Haqqinda.az

Mən kiməm? Bu sualı
Hər il ad günlərimdə
öz-özümə vermişəm
Cavab tapa bilməyib
Bu sualın önündə
Başımı endirmişəm.
Mən kiməm?
Mən nəçiyəm?
Eşqim, diləklərim nə?
Niyə gəldim dünyaya,
Bu dünyada yerim nə?
Sağ ikən də bilmirəm
Ölüyəm, diriyəm mən?
Əvvəlini, sonunu
Dərk etməyən, ən adi,
Kəslərdən biriyəm mən.
İmkanla arzuların
Arasmda vurnuxan
Saat kəfkiriyəm mən.
Zamanın dəhrəsilə
Qanadlı arzuları
Budanan bir bəndəyəm.
Mən bir üzü ağamsa,
Bir üzü şərməndəyəm.

Mən özümün düşməni!
Hər gün çəkir çarmıxa
Öz içimdə mən, məni.
Mən özümçün həmişə
Baxdıqca sirri artan
Müəmmalı şəkiləm.
Özümə ittihamçı, özgəsinə vəkiləm.
Bildiyim bu qədərmiş
Məni məndən gizlədən Ardı »

İNSAN - GÖYDƏ AY KİMİDİR...
Çəmənlikdə gül-çiçəyin
Sağ-solunda ələfi var.
Dünyada hər bədbəxtliyin
Həm zərəri, həm nəfi var.
Vaxt hakimlər hakimidir,
Həyat, varkən yox kimidir.
Yaydan çıxan ox kimidir,
Hər ömrün öz hədəfi var.
Ürəkdədir sözün kökü,
Ayıra bil tükdən tükü,
Çox ağırdır amal yükü,
Çəkə bilsən şərəfi var.
Ürək fikrin tilsimidir,
Hər qatı bir lay kimidir.
İnsan - göydə Ay kimidir,
Görünməyən tərəfi var.
İyun, 1978. Ardı »

Bir ürəkdə dörd fəsil.
Hər gecə danışır radyo havadan :
" Sabah az buludlu , biri gün
yağış .... "
İqlimin sirrini bu qadir insan
Gör necə öyrənmiş , gör necə
açmış !...
Sabahkı havanı bilirik bu gün ,
Ey insan ,
bununla demərəm öyün ....
Minbir havasını yerin , dənizin
Əvvəldən bilirik çox zaman
şəksiz .
Bəs niyə bilmirik öz qəlbimizin
Bir andan sonrakı havasını
biz ? ...
Dörd fəsil yaşayır bir ildə torpaq
Qış , qış kimi gəlir , bahar
bahartək .
Bir saat içində bəs nədən ancaq
Dörd fəsil yaşayır bəzən bir
ürək ?
Sabahkı havanı bilirik bu gün .
Ey insan bununla demərəm
öyün .... Ardı »

Möhtac
Nur atəşə, atəş göyə, göylər yerə
möhtac,
Yerlərdə ki ahəngü nizam göyərə
möhtac.
Dünyaları öz hökmünə diz
çokdürən hakim,
Bir ahuya, gözəl dilbərə möhtac.
Dağlar ucalıqdan öyünür
qürrəlinir çox,
Yüksəklik ola dağ dediyin
düzlərə möhtac.
Göylər nə qədər sonsuz olub
boşluğa varsa,
Göylərdə gözəllik yenə ulduzlara
mohtac.
Saçlar qara, qaşlar qara, ləblər də
bal olsun,
Hər üzdə gözəllik deyilən gözlərə
möhtac.
Mən Bəxtiyaram söyləyib
aldanma a şair,
Fikrində, mərəmında sənin
sözlərə möhtac.
30 iyun, 1998. Ardı »

Mən kiməm? Bu sualı
Hər il ad günlərimdə
öz-özümə vermişəm
Cavab tapa bilməyib
Bu sualın önündə
Başımı endirmişəm.
Mən kiməm?
Mən nəçiyəm?
Eşqim, diləklərim nə?
Niyə gəldim dünyaya,
Bu dünyada yerim nə?
Sağ ikən də bilmirəm
Ölüyəm, diriyəm mən?
Əvvəlini, sonunu
Dərk etməyən, ən adi,
Kəslərdən biriyəm mən.
İmkanla arzuların
Arasmda vurnuxan
Saat kəfkiriyəm mən.
Zamanın dəhrəsilə
Qanadlı arzuları
Budanan bir bəndəyəm.
Mən bir üzü ağamsa,
Bir üzü şərməndəyəm.

Mən özümün düşməni!
Hər gün çəkir çarmıxa
Öz içimdə mən, məni.
Mən özümçün həmişə
Baxdıqca sirri artan
Müəmmalı şəkiləm.
Özümə ittihamçı, özgəsinə vəkiləm.
Bildiyim bu qədərmiş
Məni məndən gizlədən Ardı »

Boşalıram, dolmuram
Çaşdırmışam sağ-solu.
Axtarıram bulmuram
Allaha gedən yolu.
Necə çatım mən ona?
Şeytan girir min dona.
Dag atır haqq yoluna
Azır Allahın qulu.
Özüm özümə qənim
İçimdədir düşmənim.
Yolumu kəsmiş mənim
Bağ çəpəri, dağ kolu.
Hər bütə ram olmuram,
Dönüb səcdə qılmıram.
Daş dəyir, ayılmıram
Yuxuluyam, yuxulu.
Avqust, 1998 Ardı »

O, namaz üstündə əl açıb göyə

Allaha üz tutub, "Ya
rəbbim", - deyə

Onun duasına qarısır ahı

O, bu dəm elə bil görür Allahı,

Gözə görünməzdir onun pənahı

Köməkcün əlini açmaz bir kəsə.

Necə gorə bilər, axı, Allahı

Allah, o mömünün
ürəyindəsə?

Görmür Allahını namaz qılanlar

Allahsa, onları görür bu anlar.

İyul, 1998. Ardı »

GÜLÜSTAN
Azərbaycanın birliyi və
istiqlaliyyəti
uğrunda çarpışan Səttar xan,
Şeyx Məhəmməd Xiyabani
və Pişəvərinin əziz xatirəsinə
I-ci Hissə
İpək yaylığıyla o, asta-asta
Silib eynəyini gözünə taxdı.
əyilib yavaşca masanın üstə
Bir möhürə baxdı, bir qola baxdı.
Kağıza həvəslə o da qol atdı,
Dodağı altından gülümsəyərək.
Bir qələm əsrlik hicran yaratdı,
Bir xalqı yarıya böldü qılınc tək.
Öz sivri ucuyla bu lələk qələm
Dəldi sinəsini Azərbaycanın.
Başını qaldırdı,
Ancaq dəmbədəm
Kəsdilər səsini Azərbaycanın.
O güldü kağıza qol çəkən zaman,
Qıydı ürəklərin hicran səsinə.
O güldü haqq üçün daim
çarpışan
Bir xalqın tarixi faciəsinə.
Əyləşib kənarda topsaqqal ağa,
Hərdən mütərcimə suallar verir.
Çevrilir gah sola, baxır gah sağa,
Başını yellədib təsbeh çevirir.
Qoyulan sərtlərə razıyıq deyə,
Tərəflər qol çəkdi müahidəyə...
Tərəflər kim idi? Hər ikisi yad!
Yadlarmı edəcək bu xalqa
imdad?!
Qoy qalxsın ayağa ruhu
Tomrisin,
Babəkin qılıncı parlasın Ardı »