Haqqinda.az

Zülmün sonu yox, haqq unudulmuşmu, ilahi?
Dünyada ədalət yasaq olmuşmu, ilahi?
Dillərdə yalan, amma könüllərdə həqiqət
Haqq zalimə, düz əyriyə qulmuşmu ilahi?

Meydan sulayan ağ yalanın al şərabından
Millət təpədən dırnağa sərxoşmu, ilahi?

Əzdikcə vətən oğlu vətən oğlunu qəsdən
Bilməm, əzənin qəlbi məgər daşmı, ilahi?

Vicdan kimi, insaf kimi hisslər içimizdən
Bir yolluq atılmşmı, qovulmusmu, ilahi?

Hər möcüzü idrak eləyərkən, bu bəlanı
Qanmaqda beyinlər bu qədər boşmu, ilahi? Ardı »

İdrakda yol açmış gecədən
gündüzə Allah,
Güldürməsən öz könlünü,
gülməz üzə Allah.
Dünyaya şəfəqlər kimi tanrım
səpələnmiş,
Qəlbin özü yanmasa, görünməz
gözə Allah.
Allah! Bilirik cism deyil, bəs nədir
Allah?
Ən yüksək haqda, həqiqətdir
Allah.
Dondursa təkamül və gözəllik
qabağında,
Dərk et bu, təəccübdə, bu
heyrətdədir Allah.
Bildik, bilirik gizlidir insandakı
qüdrət,
Hər kəs onu fəhm etməsə,
acizdir o, əlbət.
İnsanın əzəl borcudur insanlığa
hörmət,
İnsanlığa hörmətdə, ləyaqətdədir
Allah.
Gerçək də budur: gizlidir hər
zərrədə vəhdət,
Bir zərrə ikən küllə qovuşmaq
ulu niyyət.
Gördüklərimiz zahirdir, bətnə
nüfuz et!
Bətndəki , cövhərdəki fitrətdədir
Allah.
Fitrət də yatır sözdə, sözün öz
yükü fikrim,
Seçmiş , seçəcək daima tükdən
tükü fikrim,
Mən bir ağacam, yarpağı sözlər,
kökü fikrim,
Sözlərdə deyil, sözdəki
hikmətdədir Allah.
İnsan! Təpədən dırnağa sən
arzu, diləksən,
Nəfsində doyumsuz, fəqət
eşqində mələksən,
Zülmün üzünə haqq deyilən
şilləri çəksən,
Şilləndə möhürlənmiş o
qeyrətdədir Allah.
Cahil enər alçaqlığa, öz qəlbinə
yenməz,
Vicdandan əgər dönsə Ardı »

Bu torpağın özü boyda
Bu torpağa məhəbbətlə
doluydun.
Bu torpağın yolunda da
Sən öz canını qoydun.
Borclu ikən Vətən sənə, xalq
sənə
Hər şey döndu tərsinə.
Bu torpaqdan verəmmədik
Bir məzarlıq yer sənə.
Zamana bax! Bu torpağı
Bir“sağ ol”a satana,
Xəyanətin kölgəsində
rahat-rahat yatana
Bu milləti ölümlərlə
imtahana çəkənə
Məmləkəti başdan-başa
talayana, sökənə
Heykəllər ucaltmışıq.
Özümüzü bəyənməyib
“Beynəlmiləl” laylasına yatmışıq.
Yatdığımız bəs etməzmi?
Ayılaq bir, görək bir
Xeyir nədir, şər nədir?
Riyalara,boyalara
yetmiş ildir uymuşuq.
Gör kimin əvəzinə
kimə heykəl qoymuşuq.
Ancaq ana təbiətdə
Bir əzəli qayda var:
Bünövrəsi eşq olmayanın
Tunc olsa da tez uçar.
Heykəl-məzar!
Biri- zora söykənibdir
Biri-haqqa, şərəfə!
Davamlıdır
qəlbimizə köçüb gələn
o məzar.
Postamenti nifrət olan
yüz heykəldən yüz dəfə!
28 may, 1990. Ardı »

Zülmün sonu yox, haqq
unudulmuşmu, ilahi?
Dünyada ədalət yasaq
olmuşmu, ilahi?
Dillərdə yalan, amma
könüllərdə həqiqət
Haqq zalimə, düz əyriyə
qulmuşmu ilahi?
Meydan sulayan ağ
yalanın al şərabından
Millət təpədən dırnağa
sərxoşmu, ilahi?
Əzdikcə vətən oğlu vətən
oğlunu qəsdən
Bilməm, əzənin qəlbi
məgər daşmı, ilahi?
Vicdan kimi, insaf kimi
hisslər içimizdən
Bir yolluq atılmşmı,
qovulmusmu, ilahi?
Hər möcüzü idrak
eləyərkən, bu bəlanı
Qanmaqda beyinlər bu
qədər boşmu, ilahi?
Mart, 1998. Ardı »

Vaxtin deyirmaninda das eridi, qum oldu,
Tarixe atdigiimiz qayitdi, luzum oldu.
Dunenin heqiqeti bu gun ters yozum oldu,
Niye de yozulmasin, axi, dunya firlanir.
Cox ovlaqlar icinde cox ovlari ovladim,
Asib-dasan arzumu men artiq cilovladim.
Men atami otmusem, meni otur ovladim,
Ardı »

Yatmaq istəyirəm...sənsizliyimi
Yuxu dənizində batıram deyə.
Yuxumsa kölgəni öz kölgəm kimi
İzləyir, qısqanıb səni hər şeyə.
Yuxum qaçaq düşüb məndən yan gəzir,
Yuxum küçələrdə sərgərdan gəzir.

Həsrətin asılıb kirpiklərimdən.
Yuxum da gəlmir ki, heç olmasa mən
İtirim, batırım səni yuxumda.
Məndən vəfalıymış sənə yuxum da.
Yuxum qaçaq düşüb yatammıram mən,
Yuxum qorxub qaçıb fikirlərimdən... Ardı »

Baş çıxarmaq həm çətindir, həm asan
İblisindən, mələyindən dünyanın.
Adəm satdı bir buğdaya cənnəti,
Tora düşdü kələyindən dünyanın.

Nə gözəldir, ürək geniş, söz açıq,
Yaşamadım bir sevdamı yarımçıq.
Əzab adlı dəyirmandan narın çıx,
Keçəcəksən ələyindən dünyanın.

Arzum üçün mələyən bir cüyürdüm,
O təpədən bu təpəyə yüyürdüm.
Niyə qorxum kəfənindən?
Nə gördüm
Beşiyindən, bələyindən dünyanın?

Ey Bəxtiyar, zaman ömrü əridər,
Ölümümüz axan vaxta borc ödər.
Arxasınca palaz kimi sürüdər
Bərk yapışsan ətəyindən dünyanın Ardı »

Xeyalin goylerden torpaga enib,
belke de taleyin gulecek senin.
Nifretim bir yazipozana donub,
adini qelbimden silecek senin.

Urekde bir kovrek xatire izi,
axir ki, menzilin sonuna geldik.
Biz duyun salmisdiq taleyimizi,
yaxsi ki, vaxtinda acila bildik.

Yamanca itirdik gunlerimizi,
eh, daha itirmek qorxusu yoxdur.
Kulekler sovurdu gullerimizi,
yolunmus leceyin qoxusu yoxdur.

Geceni gunduze qatib gedirdik,
bu da omrumuze bir yazi imis.
Umid isigini tutub gedirdik,
catanda gorduk ki, qurd gozu imis.

Gunleri incitek salib itirdik,
ne qeder axtardiq tapa bilmedik.
Bir cevre xettini tutub gedirdik,
ha getdik, sonuna cata bilmedik.

Urekde bir kovrek xatire izi,
axir ki, menzilin sonuna geldik.
Biz duyun salmisdiq taleyimizi,
yaxsi ki, vaxtinda acila bildik.

Ayrilib gedirsen… Dolur gozlerin,
sonuncu nidatek qirilir sesin.
Bari bundan bele senin izlerin
menim izlerimle duyun dusmesin… Ardı »