Haqqinda.az

evli ama yinede seviyorum

slm bu yaşanan ve haladaha yaşadıgım olay burada dilim döndükce yazacam ama yaşamayan bilemez??ben bayanım 23 yaşındayım eşimden ayrılalı 5 yıl kadar oldu ayrıldıktan 1 yıl sonra karşıma hiç ummadıgım an zamanda karşıma mükemmel biri cıktı ama evliydi 42 yaşındaydı başta ciddiye almadım sonradan aradan zaman gectikçe cok sevdim öleki kendi canımdan bile vaz gececek kadar bi yanım bırak arkanı dön umursama yeter artık çektiklerin ama diğer tarafımda nereye sen onsuz nefes alabilirmisin şu karanlık boş dünyada yanlız yaşayabilirmisin diyor kendimi aglayarak teselli ediyorum kalbim acıyor içim daralıyor onsuz nefes bile almak haram o olsun hayatımda hiç bişeyim olmasın diorum evliydi asla yuvasıyla oynamadım oynamamda yanındayım ama ne yapayım böle beraberliği başkalarının yanında abi yanlızken isim canım acıyor ben ondan tattım herşeyii yaşamayı gülmeyi sen bilmesende ben senle bütünüm canımı iste düşünmeden vereyim ama kolay deil 4 yıl oldu hiç bukadar yıpranacam die düşünmedim sevdamın üstüne yürüdüm direnmeden ne olacagını düşünmeden kalbim acıyor ne gecem gece ne gündüzüm gündüz anlatamam nasıl acı oldugunu ailem duydu annem ögrendi evde kıyametler koptu ama yinede vazgecemedim o an secim yaptırdılar ya o yada biz yinede onu sectim ailemi elimle ittim nefessiz kalmaktan korktum düşmekten korktum zamanla birbirimize baglandık birdefa aşkım deseydi yada seni seviyorum deseydi o anda kalbim dururdu ama hiç demedi hasret kaldım o sözlere sevmiyormu die düşündüm ama yinede vazgecemedim hayatımdan nasıl vazgecebilirdimkii vazgecmek için tek çaren vardı ölmek çok düşündüm eve kapandım agladım siğara üzerine siğara yaktım ve cözüm o dedim intahar ettim hiç bişey hatırlamıyorum bile yogun bakımda cıktıgımda sadece onu sormuşum ilk kelimem oymuş kalbim daha cok acıyordu onu kaybettim sandım ama o hep benim yanımdaymış cok istedim elimi tutup aşkım demesini ama yapmadı sadece neden die sordu ağlamaktan cvp bile veremedim degermiydi dedi senin için ölmeye bile deger dedim ve haladaha beraberim omuzlarımda agır yükler olmasına ragmen kendimi yememe ragmen vazgecmedim aslada vazgecmem ve 1 yıldır kanser hastalagına yakalandım ölmekten korkmuyorum ölüpte onu üzmekten ve elini bırakacagımdan korkuyorum bir daha dünyaya gelsem yine onu bulurdum bir canım olsa bile umursamadan canına canımı verirdim yeterki o üzülmesin o aglamasın ben onun yerine ölmeye bile razıyım umaraım beni anlarsınız???birgün eline bu mısralarım gecerse sakın üzülme çilekeşim ben ölsem bile kalbim senle birgün belki kavuşuruz kimbilir(not:sakın kimse evli biriyle cıkmasın yükü çok agır sonradan vaz gecemezsiniz herğününüz ölmekten beter olur))