Haqqinda.az

sonsuz sevdigim

benim hikayem biraz degişik onu güzel bi yaz akşamında tanıdım çok güzel birisiydi sarı saçları en büyük hayalim oldu çok güzel gözleri vardı aşık oldum işin degişik tarafı buydu çünkü beni hiç bi kız bu kadar etkilememişti daha önce masum güzelligi vardı ben masada rakımı içiyordum dalgındım biraz yanıma yaklaştı yandaki masa boşmu dedi kafamı kaldırdım gözleri bana bakıyordu çok güzeldi boş dedim bi kaç kız arkadaşı daha vardı oturdular ben yine içiyordum bi büyük bitiyordu nerdeyse bana baktıklarını gördüm ayaga kalktım yürümeye başladım tam giderken çakmagınız varmı diye sordum bende verdim kız arkadaşı sigarasını yaktı teşekkür etti bende önemli deyil dedim yaptıgım iş geregi husumetli oldugum adam çoktu onun için korumalarım vardı biraz dikkat çekiyordum ki bu kızların dikatini çekmiş olacak ki geri geldigimde o güzel sesiyle bana meraba adım ece yeni komşunuzum dedi hoş geldiniz benim adım kemal dedim hayatımda ilk defa birisi benle çekinmeden konuşmuştu bişey sorucam bu adamların sizle bi alakası varmı dedi evet korumalarım dedim saat geç olmuştu ben iyi akşamlar deyip yatmaya çıktım ertesi sabah kız arkadaşlarıyla kumsalda güneşleniyodu günaydın dedi karşılık verdim aşık olmuşdum ona ama söyliyemiyodum agardan alıyodum neyse akşam yemegine davet ettim dışarıya ama oda boş deyildi bana karşı korumalardan rahatsız oldugunu söyledi bende burda kalırlar ikimiz giderim dedim o akşam bir şeyi daha bıraktım beni korudugunu sandıgım aslında düşmanım olan silahımıda evde bıraktım tehlikeli birşeydi bunu yapmam gittik yemege yine söyliyemedim sadece bakıştık öylece yemek bittikten sonra bana teşekür etti geri döndük zor bi kızdı belli etmiyordu hoşlandıgını yaz bitti yine söyliyemedim telefon numaralarımızı aldık en sonunda açıp söyledim seni seviyorum dedim oda bende söylemeni hep bekledim söylemesende seni hep beklerdim dedi bu bana yetmişti buluştuk direk sarıldım ona aşkım dedi bana kimse bu kadar istiyerek sarılmamıştı bana güzel günler geçiriyorduk onsuz olmuyordu hergün buluşuyorduk o inşaat mühendisiydi ben sonu olmayan işlerle ugraşıyordum ama o bilmiyordu sarılmıştım ona hiç bırakmıycakmış gibi o soruyu sordu ne iş yapıyorsun hiç söylemedin bana aşkım dedi saklamadım ona bu korumaların neden benim peşimde olabilecegini sordum anlamıştı birden kafasını omzumdanve hiç bişey söylemeden gitti onun ailesi düzgün insanlardı ben ailemle görüşmüyodum bile haklılardı benim gibi adamı ki neyapsın kız kardeşimi bile uzaktan görürdüm hep küçük bebegimi çok özlerdim ece hiç telefon açmadı bana telefonlerıma cevap vermedi taki ben vurulana kadar bi hasmım vurdu beni onu çok kolay vurabilecekken bile davranmadım silahıma çünkü bi nedenim yoktu o gün korumalarım yanımda deyildi iki kurşun bedenimdeydi hiç birşey hissetmiyordum gömlegim kırmızıydı en güvendigim adamıma telefon açıp beni gelip almasını söyledim daha sonrasını hatırlamıyorum evimde buldum kendimi oda başımdaydı geçmiş olsun demeye gelmişti sonra onun mutlulugu için beni bügüne kadar aramadıysan bundan sonrada arama dedim ve gitmesini söyledim gitti ama içimden gitme diye haykırıyordum çok seviyorduk birbirimizi ama olmazdı çıkıp gitti bi daha onu uzaktan gördüm bi kaç defa başka biriyle nişanlan mış mutlu görünüyordu bende elimi etegimi çektim bu işlerden bir daha kimseyi sevmemek üzere kapattım onla beraber aşk defterini oda benim sonsuz sevdigim olarak kaldı şimdi sadece balık tutuyorum ailemi yine uzaktan izliyorum ece çok aramış beni ama bütün şirketlerimi en güvendigim adamım yönetiyor oda yurt dışında demiş ben onu hergün uzaktan izliyorum arkadaşlar bu anlattıklarımın hepsi gerçektir