Haqqinda.az

Əzəldən beləcə daşımız ağır,
Düşmənin gözünə ox olmuşuq biz.
Bu yurdun qanına susayıb yağı,
Sipərə dönübdür ürəklərimiz.

Həsrətin çəkmişik günəşin, illə,
Tamarzı qalmışıq ay işığına.
Bu günlər ərsəyə gələn nəsillə,
Bir parlaq qılıncıq, sığmırıq qına.

Köçünü sürüyür qəm yavaş-yavaş,
Gül açıb ərlərin gülüşü üzdə.
Bir həmlə də etsək, qurtarar savaş,
Rahatlıq əkərik ürəyimizdə.

Müjdəsi kükrəyib şad xəbərlərin,
Düşübdür düşmənin kürkünə birə.
Axırı çatıbdır sərt gedişlərin,
Gədələr dovşan tək yer gəzir girə.

Yurd üçün çay olub qan su yerinə,
Düşmənin borcundan çıxırıq indi.
Qəm-kədər işləyib iliklərimə,
Bu dərdin, əzabın kökü dərindi.

Başını dik saxla, uca tut, Vətən,
Haqqını gəzənlər həmişə haqdır.
Döşündən süd əmən, qoynunda bitən,
Ruhunu yerinə qaytaracaqdır. Ardı »

Əziz Azərbaycan, ey gözəl diyar,
Anamın mehriban qucağı sənsən.
Könül tərlan’ının uçub qonduğu,
Onun çox sevdiyi budağı sənsən.
Sənsən düşündüyüm sənsən andığım,
Mən bu dünyada arxalandığım.
Yetər alışdığım, yetər yandığım,
Şirin qəlbimin sorağı sənsən.
Qoy açsın könlümü sözlərim mənim,
Səndən nəcat umur gözlərim mənim.
Hələ əyilməyib dizlərim mənim,
Çünkü o dizlərin dayağı sənsən.
Desəmdə vurğunam divanə sanma,
Mən ki, öz oğlunam biganə sanma.
Bir şəmsiz, atəşsiz, pərvanə sanma,
Yandığım odların ocağı sənsən.
Qoy bilsin ey vətən bu alçaq yağı,
Solmaz baxçamızın yaşıl yarpağı.
Sən Babək yurdusan, Azər torpağı,
Aslanlar oylağı, Yatağı sənsən. Ardı »

Gündən-günə yaxınlaşır,
Bir ünvansız ölüm mənə.
Qayğılarım aşır, daşır,
Kömək olur dilim mənə.

Nəyim varsa baxtdan gəlir,
Haqq göndərib, haqdan gəlir,
Nə ağrı var, yoxdan gəlir,
Qahmar çıxır əlim mənə.

Yolum sazaq, qara düşüb,
Yurd bəxtimə para düşüb,
Vətən yaman dara düşüb,
Yaraşmır bu bölüm mənə.

Dağım girov, tarlam əsir,
Yurddaşlarım əsir-yesir,
Qar üşüdür, soyuq kəsir,
Yuva oub çölüm mənə.

Yada qalıb dövlət-varım,
Yeyib gəzir harın-harın,
Qışa dönüb ilk baharım,
Həsrət qalıb gülüm mənə.

Qalmayıbdır daha dözüm,
Öləziyir odum, közüm,
Mən neyləyim, canım, gözüm,
Zalım olub zalım mənə.

Hayqırmasan dağ oyanmaz,
Od tutmayan odda yanmaz,
Haqq söyləyən haqqı danmaz,
Kömək ola elim mənə. Ardı »

Döyüldük, əzildik-çəkişdik, yetər,
Ən axır macalda itirən olduq.
Dərd varmı həyatda bu dərddən betər,
Ürəkdə qəm-kədər bitirən olduq.

Od tutub alışıb yanır yolumuz,
Tarlalar boğulur qan dənizində.
Nə üçün sustalıb vuran qolumuz,
Hardandır bu yetim gözləmə bizdə.

Çəkişmə, eloğlu, çəkişmə, bəsdi,
Ən kiçik günah da acı gülüşdü.
Şir qalxıb pələngin yolunu kəsdi,
Arada payları tülküyə düşdü.

Tapdağa vermişik arı, namusu,
Çaylardan su deyil, qızıl qan gedir.
Naşılar bacarmır, bacaran susur,
Hər qarış yurd üçün yüz qurban gedir.

Üstündür həmişə ağıl ağıldan,
Gizlətmə karsızdan kömək əlini.
Ömürlük bəs edər, doyduq nağıldan,
Qabaqla düşmənin bəd əməlini.

Birləşib qalxsanız dağ oynayacaq,
Ah-nalə tutacaq qansızı qında.
Silkinib qalxacaq neçə od-ocaq,
Sahibi çıxacaq oyuncağın da.

Boranlı meşənin çiçəkli yazı,
Bəhərli payızın qarlıqışı var.
Don atan dərənin şirin avazı,
Baharın torpağa qayıdışı var. Ardı »

Yaman düşdük el-obadan didərgin,
Torpaq qanlı, yurd qan-qada, il gərgin.
Ürək dözmür, qan-yaş tökür göz hər gün,
Qınamayın, çəkəmmirəm bu dərdi.

Dörd bir yandan alov yağdı, boğulduq,
10-15 ev bir ocağa yığıldıq.
Arxasızlıq qənim oldu dağıldıq,
Qınamayın, çəkəmmirəm bu dərdi.

Sıxılmaqdan dağılmışıq nar kimi,
Əriyirik gün altında qar kimi.
Sozalırıq külək qovan qor kimi,
Qınamayın, çəkəmmirəm bu dərdi.

Neçənci köç, bu neçənci nağıldı,
Ulu xalqım ulu yurddan dağıldı.
Bu dərd mənə ölümdən də ağırdı,
Qınamayın, çəkəmmirəm bu dərdi.

Yandırdılar ocaqların oduna,
Fərq olmadı, südəmərə, qadına.
Qanım donur, o gün düşcək yadıma,
Qınamayın, çəkəmmirəm bu dərdi.

Haray çəkdik, tapılmadı hay verən,
Həyat verən, ağrı verən, toy verən.
Baltalandı, neçə-neçə boy verən,
Qınamayın, çəkəmmirəm bu dərdi.

Qarlı dağda selə döndü göz yaşım,
Neçəsinə tapılmadı baş daşı,
Namərd oldu namərdlərin Ardı »

Hərbiyə göndərdi ana oğlunu
Vətənin qorusun, xidmətin çəksin.
Dövlətə əmanət etdi oğlunu
Ürəyi onunla, ruhu onunla

O əsgər vətəni qorumaq üçün
Qarabağı vətənə qaytarmaq üçün
Canını hərbiyə fəda edərdi
Düşmən əliylə ölməyi qürur bilərdi.

O hardan biləydi öz vətəndaşı
Bir yerdə olduğu hərbi yoldaşı
Onun həyatını puç edəcəkdi
Döyərək, vicdansız öldürəcəkdir.

Əsgəri öldürdün, dünyadan getdi,
Anasının həyatı puç oldu, bitdi.
Ceyhun da həyatdan doymadan getdi
Anasının həyatı bundan sonra bitdi… Ardı »

Deyirlər çox gözəl şəhərsən Təbriz,
Səni görmək üçün göynər gəlbimiz.
Nə qədər həsrətlə yaşamışıq biz ?
Vətənin ikinci yarısı Təbriz.

Diddilər, böldülər Azərbaycanı,
Çaydan bəri qaldı ikinci canı,
Töküldü nə qədər igidin qanı,
Sağalmır Vətənin yarası Təbriz.

Tarixin yaddaşı unudulmazdır,
Kim bilir,ömrü də çoxdur, ya azdır.
Bir üzü qaradır, biri bəyazdır,
Səndən uzaq olsun qarası,Təbriz. Ardı »

Buyruqlara sığışmayan inaddım,
Çox qanadlar yorub salan qanaddım.
Ulduzlara barmaq silkib, daş atdım;
Nizamlara baş əyməzdi nizamım.

Qayaları haçalardı qüdrətim,
Buludları parçalardı qüdrətim
Şimşəkləri qıçalardı qüdrətim,
Yorulanda nur mizrablı ozanım.

O selablar seləliyim yalanmış,
Ötən günlər çalağanmış, çalanmış.
Bircə kövrək xatirələr qalanmış,
Onu da ki, ha çevirim, ha sanım…

Vətən mənə oğul desə nə dərdim,
Mamır olub qayasında bitərdim.
Bu torpaqsız harda, nə vaxt, nə dərdim —
Xəzanımdır, xəzanımdır, xəzanım.

Dünənimi döşdən asan deyiləm,
Dünənimə qəbir qazan deyiləm.
Ürəyimsiz kəlmə yazan deyiləm,
Nə qədər ki, öz əlimdi yazanım. Ardı »