Haqqinda.az

Bu vətən , bu torpaq mənimdi deyib
Üstündə vüqarla gəzdi şəhidlər.
əyninə qanından bir köynək geyib
düşmənin yolunu kəsdi Şəhidlər.

Təki vətənimiz düşməsin dara
Baxmayıb soyuğa , borana , qara
Cavab vermək üçün o azğınlara
Hər bir çətinliyə dözdü Şəhidlər.

Arzusu göylərə , yerə sığmayan
Araza sığmayan , Kürə sığmayan
Nağıla , dastana , şerə sığmayan
ən ali , müqəddəs sözdü Şəhidlər.
Torpaq götürməsin bu qanı , qardaş.

Gözləriniz yoxdu torpaq tökülə
Telləriniz yoxdu sığal çəkilə
Cəsədiniz yoxdu kəfən bükülə
Biz necə oxşayaq yaranı ,qardaş,
Torpaq götürməsin bu qanı ,qardaş.

Əliniz ümiddən qopmayıb hələ
Qanınız torpağa hopmayıb hələ
“Sevirəm”kəlməsi tapmayıb hələ
Qəfil güllə tapdı sevdanı , qardaş,
Torpaq götürməsin bu qanı , qardaş.

Bəlkə ana,bacı kitiyə , dönə
Yandıqca bir yanar körüyə dönə
Bu yoldan çətin Ardı »

Duz basdılar yarana,
Layla, Xocalım, layla.
Düşdün gülləbarana,
Layla, Xocalım layla

Namərdi kim çağırdı?
Göydən ölüm yağırdı.
Dilnən demək ağırdı,
Layla, Xocalım layla.

Daş üstə daşmı qaldı,
Salamat başmı qaldı,
Gözümdə yaşmı qaldı,
Layla, Xocalım layla.

Qaçdı Novruzun tamı,
Kimdi yandıran şamı?
Yas elədin bayramı,
Layla, Xocalım layla

Dərdin kimi acı yox,
Ağrı var, əlacı yox.
Ağlamağa bacı yox,
Layla, Xocalım layla.

Hisdi, pasdı, qurumdu,
Tüstü burum-burumdu.
Hər tərəf uçurumdu
Layla, Xocalım layla

Bu torpağın canısan,
Selə dönmüş qanısan.
Sən kimin qurbanısan?
Layla, Xocalım, layla.

Xocasan, xocan hanı?
Cavansan, qocan hanı?
Tüstülü bacan hanı?
Layla, Xocalım, layla.

Çıxmağa yol olmadı,
Qucmağa qol olmadı.
Üzməyə sal qalmadı,
Layla, Xocalım, layla.

Məndən küsdü soyadım,
Namərd olsun qoy adım.
Səni necə oyadım?
Layla, Xocalım, layla.

Kədər düşdü payına,
Səndən çətin yayına.
Hay vermədik hayına,
Layla, Xocalım, Layla.

Yara sarıyan hanı?
Haqdan yarıyan hanı?
Yurdu qoruyan hanı?
Layla, Xocalım, layla

Şuşanın ətəyi qan,
Bali Ardı »

Azərbaycan – qayalarda bitən bir çiçək,
Azərbaycan – çiçəklərin içində qaya.
Mənim könlüm bu torpağı vəsf eləyərək,
Azərbaycan dünyasından baxar dünyaya.
Azərbaycan – mayası nur, qayəsi nur ki…
Hər daşından alov dilli ox ola bilər.
“Azərbaycan!” – deyiləndə ayağa dur ki,
Füzulinin ürəyinə toxuna bilər.
Oğulları Kür gəzdirər biləklərində,
Oğulların göz atəşi gözəl əridir.
Azərbaycan səhərinin bəbəklərində
Qütb ulduzu, dan ulduzu gözəlləridir.
İllər olub – kürrələrdə dəmir olmuşuq,
Sərhədlərdə dayanmışıq küləkdən ayıq.
Od gölündə, buz çölündə gəmi olmuşuq,
Biz Bakının ilk səadət carçılarıyıq.
Min illərlə zülmətlərə yollar açıqdı,
Dalğalandı Sabirlərin ümman dünyası,
Azərbaycan qatarı da yollara çıxdı
Dağılanda Qoca Şərqin duman dünyası.
Azərbaycan – mayası nur, qayəsi nur ki…
Hər daşından alov dilli ox ola bilər.
“Azərbaycan!” deyiləndə ayağa dur ki,
Ana yurdun ürəyinə Ardı »

İçimdə bir ağrı, acı,
Ağlaram, dindirmə məni.
Əsir düşüb başım tacı,
Ağlaram, dindirmə məni !

Qarabağım tapdaq altda,
Neçə ildir qalır hələ.
Gör bir yaram neçə qatda ?
Ağlaram, dindirmə məni !

Hanı Laçın, hanı Şuşa ?
Mərd namərdlə durdu qoşa.
Bu dərd ilə Arif yaşa,
Ağlaram, dindirmə məni !

Ayrı düşdüm o yerlərdən,
İzim qaldı o yerlərdə.
Özüm də küsdüm özümdən,
Ağlaram, dindirmə məni !

Xəritəyə baxanmıram,
Düşmən girib sinəmizə.
Qılınc qına taxanmıram,
Ağlaram. dindirmə məni !

Qoy dərdimə özüm yanım,
Yaddan bizə yanan olmaz.
Qoy qılıncı özüm çalım,
Ağlaram, dindirmə məni ! Ardı »

Bir zaman üstündən qara yel əsdi,
Yel qarı sovurdu,qar yolu kəsdi.
Ağlatmaq vaxtıdır,ağlama bəsdi
Son qoy dərdə,qəmə,naləyə,aha-
Ağlama Xocalım,ağlama daha.

Od saçır bu odlar yurdumuz bizim,
Dünyanı isidir odumuz bizim,
Elə bir gücdədir ordumuz bizim,
Bu döyüş düşmənə gələcək baha-
Ağlama Xocalım,ağlama daha.

Bitsin əfqanımız,bitsin ahımız
Bizə səbr vermə ey Allahımız,
Əsir məzarlardır səcdəgahımız,
Səni and verirəm o səcdəgaha-
Ağlama Xocalım,ağlama daha.

Ağlasan sevinər türkün düşməni,
Ağlama,ağlamaq qorxudur məni.
Gəlib əsarətdən qurtarar səni,
İgidlər sarılar topa,silaha-
Ağlama Xocalım,ağlama daha.

Gülümsə çatlasın düşmənin bağrı,
Bilirəm,dəhşətdir çəkdiyin ağrı.
Az qalıb,gəlirik qoynuna doğru
Ümidlə baxırıq üzü sabaha-
Ağlama Xocalım,ağlama daha.

Ali Baş Komandan bir kəlmə dinə,
Hamımız müntəzir onun əmrinə.
Ana dediyimiz vətən naminə,
Əli qana batan batmaz günaha-
Ağlama Xocalım,ağlama daha.
Çəkilər üstündən qara bulutlar,
Sənin Əlifin var,İnqilabın var.
Varsa Mübariztək igid oğullar,
Başqa bir ehtiyac Ardı »

Mən səndənbir yaşıl budaq istədim,
Sən mənə bəxş etdin zümrüd meşələr.
Mən səndən kiçik bir otaq istədim,
Sən mənə bəxş etdin dilbər güşələr,

Mən səndən adicə həyat istədim,
Sən məni çıxartdın min-min səhərə.
Mən səndən kiçik bir qanad istədim,
Sən məni uçurdun ənginliklərə.

Mən səndən bir dəstə çiçək istədim,
Mənimçün dörd fəsil yaz elədin sən.
Mən səndən ilhamlı ürək istədim,
Sən mənə təb verdin minyon ürəkdən.

Mən səndən kiçik bir sevinc istədim,
Sən mənə bəzş etdin bütöv səadət.
Mən səndən bir parça bürünc istədim,
Sən mənə bəxş etdin xəzinə,dövlət.

Mən səndən istədim açıq biralın,
Sən mənə bəxç etdin əzəmət,vüqar.
Məndə başı açıq ayağı yalın
Yolunda can qoysam, yenə az olar.

Bəlkə,buna görə əzəmətlisən-
Nəyin var vermisən əsigəmədən!
Sən bir ana kimi səzavətlisən,
Anam Azərbaycan, Ardı »

Günbəgün çoxalır, artır qan-qada,
Hissimiz, fikrimiz çəkilir dara.
Günahsız insanlar tökülür oda,
Bəxşişlər paylanır əlaltılara.

Dumana dönübdür hıçqırıq səsi,
Bir həsrət göyərir hər ötən anda.
Odlandı, dağıldı insan sinəsi,
Yenə də itirdik bu imtahanda.

Dağıldı, talandı olan varımız,
Diksindik, çəkildik düz sözümüzdən.
Kimdənsə asılı ixtiyarımız,
Hər dəfə tapdandı, salındı gözdən.

Dar gündə kimə ki qalıb etibar,
Döyüşdə yalın əl, açıq sinədir.
Babəklər, Nəbilər doğan analar,
İndi gör kimlərin ümidindədir.?!

Yağır üstümüzə böhtan, iftira,
Tərsinə yozulur düz sözümüz də.
Hiyləyə, yalana verilmir ara,
Nə vaxtdır qalmışıq quruca düzdə.

Borclular yatıblar fil qulağında,
Üç günə, beş günə çətin ayıla.
Dünyanın, zamanın belə çağında,
Yurd möhtac qalıbdır Şah İsmayıla. Ardı »

Təbrizli, İrəvanlı , Kərküklü ,
Axısxalı babalarımız
vətənindən , yurdundan
Ayrı qürbətdən , həsrətdən ,
dərddən böğulub öldülər.
Atalarımlız əcdadlarının
döğulduğu torpağı görmədən,
yaşıl yallı yamacların yaxasına
izlərini sərmədən
doğulub… öldülər.
Sonra da Zəngəzur ,Meğri ,Ağbaba
Sonra Dərələyəz yarası gəldi.
Sonra Vedibasar pələsəng oldu
Sonra da Göyçənin sırası gəldi.
Beləcə qovula-qovula doğulduq
boğula –boğula doğulduq.
Döyülə-döyülə böyüdük
Dabanlarımızdan
Soyula-soyula böyüdük,
Içimizdə yumruğumuz
düyülə -düyülə böyüdük
çatdıq XX əsrin sonuna
əli boş , üzü qara .
Başımın üstündəki
bir parça göyə baxıram
ayağımın altında
üzük qaşı kimi sarılmış ,
sərhədləri daralmış
torpaqlara.
Əvvəlin sonuydu bu
Ya sonun başlanğıcı?
Bu qətl günüydü, bu
qanlı bir tamaşanın ,
oyunun başlanğıçı.

Təzədən əvvəlin sonuna düşdük.
Arxalı köpəklər qurd basdı yenə.
Təzədən didərgin gününə düşdük,
Ocaq yerlərini ot basdı yenə.
Aynabəndli ağban evlərımızı
xatirələrimizə gömüb
çadırların qəribliyinə qısıldıq .
bir yanıqlı bayatıya dönüb
köz –köz olan sinələrə yazıldıq Ardı »