Haqqinda.az

Nətavan, Vaqifin sözləri üstə,
O ana torpağın dizləri üstə,
Vətən həsrətilə olmuşam xəstə,
Ölürəm Şuşada ölməkdən ötrü.

Vətən arasına salıblar pərdə,
Ürək həsrət çəkib, dözmür bu dərdə,
Ölmək istəmirəm başqa bir yerdə,
Ölürəm Şuşada ölməkdən ötrü.

Həsrəti toplayıb sözümdə qoyma,
Bu qəmi, kədəri üzümdə qoyma,
Tanrım, bu istəyi gözümdə qoyma,
Ölürəm Şuşada ölməkdən ötrü.

Ya Rəbbim gəl artır bu məhəbbəti,
Yansın külə dönsün düşmən niyyəti,
Dağıt buz dağını, bitir həsrəti,
Ölürəm Şuşada ölməkdən ötrü.

Ürəklər ah çəkir səssiz – səmirsiz,
Axıb göz yaşları, olub bir dəniz,
QURBAN ASLAN deyir: hər bir yer əziz,
Ölürəm Şuşada ölməkdən ötrü. Ardı »

Çəkdilər sinəmə hicran dagını,
Söndürdülər yanan od-ocagımı.
Töksələr gözümə yad torpagını,
Məni bagışlamaz Kəlbəcər,ALLAH!
“““““““““““““““““““““““
Mənə həyat verib öz qucagından,
Canıma can verib saf bulagından.
Öpməsəm son dəfə mən torpagından,
Məni bagışlamaz Kəlbəcər , ALLAH!
““““““““““““““““““““““
Dönmədi gəldiyim o yollar geri,
Onun həsrətindən ölürəm , diri.
Qoynunda boş qalsa bir qəbir yeri,
Məni bagışlamaz Kəlbəcər , ALLAH!
““““““““““““““““““““““`
Yaşaram ömürdən,talehdən küsgün,
Onun həsrətindən olmuşam üzgün.
Məhəmmədəliyəm anmasam bir gün,
Məni bagışlamaz Kəlbəcər , ALLAH! Ardı »

Biz, vətəni bölə-bölə,
bölgələrə bölünmüşük.
Göydələnlər tikə-tikə,
tikiliylə öyünmüşük.

Bizə əziz bu torpağa,
axı biz Vətən demişik.
Anaların laylasına,
bu Vətəni tən bilmişik.

Bu torpağın hər daşını,
şəhidlər qanla yuyublar.
Canlarını qurban verib,
qəhrəmantək uyuyublar.

Onlar bizə bu Vətəni,
əmanət qoyub gediblər.
Vətənə bu sadəqəti,
bu zirvədə bildiriblə.

Bəd yuxumuz lap az imiş,
peyda oldu “Daş yuxular.”
Bunu yazan da bilmirmiş,
belə yazan tez yıxılar.

Yaraları sağalmamış,
yarasına duz səpdilər.
Torpaqları loxmalayıb,
ac gözlərinə təpdilər.

Unutmarıq səni Vətən,
sən varsansa, biz də varıq.
Əgər sənə xilaf çıxsaq,
günahı qanla yuyarıq.

Unutmayaq səngərlərdə,
duran igid əsgərləri.
Onların sayıq durduğu,
nəmli ,soyuq səngərləri.

Bu tarixdir yaşamışıq,
biz yazaraq qanla bunu.
Tale bizə qismət edib,
tarixin tərs qanununu.

Unutmayaq biz Vətəni,
Vətən qizı, Vətən oğlu.
Mərdliklə qoruyaq onu,
müqəddəsdir Vətən yolu. Ardı »

Baba vüqarlıdır, nənə laylalı,
Şəlalə hörüklü, bulud çalmalı,
Hər addımbaşında döşənib xalı,
Oğul istəyirəm burda qalmağa,
Nə var bu yerlərdə şair olmağa.

Zirvələr dayanıb əli butalı,
Min cür rəngə çalır yamacı, yalı,
Dərdlərə dərmandır qantəpər balı,
Quşlar tamarzıdır “qanad salmağa”,
Nə var bu yerlərdə şair olmağa.

Güneyi gülşəndi, qüzeyi qardı,
Bir yanı çiçəkdi, bir yanı bardı,
Qonaq durnaları qatar-qatardı,
Vaxt yoxdur qəmlənib fikrə dalmağa,
Nə var bu yerlərdə şair olmağa.

Bulağı nəğməylə haraylar məni,
Qucaqlar “daşaltı” saraylar məni,
Bu düzlər, tarlalar, dolaylar məni,
Çağırar torpağa arxalanmağa,
Nə var bu yerlərdə şair olmağa,

Küləyi sığaldı, qayası dözüm,
Barlı tarlalardı baxdıqca gözüm,
Hərdən söyləyirəm özümə özüm,
Zirvələr gərəkdir ər doğulmağa,
Nə var bu yerlərdə şair olmağa.

Sevinci bir dəniz, qəmi bir qaşıq,
Dağ dağa, təpəsi düzə yaraşıq,
Ömürlük bu yurda Ardı »

Dağın döşündəki al-yaşıl meşə,
Köl dibində bitən şehli bənövşə,
Həyata can verən qızıl Günəşə,
Qonaq gəl deyir.

Zirvə ayağını sallayıb çaya,
Qartal harayını nəqş edib suya,
Çisəklər üzünü çevirib Aya,
Qonaq gəl deyir.
****
Dağlar vüqarından pay verib mənə,
Qayğısız körpələr çıxıb çəmənə,
Bizim gözəl yurda, ana Vətənə,
Qonaq gəl deyir. Ardı »

Böyüyəndə mən bir əsgər olaram
Ana vətən, tabehində duraram
Düşmən ermənini qana bularam
Tez olginən qoynunda böyüt məni,
Silah tutub müdafiə edim səni!

Gərək dığaları yandırıb yaxam
Görürəm dardasan neynim uşağam
Böyüyəndə bilginənki bir dağam
Tez olginən qoynunda böyüt məni,
Silah tutub müdafiə edim səni!

Uca bir zirvəndən edirəm seyr
Uşağam yazıram ürəyim deyir
İlham tək qoynunda oğlun böyüyür
Tez olginən qoynunda böyüt məni,
Silah tutub müdafiə edim səni! Ardı »

Çox qəhrəmanlıqlarlar keçib
Vətənin başından,bilirsən
Çox qəhrəmanlar keçib
Vətən uğrunda başından , bilirsən.
Mənim söyləməyim təkrar olardi
Bunu sən yəqin
lap körpə yaşından bilirsən .

Torpaq – yaranışın əzəli, sonu
Bu gün beşikdisə, sabah məzardı.
Babalar qanıyla yoğurub onu
Təriylə suvarıb Vətən yapardı.

Bu tarixi xatırlamaq çox çətin
Unutmaqsa daha ağır olardı.
Deyirlər bir vaxtlar bu məmləkətin
Bitib tükənməyən sahəsi vardı.
Sərhəd zalağıydı ucalan dağlar
Burcü, qalaları gəzmədi saya.
Bu istehkam dağlar, bu qala dağlar
Meydan oxuyurdu giddi dünyaya.

Şimal qapısından göyə ucalan
Dəmir darvazalı Dərbəndi vardı.
Dosta qucaq açan, yaddan bac alan
Təbrizi, Zəncanı, Səhəndi vardı.
Arazı qılınc tək sıyırıb qından
İkiyə böldülər bir məmləkəti.
Kəməndə saldılar Türkmənçayında
Aslan məmləkəti, şir məmləkəti.

Bir vətəni neçə yurda böldülər
Bir böldülər, dönüb bir də böldülər.
Sərvətini, dövlətini talayıb
Doymadılar, üçə,dördə böldülər.

Haqq söz Ardı »

“Qaşların qarasından
Oxlandın arasından.
Xocalı can üstədi
Qan sızır yarasından.”

O gecə ermənilər
oda qaladılar Xocalını .
O gecə ermənilər
Yağmaladılar Xocalını .
Güllədən keçirtdilər
Qarısını ,qızını ,
Körpələri süngülədilər,
Cavanların diri-diri
Çıxartdılar gözünü.
Dişinə qədər silahlıydı düşmən
Hər avtamat darağında ,
Hər top lüləsində yüz-yüz ölüm.
Xocalılar qoynunda
Isidə bilmirdi yalın əlin.
Tofiqlər ,Əliflər
son gülləsinədək,
son damla qanına qədər
vuruşub öldülər.
Düşmən qurulu qoşunla gəlirdi
Onlarsa 22 nəfər.
Böyük bir orduya
neyləyə bilərdi
silahsız , sahibsiz şəhər.
Dünyanın gözü kor idi o gecə,
Qulaqları kar
O gecə Xocalıya qan yağırdı
Bakıya qırmızı – qırmızı plakatlar .
Yerdən çıxırdı,
Göydən yağırdı ölüm,
Əl tətikdə ,göz nişangahda
Hər yandan heyrətdən böyümüş
Gözlərə baxırdı ölüm.
Kimisi köksündən vurulurdu,
kimisi başından.
Zavallı bir qız əsir düşməsin deyə
ölüm diləyirdi qardaşından :

-Sağım düşmən , solum bağlı
Bağlıdı əl-qolum , bağlı
Mən hayana qaçım , qardaş,
Hər Ardı »