Haqqinda.az

Gozumu Rufata zilleyib qapinin agzinda donub qalmishdim. Elimi terpetmeye, arxami donub cixmagha gucum yoxdu. Deyesen, elimden camodanim dushmushdu, ya da belke, men qapiya deymishdim, neticede yaranan ses neticesinde Rufat oyanib mene baxirdi. Onun da gozlerinden teeccub yagirdi, sadece "Nigar” deyerek, sanki ne bash verdiyini, menim niye burda oldugumu basha dushmeye chalishirdi. Butun gucumu toplayib otagdan cixdim. Aylar boyunca yashadighim ev mene yad gelirdi, sanki bir anliq evin qurulushunu, otaglarin yerini unutmushdum. Beynim dumanli idi, ayaqlarim dolasha-dolasha qonaq otaghina gelmish, divanda oturmushdum. Heyatimda ilk defe olaraq ne edeceyimi bilmirdim. Kash mektebde hendese, cebr, cografiya dersleri ile yanashi "xeyanet olunmush qadinlarin davranishi” dersini de kecerdiler, her halda bele hallara daha oyreshikli olardiq. Ailemde, etrafimda hec vaxt yoldashlar bir-birlerine xeyanet etmemishdiler, her halda menim qulaqlarima gelib catmamishdi, bu sebebden de bele hallarda ne edildiyini bilmir, dvanda gozlerimi bir noqteye zilleyib oturmushdum. Aglamirdim, hec ne fikirleshmirdim, beynimde sadece bir boshluq idi. Koridordan sesler eshitdim, yeqin ki, Monika gedirdi.
Beli, Rufatin yatagindaki Monika idi. Monika ile hec zaman uzbeuz qarshilashmasam da, bir defe Rufatin shkaflarini yerbeyer edende, telebe albomu arasinda shekillere rast gelmisdhim. Shekillerin arasinda Monikanin de shekli vardi. Rufatla telebelik illerinde tanishdilar, buna gore de Rufatin onun sheklini hele de saxlamasina o qeder de ehemiyyet vermemishdim, "onsuz da coxdan ayriliblar, ne olsun ki, shekli burdadir?” demishdim. Deyesen, o vaxtlar sevgi gozumu kor etmish, her sheye ayiq baxmagima mane olmushdu.
Bir azdan Rufat otagha geldi, otaghin o bash-bu bashina var-gel edirdi, soze nece bashlayacagini dushunurdu.
- Nigar, danishmaliyiq. Basha salacam sene.
Hec ne demeyib yene hemin noqteye baxaraq susmushdum. Rufatin sesini eshitsem de, ne dediyini basha dushmurdum. Hec ne demeyib ayaga qalxdim, cantami, mashinimin acarlarini goturub evden cixdim. Qeribedir, insan heyatinin bele anlarinda bele praktik olur, canta, acar, telefon kimi sheyler yadima dushur. Indi bunlari fikirleshdikce, hereketlerimin de avtopilot rejiminde oldugunu basha dushurem, ne etdiyimi bilmirdim, sadece refleksiv olaraq her gun etdiyim hereketleri tekrarlayib, hemin eshyalari goturub evden cixirdim. Arxadan Rufatin "gece vaxti hara gedirsen? Gir icheri” dediyini eshitsem de, ona qulaq asmayib lifti caghirdim.
Binadan cixdighimda yaghish daha da guclenmishdi, nifret edirem bele shiddetli yagishlara. Hara gedeceyimi bilmirdim. Bakida olsam, evimize gedecekdim, meni seven, deyer veren insanlarin arasina. Burda hara gede bilerdim? Leylagil… 1.5 saat yol getmek, olanlari danishmaq.. Hem de Rufata xeber edecekdiler, indi kimese hesabat vermek halinda deyildim. Kash mamam, papam yanimda olardilar…
Taksiye eyleshmish, surucu menden gedeceyim unvani sorushurdu. Key-key ona baxib Ceffrinin unvanini dedim. Ondan bashqa gedeceyim yerim yoxdu. Teeccublusu odur ki, yol boyu da aglamirdim, bu daha cox firtinadan evvelki sessizliye oxshayirdi.
Ceffri meni qapisinin agzinda, yagishdan tam islanmish, agzi soz tutmayan gordukde xeyli teeccublenmishdi. Meni iceri devet edib ne oldugunu sorushsa da, cavab verecek halda deyildim. Cox medeni insan oldugundan, ozunemexsus taktla menden hec ne sorushmamish, yalniz:
-Rufatin burda oldugundan xeberi var? Deyim ona?- dedikde, bashimi "yox” menasinda yellemishdim,
- Hec ne deme ona, menim yanimda onun haqqinda danishma- deyib aglamagha bashladim. Firtina bashlamishdi.
Ceffri menim sakitleshdirmeye chalishsa da, bunun mumkun olmadighini gorub otagdan cixmish, meni tek qoymushdu. Men ise ureyimde kut agridan bashqa hec ne hiss etmir, sadece aglayirdim. Geceni yatmamishdim, arada bir gozume yuxu gedende Rufati yuxuda gorur, hovlenak oyanirdim. Oyandiqda yene aglamaga bashlayirdim. Taqetim qalmamishdi.
Seher Ceffri meni seher yemeyine devet etse de, metbexe kecmeye bele hevesim yoxdu, odeyali bashima kecirdib "meni rahat burax” menasinda jest etmishdim. Artiq goz yashlarim da qurumushdu.
Xeyanet istenilen formada eybecer, alchaq, xain bir hereketdi ve hec bir halda onun izahati olmur. Lakin Rufati nece sevdiyimi nezere alaraq, yoldan kecen biri ile meni aldatsa idi, belke de, ne vaxtsa (agrimin kecmesine cox uzun vaxt teleb olunacaqdi, amma ne vaxtsa bu agri kececekdi) bunu bir sehv hereket qebul edib onu bagishlaya bilerdim. Lakin Monika ile bir yerde olmasi- bu, menim ucun bir sondu. Bunu yaxshi basha dushurdum. 3 il bundan evvel ayrildigi bir qadinla bir yerde olursa, hansi ki hemin qadini 12-13 ildir ki, taniyir, bunun sevgiden bashqa bir izahi yoxdur. Bu ne qeder agrili olsa da, basha dushurdum, qebul edirdim bu fakti. Sadece onus eve-seve menimle niye evlenmesini, meni niye bedbext etmesini basha dushmurdum. Onu delicesine sevirdim, bunu bilirdi, bununla bele mene xeyanet etdi. Onu sevmekle beraber, nifret edirdim ona. Deyirler ki, sevgi ile nifret arasinda bir addim var; adeten, romanlarda qehramanlar ilk baxishdan bir-birlerine nifret ederler mueyyen sebeblerden dolayi, sonrada ise bir-birlerini tanidiqca sevmeye bashlarlar. Mende ise eksine idi, onu delicesine sevmekden delicesine nifret etmek stadiyasinda idim.
Hemin gun de hec ne yemeden yataqda kecirmishdim, ozumu cox pis hiss edir, toksikoz da bir terefden meni incidirdi. Birden toksikozun aglima gelmesi mene hamile oldugumu xatirlatdi. Bu 24 saatin stressi mene Mikayili da yaddan cixartmishdi. Bu mesuliyyetsizliyim yeniden aglamaghima, indi de hele anadan olmayan ushaga goz yashi axitmaghima sebeb olmushdu. Eseblerim yerinde deyildi. Ushagin xatirine metbexe kecib nese yemeye calishsam da, urek bulantimdan ancaq bir alma yeye bilmishdim. Cantami vitamin goturmek ucun acdigimda telefonumu gordum. Istanbuldan beri telefonum sonulu idi, teyyare Nyu-Yorka endiyinde telefonu acmaghi unutmushdum. Yeqin ki, valideynlerim nece narahat olmushlar. Telefonu acdigimda anamdan 17, papamdan 12, Rufatdan ise 20-e yaxin zeng gordum, her 3-den xeyli sayda mesaj da vardi. Her 3-dne gelen mesajlarin mezmunu oxshardi :”hardasan?”. Goresen, mamamgilin xeberi var? Yeqin ki, Rufatla elaqe saxlayiblar. Rufat ne deyib onlara goresen?
Bunlari fikirleshirdim ki, telefonuma zeng geldi. Rufat idi. Cavab vermeyib, zengi sonlandirdim. Onun sesini eshitmek, onunla danishmaq istemirdim. Bunun arxasinca mesaj geldi:” Hardasan? Gelirem yanina. Ushaqliq etme. Danishmaliyiq”.
Ushaqliq?? Men ushaqliq edirem? Gunahkar menem?? Bu qedermi shuursuzdu Rufat?
Ilk evvel valideynlerime hec ne demek istememishdim, deyib onlari incitmek istemirdim. Amma evvel-axir oyrenecekdiler. Yaxshisi, menim dilimden eshitmekleri olardi. Onlari aldatmagha haqqim yoxdu. Onlara danishmagin vacibliyini hiss etsem de, bu saat bu sohbete hazir deyildim. Ruh kimi yene otagda var-gel edib, yataga uzanmishdim.
Bu gece de yuxularim qarishmish, yata bilmemishdim. Hem yuxusuzluq, hem de eseblerimin gerginliyi meni haldan salmisdi. Artiq aglamag da gucum qalmamishdi. Seherisi Ceffri otaga gelib meni metbexe sesledi. Men imtina etmek isteyende,
- Bax 2 gundur, hec ne demirem. Amma indi sakit durasi deyilem. Dur metbexe gel, bu saat!
Onun bele sert danishmasi meni sanki yuxudan ayiltd, onla mubahise etmeye halim yoxdu, hem de ushaq ucun yemek yemeli oldugumu bilirdim. Cantamdan dermanlarimi goturub metbexe kecdim. Ceffri menim ucun seher yemeyi duzeltmish, stolun arxasinda meni gozleyirdi. Onun xetrine deymemek ucun, omletden bir-iki cengel agzima qoymushdum. Bir az kecdikden sonra:
- Danishassan ne olub?
Evvel-axir oyrenecekdi, hem de mene bu qeder eledilerinden sonra ondan sirr saxlayasi deyildim ki.
- Rufat meni aldadir.
- Eminsen buna? Rufatdan gozlemerem bele bir shey.
- Aha, oz gozlerimle gordum. Bakidan 2 gun tez qayitdim, ad gunune gore. Bizim evde idiler.
Ceffri bunu eshidib hec ne demedi. Bir nece deqiqe sessizlikden sonra:
- Indi neylemek fikrin var?- sorushdu.
- Bilmirem. Boshanmagha senedlerimi verecem.
- Belke, yaxshi-yaxshi fikirleshesen? Aldatmagina haqq qazandirmiram. Amma boshanmaq da ciddi bir addimdir.
- Ceffri, yataginda gorduyum qadin yoldan kecen biri deyildi, Monika idi, ex-sevgilisi. Hele de onu sevir. Boshanmayib neyeyecem?
- Valideynlerin bilir bunu? Xeber etmisen?
- Yox hele, geldiyimden ber danishmamisham.
Bunu dedikce ozumu gunahkar hiss edirdim. Mene gore nece narahatdilar, Allah bilir.
-Esebileshme, amma Rufata zeng etmishem. Burda oldugunu bilir.
Gozlerim dolub.
- Niye bele etdin? Axi xahish etishdim ki, demeyesen.
Bunu deyib durub otaghima kecmek isteyirdim. Fikrim cantami goturub cixmaq idi. Hara gedeceyimi bilmirdim, amma Rufati gormek istemirdim, onu gormeye hazir deyildim.
- Nikki, agilli ol. Evvel-axir onu gormelisen onsuz da. Hem de xahish etmishem sene paltar getirsin. Bu ezik paltarlarinda omrunun axirina qeder burda qalasi deyilsen, yeqin ki. Menim kimi esteti tehqir edirsen gorunushunle,- Ceffri zarafati ile meni gulumsetmeye chalishsa da, alinmamishid. Rufati evvel-axir goreceyimi bilirdim, geyinmeye paltarlar lazim oldugunu da bilirdim. Amma yene onu gormek istemirdim. Hazi deyildim.
- Nikki, xahish edirem, yoldadir, gelir. Menim xetrime, qulaq as gor ne deyir. Demirem ki, onla get, bura, ele bil, senin evindi. Istediyin qeder qal. Amma ona da qulaq as. Cox narahatdir.
Hec ne demeyib otaghima kecib uzandim. Dermanlarimi qebul etsem de, urek bulantim meni cox narahat edirdi.
Gozumu yumub, fikirlere dalmishdim. Kecmish heyatim gozumun qabaghindan lent kimi kecirdi. Ushaqligim, mekeb vaxtlari, Amerika dovru, universitet, evlilik. Heyatimin her dovrunde yanimda bu ve ya diger derecede Rufat vardi, harda olsam da, neylesem de, onun kolgesi daima yanimdaydi, heyatimi ona gore qrmushdum. Sonunun bele olacaghini fikirleshmemishdim.
Bir azdan qapi acildi. Rufat idi. Yatagdan durmadim, onunla goz-goze gelmemek ucun yan divara baxirdim. Hec ne demeyib yanimda eyleshdi.
- Senin ucun nece narahat oldugumu bilmirsen. Niye xeber etmedin harda oldugunu? 2 gundur, seni axtariram.
Cavab vermediyimi gorub,
- Mamangil de cox narahatdilar. Sene zeng catmadigini gorub, mene zeng etdiler.
Goresen, ne demishdi mamagile? Nece izah etmishdi menim yoxlughumu? Amma yene susurdum, danishmirdim.
- Hamile oldugunu da dememisen. Niye? Bunu menden nece gizletmisen? Yazdigin karti tesadufen gordum. Gormesem, ne vaxta qeder gizletmeyi fikirleshirdin?
Ruaftin ad gunu ucun aldigim hediyye paketi evde qalmishdi. Yeqin ki, acib oxumushdu.
- Onu demek ucun ele tez gelirdim,- bunu cpx sakit dedim. Rufatin meni eshidib-eshitmediyini bilmirdim. Yene hemin menzere yadima dushdu. Gozlerim istemeden doldu. Rufatin qabaghinda aglamaq istemirdim.
- Monika 3 ay evvel Nyu-Yorka qayitmishdi, arada bir gorushurduk, amma aramizda hec ne yoxdu. Hemin gun ad gunumu tebrik etmek ucun geldi, senin burda olmadighini bilirdi. Sonra olanlar istemeden oldu, ickinin tesirinden.
Rufatin son 3 ayda niye kefinin olmadighi, fikirli oldughu indi melum oldu. Men de onun ucun ele narahat olurdum. Axmaq.. Bu sozu ozume aid edirdim.
- Onunla vaxtile ciddi munasibetimiz oldugunu bilirsen, onu sevirdim. Amma heqiqeten, sene xeyanet etmek istemirdim.
- Onu hele de sevirsense, menle niye evlendin?
- Seni de sevirem cunki. Sene olan sevgim bashqa curdu. Hem de senin de meni sevdiyini bilirdim. Hemin il Bakida olanda boyuk aradan sonra seni gordum, deyishmishdin, sene qarshi nese hissler kecirdirdim.
- Aha, maman da bunu isteyirdi, sen de "niye de olmasin? Uzaq bashi, axirda Nigarin ureyi sinacaq, qoy evlenim de" dedin?- sesim sert cixmishdi, istemeden qishqirirdim.
- Duzdur, evdekiler de senle evlenmeyimi isteyirdiler. Amma sonunun bele olacaghini fikirleshmemishdim.
- Hami her sheyiu fikirleshir, menden bashqa. Sen Monikani unutmaq ucun evlenirsen, maman seni evlendirmek xatirine meni secir, Monika hec ne olmamish kimi NY-a qayidir, bizim eve gelir. Her kes bildiyini edir,hec biri de meni fikirleshmir, demirler, axi Nigar da adamdir. O goresen, ne hiss edir? Neyleyir? Haminiz meni istifade etmisiniz, indi de qabaghima cixib "baghisla" deyirsen? Neye gore? Hansina gore? Hansi birini bagishlayim?
Artiq qishqirir, aglayirdim. Rufat ne edeceyini bilmirdi. Sese Ceffri otagha girdi, Rufata nese deyirdi, yeqin ki, getmesini xahish edirdi. Rufat cixanda,
- Sohbetimiz qurtarmadi, yene gelecem, - deyib cixdi.
Ne vaxt sakitleshdiyimi bilmirem. Ceffri mene sakitleshdirici getirmishdi.
Boshanmali idim, bunun bashqa yolu yoxdu. Axsham mamama zeng etdim. Sesinden nece narahat oldugu gorunurdu.
- Nigar, hardasan? Nece gundur zeng catmir. Deli olmusham burda. Rufat aranizin deydiyini dedi, amma ne qeder sorushsam da, bashqa bir shey demedi. De gorum ne olub?
Qisaca mamaya olanlari danishdim.
- Yaxshi, balam, gelirik. Papaya deyirem biletleri alsin.
1 hefte sonra mamamgil biletleri almish gelirdiler. Bu gunler erzinde Rufat bir defe de gelse de, onu gormek istememishdim. Ceffri de menim otaghima buraxmamish, gormek istemediyimi demishdi. Bu arada Bob da olanlari eshitmish, meni gormeye gelmishdi. Ishde menim ucun darixdiqlarini, Missis Uilyamsin (en cetin mushteri hesab olunurdu, onun sifarishi ile menim meshgul olurdum) da hetta meni sorushdughu, menden bashqa hec kimle ishlemek istemediyini deyib menim az da olsa kefim acmishdi.
"Bob, ozume gelim, ishe cixacam" dediyimde "Ne vaxt istesen, gel. Senin ucun cox darixiriq" cavabini vermishdi.
Halim lap pis olmushdu. Medemde agrilar, urek bulantilarim daha da pisleshmishdi. Ushagin xetrine yemek yemeye calishsam da, alinmirdi. Ceffri anama zeng edib veziyyetimi demishdi. Seheri gun ucun hekimden menim ucun gorush almishdi. Mamamgil viza meselelerini hell etdiklerinden, Ketiye zeng etmish, yanimda olmasin xahish etmishdi. Anamla zengden 3 gun sonra Keti NY-a geldi. Ceffri yaziq hec ne demir, evinde Ketini de qonaq qebul etmishdi. Keti meni de goturub otele getmeyi teklif etse de, Ceffri qoymamishdi. Ceffrinin elediklerinin evezine nece odeyecekdim, bilmirdim.