Var can evinin hacəti səhmanə bu gün də.

Dünyayə qədəm qoyduğum andandı fəqanım,
Çatmır, nə edim, dadıma cananə bu gün də.

Neyçün belə birəhmsən, insafə gəl, ey yar,
İmdad eləməzlər məgər insanə bu gündə?

Aşiqlərinin könlünü qırdın bu səbəbdən,
Eyhamla gülür aşiqə biganə bu gün də.

Əhsən, üzün aşiqlərin ağ eylədi Məcnun,
Haqqında gəzir min cürə əfsanə bu gün də.

Eşq əhli tutub üz hara getsin, özü bilmir,
Dövran belə, məscid elə, meyxanə bu gündə.

Hər şey sıxır aləmdə məni, Yasin, özün de,
Qəsd eyləməyib neyləyəsən canə bu gündə. Ardı »

Aşiqin bəllidi ki, dəmbədəm olmuş dərdi,
Ölçüyə gəlməyəcək möhtəşəm olmuş dərdi.

Ancaq, ey dil, demə qəm-qüssə çəkən bircə bizik,
Hansı aşiqdi onun səncə kəm olmuş dərdi?

Nola, heç kəsməyə öz zülmünü canan bizdən,
Aşiqin eşqdə çün müntəzəm olmuş dərdi.

Kimi var-dövlətə, mal-mülkə salıbdır mehrin,
Kiminin mən kimi dəftər-qələm olmuş dərdi.

Eşqdə həm də rəqib qəm çəkir hərdən dedilər,
Nə böyükmüş işi bəh-bəh, nə qəm, olmuş dərdi.

Könlümün təxtini dərdim nə şərafətlə tutub,
Nə zamandan görəsən möhtərəm olmuş dərdi.

Yaradan hər kəsə bir dərdi münasib bilmiş,
Yasinin bir ürəyi daş sənəm olmuş dərdi. Ardı »

Unudulmuş da, atılmış güli-sevda kimiyəm,
Gözlərimdən çəkilən bir dəmi-röya kimiyəm.

Hicr əlindən ürəyim qanə dönər şamü səhər,
Üzünün nuruna həsrət şəbi-yelda kimiyəm.

Neyləmişdim sənə mən, böylə vəfasız çıxdın
Həsrətindən üzülən bülbüli-şeyda kimiyəm.

Hər keçən yolçudan ağlar gözüm əhval sorar,
Hər buluddan su uman bir quru səhra kimiyəm.

Sənə bel bağladım, atdın məni, ey munisi can
İndi sənsiz yaşaram, tarixi-dünya kimiyəm.

Əhdə sadiq, gözü yollarda Nigaram sənsiz,
Bivəfa, eşqinə pərvanə Züleyxa kimiyəm. Ardı »