Haqqinda.az

Beş-altı yaşlarında bir oğlan valideynləri ilə meşədə gəzərkən birdən şəffaf sulu çay gördü. O, təmiz sudan içdi, sonra isə əyləncə xatirinə əlinə kiçik budaq alıb çayın suyunu bulandırmağa başladı.

Çayın dibi palçıqlı idi, ona görə də həmin an qum, tökülmüş yarpaqlar və hər cür zir-zibil suyun səthinə qalxdı. Bir az əvvəl dupduru olan çay içmək üçün yararsız oldu. Çayın çirkli suyuna baxmaq oğlanı tezliklə bezdirdi. O, budağı çaya atıb anasının yanına qaçdı.

Bu ərəfədə uca dağların başında başqa bir oğlan da əlində budaq çayda oynayırdı. Onun da könlündən suyu bulandırmaq keçdi. Lakin çayın dibi daşlı olduğundan budaq qırlıdı və oğlan heç Ardı »

Kiçik qız, özünü bildiyi gündən bəri anasından böyük bir qayğı görmüş və ondan eşitdiyi sözlərlə, şahzadədən daha gözəl olduğuna inanmışdı. Ona görə nur üzlü və badam gözlü idi. Bir dənəcik balası idi. Amma ibtidai məktəbə başladığında, işlər dəyişdi. Yoldaşları, onun heç də gözəl olmadığını, hətta çirkin belə sayılacağını söyləyirdilər.
Kiçik qız, ilk əvvəllər onlara inanmadı. Çünki hər kəs bir-birini qısqanırdı. Amma bir neçə il içində gerçəklərlə üzləşdi. Anasının bir körpəyə bənzətdiyi üzü, solğun bir dəriyə sahib olduğu üçün, yaşlı bir insan üzünü xatırladırdı. "Badam" dediyi gözləri isə çəp idi. Boyunun da bir sərviliklə əlaqəsi yox idi. Demək ki, anası onu aldatmış və Ardı »

Böyük övliyalardan olan (8-ci əsr ) Şaqiqi-Bəlxi hər kəsin öz başına çarə axtardığı bir qıtlıq ilində bir varlının köləsinin əl açıb oynamasına şahid olur. Ona yaxınlaşıb soruşur:
-Hər kəs qıtlıqdan, aclıqdan şikayət edərkən sən nəyə güvənirsən?
Kölə cavab verir:
-Hər kəsdən mənə nə? Mənə heç nə olmaz. Ağamın 7-8 kəndi var, hər ehtiyacımız ondan ödənilir.
Bu cavab , elə bil, Şaqiqini qəflətdən oyatdı. Çünki o da qıtlıqdan narahat olmuşdu. Kölənin sözlərindən sonra öz-özünə deyir:" Hey Şaqiqi, özünə gəl! Bu kölə insan olan ağasına bu qədər güvənir, özünü bu qədər rahat hiss edir. Axı sən bütün canlılara ruzi verən Allaha inanır və təvəkkül edirsən. Bu, necə Ardı »

8 yaşlı Murad anası şam yeməyi hazırlayan zaman mətbəxə gəlib, ona bir kağız uzadır.Anası yaş əlini silib kağızı alır,orada yazılan bu sözləri oxuyur:
*Həyəti təmizlədim: 3 manat
*Otağımı səliqə - sahmana saldım: 2 manat
*Sənin üçün mağazaya getdim: 1.50 qəpik
*Sən işdə olduğun zaman balaca qardaşıma baxdım: 3 manat
...*Zibil atdım: 2 manat
*Məktəbdə yaxşı qiymət aldım: 5 manat
*Cəmi borcun: 16.50 qəpik

Ana bir qədər fikrə gedir, sonra qələmi əlinə alıb kağızın arxasına bunları yazır:
*Səni doqquz ay bətnimdə daşıdım: pulsuz
*Xəstə olduğun günlərdə yanında oturub yuxuya getməyini gözlədim və səhərə qədər Allaha dua etdim: pulsuz
*Öz dəcəlliyinlə məni göz yaşları axıtmağa vadar etdin, amma səbr edib nazını çəkdim: pulsuz
*Hər gecə Ardı »

Yaşlı bir bənna həyat yoldaşı və ailəsi ilə birlikdə daha azad bir həyat yaşamaq üçün müttəhidinə təqaüdə çıxmaq istədiyini dedi. Müttəhid, bənnanın təqaüdə çıxmasına kədərləndi. Bənnadan sonuncu bir istəyinin olduğunu dedi: «Sonuncu dəfə mənə bir ev tikərsənmi?»

Bənna könülsüz razılaşdı və işə girişdi. İşi tez bitirmək istədi. İşi könülsüz gördüyü üçün tikdiyi son ev bu günə qədər tikdiyi bütün evlərdən keyfiyyətsiz oldu. Özünü həsr etmiş olduğu peşəsinə belə son vermək nə bəxtsizlikdi!… İşini bitirdikdən sonra, varlı sahibkar evə baxmaq üçün gəldi.

— Bu evi sənin indiyə qədərki fəaliyyətinə görə, məndən sənə hədiyyə kimi qəbul et.

Bənna çaşdı. Kaş ki, tikdiyi evin öz Ardı »

Balaca zənci bir uşaq şəhərin lunaparkında gəzərkən bir satıcının əlindəki şarları seyr edirdi. Hər rəngdən və hər formada olan şarlar par par parıldayırdı.
Nə oldusa qırmızı bir şar bağlandığı yerdən açılaraq havaya qalxdı. uçdu, uçdu və nəhayət yerdən seçilməyəcək qədər yüksəldikdən sonra gözdən itdi.
Bu mənzərəni seyr etmək üçün toplaşan insan kütləsini görən satıcı daha bir şar buraxmanın yaxşı bir reklam olacağını düşünərək havaya parlaq sarı rəngdə bir şar daha buraxdı. Daha sonra bir dənə də ağ şar buraxdı.
Kiçik zənci uşaq, olduğu yerdən böyük bir heyranlıqla göydə uçan rəngarəng şarlara baxaraq:
"Əmi ...." dedi.
«Görəsən bir də qara rəngdə şar Ardı »

Bir qurdu ovçular qovalayır. Qurd meşədə ora bura qaçır, ancaq ovçularıdan canını qurtara bilmir. Yolda bir kəndliyə rast gəilr. Qurd adamın önünə çökər və yalvarmağa başlayar: «Ey insan, nə olar mənə yardım et, ovçulardan qaçacaq nəfəsim qalmadı, əgər sən yardım etməsən bir az sonra tutub öldürəcəklər. Kəndli bir an düşünəndən sonra yanındakı boş çuvalı açar, qurdu içinə salar. Çuvalın ağzını bağlayar, dalına atıb gedər. Bir neçə dəqiqə sonra da ovçulara rast gələr. Ovçular adma bir qurd görüb görmədiyini soruşar, kəndli „görməmişəm“ deyər və ovçular uzaqlaşır. kəndli dalındakı torbayı endirir, ağzını açır, qurdu çıxarır.
»Çox təşəkkür edirəm" deyər. Qurd, «Mənə böyük bir Ardı »

Səhrada avara-avara gəzən bir filosof, dəvəsi ilə səfər edən bir kəndliyə rast gəldi. Haradan gəlib hara getdiyini öyrəndikdən sonra, dəvənin iki yanına sallanmış çuvallarda nələr olduğunu soruşdu. Kəndli:

- Onların birinə buğda, digərinə qum doldurdum, -deyə cavab verdi.

Filosof: Ardı »