Haqqinda.az

Hökümdarlardan biri vəzirinə, oğulunun müəllimi ilə əlaqədar şikayətlənirdi:
- Mən oğulum elm öyrənsin istəyirəm... Mənim yerimə yaxşı bir hökmdar olsun... Amma o davamlı musiqilə, sazla, sözlə məşğul olur... Zənnimcə müəllimi onu, əslinə yaraşar şəkildə yetişməsi istiqamətində yönləndirə bilmir.
Vəzir:şah və vəzir- Hökümdarım, müəllimin əlində möcüzə yoxdur ki! Uşağın neyə qabiliyyəti varsa müəllimi ancaq onda irəliləməsinə kömək edə bilər. İnsanın təbiəti dəyişdirilə bilməz. Tərbiyə yaradılışa bağlıdır.
Hökümdar düşüncəsinin arxasında idi... Doğuşdan sahib olduğumuz bacarıqların, tərbiyə ilə dəyişdirilə biləcəyini müdafiə edirdi... Bunu sübut etmək üçün də; bir axşam sarayda əyləncə tərtib etdirdi. Əyləncə arasında təhsilli pişiklərin bir nümayişi vardı. Pişiklər, kürəklərinə qoyulan qabı və qabın içindəki Ardı »

Balaca bir qızın atası İspaniyanın “ən təhlükəli siyasi məhbuslarının” saxlanıldığı həbsxanada məhbus idi. Balaca qız atasını görmək üçün bütün imkanlardan istifadə edir, hər fürsətdə atasının yanına gedirdi.
Bir dəfə atasının yanına gedəndə onun üçün çəkdiyi şəkli də apardı. Ancaq həbsxana qaydalarına görə “ağıllara azadlıqla bağlı nəsə gətirə biləcək” şəkillərin məhbuslara verilməsi qadağan idi.
Buna görə də balaca qızın çəkdiyi quş şəklini qəbul etmədilər və elə oradaca cırıb atdılar.
Balaca qız çox üzülmüşdü… Atasına da dedi. Atası da qızına dedi ki, “çox üzülmə, gələn dəfə şəkil çəkərkən daha diqqətli ol.”
Üstündən bir müddət keçdi. Balaca qız yenə atasının yanına getdi. Bu dəfə də şəkil çəkmişdi. Bir Ardı »

Bir gün yaxşılıq və pislik bir dəniz sahilində qarşılaşırlar və qərara alırlar ki, dənizdə yuyunsunlar. Hər ikisi geyimlərini çıxardıb dənizə girirlər.
Bir müddət sonra Pislik dənizdən çıxıb Yaxşılığın geyimlərini geyinir və yoluna davam edir. Yaxşılıq da dənizdən çıxır və öz geyimlərini tapa bilmir. Amma çılpaq olmaqdan utanır deyə, əlacsız qalıb Pisliyin geyimlərini geyinir və yoluna davam edir.
Elə o vaxtdan insanlar onları bir-biriynən səhv salırlar. Ancaq səbirli və ağıllı insanlar Yaxşılığın gözlərindəki saflığı görüb, geyiminə baxmadan tanıyarlar onu. Eləcə də, Pisliyin üzünü görən kimi tanıyanlar vardır ki, geyim onun kimliyini gizlədə bilməz. Ardı »

Ellerim eline toxunan zaman.
Qelbimde mehebbet oyanir o an.
Cevirme uzunu doyunca baxim.
meni yoxlugunla cekme sinaga.


Heyat dediyimiz sirin bir yalan.
Caliwaq kecmesin omrumuz viran.
Sensiz gunlerimi yawayan zaman.
Meni yoxlugunla cekme sinaga.


Sene olan Sevgim bitmez tukenmez.
Urey ayriligina hec zaman dozmez.
Sensiz siniq konlum hec bir vaxt gulmez.
Meni yoxlugunla cekme sinaga.


Getme gozlerimden bir an qiraga.
Salma bu asiqi sen gel ezaba.
Senli xeyallarim yetmez dadima.
Meni yoxlugunla cekme sinaga. Ardı »

Müharibə sevən insan varmı görəsən?
Fikirləşdim bir anlıq - niyə sevsin axı kimsə müharibəni?
Təsəvvür et ki, ölən insanlar, parça-parça olan cəsədlər, balaca uşaqlar, göz yaşları, yetişən nifrət ki, növbəti faciələrə səbəb olur və..
Təsəvvür et ki, məhz bu cümlələri oxuduğun an dünyada daha bir neçə insan öldü.
Təsəvvür et ki, ölən sənin anan, bacın, atan, dostun, qardaşın, uşağındır.. Etdin?!
İndi təsəvvür et ki, dünyaya sülh çökdü. Buna kim sevinər?
Təsəvvür et ki, nə dövlətlər və onları ayıran sərhədlər var, nə millətlər və onların arasında yaradılan düşmənçilik var, nə millətçi egoizmi və snobizmi, nə Afrikada aclıq problemi olacaq, nə də ki, Avropadakılar bolluqdan əziyyət çəkəcək, nə Ardı »

Həyatınıza yön verəcək ibrətli hekayələr.

Hökümdarın başmağı
Belə rəvayət edirlər ki, böyük bir məmləkətə başçılıq edən bir hökümdar var imiş. Bir gün hökümdar qərara gəlir ki, piyada uzun bir səfərə çıxısın. Belə də edir. Məmləkətini qarışbaqarış gəzir. Geri qayıtdıqdan sonra görür ki, daş-qalaqlı yolda gəzməkdən ayağı şişib. O saat belə bir qərar çıxarır ki, ölkəsinin bütün yolları dəri ilə döşədilsin. Lakin vəzirlərindən biri ona bundan daha gözəl və faydalı məsləhət verir. Hökümdara tövsiyə edir ki, bütün məmləkəti dəriyə bürüməkdənsə, sadəcə ayağına geyindiyi çarığın altına dəri tikmək daha məqsədə uyğundur.
Bu hekayədən götürəcəyimiz ibrət odur ki, əgər dünyada xoşbəxt yaşamaq istəyirsənsə, bir Ardı »

Aliyə oğlunu sakitləşdirə bilmirdi. Uşaq sanki son nəfəsi imiş kimi çığıraraq ağlayırdı. Səsə oyanıb gələn Rəhman kömək etmək istəsə də, heç nə əlindən gəlmirdi. Sona xanım səsə gəlmişdi. Yuxulu və əsəbi səslə Aliyəni danlayırdı.
- Bir uşağa da baxa bilmirsən. Nə oldu, səndən başqa uşaq doğan yoxdu, camaatın uşağı niyə belə ağlamır. Bəlkə qolunu, qılçını çıxarmısan. Sabah açılan kimi sınıqçıya göstərək.
Özünü itirmiş Aliyə bilmirdi nə etsin, nə desin. Rəhman isə sabah həkimə getmək haqqında düşünürdü.
Onlar çox həkimlər gəzdilər, uşağın dərdini bilən omadı. Axırda Rəhman Aliyəni uşaqla birlikdə Rusiyaya aparmaq qərarına gəldi. Bu xəbərdən Sona xanım çox əsəbləşdi. Lakin onlara mane ola bilmədi. Ardı »

Iki qardaş olur. Böyük olanı böyük bir ərazinin sahibi və kəndin ağası idi. O qədər zəngin idi ki, zənginliyi başqa kəndlərdə də dillərdə gəzirdi.
kiçik qardaş isə böyük qardaşının ərazisində qarın toxluğu üçün qar-qış, isti- soyuq demədən işləyirmiş.
Ortalığın istidən yandığı bir yay günü kiçik qardaş yorğunluqdan haldan düşür və bir ağacın kölgəsində yatıb qalır.
Çox keçmir ki, böyük qardaşı qardaşını, ayağındakı böyük ayaqqabılarıyla sərt şəkildə vuraraq:
"Qalx, iş zamanı yatılarmı? İşləməyənə pulsuz çörək yoxdur."- deyərək oyadır.
Qardaşı isə nə olduğunu anlamadan çaşmış gözlərlə qarşısında dayanan böyük qardaşının o heybətli cüssəsi ilə qarşılaşır və: "qardaş niyə oyandırdın məni? Çox gözəl bir yuxu görürdüm. Yuxumda Ardı »