Haqqinda.az

Çox gözdə sürmə, əldə həna, üzdə xal olur,
Nisbət bu qaşü bu gözə bənzər məhal olur.

Qafi-qaşın, o tayi-telin, lami-ləblərin,
Aləmdə əlbir eyləsə billah qital olur.

Lövhi-xəyalə hər necə tərh eyləsəm, qaşın,
Gəlməz xəyalə axiri məhzi-xəyal olur.

Sirri-dəhani sordum o şəkkər dodaqdən,
Pünhan danış bu sirri dedi, qiylü qal olur.

Görcək o atəşin üzünü nitqim oldu lal,
Qüdsi, cərəs düşəndə oda, zəng lal olur. Ardı »

Demə Məcnuna dəli, bəlkədə Leyla dəlidir
Eşq olan yerdə bütün aqilü dana dəlidir.

Saldı Yusif kimi öz sevgilisin zəncirə
Qoydu rüsvalıqı aləmdə Züleyxa dəlidir.

Eşq zincirinin iftadəsi bir mən degiləm
Həvəs-i silsileyi eşq ilə dünya dəlidir.

Sarılır çiğninə gah qoynuna, gah qamətinə
Əjdəhalər kimi ol zülfi çəlipa dəlidir.

Bir vəfasız gül üçün naləsi dünyanı tutur
Aşiqin qəlbi kimi, bülbülü şeyda dəlidir.

Bircə Şirin ilə Fərhada məzəmmət yoxdur
Vadiyi eşqdə Varmiq dəli, Əzra delidir

Əl götürməz bu qara gözlülərin zülfündən
Hər yetən zənn eləyir Vahidi guya dəlidir. Ardı »

Elm öyrən, oxu, həqqi tut, ürfanı tut, ey gənc,
Hər işdə çalış düzlüyü, səhmanı tut, ey gənc.

Var-dövləti, eyş-işrəti biryolluğa tərk et,
Nəfsindən əl üz, qeybəti bir yol unut, ey gənc.

Ver könlünü Allahə, odur sahibi-dünya,
Addımbaşı vardır buna milyon sübut, ey gənc.

Öz vaxtını daim keçir ariflər ilən xoş,
Qoy eyləməsin əqlü şüurun süqut, ey gənc.

Həq bildiyini söylə əgər varsa inamın,
Hərdən də gözəldir, bu məsəldir sükut, ey gənc.

Yasin kimi təmkinli dolan sən də həmişə,
Səbrinlə, çalış, hirsini daim soyut, ey gənc. Ardı »

Zülfün düşər izzətdən əgər şanəyə qalsa,
Bənd olmaz ona bir dəxi divanəyə qalsa.

Sevdayi-məhəbbətlə yanır atəşə hər dəm,
Yaxmaz özünü atəşə pərvanəyə qalsa.

Insaf sal onun qəlbinə, rəhm et mənə, Yarəb,
Yoxsa ölərəm hicrdə cananəyə qalsa.

Məstanə düşüb zülfünün ətriylə gülüstan,
Yoxsa öyünüb həddin aşar nanəyə qalsa.

Həbs etdi onu qüssə, təkəbbür sədəfində,
Hədyan danışar yoxsa ki, dürdanəyə qalsa.

Meyxanəni gözdən salır hər yerdə bu zahid,
Əlbəttə, dönər Kəbəyə məstanəyə qalsa.

Dünya boğulur bir sürü nadanlar əlində,
Çoxdan düzələr, Yasin, o fərzanəyə qalsa. Ardı »

Əhli-eşqin üzünə açmaya firqət qapısın,
Bağlaya həqqin əli aşiqə həsrət qapısın.

Tökərək zülfünü rüxsarına görcək məni yar,
Elə bil göstərir hər dəfə qiyamət qapısın.

Qısqanırlar deyəsən göydə mələklər də bizi,
Bağlayıblar o səbəbdəndi ki, vüslət qapısın.

Dərdimi bilməsin heç kim deyə örtdüm qapımı,
Açmayır mən yazığın indi cəmaət qapısın.

Məkrlə bağladı əğyar vüsalın yolunu,
Açmasın heç görüm əğyarı səlamət qapısın.

Bağlanan hər qapının səndədir, Allah, açarı,
Yarımın aç mənə, nolar ki, ziyarət qapısın.

Hərənin öz payı, öz qisməti var dünyadə,
Bəxti yar olsa açar Yasinə qismət qapısın. Ardı »

Mən qulami xanədanam, padişahımdı Əli,
Ehtiyacım var ona püşdü-pənahımdı Əli,

Könlümü qıldı münəvvər, merhimanımdı Əli,
Qibləgahımdır Mühəmməd , səcdəgahımdır Əli.


Gəldilər həqdən bəyanə sirri ağaz etdilər,
Sözləri ilə bu cahan mülkinə pərvaz etdilər,

Həmdülillah biz gədanı məhrəmi raz etdilər,
Qibləgahımdır Mühəmməd , səcdəgahımdır Əli.

Ta əzəldən padişahımdır Həsən xülqi-riza,
Dünyavi üqbəda sərtacım Hüseyni Kərbala,

Nuri çeşmimdir İmam Zeynul-İbad,
Qibləgahımdır Mühəmməd , səcdəgahımdır Əli.

Zanu dildən bəndəkye Baqir qulami Cəfərəm,
Museyi-Kazım İmam Rzaya kəmtərəm,

Şah Təqi Baba Nəqi yolunda paki-bəstərəm,
Qibləgahımdır Mühəmməd , səcdəgahımdır Əli.

Masəva tərk eyləyib bizləri diyari ləhlətə,
Hakim onlardır bu gün layiq dir onlar hörmətə,

Lah Ardı »

Konlum yene cananin elinden gile eyler,
Bulbul ne cefa wikayet gule eyler.

Fexr eyler idim vesline,hicranina yandim,
Tale ne bilim ki,meni axir bele eyler.

Zalim feleyin gerdiwi atewlere yansin,
Evvelce ne covr eylese ehli-dile eyler.

Divanesiyem bir uzu goynek qara xalin,
Zulfun mene zencir kimi o,silsile eyler.

Bilsen sene ey gul ne qeder awiq olan var,
Teqriben eger saysan o min qafile eyler.

Ger badi-seba zulfune yol tapsa o wuxun,
Min tene cemenlerde gedib sunbule eyler.

Vahid,yene husnune heyranam o mahin,
Rehm eyle,desem covr eleme,o hele eyler. Ardı »

Mənə, ey gül, dedilər aşiqi-rüsva demisən,
Vermərəm mən ona dil, gəlsə də dünya, demisən.

Mənə kim aşiq olub çoxdan o dünyalıq olub,
O zəifçün deyil əsla belə sevda demisən.

O hara, mən hara qoy eyləməsin vəslə ümid,
Etməsin məndən onu bir də təmənna demisən.

Bu nə qarğışdı mənə etmisən, ey insafsız:
Ki, gərək ömrü boyu qalsın o tənha, demisən.

Demisən aşiqimin göz yaşı dərya olsun,
Qoy onu qərq eləsin biryol o dərya demisən.

Mənim eşqimdə əgər şair olubdursa daha,
Qoy mənə həsr eləsin bir neçə misra demisən.

Dedilər ki, demisən Yasini dərdindən ölə,
Allah ağzundan eşitsin, necə əla demisən!. Ardı »