Haqqinda.az

kaybeden aşk

lisenin ilk günleriydi heyecanlıydım yeni arkadaşlıklar yeni duygular ilk derse girdik ve onu gördüm semrayı camın kenarında oturmuş arkadaşlarıyla şakalaşıyor gülüyor ve eğleniyordu. ilkkez görmüştüm onu tanımıyordum daha gözlerinin içine baktım beni farketmedi bende farketmesini istememiştim. rahatsız olacaktı çünkü 1.gün hep ona baktım günün sonlarına doğru baktığımı farketti ama hiçbirşey söylemedi bana. ona bakınca çok mutlu oluyordum içimden gelen tek şey ona sürekli bakmak gözlerimi ayırmadan! ona bakınca mutlu oluyordum derken birinci gün bitti evimin yolunu tutarken okulun bahçesinde bile ona bakıyordum keyfini sürüyordum günün bebek gibiydi çünkü gözleri çok güzeldi eve gittim geceyi zor geçirdim kendi kendime 'yarın olsada onu görsem' diyordum hep ertesi gün oldu tekrar okula gittimve içimde sonsuz bir heyecanla okula gittim sınıfa girdim ve onu gördüm tekrar bakmaya devam ettim. günler birbirini kovaldı ve hafta bitti. ona resmen aşık olmuştum kendimi hayat dolu hissediyordum ama içimde bitmek bilmeyen bir korku vardı ya bir sevgilisi varsa diye ya beni arada bir engel görürse diye. haftasonunun ardından pazartesi günü okula gittim tekrar ona baktım bu sefer beni tersledi neden bana sürekli bakıyorsun diye bende birşey diyemedim kızardım sadece nerde görse beni tersliyordu sınıf kavgalarımıza hastaydı benim arkadaşlarım kavga etsenize çok güzel olur eğleniriz biraz derlerdi bana ama ben eğlenmek değil onu istiyordum sadece. çünkühayatla ölümün arasında görmüştüm onu hayattan umudumu kesmişken çıktı karşıma beni ayakta tutabileceğine inandım hayata döndüreceğine... sonra benim arkadaşımla onun arkadaşı çıkmaya başlayınca bizde hep aynı ortamlarda bulunmak zorunda kalıyorduk aslında benim için iyiydide onun için çok kötü olmalıydı git gide ona daha çok bağlanıyordum bir ateşin içindeydim yanıyordum ALEV ALEV. birgün ona hiç bakmadım ilgilenmedim onunla kaybettiğimi bu sevdanın çıkmazda olduğunu düşünmüştüm iyice umudumu kaybetmiştim o günün içinde bana selam verdi o selamı bana çok umut vermişti. çıkmaya başlayan arkadaşlarımız bizi bir parka çağırdı ve gittik oturduk eğlendik saat ilerlemişti arkadaşlarımız yanımızdan gitmiş ve yalnız kalmıştık uykum geldi demişti yanımdaydı oturduğun yere uzan demeye kalmadı omzuma kafasını koydu dünyalar benim oldu oda beni seviormuş oda bana aşıkmış bir sevgilisi yokmuş ama ben öyle değildir diye sevgimi söylemedim ona günler geçti bir ay oldu onun ilkokulunun bahçesine çağırdı beni gittim yağmurluydu hava yanımda dayımda vardı laflafı açarken soğuk havada çok üşümüştü saatler geçmişti sarıldık birbirimize hiç bırakmadık taki babası gelene kadar geldi ve bize küfrederek kızını aldı kollarımdan haklıydı kaçmaktan başka birşey yapamadık kaçmasaydık kavga edecektik üzülen semra olacaktı onun üzülmesini istemedim ve kaçtım oradan. ertesi gün sabah mesaj çekip ondan özür diledim ve onu sevdiğimi söyledim oda önemlideğil ve cevap olarak bende seni seviyorum yazdı aşkımız başlamıştı başlarken engeller çıktı karşımıza ailesi.akrabaları ve bir takım insanlar bu engelleri tek tek aştık ama çok yıpranmıştık ikimizde yorgun düşmüştük ama yılmadık devam ettik babası hep bizi ayırmak istedi bana küfür ediyordu ben onun babalar gününü kutluyordum.engeller çıktıkça karşımıza birbirimize dahada sıkı bağlanıyorduk kelepçeliydik anahtarları okyanustaydı onu hiç bırakmak istemiyordum hep birbimize beni hiç bırakma diyorduk ömrümce hep onu aramışım meğer ama darbeler hayatımıza girdikçe girdi araya giren çok kişi oldu sayılmayacak kadar birbirimizin karşına çıkmadan eski insanlar çıktıktan sonra yeni insanlar.. hep yara almıştık gözlerimiz birbirimizin gözlerine bakacağına yavaş yavaş kapanmaya başlıyordu sanki çok seviyorduk birbirimizi ama çok yaralanmıştık 2 sene olmuştu birlikte olalı.. günler ayları kovalıordu zaman geçiyordu geçmesine ama öyle acı şeyler yaşamıştık ki günün birinde dayanamadım ve ayrılalım dedim ona ağladı bende ağladım ama ne fayda kaderimiz böyle yazılmıştı ayrıldık. bugün ayrılığımızın 12.günü ve ben ona işten izinli olduğum günde oturmuş hikaye yazıyorum ama o nerde ne yapıyor bilmiyorum. çok özlüyorum onu kısa bir zaman oldu ama birleşmek güç olduğu için çaresizim çok özlüyordum onu elimden birşey gelmiyordu yanına gitmek istiyordum gidemiyordum onu çok kırmıştım onu kırdığım kadar oda beni çok kırmıştı ikimizinde kalbi çok kırıktı bu aşkın sonu ne olacak bilmiyordum sadece onu bekliyordum ömrümü sanki o hayatımdaymış gibi yaşamak geçirmek istiyordum onun kollarında olacağım günü bekliyordum belkide gelmeyeceğini bile bile tek dileğim ALLAH.IN izniyle ona kavuşmak hiçbirşeyi dert sorun etmeden şu üç günlük dünyada onunla olabilmek mutlu olmak ve onunla EVLENMEREK HAYATIMI KAZAMANMAK(İNŞALLAH) hep kendi kendime bu acılar bitsede beklenen gün gelse diyorum ama nezaman olacağını bilmemek bana çok koyuyor.