Haqqinda.az

GÜLÜSTAN
II Hissə
İSTİQLAL
1
Zərurət görmədim təsadüf qədər
Məqsədə yönəlir bu başsız axın.
Məndən rica etdi bir vətənsevər
Yazım davammı mən
"Gülüstan" ın.
Yazmışdım mən onu düz qırx il
qabaq.
O vaxtdan bu yana çox sular
axdı .
Arazın suyunda enib qalxaraq
Ürəkdə bəslənən arzular axdı.
Torpağa düşmədi, apardı yellər
Arzu toxumları sulara düsdü.
Yandı, pörşələndi həsrət könüllər
Yenə bu minvalla illər ötüşdü...
"Gülüstan" adicə haraydı, haydı
Qulaqlar kar olur biz qışqıranda.
Mən onu yazanda şah zamanıydı,
Başqa bir zamandır indi İranda.
Millət qarşılaşdı basqa yasaqla
Cəkdi imtahana böcək, quşları
Üsullar dəyişdi, gedən bıçaqla
Gələn, pambıq ilə kəsdi başları.
Dünya çalxalandı, sular dıruldu
Tərsinə dolandı əsrin məhvəri.
Zaman hökm elədi, vaxt hakim
oldu
Ayağa qaldırdı qul millətləri.
Qullar silahlandı qəzəbdən,
kindən
Ayıra bildilər dumandan sisi.
Qovdu ağasını məmləkətindən
Kölə Afrikanın kölə zəncisi.
Göyə dirək oldu amanım, ahım,
Halalca Ardı »

Ayrıldıq, suretin itdi gözümden,
Sandım, sifetini unutmuşam men.
Bilmirem bu ne sirr, yaxın-uzaqdan
Sesin qulağıma anbaan gelir.


Fikrime gelmirse suretin bir an,
Sesin qulağıma bes hardan gelir?
Yığıram bir yere bezen fikrimi,
Sifetin yadıma çox çetin gelir.


Sesin qulağımda cınlayan kimi,
Gözümün önüne süretin gelir.
Sese bu qüdreti tanrımı vermiş?
Ses de ressam olub resm çekermiş Ardı »

İBADƏT
Artıq dönüb dövran, dəyişib
zaman
Gəlmək istəyirəm haqqa səcdəyə,
İmdad istəməkçün indi tanrıdan
Hər gecə əllərim uzanır göyə:
- İlahi, qəlbimi açıram sənə,
Çin eylə sən mənim röyalarımı.
Diz çöküb önündə gəldim
səcdənə,
Qəbul et sən mənim dualarımı.
İbadət! Allahla pünhani söhbət,
İbadət - öz arzum, öz
niyyətimdir.
Amma bacarmadım, yaş ötüb..
fəqət
Mənim dualarım ibadətimdir.
Allaha duama, namaz yerinə
Başqa cür ibadət, başqa yol -
dedim.
Qol, boyun! Bağlıdır biri-birinə .
Boynun öz yüküdür sınmış qol -
dedim.
"Çoxdur günahları ömür
yolunun"
Neylərəm bu sözü mənə el desə?
Mən nəyə gərəyəm sınımış
qolumun
Yükünü, cövrünü boynum
çəkməsə ?
Yaman üstələdi günah tövbəni,
Ruh da nəfsimizdə yox olmuş
bizim.
İlahi , o qədər unutduq səni,
Bəsirət gözümüz tutulmuş bizim,
Durdu üzümüzə günahlarımız,
Bəndəlik etmədi tanrıya bəndə.
Səni yaxşı gündə unutduq, yalnız
Düşdün yadımıza dara düşəndə.
Dünyanın qəribə oyunları var,
Dünən Ardı »

Saçlarıma dən düşür , dən
düşür , yaman düşür ,
Hər baxanda anamın , ürəyinə
qəm düşür .
Bu ağ saçlar ay ana , səni dərdə
salmasın ,
Saçımın ağlığından qanın heç
qaralmasın !
Alışıram gecələr , masa
arxasında mən ,
Saçlarım da ağarır ,
qəlbiminatəşindən .
Sən demə ki balamın bəlkə gizli
dərdi var ,
Vaxtsız ağaran saçın , özgə bir
aləmi var !
Ölüm belə qəm deyil bu həyatı
duyana ,
Mən bu ağ saçlarımla öyünürəm ,
ay ana !
Qara , şəvə saçları təbiət vermiş
mənə ,
Mən güvənə bilmərəm onun bu
töfhəsinə .
Zəhməti həyatımın ilk bəzəyi
sanmışam ,
Ağ saçları həyatda mən özüm
qazanmışam . Ardı »

ANAM ÖLDÜMÜ?
Nə tez əllərini üzdün dünyadan,
Balanı tək qoyub hara getdin
sən?
Necə yox olurmuş bir anda
insan,
Elə bil dünyada heç yox imişsən.
Günəş qürub etdi... otaq qaraldı,
Bir anda yox oldun sən xəyal
kimi.
İndi düşünürəm: Səndən nə
qaldı,
Könlümdə xatirən qara xal kimi.
Məni boya-başa yetirdin, ana
Bizə borclu bildik hər zaman
səni.
Sən məni dünyaya gətirdin, ana,
Mənsə yola saldım dünyadan
səni.
Sən mənə beşikdə laylay
çalmısan
Bu gün laylay çalım sənə
məndəmi?
Sənin şirin-şirin laylalarmı
Mən sənə qaytarım
cənazəndəmi ?
"Yuxun şirin olsun" - deyərdin
mənə,
"Yuxun şirin olsun" - deyimmi
sənə?
Gərək mən başına dönəm-
dolanım,
Məni həyat üçün yatıran anam,
Söylə ölümçün
Necə yatırım
Səni mən bu gün?
Bu necə dünyadır, anlamıram
mən,
Cilvəsi cürbəcür, rəngi cürbəcür
Dünən nəfəsiylə səni isidən
Bu gün buza dönüb, daşa
dönübdür.
Bu necə dünyadır,
İnsan oğlunun
Xəyalı göydədir, özü yerdədir,
Sağ ikən Ardı »

Unutmaq isterem ozum ozumden
Bir daha ayrilib hacalanmayim.
Geceler yatiram bir fikirle men
Seni duwunmeyim seni anmayim!

Unudar fikirde,xeyalda tekce
Unutmaz urekde seven seveni
Men ozum ozume unut dedikce
Ozumu unudub tapiram seni!

Unutdum deyirem ancaq ne fayda
Yadimdan cixmamiw duwursen yada
Ewqimin odunu sondure bilmir
Qezebim sel kimi awib dawsada! Ardı »

Sən getdin,elə bil dünya boşaldı
Yazda köçüb getdi,yeri boş qaldı
Bahar ürəyimi sənsiz qış aldı,
Mən yaza vurulmuşam,qışı neynirəm.

Eşqimi aparıb sən getdin demək
Eşqsiz bir dünya nəyimə gərək.
Soyuq daşa döndü,o gündın ürək
Sinəmdən asılan daşı neynirəm.

Həmişə ayrıyıq,gecə-gündüzük
Birimiz təpəyik,birimiz düzük.
Üstünün qaşıyla tanınar üzük
Əgər üzük yoxsa,qaşı neynirəm.

Niyə yaşayıram,mən niyə sənsiz,
Nə yerə baxıram,nə göyə sənsiz.
Mən ki,kor olmuşam hər şeyə sənsiz,
Kor gözün üstündə qaşı neynirəm?! Ardı »

ÖZÜMDƏN NARAZIYAM
Təbiətin könül açan
Min rəngi, min səsi var.
Hər könülün min arzusu,
Min rəngli nəğməsi var.
Bu arzular, bu nəğmələr,
Bu səslər bir sa kimi-
Mənim solğun sözlərimdə
Heç dil açı bildimi?
Hissim dərin, sözüm solğun,
Qəlbim geniş, sinəm dar.
Məndər əvvəl doğlubdur
Sinəmdəki duyğular .
Səhv atılan addımları
Sonradan anlayıram;
Baxıb vicdan güzgüsünə,
Özümü danlayıram.
Siz ey yanlış addımlarım,
Məni dərdə saldınız
Mən sizlə döyüşdükcə
Gün- gündən çoxaldınız.
Mən haqq-hesab istəyirəm
Gecələr gündüzümdən;
Narahatam, narızıyam
Ömrüm boyu özümdən.
Bizim sənət dünyasının
Qırıq telli sazıyam;
Bircə bundan razıyam ki,
Özümdən narazıyam.
Riqa, Latviya, 1960. Ardı »