Xəstəxananın baş həkimi
amansız bir xəstəliyə
tutulmuşdu. Xaricdə müalicəsi
mümkün ola bilərdi, lakin bütün
həkim yoldaşları onun səfərə
dözə bilməyəcəyi mövzusunda həmfikir idi. Çarəsiz bir
möcüzə gözləyirdi hər kəs. Bu
zaman haradan xəbər aldığı
bilinməyən gənc bir həkim
gəldi və onu yaxşı edə
biləcəyini söylədi. Əməliyyat müvəffəqiyyətlə
nəticələnmiş, başhəkim də
narkozun təsirindən xilas
olmağa başlamışdı. Ancaq bir
atanın övladına göstərə
biləcəyi qayğı və sevgiylə gənc həkimin əlini ovucunun
içinə götürərək danışmağa
başladı; «Allah razı olsun övladım.
Sən mənə narkoz vurduğunda
təsirini göstərənə qədər, bir
zamanlar eynilə mənim də sənin kimi gənc bir assistent
ikən etdiyim bir yaxşılıq gəldi
ağılıma. Bir ana gəlmişdi
xəstəxanaya. Doğum etmək
üzrə idi. Ultrasonda uşağın iki
qıçının da şikəst olduğunu görüncə, onun belə
yaşamasındansa ölməsinin daha
yaxşı olacağını düşünmüşdüm.
Amma ürək atışlarını eşidikdə
dözə bilmədim və doğulmasına
qərar verdim. Sağlam əhali planlaması bəhanəsiylə bir çox
cana qıyan sistemin inadına iki
qıçı şikəst olan o uşağın
yaşamasına vəsilə oldum. Allah
həqiqətən heç bir yaxşılığı
qarşılıqsız buraxmır balam. İnşallah mənə etdiyin bu
yaxşılığın da qarşılığını
görərsən.» Gənc həkim yaşlı
başhəkimin gözlərinə ancaq bir
övladın baxa biləcəyi sevgiyle
baxaraq, yenə eyni şəfqətlə əlini başhəkimin əlindən
yavaşca çəkər. Şalvarının
paçalarını sıyıraraq dizlərindən
aşağısı protez olan iki qıçını
göstərərək; Bəli… Allah heç
bir yaxşılığı qarşılıqsız buraxmır; qurtardığınız o uşaq mən idim!..”
deyər
Tarix: 19.11.2013 / 04:18 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 204 Bölmə: Maraqli Hekayeler