Haqqinda.az

Bir kənddə bir qoca vardı. O, çox kasıb idi. Amma bütün imperatorlar ona qibtə edirdilər. Çünki onun bir gözəl ağ atı vardı. Heç kəs ömründə belə güclü, gözəl at görməmişdi. At yox, möcüzə idi. İmperatorlar onun atını almaq üçün qocaya nə istəsə, verə biləcəklərini deyirdilər. Amma qoca deyirdi: “Bu mənim üçün at deyil, şəxsiyyətdi, lütfən deyin, şəxsiyyəti də heç satarlarmı? O, mənim dostumdu, əmlakım deyil. Dostu satmaq olar? Heç vədə!» Onun kasıblığının həddi-hüdudu yox idi, at üçünsə nələr vəd etmirdilər? Amma kişi atı satmırdı.

Bir gün kişi tövləyə gedəndə atı orada görmədi. Bütün kənd onun evinə toplandı. Kişini məzəmmət eləməyə başladılar: Ardı »

Bulvarda gezdikce, az da olsa, ozume gelmishdim, bayaqki heyecanim azalmishdi. Bele baxanda, sadece uzumdeki dondurmani silmishdi, bashqa artiq hereket etmemishdi ki, Rufat. Sadece axmaqligim ucbatindan bunu bele ciddi qebul etmishdim. Ozumu aldatmaga ehtiyac yoxdu, Rufat mene qarshi hec ne hiss etmirdi, onun her hereketini de sevgiye yozmagima ehtiyac yoxdu.
Biz gezdikce kulek guclenirdi.
- Darixmisham bu xezri ucun.
- Seni bilmirem, amma men nifret edirem bu kuleye. Iyul ayinda da bele kulek olar?
- Ushuyursen? Isteyirsen, qayidaq?
Biz baghdan cixanda kulek az oldugundan nazik geyinmishdim, indi yay sarafanimda heqiqeten de ushuyurdum.
- Aha, geldek.
Yol boyu Rufat bashina gelen hadiseleri danishdiqca, men gulurdum. Onun etrafinda olmaq nece de Ardı »

Bir bədəvi dəvəsinə buğda ilə dolu, iki dənə iri çuval yükləyib aparırdı. Özü isə bu iki çuvalın arasında oturmuşdu. Yolda birisi onu söhbətə tutaraq, ondan yerini-yurdunu soruşdu, söhbətə nərdivan qoydu. Bu sual-cavab sırasında xoş sözlər söyləməklə, gözəl ifadələr dilə gətirdi.


Daha sonra bədəvidən soruşdu:
— Bu iki çuvalda nə var belə, söyləsənə bir? Bədəvi bu sualın cavabında:
— Birində qum, digərində isə insan qidası olan buğda — dedi.

Həmsöhbəti ondan:
— Neyləyirsən bu qumu? — deyə soruşanda, bədəvi:
— Buğda çuvalı tək olmasın deyə, bu qum çuvalını isə tarazlıq olsun — deyə cavabını verdi. Yol yoldaşı bədəviyə dedi:
— Bir azca Ardı »

Uzun illər əvvəl Çində Li-Li adlı bir qız evlənir və eyni evdə əri və qaynanası ilə birlikdə yaşamağa başlayır. Lakin qısa bir müddət sonra qaynanası ilə dolanmaq çox çətin olduğunu anlayır. İkisinin də şəxsiyyəti tamamilə fərqlidir, bu da onların tez-tez mübahisə etmələrinə gətirib çıxarır. Bu Çin ənənələrinə görə xoş bir davranış deyil və ətraf mühitin reaksiyasına səbəb olur.

Bir neçə ay sonra bitməz tükənməz gəlin-qayınana döyüşləri onun və qayınanası ilə arada qalan yoldaşı üçün də cəhənnəm əzabına çevrilir. Artıq bir şeylər etmək lazım olduğuna inanan gənc qadın atasının köhnə yoldaşı olan ədviyyatçıya qaçır və dərdini danışır. Yaşlı adam ona bitkilərdən bir dərman Ardı »

Bəli, Valideyinə qayğı, ən gözəl ibadətdir..İndi nəql edəcəyim iki qardaşla bağlı hekayə fikrin nə qədər dərin məna və ibrət yüklü olacağını əyani sübut edəcək..
İki qardaş var imiş. Bunların qayğıya möhtac anaları da var imiş. Hər gecə qardaşlardan biri ananın xidməti ilə məşğul olur, digəri ibadətlə məşğul olardı… Bir axşam, ibadət edən qardaş etdiyi ibadətdən aldığı həzz və mənəvi rahatlığı hiss edib qardaşına deyir:
— Bu gecə də anama sən qulluq elə, mən ibadət edim.
— Qardaşı təklifi qəbul edir. İbadət edərkən yuxuya gedən qardaş yuxuda bir səs eşidir. Səs ona:
— Qardaşını bağışladıq, səni də onun xətrinə bağışladıq. Bu sözləri Ardı »

Mən nə edəcəm ana?-Ağlayaraq anasına sığındı.
- Sənin edə biləcəyin bir tək yol var. Mahirə ərə getmək.
- Siz nə danışırsız? Mən heç nə xatırlamıram.- Mahir təəccüb dolu baxışlarla Zərifəyə baxdı.
- Oğul bu etdiyin insanlığa sığmaz. Qızın namusunu ləkələmisən. Onunla evlənmək də boynunun borcudu.- Gülnaz əllərini əsəbi halda havada yellətdi.
- Gülnaz qızımı gör nə hala gətirib. Kürəyinə bax.. Sinəsinə bax… İlahi, Bu nə vəhşilikdi? Meşədən çıxıb sanki. Gül kimi qızım bədbəxt etdi. –Südabə Zərifədən beş betər ağlayırdı.
- Mahiri dünyaya gətirdiyimə peşmanam artıq. Onun kimi oğul olmaz olsun. Sən ki, belə deyildin bala. Bu nə insafsızlıqdır, bu nə vəhşilikdir etdin? – Gülnaz ağlayaraq Mahirə Ardı »

Bir də görürsən ki, yekə bir ağac qəfil köklü-köməcli yerə sərildi. Fikirləşirsən, dərdi-azarı nədir bu ağacın, görəsən? Axı heç yarpaqları da solmayıb, sapsağlamdır. Bəs nə oldu?” Yaxınlaşanda görürsən ki, ağacın gövdəsini qurd içindən elə gəmirib-yeyib ki, kənardan azacıq hiss olunur. Bapbalaca qurd bu boyda ağacı gör necə böyrü üstə yıxdı!

Əslində paxıllıq, xəbislik də belədir, insanı içindən gəmirir, “niyə ona olar, mənə yox?”- deyə rahatlıq tapmayanın, fürsət düşən kimi dilindən qeybət düşməyənin də aqibəti axırda o qurd yemiş ağaca bənzəyir; həmişə dünya başına dar olur, heç yerdə qərar tutmur, nə gecəsi olur, nə gündüzü, elə hey “hərəkətdə” olur. Bir də onda Ardı »

Kevinin 22 yaşı təzəcə tamam olmuşdu, özündən əmin, çox ağıllı və bir cavan oğlan idi . 10 gündən sonra Koreyadakı müharibə zonasına yollanmaq üçün İngiltərədən ayrılacaqdı, heç bir şeydən qorxmurdu amma , ölkəsindən ayrılmaq çətin gəlirdi ona.
Ağır addımlarla böyük bir kitabxanın qapısından içəriyə girdi, bir kitab götürüb oturdu və səhifələməyə başladı. Həqiqətən də çox gözəl mövzuları özündə əks etdirən bir kitab idi, amma daha da maraqlı olanı isə kitabı daha əvvəl başqasının da oxumuş olması və bəzi yerlərə qeydlər götürmüş olması idi. Oxuyanın qeydlər götürdüyü hissələr Kevinə maraqlı gəldi, qeydləri oxuduqca sarsılırdı. Kim ola bilərdi bu? Dərhal kitabxanaçıya yaxınlaşdı və əvvəl Ardı »